Goðasteinn - 01.09.2013, Blaðsíða 190

188
Goðasteinn 2013
Óskar kvæntist 14. október 1950 eftirlifandi eiginkonu sinni, Sigríði Hall-
dórsdóttur frá Arnarhóli í Vestur-landeyjum, dóttur hjónanna Sigríðar Guð-
bjargar Guðmundsdóttur, húsfreyju, og Halldórs Jóhannssonar, bónda. Börn
þeirra eru átta: Sigurjón Garðar, kvæntur Önnu Ólöfu Ólafsdóttur, Halldór,
kvæntur Eddu Antonsdóttur, Ómar, kvæntur Erlu Ríkharðsdóttur, Guðbjörg,
gift Þórði Einarssyni, Sigurlín, gift Þormari Andréssyni, Óskar kvæntur Írisi
Adolfsdóttur, Þórunn, gift Friðriki Sölva Þórarinssyni, og unnur, gift Ágústi
Sigurðssyni. Barnabörn Óskars voru við lát hans 26 að tölu auk 29 barnabarna-
barna.
líkast til var Óskar það raunsær maður að sjá að með svo stóra fjölskyldu
kæmi sér best að stunda rútuútgerð, því enginn fjölskyldubíll rúmaði allan skar-
ann í einu sem vonlegt var! Fjölskylduferðirnar voru jafnan farnar á rútu, og
gjarnan í tengslum við ýmis Austurleiðarerindi. Ósjaldan var farið í Þórsmörk,
sem ýkjulaust má segja að verið hafi Óskari öðrum stöðum kærari, og fór hann
þó víða um landið þvert og endilangt og þekkti víða staðhætti og sérkenni lands-
ins. Austurleið hóf uppbyggingu ferðaþjónustu í Húsadal í Þórsmörk árið 1966,
reisti þar skála og síðar fleiri hús, og kom á áætlunarferðum þangað, svo oft lá
leiðin í þá paradís, og mörg verkin þar stór og smá sem sinna þurfti. Óskar var
þar vakinn og sofinn yfir hverjum hlut svo árum skipti, smíðaði, lagði rafmagn,
gróf eftir vatni, græddi upp mela og lagði sig fram um að bæta og auka aðstöð-
una, sem allt jók vissulega hag og viðskipti Austurleiðar, en gaf um leið fjölda
fólks færi á að komast í Mörkina sumar og vetur.
Óskar reyndist vel fallinn til forystu í fyrirtæki sínu, gætinn og öruggur bíl-
stjóri, afbragðs verkmaður í öllum hlutum, handlaginn og útsjónarsamur við-
gerðamaður og traustur yfirmaður á fjölmennum vinnustað, þar sem oft unnu
tugir starfsmanna. Þeir vissu vel hvar þeir höfðu hann, því hann var hreinskilinn
og hreinskiptinn í öllum samskiptum, stjórnsamur og ákveðinn og lét engan
eiga neitt hjá sér. Óskar hafði mikinn metnað fyrir hönd fyrirtækisins og taldi
ekki vinnustundirnar, en oft voru vinnudagarnir langir og strangir. Álagið varð
að sama skapi mikið og samfellt á fjölskyldu og heimili, þar sem ekki lakari
ritari en Sigríður kona hans tók niður ferðapantanir, auk þess sem hún hafði
til mat handa bílstjórum á ýmsum tímum, sem áttu þar höfði sínu að að halla
og gistu líka oft þar á barnmörgu heimilinu, en fjölskyldan þreif bílana á milli
ferða. Þetta breyttist eftir að Austurleið tók við rekstri Bjarkarinnar á Hvols-
velli sem þá varð miðstöð fyrirtækisins næstu 15 ár. Óskari fannst ekki ónýtt að
geta veitt vinnu í heimabyggð sinni, sem alla tíð var honum afar kær, og hér-
aði sínu reyndist hann einkar nýtur maður og þarfur. Hann var bæði framsýnn
og hagsýnn í rekstri sínum, fundvís á tækifærin, en fór aldrei offari þegar taka
þurfti áhættu, og leitaði hagkvæmra lausna og leiða sem jafnan skiluðu góð-