Félagsbréf - 01.05.1959, Side 43

PÉLAGSBRÉP
41
kinnhesti. Félagi Mirov fékk harðan dóm, liarðari en ég hjóst við, en
hann mun verða okkur öllum lærdómsríkur. Skáldlistin er formbundin
hugsun, vísindi, það þýðir ekki að rugla lienni saman við eitthvað
annað. Og skilyrðin til að geta skapað sanna list er að kunna mál sitt
ofan í kjölinn og að skilja þjóðfélagið. Ný kynslóð verður að aga sín
ungu skáld, að þau gleymi því enga stund, að listin er fyrir fólkið,
en ekki einkamál þeirra sjálfra. Við skulum lialda áfram störfum
fundarins. Félagi Steplianovicli, má ég biðja þig að taka til máls?“
•)•) Ójá, ég liafði lofað að segja álit mitt á skáldsögu Péturs Carpen-
ters“, gegndi Ivan Steplianovich seinlega. „Satt að segja hef ég nú
minni löngun til þess en áður. Mér virðist fundurinn ætla að verða
nokkuð neikvæður, — það má vara sig á því líka ekki síður en liinu
•—• að lirósa öllu. En ég er ekki ánægður með „Fiskurinn ræður“, langt
frá því, þó þetta sé kannski að ýmsu leyti frumleg saga. Það hefur
verið gerð bylting í litlum útgerðarbæ, stofnað sovét. Gamli útgerðar-
maðurhm, burgeisinn sem átt liafði plássið og arðrænt fólkið, hefur
verið dæmdur í þrælkunarvinnu í fiskhúsunum ásamt sínu fma hyski,
frúnni og dætrunum, en alþýðuforinginn sezt að í villu hans og lifir
þar frj’álsu ástalífi milli þess sem hann heldur marxistiskar þrumu-
ræður yfir verkafólkinu á vinnustað. Ég get ekki betur séð en skepnu-
skapur emkenni orð lians og athafnir, og alþýðan sem nú á að lieila ,
eigandi að atvinnutækjimum og afrakstri síns erfiðis, liún er mestan
Part ruddalegur skríll sem talar hrognamál. Hvort sem Pétri Carpenter
er það ljóst eða ekki, þá held ég hann liafi skrifað sósíal fjandsamlega
kók. Mér finnst hann þyrfti að umskrifa hana.“
„Má ég skjóta inn lítilli athugasemd“, sagði trésmiðurinn. „Ég er
kommúnisti. En bók mín er skrifuð okkur til viðvörunar. Hún gagn-
rýnir félagslegt siðleysi, sem pólitískir kjaftaskúmar telja fáfróðri al-
býðu trú um að sé það sama og frelsi og sósíalismi. Ég mótmæli því
að bókin sé andsósíölsk.“
„Ha — animölsk?“ liváði G. Sigurdson, en þessi fyndni virtist fara
fram hjá skáldunum, enginn tók undir.
Næstur talaði Igor Rasumkin. Hann sagði efni sögunnar atliyglis-
vert og persónulýsingar víða skenmitilegar. „En mál bókarinnar verður
að hreinsa“. Því næst dró hann upp úr vasa sínum nokkrar þéttskrif-
aðar pappírsarkir og lióf að lesa af þeim orðskrípi, ambögur, dæmi
Um skakkar beygingar, ljót eða öfugt mynduð nýyrði, andkannalega
°tðaröð, útlendar slettur og ranga notkun talshátta, — allt þetta gripið