Jólapósturinn - 01.12.1948, Síða 10

JÓLAPÓSTURINN
k k k
ar kom niður á láglendið, fór að stytt-
ast, cnda dauflegt að vera lengur á ferð
vegna myrkurs. Sárast að sjá ekki
Herðubreið, sem við vissum að átti nú
að blasa við. Við náðum háttum, og
trúað gæti ég því, að þessi vegur hafi
sjaldan eða aldrei verið farinn á styttri
tíma á hestum.
Ég gekk beint inn til sjúklingsins,
skoðaði þessa góðu, rosknu konu, hlust-
aði eftir hjartslætti og andardrætti,
mældi hita, athugaði hrákann og allt
eftir þessu, og nú varð að reyna að gera
eitthvað fyrir blessaða konuna, blóðtök-
ur voru löngu úr móð og um súlfaméðöl
og penicillin dreyrndi engan þá. Nei,
kamfórumixtúra, anísdropar, hjarta-
dropar og máske sherry- eða cognaks-
lögg til hressingar og svo heitir bakstr-
ar, kyrrð og styrkjandi næring; annað
var ekki hægt að gera, nema máske
draga úr sárum hósta, en Samvizkan
var ekki vel góð, einhverskonar tilfinn-
ing fyrir því, að hjálpin væri ekki full-
nægjandi og að langt væri frá því að
ráð sjúkdómsins væri í hendi læknisins.
En við þetta varð að sitja, — bara vona
það bezta. Svo var að fá sér einhverja
hressingu og síðan að sofa um stund.
Morguninn kom fljótt, og kl. 10 skyldi
lagt af stað. Heim í réttina voru rekn-
ir 8 hestar — glænýir reiðhestar; eng-
inn sá sami og kvöldið áður, nægir hest-
ar i Möðrudal. Þegar ég renndi augum
yfri þennan fallega hóp, sá ég strax
Gleðileg jól!
Matarbúðinn, Ingólfsstræti 3.
tvo klára, sem ég þekkti, Óðinn, dreir-
rauði gæðingurinn, sem ein heimasætan
átti, hristi hárprúðan makkann, og
Reykur, dökkgrár, sívalur foli, horfði
undrandi á mig, eins og hann langaði
til að spyrja, hverju þetta sætti, að
hrekja sig heim í rétt frá ilmandi græn-
gresinu; honum hafði liðið svo vel í hög-
unum sínum þarna fram með Jökulsá.
En nú var ekki til setu boðið. Óðinn
skeiðaði með mig upp sandana og Reyk-
ur tölti og hoppaði með mig eftir götu-
slóðunum, þegar hans tími kom að leggja
lið, og svo tóku hinir við, hver af öðr-
um, þegar vegurinn versnaði. Við vor-
um komnir um miðjan dag að Haugs-
stöðum. Stígandi varð glaður að sjá
mig aftur og skilaði mér notalega heim
á tiltölulega skömmum tíma.
Nú er kominn bílvegur alla þessa
leið, svo sumarferðir líkar þessu koma
sennilega aldrei fyrir hér eftir; allt
slíkt heyrir nú aðeins sögunni til.
íbúar bæjarins Lardello á Italíu
nota jarðhitann til að hita hús sín,
elda allan mat og lýsa götur og hí-
býli.
★
„Ég krefst þess, að þú gefir mér skýr-
ingu og segir mér sannleikann."
„Nei, góða mín, það er nú til of mik-
ils ætlazt að þú fáir hvort tveggja."
Gleðileg jól!
Verzlunin Pfaff.
8