Morgunblaðið - 13.03.1979, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. MARZ 1979
39
Gurmar Gimnarsson
—Minningarorð
Fæddur 12. júlí 1899.
Dáinn 3. marz 1979.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvœm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn iátna,
er sefur hér hinn sfðsta blund.
(V. Briem)
Þessar ljóðlínur úr hinum al-
kunna sálmi koma mér í hug þegar
ég kveð kæran frænda minn og
vin, Gunnar Gunnarsson, er lézt
að heimili sínu, Eskihlíð 11 hér í
borg, 3. marz þ.m. Að leiðarlokum
langar mig til þess að minnast
hans með nokkrum orðum, enda
þótt ég geri mér ljóst hve fátækleg
sú kveðja er.
Hann var fæddur á Blábringu í
Rangárvallahreppi 12. júli 1899.
Voru foreldrar hans hjónin Katrín
Jónsdóttir og Gunnar Asbjörns-
son, er þá bjuggu þar. Seinna
fluttust þau að Uxahrygg, í sömu
sveit og bjuggu þar nokkur ár, unz
þau fluttust á öðrum áratug aldar-
innar að Skipagerði í sömu sveit
og bjuggu þar síðan allan sinn
búskap.
Ekki kann ég að rekja föðurætt
Gunnars, en Gunnar Asbjörnsson
bar það með sér að hann var af
góðu bergi brotinn. Mér er hann í
minni sem aldraður maður, beinn í
baki, hvíthærður og tígulegur
ásýndum. Var Katrín einnig glæsi-
leg kona. Forfeður hennar höfðu
búið á Uxahrygg í nokkra ættliði
og verið styrkir stofnar.
Af börnum þeirra hjóna komust
fimm til fullorðins ára, tvær dæt-
ur og þrír synir. Yngri dóttur sína
misstu þau á þrítugsaldri. Einnig
tóku þau í fóstur systurson
Katrínar og ólu upp. Eru nú á lífi
ein systir og tveir bræður svo og
fósturbróðirinn. Gunnar
Asbjörnsson var framsýnn dugn-
aðarmaður, sem jafnan var með
þeim fyrstu að tileinka sér allar
nýjungar varðandi búskaparhætti
og annað sem fram kom á fyrstu
tugum aldarinnar. Með hagsýni og
dugnaði varð hann vel efnum
búinn.
Gunnar Gunnarsson vandist öll-
um algengum störfum, eins og þau
tíðkuðust þá til sveita. Jafnframt
því vandist hann vinnusemi á
æskuheimili sínu. Heimili sitt
byggðu foreldrar hans upp á
kristnum grundvelli. Þau báru
virðingu fyrir Guðsorði og höfðu
það um hönd á heimili sínu.
Auðséð var að hið trúarlega upp-
eldi, sem Gunnar hafði hlotið í
æsku, bar seinna ávöxt í lífi hans.
Eins og flestir ungir menn til
sveita á þeim tímum fór Gunnar
til sjós og reri nokkrar vertíðir
suður með sjó og í Vestmannaeyj-
um.
Árið 1925 kvæntist Gunnar fyrri
konu sinni, Björglínu Stefánsdótt-
ur, ættaðri úr Vopnafirði. Var hún
dugmikil mannkostakona og
ógleymanleg þeim er henni kynnt-
ust. Þau hófu fyrst búskap í
Oddakoti í Austur-Landeyjum, en
fluttust síðar að Ljótarstöðum í
sömu sveit. Búnaðist þeim mjög
vel eftir að þau fluttu þangað.
Vegna tæprar heilsu Björglínar
urðu þau að hætta sveitabúskap.
