Náttúrufræðingurinn - 1960, Qupperneq 64

230
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Skógarkerfill vex víða urn Evrópu, Sibiríu og Kákasus og einnig í
Norður-Afríku og Etiópíu.
3. Hóffífill (Tussilago farfara) er mjög sérkennileg jurt,
sem nú er talin ílend. Snemma á vorin (t. d. 15. maí í ár) spretta
blómstönglar með hreisturkennd blöð og litla, gula körfu í topp-
inn. Seinna koma í Ijós niður við
jörð hóf- eða hjartalaga blöð, græn
að ofan, hvítlóhærð að neðan. Þau
stækka frarn á haust og verða lófa-
stór eða rneir. Jurtin breiðist út með
jarðrenglum og getur orðið að ill-
gresi í görðum. Hafa sumir haldið,
að þetta væru smáar rabarbarajurtir
og jafnvel gróðursett þær og átt erf-
itt með að uppræta þær síðar. Hóf-
fífils kvað vera getið frá íslandi í
gömlum plöntuskrám. En ekki var
hérvera hans staðfest fyrr en sum-
arið 1934. Þá fann Gísli Gests-
son, safnvörður, dálitla hóffífla-
breiðu á ruslahaugum nokkuð fyrir neðan Gamla-Stúdentagarð-
inn í Reykjavík. Nú vex hóffííillinn víða í Reykjavík og nágrenni
og raunar víðar suðvestanlands. T. d. fann Gísli hann fyrir nokkr-
um árum að Efri-Brú í Grímsnesi. Einnig vex hann í Hveragerði
og að Hvoli í Ölfusi. Á stríðsárunum nam hann land á Seyðisfirði
og 1955 er hann ásamt krossfífli kominn vestur á Bíldudal og til ísa-
fjarðar. I heitri jörð við Reykjanesskóla við ísafjarðardjúp hefur
hann vaxið síðan 1944. Gísli Gestsson mun og hafa fundið hóffíf-
il einhvers staðar í Þjórsárdal fjarri bæjum. Er það merkilegur
fundarstaður. Hóffífill breiðist ugglaust út um landið. Þarf að
gjalda varhuga við svo hann verði ekki illgresi í görðum. Hvorki
geitakáls né skógarkerfils er getið í Flóru íslands. Þau eru ungir
borgarar í gróðurríki landsins.