Morgunblaðið - 13.03.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. MARZ 1979
MOR^dh/
KAFf/NU
rv—4\VC"
GRANI GÖSLARI
bikinu hér fyrir utan!
Af hverju hremmdirðu einmitt
þessa flugu?
Það er lokað kiukkan hálf
fimm!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Sveit Menntaskólans í Reykja-
vík setti svip sinn á Reykjavíkur-
mótið, sem jafnframt var undan-
keppni til Islandsmóts. Unga fólk-
ið, ein stúlka var í sveitinni, fékk
að vísu engin ósköp af stigum en
gegn þeim gat þó enginn verið í
upphafi leiks viss um að fá öll
stigin, sem til skipta voru.
Spilið í dag kom fyrir í leik
þeirra við sveit Sigurjóns
Tryggvasonar. Suður gaf, allir á
hættu en hér er áttum snúið.
Norður
S. KD65
H. G74
T. 96432
Vestur L Á
S. 43
H. 1062
TDG
L. D97543
Austur
S. G9872
H. ÁD8
H. Á105
L. 62
Hvenær verður hann nógu stór til að þola rassskell?
A leiðum nátt
úrulækninga
Anna Matthíasdóttir skrif-
ar:
„Miklar umræður virðast nú
manna á milli um félagsskap sem
kenndur er við náttúrulækningar,
en honum og baráttumönnum
hans á ég þakkarskuld að gjalda
en svo, að hún verði nokkurn tíma
greidd. Heilsuræktarkenningar
hennar gáfu mér líkamlega heil-
brigði eftir sjúkdómsstríð frá
barnæsku til fullorðinsára, og
einnig skilning á því, að það er
ekki rétt, sem margir halda, að við
séum bara líkamir, sem hýsi sálir,
heldur erum við öllu fremur sálir
með dásamlega getu og kraft til
„Lífið er víðlendur völlur,
vaxa þar rósir og þyrnar,
liljur, fjólúr og fíflar,
og fjöldi af eitruðum jurtum.
Völlurinn öllum er opinn
augað á misjafna birtu
í því er auðna manns fólgin
frá illgresi blómin að þekkja."
• Ekkert er, allt er
að vera“
Mannvinurinn og braut-
ryðjandinn Jónas Kristjánsson
læknir leitaði lífgefandi jurta á
þess að byggja upp okkar eigin
bústaði, líkamina. En Róm vær
ekki reist á einum degi. Það er
einnig þolinmæðisverk að afla sér
þekkingar til að byggja um sjúkan
líkama. Þar sannast „að eins og
maðurinn sáir svo mun hann og
uppskera".
„UR hugsunum orðum og
athöfnum
unnið í lífsins þráð
Vér fáum af örlagaakri
það eitt, sem til var sáð.“
I þessu sambandi kemur
hollráðið góða oft í hugann: „Leitið
og þér munuð finna“. Sannarlega
þurfum við að leita og leita vel, því
miklu máli skiptir hvernig að
leitinni er staðið, bæði fyrir líkam-
lega og andlega heilbrigði.
vígvelli lífsins til líknar sjúkum og
þjáðum. Hann fann lífgrös í meira
en einum skilningi, þar sem aðrir
höfðu gengið um og aðeins fundið
þyrna og þistla.
Tveir menn ganga í sama hug-
sjónafélag. Annar skynjar þar
möguleika heilbrigði og fram-
þróunar, en hinn annmarka og
erfiðleika, og vissulega eru
annmarkar og erfiðleikar fyrir
hendi í öllu félagsstarfi. Það kost-
ar myndhöggvara átök og erfiði að
framkalla engilinn, sem hann sá
fyrir hugarsjónum sínum í grjót-
hnullungnum sem hann hamrar og
meitlar.
Brautryðjendur hárra hugsjóna
fá oft erfið spil á hendur, sem
ætlast er til að þeir spili úr. Þótt
Suður
S. Á10
H. K953
T. K87
L. KG108
Á báðum börðum varð lokasögn-
in þrjú grönd, spiluð í suður. Gegn
menntaskólanemanum, Karli
Logasyni, spilaði vestur út lauf-
fimmi og Karl valdi að spila
tíglinum. Hann fékk næsta slag á
kónginn og síðan vestur á tígul-
drottningu. Eftir nokkra umhugs-
un skipti vestur í spaða, lágt fra
borði og gosi og ás. Sagnhafi hélt
áfram tígulsókn sinni og austur
fékk slaginn en vestur lét lauf.
