Morgunn - 01.06.1946, Blaðsíða 32
22
morgunn
Og svo er enn annars að gæta, þegar um þetta mikla
vandamál er talað, að þessi torráðnu fyrirþrigði eru held-
ur ekki bundin við Ritninguna og hin helgu fræði, er hún
flytur. Veraldlegar bækur mannkynsins eru fullar af þeim,
og þau eru skráð á öllum tímum, fram til dagsins, sem er
að líða í dag. Islendingum ætti þetta ekki að vera síður
ijóst en öðrum þjóðum, svo fjöldamargra slíkra dæma verð-
ur vart í fornbókmenntum vorum og svo mörg slík dæmi
eru einmitt sögð af merkustu og vitrustu mönnum þjóð-
arinnar á þeirri tíð. En þetta gerðist ekki aðeins hér, úti
á hjara veraldar, með þjóð, sem þá bjó við takmörkuð
menningarskilyrði að ýmsu leyti, þetta var fyrirbrigði,
sem var alþekkt og stórmikils metið með hinum miklu
menningarþjóðum Fomaldarinnar, og ætti þar að nægja
að nefna Forn-Grikki og Egypta.
Það, sem guðspjöll þessa helgidags leiða athygli vora að,
hafa menn vitað óralengi á jörðunni, og þrátt fyrir alla
efnishyggjuna og efasemdirnar nú á tímum, er stórmikill
hluti manna á jörðunni á vorum tímum sannfærður um,
að dyrum hins ókomna sé engan veginn fyllilega lokað
fyrir skynjun jarðneskra manna, og að nægilega skær
leiftur hins ókomna hafi borizt til mannanna á öllum tím-
um til þess, að unnt sé að ganga úr skugga um, að þarna
sé um raunveruleik að ræða, þótt margt sé um hann óvíst
og órannsakað.
Spurningin er engan veginn lengur sú, hvort þetta gerist
raunverulega, nei, spurningin er sú, á hvern hátt þetta
gerist.
Ef athuga skal um uppruna spádómanna í heilagri Ritn-
ing, eða uppruna þeirra spádóma yfirleitt, sem vér vitum
um og vottfestir hafa verið, verður óðara ljóst, að það
er ógemingur að gefa eina skýringu á þeim öllum, eða upp-
runa þeirra. Guðspjallið um vitringana úr austrinu, sem
fóru eftir stjörnunni, sýnir hina ævagömlu spáleitarað-
ferð, sem sérstaklega var tíðkuð í Austurlöndum, að reyna
að ráða rúnir hins ókomna af gangi himinhnattanna, en
i