Morgunn - 01.06.1946, Blaðsíða 28

18
MORGUNN
Meðal þeirra, sem hún kenndi, var unglingsstúlka, Svafa
að nafni. Var mjög kært með Jónínu og henni.
Svafa hafði verið kjördóttir kaupmannshjóna á Siglu-
firði, Helgu Halldórsdóttur og Ólafs Péturssonar. Hún dó
milli fermingar og tvítugs, og var hún dáin fyrir ári, þegar
maðurinn minn heimsótti dóttur okkar.
Jónínu og Níelsi var nú boðið að heimsækja Helgu og
Ólaf, og fóru þau í heimsóknina sólbjartan vordag. Sátu
þau inni í beztu stofunni, og hittist svo á að maðurinn
minn sat hjá orgeli, sem Svafa hafði átt, og var það lokað.
Var Jónína nú að segja föður sínum frá, hvaða muni hin
látna vinkona hennar hefði átt, en fósturmóðir Svöfu var
að útbúa góðgerðir handa gestunum.
Allt í einu heyra þau, að farið er að spila á orgelið lagið
„Hærra, minn Guð til þín“, var það spilað einraddað, held-
ur veikt, frá upphafi til enda. Maðurinn minn fór að líta
í kringum sig og sá, að orgélið var lokað, en heyrði glöggt,
að lagið ómaði þaðan. Hélga (húsmóðirin) kom nú inn í
stofudymar, og þegar hún sá, að Jónína sat langt frá orgel-
inu, sagði hún: „Faðir þinn hefur farið að spila á orgelið?"
„Nei“, svaraði Jónína, „hann kann ekki eina nótu, en ég
þekkti þetta vel. Þegar ég var að kenna Svöfu sálugu, sótti
hún í að spila þannig einraddað og veikt. Hún hefur viljað
láta okkur, sem tregum hana, vita, að hún væri lifandi".
Brá fósturmóður Svöfu mjög við þessa skýringu. Sam-
bland gleði og sorgar fyllti sál hennar. En maðurinn minn
var ævinlega mótfallinn öllu, sem menn kalla yfimáttúr-
legt, og spurði, hvort ekkert annað orgel væri til í húsinu.
Nei, það var ekkert annað orgel til þar.
En það fyrsta, sem hann sagði mér úr ferðalaginu, þegar
heim kom, var þessi fyrirburður.
Sigurlína R. Sigtryggsdóttir.
Við vottum, að rétt er frá sagt:
Niéls Sigurðsson, Æsustöðum, Hélga Halldórsdóttir.
(sign.) (sign.)