Skírnir - 01.01.1911, Qupperneq 48

48
Helgi.
Þórunn húsfreyja kom til Helga, þegar hann var að
reka féð í kvína.
Hún leit yflr hópinn.
»Hvað er þetta? Hvað hefirðu gert við helminginn
af ánum?«
Hún stóð hjá kviaveggnum, hélt á tveimur mjólkur-
fötum, sinni í hvorri hendi, og horfði hörkulega á Helga.
»Eg týndi þeim í þokunni.*
Helgi stóð niðurlútur og batt grindina í dyrnar á kvínni.
»Gaztu ekki leitað að þeim?«
»Jú, en eg fann þær ekki.«
»Þú hefir líklega sofið, eins og fyrri daginn.«
»Já.«
»Og þú skammast þín ekki fyrir að segja frá því.«
Þórunn setti föturnar frá sér og gekk til Helga. Hann
hörfaðí undan.
»Eg var svo þreyttur og svo syfjaður«, stundi hann
upp með grátstaf í kverkunum.
»Þreyttur! Hver heldurðu að trúi því að þú sért
þreyttur, sem ekki gerir nokkurt handarvik, eða að þú
sért syfjaður, annað eins og þú sefur? Hreppstjóranum
þætti víst ekki trúlegt að það væri ekki einu sinni hægt
að nota þig til að sitja hjá þessum fáu kindum. Hann
hefir ekki svo sjaldan talið eftir þetta lítilræði, sem er
lagt með þér af sveitinni. Það er bezt fyrir þig að fara
til hans Björns, og segja honum að þú hafir svikist um
og mist úr hjásetunni. Mér þykir gaman að vita hvað
hann segir. Og snáfaðu nú heim óþokkinn þinn. Eg vil
ekki hafa þig fyrir augunum.« Þórunn sló Helga kinn-
hest, hratt honum frá sér og fór inn í kvína til þess að
mjólka.
Helgi tók höndum fyrir andlitið, fleygði sérniðurog grét.
»Ætlarðu ekki að smánast heim til hans Björns og
segja honum að helminginn af ánum vanti, svo hann geti
haft einhver ráð með að láta leita þeirra. Það verður lík-
legast til lítils þótt þú farir að leita, afglapinn þinn,« kall-
aði Þórunn.