Skírnir - 01.01.1911, Page 69

Tíðavisur 1910.
69
þegar þjóðspilling
þarf að refsa.
Þjóta um þvera
þjóðlífsgötu
og um endilangt
almanna skeið
Bróðir, Bölverkur
og Bægifótur,
Loki og Ljót
og Lyga-Mörður.
Leggja langs og þvers
um lands bygðir
alt frá óttu
yfir’ að náttmálum
leikin, ljúgfróð
lausamenni
Gleipni glapmála
á grænjaxla lýð.
Langar marga
með Leifi heppna
frændur framræka
að fara úr landi,
þar sem þjóðlygi
á þúsund jarðir,
en sannleiksást
selstöð eina.
Föst er Fjallkona
í foraði;
haturs hræbál
að himni hvæsa;
aska úlfúðar
á allri jörð,
guði til gráts
en gamans hinum.
Sárt ertu leikin
svanafóstra:
hríðum harðbarin,
hrönnum lamin;
aumkuð utanlands,
örbirg heima
þeirra þjóðkosta,
er þrifnað veita.
Ast á ættlandi
er orðahjóm,
vaðall, varaskrap
og vígalæti:
hopa af hólmi
hversdags iðju,
þeir sem þeyta mest
þjóðarlúður.
Halda hátíðir
hefnigirni
þaktir þverbrestum
þjóðskörungar.
Þrungnum þrasgirni
þjóstylfingum,
þeim sem þjóðflautir
þeyttar hafa,
leika landmunir
á landsjóði.
Nú er nótt í hug!
Nóg mun kveðið;
mér meintregi,
mörgum skapraun.
Leiða 8ál mína
í svaðilför
lands og lýða
logandi mein.