Skírnir - 01.01.1911, Síða 94

94
ísland 1910.
frú Kristín Krabbe í Khöfn (14. ág.), Run. Jónsson dbrm. í Holtí
á Síðu (3. ág.), Páll Olafsson bóndi á Akri (1 júlí), Sigfús Steians-
son fyr bóndi á Skriðuklaustrí (í júlí), Jón Jónsson læknir f Þistil-
fjarðarhéraði (17. ág.), Sigurður Pálsson læknir á Sauðárkróki
(druknaði í Laxá 13. okt.), Samúel Richter fyr kaupm. í Stykkis-
hólmi (16. sept.), Guðni Guðmundsson kaupm. í Flatey (26. sept.),
Hjörleifur Einarsson prófastur (13. okt.), Þórdís Jónsdóttir prófasts-
frú á Isafirði (15. okt.), dr. Jónas Jónassen fyrv. landlæknir (22.
nóv.), Jakob Benediktsson emeritprestur á Hallfreðarstöðum (6. nóv.),
frú Sigríður Jónsdóttir ekkja hans (15. des,), Eiríkur Björnsson
bóndi á Karlsskála (23. des.).
Fágætar eru sagnir um vígaferli og manndráp hór á landi nú
um langan aldur. En 31. maí þetta ár var maður skotinn til
bana við Öndverðarnes vestra. Voru norskir fiskimenn þar á vól-
arbáti og gengu í bjarg til eggjatöku, en ofan úr bjarginu var
skotið á bátinn og varð það að bana rnanni, sem svaf þar undir
þiljum. Rannsóknum í málinu mun eigi lokið enu. Annar við-
burður enn fágætari gerðist á Breiðafirði 7. október. Þar kom
flóabáturinn »Varanger« að enskum botnvörpung, sem var að veið-
umí landhelgi. Sýslumaður Barðstrendinga var á ferð með flóabátn-
um og vildi taka sökudólginn, en Englendiugar vörðu honum upp-
göngu. Þó komst sýslumaður upp á botnvörpunginn við annan
mann og heimtaði, að hann færi þegar inn á næstu höfn til þess
að þoia dóm fyrir ólöglegar veiðar. En Englendingar hóldu þá
til hafs, og skiluðu eigi syslumanni og förunaut hans af sér fyr en
í Hull. Utgerðarfélagið þar borgaði síðan nokkrar sektir fyrir land-
helgisbrotið, en fyrir ofbeldið gegn sýslumanninum hafa enn eigi
komið neinar bætur.
Auk þeirra slysa, sem áður eru talin, er þess að geta, að snjó-
flóð mikið féll í Hnífsdal 18. febr. og varð um 20 mönnum að
bana. Nokkru síðar féll snjóflóð í Skálavík vestra og deyddi 4
menn.
I marsmánuði hvarf skyndilega bankastjóri á útbúi íslands-
banka á Akureyri, Friðrik Kristjánsson, og hugðu menn hann um
tíma dauðan. En brátt kom það upp, að hann hafði misbrúkað fé
við bankann, er hann hafði ekki treyst sér til að bæta, og hafði
leynst um tíma, en síðan strokið til útlanda.
I byrjun ársins var hið svonefnda »bankamál« aðalumræðuefnið,
en það er hreyfing sú, er reis út af afsetningu Landsbankastjórnar-