Morgunn - 01.06.1946, Blaðsíða 36
26
MORGUNN
ir. Er ekki sagan af því, hvemig engillinn vakti yfir guðs-
barninu í Betlehem, oss trygging þess, að yfir öllum öðr-
um guðsbörnum sé vakað, litlu bræðrunum og systrunum
hans, sem til jarðarinnar eru að fæðast? Og er það óhugs-
andi, að þeir, sem þannig vaka, veiti litlu, ómálga börn-
unum meiri vemd en vér vitum? Þeim er áreiðanlega oft
opin leið til áhrifa á oss mennina.
Látum minninguna um engilinn yfir barninu fylgja oss,
þegar vér erum að kveðja jólin í dag.
Diaumui,
er Ingbjörgu Pálsdóttur frá Grœnumýrartungu, dreymdi
í júlí 1942, sagður af henni sjálfri.
Mér fannst ég vera stödd í herbergi öðru en því, sem ég
svaf í, og halda á litlu bami, sem eitthvað amaði að. En
ég vissi ekki hvað það var, sem að barninu gekk. Ég stóð
við uppbúið rúm, sem barnið átti að hvílast í, og hélt því
upp að brjósti mér.
Þá finnst mér maður standi til hægri handar. Hann er
í síðri kápu, hnepptri ofan á tær. Hann hvessir á mig aug-
un og augnaráð hans er kuldalegt í því hann segir þetta:
Hún lifir, hann deyr.
Ég hrekk upp við það, að dymar að herberginu
mínu eru opnaðar og inn til mín kemur maður konu í
húsinu, sem fjölgunarvon var hjá. Hann biður mig að vera
hjá konunni sinni, því að hann ætli að fara að hringja eftir
bíl til að sækja ljósmóðurina.Þetta gerði ég, og var ég
hjá konunni þangað til ljósmóðirin kom.
Draumnum gleymdi ég undir eins, því að hann taldi ég
ekki þess virði að setja á sig.
Klukkan 3 var fjölgað, stórt sveinbarn var fætt í heim-