Goðasteinn - 01.09.2013, Side 187

185
Goðasteinn 2013
þótti undur vænt um allt sitt fólk. Hann var mjög nákominn tengdaforeldrum
sínum þeim ingibjörgu Svövu Helgadóttur og ingvari Þórðarsyni og átti með
þeim góðar stundir fyrr og síðar.
Óli og dóra byggðu sér hús árið 1978 að Stapaseli 13 í Reykjavík og fluttu
inn eftir 12 mánaða byggingavinnu. Eflaust er mörgu að þakka að svo vel tókst
til en fyrst og síðast hefur samvinna þeirra hjóna og samstaða borið þau áfram
í gegnum þetta verkefni. Húsinu hélt Óli svo alltaf vel við og lagði mikinn
metnað í að vel væri staðið að öllu viðhaldi. Árið 2007 festu þau kaup á húsinu
að Gilsbakka 26 á Hvolsvelli. Þar áttu þau hjónin síðan marga góða daga með
yndislegu frændfólki og nágrönnum.
Óli var listhneigður maður. Hann hafði yndi af lestri góðra bóka á meðan
sjónin var góð. Hann lék t.d. á leiksýningum hjá ungmennafélaginu trausta í
Vestur Eyjafallahreppi og hafði yndi af allri tónlist. Hann var söngmaður góður
enda mjög músíkalskur að eðlisfari. Hann lék á orgel, harmonikku og á píanó og
söng af hjartans list. Á sínum tíma söng hann í kirkjukór Stóra- dalssóknar og
þegar Kór Rangæingafélagsins í Reykjavík var stofnaður 1974 var hann fljótur
að skipa sér í hans raðir. Árið 1980 var Karlakór Rangæingafélagsins stofnaður
og starfaði hann í fimm ár. Á þessum fimm árum lét Óli sér ekki nægja að
syngja í karlakórnum góða, heldur lagði heimili sitt til allra kóræfinganna. Þessi
tími með kórnum var mjög ánægjulegur fyrir hann og eftirminnilegur.
Óli fylgdist vel með stjórnmálum landins og missti helst ekki af þeim um-
ræðum í sjónvarpinu. Hann var vel læs á pólitískar leikfléttur samtímans og
hafði ánægju af því að spá í þau spil. Hann var líka vinur vina sinna og átti
auðvelt með að sýna þeim sem minna máttu sín samhyggð. Óli hafði líka mik-
inn áhuga á réttindamálum starfsstéttar sinnar og barðist með félögum sínum
fyrir bættum vinnutíma og fleiri réttindamálum. Í nokkur ár sat hann í stjórn
Stéttarfélagins Frama og leitaðist þar við að hafa áhrif til góðs.
Þau dóra og Óli voru víðförul í gegnum tíðina. Ferðuðust þau bæði mikið
um hálendi Íslands sem og til útlanda og þá einkum í sólina. Haustið 1991
fékk dóra námsstyrk frá Búnaðarbanka Íslands og dvöldu þau hjónin þann
tíma í london ásamt vinum sínum Margréti og Einari. Var þessi tími Óla alveg
ógleymanlegur.
Óli var gæfusamur maður og átti náið samband við fjölskyldu sína. Hann
fylgdist vel með þeim og hvatti þau áfram hvort sem það var í námi eða starfi.
Samleið þeirra dóru og Óla er orðin löng. Full af gleði, vináttu og kær-
leika. Fyrir það má af hjarta þakka. dóra hefur alla tíð staðið þétt við bakið á
sínum manni og saman hafa þau gengið í gegnum lífið bæði í regni sem sól og
borið saman þær byrðar sem lífið hefur fært þeim. Nú á síðasta hluta lífsgöngu
Óla voru þær mægður Þórunn og dóra sem og Marteinn og barnabörnin tvö,