Fluttust þau til Reykjavíkur. Mun
það ekki hafa verið með öllu
sársaukalaust fyrir Gunnar að
hverfa brott frá sínum kæru
átthögum. Þau höfðu þá eignast
tvö börn, tvíbura. Þau eru: Ágústa
Signý, gift Lofti Jens Magnússyni
bifreiðastjóra, eiga þau sjö börn,
og Gunnar Karl múrari, kvæntur
Guðrúnu Eyjólfsdóttur og eiga þau
tvö börn. Auk þess eignaðist
Gunnar Karl eina dóttur áður en
hann kvæntist. Þau hjónin Björg-
lín og Gunnar ólu einnig upp
Hafstein, son Björglínar, er hún
hafði eignast áður en hún giftist
Gunnari. Síðar tóku þau í fóstur
Hafdísi dóttur Hafsteins og ólu
upp. Er hún gift Guðmundi Sig-
urðssyni og eiga þau eitt barn.
I Reykjavík var heimili þeirra
hjóna við Seljalandsveg. Keyptu
þau sér þar lítið hús með dálitlum
túnbletti í kring. Gerði það um-
hverfið hlýlegra og minnti dálitið
á sveitina. Gunnar vann í fyrstu
við byggingarvinnu en lengst vann
hann þó við Grjótnám Reykjavík-
ur, eða meðan heilsan entist.
Árið 1962 andaðist Björglín eftir
mikla sjúkdómserfiðleika. Voru
börn þeirra hjóna þá löngu gift og
flutt burt af heimili þeirra. Stóð
Gunnar þá einn uppi með ung-
lingsstúlku, fósturdóttur, og þá
kominn á efri ár. Voru þetta
erfiðar aðstæður á margan hátt.
Árið 1963 giftist hann Kristjönu
Jónsdóttur, hinni ágætustu konu.
Var hún ekkja og átti uppkomin
börn. Hún hafði alið upp dóttur-
dóttur sína og var hún á líku reki
og fósturdóttir Gunnars. í nokkur
ár áttu þau indælt og hlýlegt
heimili í Eskihlíð 11. Var ánægju-
legt að heimsækja þau þangað og
þar áttu margir leið um; Nokkrum
árum seinna varð Gunnar fyrir
slysi er leiddi til þess að hann varð
öryrki. Er það ætíð þung lífs-
reynsla fyrir þann er það reynir.
En hann tók því sem öðru með
hugrekki. Stuttu seinna veiktist
hona hans af alvarlegum sjúk-
dómi, er hún bar með frábærri
hugprýði. Var hún oft sárþjáð, en
sinnti þó daglegum störfum með
ótrúlegum viljastyrk og harkaði af
sér með bros á vör.
Þau hjón voru innilega samstillt
í erfiðleikunum og sýndu hvort
öðru umhyggju og virðingu.
Kristjönu konu sína missti Gunn-
ar 1973. Enn varð það hlutskipti
hans að verða ekkjumaður og nú
var hann orðinn aldurhniginn og
öryrki.
Það varð honum þung raun að
sjá á bak konu sinni. Hann þráði
mjög að geta dvalið áfram á
heimili sínu meðan honum entist
aldur. Hann trúði því staðfastlega
að Guð myndi á einhvern hátt
hjálpa sér til þess.
• t
Honum varð líka að trú sinni.
Síðustu árin sem hann lifði hélt
Guðfinna Sveinsdóttir heimili fyr-
ir hann og annaðist öldunginn af
stakri prýði. Fyrir það var hann
ævinlega þakklátur. Hann fékk þá
ósk uppfyllta að búa á heimili sínu
til hinztu stundar.
Langri og merkri vegferð er
lokið. Hér hefur aðeins verið
stiklað á stóru í líff þessa mæta
manns. Ein var sú gæfa í lífi
Gunnars að eiga á efri árum
óvenjulega gott og elskulegt ná-
býlisfólk sem studdi hann í blíðu
og stríðu. Var honum það mikið
þakkarefni.
Hann unni átthögum sínum
austur í Rangárþingi. Mikið
ánægjuefni var það fyrir hann
þegar hann fór þangað í heimsókn,
til ættingja og vina.
