Félagsbréf - 01.05.1959, Page 30

JOHANNES EDFELT
TVÖ LJÓ»
AFIIJCPUN
Eitt sinn rennur upp sú stund,
andartak svo nístingskalt,
þegar lífs við lokuð sund
loks þú sérð og skynjar allt.
Ásjón geims og grimma vald
gefur engum frelsis náð.
Engum leyfist undanhald
eða veitist gleymska þráð.
Laus við sérhvert sjónartál,
sérðu stjörnuaugað skært;
og þú heyrir haustfugls mál
hljóma sárt og angurvært.
Óðar en þitt auga sér,
eyðist tjalda veglegt skraut.
Og að þínu eyra ber
alheims grát í sorg og þraut.