Skírnir - 01.01.1911, Side 67

Tiðavísur 1910.
67
féll um Frakkland
feikna elgur, —
ærin áminning
allri þjóð
geldri, guðlausri
og gáskafullri.
Jöguðust jafningjar
um jarðarsporð:
Hrókur og Hákur
hunda kóngar.
Enn er afsleppur
orðstír beggja
miðlungsmenna
að mannkostum.
Sýndist sumum
sól í vetur
yfir alviðru
auðkýfinga:
rétti Rockfeller
rangfengna þó
Fofnis fullsælu
í fjórar áttir.
Sú er sálugjöf
samandregin
okurauðlegð
með afbrigðaklóm.
Sinni heyrnarhurð
liratt í klofa,
hafði hjarta sitt
handraða-læst,
þegar múga manns
mötu skorti.
Nú varð níðingi
nálar augað
ærið ægilegt
ellimóðum;
þó mun þjóðplága
þessi verða
eins og áður
að innræti.
Fjöldi fleginna
fátæklinga
minnist misendis
maura drottins;
munu milljónir
manna honum
unna að eilifu
olíureyks.
Heim skulum halda
í harðangur vort;
þar eru þrár vorar
og þúsund rætur;
vonir vængbrotnar
og varnarþing,
þrettán þjóðfylgjur,
sem þarf að sigra.
Gera glámsýnir
glapráðamenn,
æfir orðhenglar
ýkjumálgir
óleik ættjörðu,
alþýðu tjón,
loksins sjálfum sér
sögurefsing.
Feig er framhleypni,
fellur hroki
æ um sjálfan sig
í saur niður;