Goðasteinn - 01.09.2013, Blaðsíða 173

171
Goðasteinn 2013
að finna upp á ýmsu. Og söngurinn fylgdi þeim úti og inni, lagið var tekið í
fjósinu og við uppvaskið, það var sungið og kveðist á í rökkrinu og við öll
tækifæri.
Guðmunda var góð móðir. Hún var þakklát kona og taldi það mikla gæfu
að hafa eignast góð börn, tengdabörn og barnabörn. Væntumþykja hennar var
takmarkalaus og alltumvefjandi. Henni var jafnan tíðrætt um börnin sín og
samskiptin við afkomendurna og ástvini, gæfa þeirra og gleði var helsta yndi
hennar og áhugamál. Hún var sannkallaður samnefnari í lífi fjölskyldunnar.
Heimilið var hennar helgistaður og þangað var gott að koma. Gestrisni í fyr-
irrúmi og hlýleiki hennar og vinátta í allri framkomu hlaut að laða alla að henni
þegar við fyrstu kynni.
Guðmunda var mikil sveitakona í sér. Útivera, veður og náttúran öll voru
partur af hennar vitund, henni sjálfri. Hún gekk í verkin af ákveðni, vann af
kappi og sat hreinlega aldrei auðum höndum. Hver stund aflögu var nýtt til
prjónaskapar og handavinnu. Hún var flink í höndunum og prjónaði, heklaði
og saumaði út af list. Hún var vandvirk og handlagin. Aldrei kom til álita að
kasta höndunum til nokkurs verks. Og allt var prjónað og saumað á börnin á
þessum árum. Samkvæmt hennar lífssýn var betra að hafa minna og eiga það.
Hún var hagsýn og kunni vel að vinna úr því sem hún hafði milli handanna
hverju sinni.
Og sannarlega kunni hún öll húsmóðurstörfin, eldaði góðan mat og bakaði
bestu flatkökur í heimi. Þetta hefði henni reyndar þótt ofmælt sjálfri, en ekki
þeim sem smökkuðu þær. Hún tók virkan þátt í starfi kvenfélagsins lóu hér í
landsveit, lagði þar drjúgt af mörkum og var þar félagskona til dauðadags.
Hún var hógvær og hæglát kona, en þrátt fyrir að enginn hávaði væri í kring-
um hana, voru hugmyndir hennar um lífið og tilveruna, réttlæti og hugsjónir,
það rétta og hið ranga, mjög skýrar. Hún var afskaplega traust og samviskusöm
kona, ósérhlífin og vinur vina sinna.
Gísli andaðist árið 1973. Guðmunda bjó áfram með börnum sínum á Vindási
og árið 1976 tóku Margrét dóttir hennar og Bragi við búinu og árið 1980 flutti
Guðmunda að Hólavangi 11 á Hellu og bjó sér þar hlýlegt heimili. Þá tók við
nýr kafli í lífi hennar, hún vann í mörg ár á saumastofunni á Hellu og einnig
starfaði hún í mörg haust í sláturhúsinu á Hellu. Síðar, þegar saumastofan var
lögð niður fór hún að vinna á lundi þar til hún lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Og þegar kraftar voru þrotnir flutti hún þangað og naut hins góða aðbúnaðar og
aðhlynningar sem þar er veittur. Guðmunda andaðist á lundi 17. október 2012
og var jarðsett í Skarðskirkjugarði 27. október.
Sr. Halldóra J. Þorvarðardóttir