Morgunn - 01.06.1946, Blaðsíða 60

50
MORGUNN
Dauðinn aðskildi þau ekfci.
Einn af kunnustu og ágætustu sálarrannsóknamönnum
Breta var kunnugur konu þeirri, er frásögn þessa hefur
skráð úr reynslu sinni. Vegna þeirra, sem ekki þekkja kon-
una, iýsir hann yfir því, að hún sé kunn og mikils metin
menntakona, og allir, sem hana þekkja, muni hiklaust telja
frásögn hennar að öllu trúverðuga. Höf. heitir frú Guthrie
og er frásögn hennar á þessa leið:
,,I febrúarmánuði 1914 kynntist ég Stuart herforingja,
sem tekið hafði þátt í Búastríðinu. Við sáumst ekki oft, en
það var frá beggja hálfu eins og við hefðum lengi verið
kunnug og einhver náin bönd tengdu okkur saman. Hvort
ástæða þess var sú eða ekki, var raunin sú, að við vorum
dálítið skyld, þótt raunar fjarskyld værum. 1 júlímánuði
1914 var ég að stjórna stóru te-samkvæmi í herbúðum
skammt frá heimili minu og hafði vitanlega enga hugmynd
um, að heimsstyrjöldin myndi þá skella bráðlega á. Það
var bjartur sólskinsdagur, og allir voru glaðir, nema ég.
Einhver undarlegur þungi var yfir mér og mér leið ósegj-
anlega illa. Ég vissi enga hugsanlega ástæðu fyrir þessu,
skildi ekkert í því, en það var eins og bergmálaði innra
með mér: „Ó, hvílík hörmung! Ó, hvílík hörmung!" Stuart
herforingi var þarna, ég lét hvorki hann né nokkurn annan
vita þetta ástand mitt. Ég fór heim, lagðist fyrir og grét,
án þess að vita af hverju.
1 júlímánuði 1915 fór Stuart herforingi með herdeild
sína til Gallipoli. Við skiptumst stöðugt á bréfum og ég
sendi honum pakka. Ég fann ekki til ótta eða kvíða. Að
kveldi 9. des. 1915 gekk ég til sængur um kl. 10, en gat
ekki sofnað um hríð. Þegar ég sofnaði loksins, dreymdi
mig ógeðslegan draum um forarvatn, og þegar ég vaknaði,
leið mér mjög illa. Algert myrkur var í herberginu, dregið
var niður fyrir gluggana og auk þess voru dregin fyrir þá
þykk gluggatjöld. En mér til mikillar undrunar sá ég nú