Skírnir - 01.01.1911, Qupperneq 61

Helgi.
61
horium bakinu. Honum væri ekki nema mátulegt þó
hann fengi að kenna á staurshættinum», sögðu þeir.
Og svo sat Helgi á vinnustofunni iðjulítill, dag eftir
dag og viku eftir viku.
Dag einn um miðjan veturinn kom Ingvar gamli skip-
stjóri til Helga.
Hann átti húsið sem Helgi bjó í.
»Komdu nú sæll, Helgi minn«, sagði Ingvar og rétti
Helga höndina.
Helgi sat aðgerðalaus við vinnuborð sitt og studdi
hönd undir kinn. Hann tók kveðju Ingvars og bauð hon-
um sæti á bakbrotna stólnum er stóð hjá borðinu.
»Eg ætlaði nú ekki að standa lengi við. Það er svo
andskoti kalt hjá þér. Leggurðu ekki í ofninn«, sagði
Ingvar um leið og hann settist niður.
»0 nei, eg hefi ekki lagt í hann núna i nokkurn
tíma«, svaraði Helgi dálítið vandræðalegur.
»Þú hefir þó eitthvað til að leggja í hann, vænti eg«.
»Það vill nú verða lítið um það stundum. Mér veit-
ir ekki af þeim aurum sem eg vinn mér inn til að fá
mér eitthvað að eta fyrir þá. Og eg er nú farinn að
venjast kuldanum*.
»Jæja, það er þá svona. Þú hefir líklegast lítið að
gera«.
»Eg hefi sama sem ekkert að gera«.
»Þú ert þá víst ekki vel staddur í peninga sökum«.
»Onei. Ekki er eg það«.
»Þú hefir líklega engin ráð með húsaleiguna. Það
eru nú liðnir fimm mánuðir, sem þú hefir ekki getað
borgað mér«.
»Eg hefi, því miður, engin tök á því núna, en
seinna------—«.
»Já, við skulum vona það. En aðalerindið til þín
var að segja þér frá þvi, að Guðmundur skósmiður hefir
leigt þessi herbergi frá næstu mánaðamótum«.
»Erá næstu mánaðamótum*.