Skírnir - 01.01.1911, Qupperneq 62

62
Helgi.
»Já, hann býður mér að borga hærri leigu. Eg get
ekki slegið hendinni á móti svo góðu boði, og eg sé mér
ekki fært, þó eg gjarnan vildi, að láta þig hafa herberg-
in, úr því þú getur ekki goldið eftir þau«.
»Nei, það er ekki von«.
»Eg hefði ekki talið eftir, þó þú hefðir haft þau til
vorsins endurgjaldslaust, ef eg hefði mátt við því. En
það eru nú meira en lítil peningavandræði manna á mill-
um. Og mig munar um leiguna, þó hún sé ekki há«.
»Auðvitað, en ætli Guðmundur þurfi að fá litla her-
bergið fyr en í vor«.
»Hann vill fá þau bæði undir eins, annars tekur hann
hvorugt«.
»Þá þarf ekki að tala meira um þetta. Eg skal fara
á tilteknum tíma«, sagði Helgi og málrómurinn skalf.
Þeir þögðu um hríð.
»Eg vona að það fari nú bráðum að rætast úr fyrir
þér, og að þú fáir eitthvað að gera«, tók Ingvar aftur
til máls.
»Ekki hefi eg neina von um það. Eg get ekki unnið
hvaða vinnu sem er«.
»Nei, það er satt. Fóturinn bagar þig«.
Helgi þagði.
«Jæja, vertu nú sæll, Helgi minn«.
Ingvar stóð upp, kvaddi Helga með handabandi
og fór.
Um kvöldið, þegar dimt var orðið, tók Helgi hækj-
una sína og haltraði yfir að sýslumannshúsinu.
Hann opnaði útidyrnar og drap laust á eldhúshurðina.
Þóra opnaði hurðina í hálfa gátt.
Hún hörfaði dálítið aftur á bak, þegar hún sá hver
var fyrir utan.
»Eg ætlaði bara að fá að tala nokkur orð við þig, ef
þú ættir ekki mjög annríkt«, sagði Helgi lágt.
Þóra svaraði engu.
Hún sneri sér frá honum, gekk að eldhúsborðinu og