Jólapósturinn - 01.12.1948, Qupperneq 22

k k k
JÓLAPÓSTURINN
k k
hring. Hann hélt, að við tækjum ekkert
eftir því, hvert farið væri og ætlaði að
vinna sér inn þægilegan aukaskilding.
Ónei, maður minn, sögðum við, þú ekur
þarna upp eftir og búið með það. Þeir,
sem með mér voru, voru engir „jóla-
sveinar", þeir höfðu komið út fyrir land-
steinana áður. Svo var okkur skilað á
okkar stað, en maðurinn fékk samt það,
sem hann setti upp; sjómenn eru aldrei
fyrir það gefnir, að ,,prútta“ um smá-
vegis, en fyrst var maðurinn skamm-
aður duglega.
Svo stigum við út úr bifreið okkar
og fórum inn í veitingahúsið. Þar var
svalt inni. Stórar ,,viftur“ eða blævæng-
ir, eins og sagt myndi á betri íslenzku,
gerðu loftið hressandi og fjörgandi. Við
báðum um bjór, kaldan bjór, enda var
ofboðslega heitt úti. Við fengum ískæld-
an bjór, frá Bremen í Þýzkalandi. Við
báðum um eldspýtur og fengum sænsk-
ar eldspýtur frá Norrköping. Og þetta
var á Haiti í Vestur-Indíum. ÍÉg fór að
hugleiða með mér, að samskipti þjóða
væru sennilega engin vitleysa. Aðrar
álíka gáfulegar hugmyndir voru að
brjótast í kollinum á mér. Þarna inni var
heljarmikill radíó-grammófónn. Við báð-
um um lag á fóninn. Eftir andartak mátti
heyra tónana af „Heims um ból“ hljóma
þarna um þetta veitingahús, á Haiti, í
ofsahita og innan um pálmatré. Mér
varð einhvern veginn órótt innanbrjósts.
Mig langaði heim. Ekki af því, að ég
Gleðileg jól!
Farsælt nýtt ár!
Gísli J. Johnsen.
nyti ekki ferðalagsins, en einhvernveg-
inn fannst mér, að þetta lag, þótt það
sé engan veginn íslenzkt, ætti svo vel
við heima á Íslandi, þar sem jólatrén
glitra, snjórinn breiðist yfir landið, þeg-
ar maður finnur lyktina af hangikjöt-
inu góða og segir „gleðileg jól“ á máli
sem manni er tamt. En bara ekki þarna,
í steikjandi hita. Þetta var einhvernveg-
inn svo óeðlilegt.
Við sátum þarna góða stund, þriðji
stýrimaður, 2. loftskeytamaður og
ég, — en við vorum að jafnaði mest
saman, þegar við fórum eitthvað í land.
Við röbbuðum um jólasiði og annað, sem
manni dettur í hug á aðfangadag jóla.
Þeir töluðu um jólin .heima í Noregi og
ég lagði orð í belg um jólin heima á
íslandi. En tíminn leið. Við urðum að
fara. Svo náðum við okkur aftur í bif-
reið og ókum niður að bryggju, um sölu-
torgið, múlasna, betlarana og öskuhaug-
ana, og fórum um borð, því nú átti
að halda áfram.
Frá Port-au-Prince áttum við að fara
til Jamaica, til Kingston, sem er aðal-
borgin á þeirri eyju. En á jólanóttina
sjálfa áttum við að vera á sjónum. All-
ir kviðum við fyrir jólanóttinni. Svo var
nefnilega mál með vexti, að ákveðið
hafði verið að sýna farþegunum dálítið,
sem kallað var á prentaðri skrá, sem var
útbýtt meðal þeirra, að nú skyldu þeir
fá að sjá nokkuð sem nefnt var „Christ-
mas Eve Festival Dansant“. Það er að
Gleðileg jól!
Farsælt nýtt ár!
Sanitas h.f.
20
4