Gunnar bar umhyggju fyrir
okkur ættingjum hans og einnig
fyrir vinum sínum. Fylgdist hann
með lífshlaupi þeirra, eldri sem
yngri. Gott var þeim sem misst
hafði ástvini, tiltölulega ungur og
stóð einn í baráttu lífsins að eiga
hann að trúnaðarvini. Oft var gott
að eiga vináttu og fyrirbænir
frænda. Þess skal minnst með
kærri þökk. Hann var góður sonur
þjóðar sinnar sem fylgdist af
áhuga með málum lands og lýðs og
óskaði þjóð sinni farsældar.
Það sem mér fannst helst ein-
kenna Gunnar var hin bjargfasta
Guðstrú hans og bænrækni. Hann
fékk að reyna margt merkilegt í
því sambandi og það gaf honum
fullvissu fyrir trú sinni.
Ég vil að lokum senda samúðar-
kveðjur til barna hans, tengda-
barna og barnabarna, einnig fóst-
ursonar, fósturdóttur og hennar
manns er ávallt reyndust honum
vel á efri árum. Innilegar samúð-
arkveðjur sendi ég systur hans er
honum var mjög kær og aldraðra
bræðra, fósturbróður og annara
ættingja, vandmanna og vina.
Söknuður er í huga okkar sem
kveðjum hann, en góð er þreyttum
hvíldin.
Guð blessi minningu Gunnars
Gunnarssonar.
V.J.
Að Keldnaholti eru gerðar
tilraunir með styrkleika og
endingu einangrunarglerja.
Hér er glerrúða prófuð í
tilbúnu veðri, þar sem
þrýstingurinn er um 150
kílógrömm á hvern fer-
sentimetra, en það jafngild-
ir um 12 vindstigum.
Sigurvegarar í tölti, Sigurbjörn á Stormi.
Ljósm. Gunnbjörn Marinósson.
Iskappreidar
á Raudavatni
..
311»
IÞRÓTTADEILD Fáks efndi á sunnudag til ískapp-
reiða á Rauðavatni og var þar keppt bæði í 150
metra skeiði og tölti. Allmargir hestar voru skráðir
til keppni en í skeiðinu var þeim skipt í tvo flokka. í
A-flokki kepptu hestar, sem áður höfðu verið reyndir
á skeiði í keppni en í B-flokknum voru nýliðar.
Fjöldi áhorfenda fylgdist með keppninni og þótti
þessi nýbreytni í keppnistilhögun hestamanna
takast vel.
Rauðinúpur varð annar f skeiðinu.
Bestum tíma í A-flokki
skeiðhesta náði Bastur,
grár 15 vetra, knapi Örn
Karlsson með tímann 17,5
sek. Annar varð Rauði-
núpur rauður 9 vetra,
knapi Skúli Steinsson á
18,2 sek. og þriðji Þokki,
jarpur, 11 vetra, knapi
Magnús Halldórsson, á
19,4 sek. í B-flokki náðu
þrír fyrstu hestarnir allir
sama tíma 17,9 sek. en röð
þeirra varð þessi. Fyrstur
varð Rosi, jarpur, 8 vetra,
knapi Halldór Jónsson,
annar Hlýja, bleik, 8
vetra, knapi Skúli Steins-
son og þriðji Glóa, rauð, 7
vetra knapi Leó Steinar
Leósson. I skeiðinu var
hrossunum skipt þannig í
riðla að yfirleitt hleyptu
tveir og tveir í einu.
í töltkeppninni stóð
efstur Stormur, brúnn,
knapi Sigurbjörn Bárðar-
son, annar varð Roði,
rauður, knapi Kristján
Birgisson og þriðji Gull-
feti, grár, knapi Halldór
Sigurðsson.
Þess má geta að ís-
landsmet í 150 metra
skeiði er nú 14,8 sek. setn
af Garpi, eign Harðar G.
Albertssonar, knapi Sig-
urbjörn Bárðarson. Var
metið sett á Fáksvellinum
á Víðivöllum.
Að lokinni verðlaunaaf-
hendingu fyrir töltkeppn-
ina var dómurunum, sem
voru þrír afhent sérstök
viðurkenning fyrir unnin
störf og er það skemmti-
leg nýbreytni á hestamót-
um. G.M.
Ljósin: Emilía.