Sagnhafi átti í þessari stöðu
átta slagi meir og minna örugga og
hefði sennilega lent í vandræðum
með spilið hefði austur nú spilað
laufi sínu. En hann valdi að spila
spaða og Karl leysti samgöngu-
erfiðleika sína með því að taka
tíuna með kóng. Og þegar hann tók
tígulslagina, sem biðu tilbúnir,
þurfti vörnin að finna örugg af-
köst. Vestur lét hjartatvistinn og
lauf en austur hjartaáttu og einn
spaða. Þá tók Karl á spaða-
drottningu og spilaði hjarta, sem
austur tók með ás og seinna varð
hjartagosinn níundi slagurinn
þegar drottningin kom í kónginn.
Á hinu borðinu fékk suður
aðeins sjö slagi eftir, að unga
mærin í vestur spilaði út spaða í
upphafi. Fengu menntskælingarn-
ir þannig 800 í allt fyrir spilið.
„Fjólur — mín ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir Þýddi
82
hana og samtímis fékk ég ein-
hver ónot.
Hún setti glasið frá sér og
fór að hla ja.
— Nei, Jasper, þú verður að
afsaka. nú skil ég hvað það var.
Það voru upphafsnóturnar að
„Fjólur-mín Ijúfa“, sem voru á
krukkunni. Eg hef alltaf sagt
mér yrði hálf ilit af popmúsík,
svo að það er gott, að ég slepp
við að hlusta á mikið af slfkri
músik.
Hún leit upp á hann og
brosið dó smám saman á vörum
hennar. Já, en Jasper,... Það
getur ekki komið heim og
saman... hugsanir þutu um
heilahúið og henni fannst höf-
uðið vera að springa. Þetta var
ailt svo einfalt núna. Þessi
skrítna kúla, sem Martin hafði
ekki skilið... samningurinn
frá Bandarfkjunum... stað-
greiðsla fyrir Mosahæð... og
dauði Lydiu vegna þess, að hún
kunni Ifka að lesa nótur og
hafði þekkt aftur
upphafsnóturnar...
18. kafli
— Og hér er þá fórnar-
krukkan sem væntanlega ætti
að koma okkur á skrið f rann-
sókninni.
Bernild opnaði bfldyrnar og
kveikti Ijósið.
— Ég hélt þið ætluðuð að
skoða hana þarna inni, sagði
Martin og tók gætilega um
krukkuna meðan Bernild sett-
ist.
— Höfum við nokkurt blað?
spurði Bernild. — Við verðum
að hella eitrinu einhvers staðar
úr til þess að komast að þessum
peningum, sem ætti að sýna
okkur hvort unnusta yðar heí-
ur sagt sannleikann.
Þegar duftið hvíta strcymdi
úr krukkunni og ekkert kom
fleira horfðu þeir þrumu lostn-
ir hvor á annan.
— Tóm, sagði Bcrnild —
Gcrsamlcga tóm og ég sem
trúði stúlkunni.
— Ég hef sagt þetta allan
tfmann.
Martin andvarpaði.
— Þó hefði mér komið á
óvart ef það hefðu verið pening-
ar í krukkunni, bætti hann við
eins og hann væri að tala við
sjálfan sig. — Ég áfellist hana
ekki fyrir þá niðurstöðu. Hún
getur nú Ifka hafa ruglast f
ríminu.
— Já, en ef ekki voru geymd-
ir f henni peningar, hvaða
þýðingu hefur hún þá í jæssu
máli? spurði Bernild og horfði
athugull á krukkuna. — Hún
er ljót og ég sé ekkert forvitni-
legt við hana og hún hcfur
aðeins lokkað okkur á blind-
götu. ,
— Ég hef aldrei séð hana
vcgna þess, að ég fæ útbrot
bara við það að koma niður,
sagði Martin og rétti út hönd-
ina. — Má ég sjá hana.
— Þú getur ekki drepið mig.
Susanne var viti sínu f jær, en
hún hafði á tilfinningunni að
hann myndi ekki gera henni
neitt á mcðan hún gæti setið
hreyfingarlaus og reynt að tala
sig frú þessu.
— Ég hef þegar þyrmt lífi
þfnu einu sinni of oft, sagði
hann hljómlausri röddu. —
Einu sinni of oft og það munaði
minnstu að allt færi f vaskinn
hjá mér. Ég lét þig lifa nógu
lengi til þess að ég gengi úr
skugga um hvort þú hcfðir séð
mig. Ég fann þig ekki á þjóð-
vcginum. Ég ók þér þanngað til
að láta líta út fyrir að þú hefðir
keyrt út af. Ég gerði mér grein
fyrir að enginn legði trú á að
þú hefðir keyrt svo hratt á
stfgnum að þú hefðir drepið
þig. Þegar ég hafði lamið þig f
rot hafði ég nóg að gera með að
fela bíl Einars Einarsen. Svo
kom ég aftur og sneri mér að
þér og þfnum bfl og ég þyrmdi
lífi þínu....
— Þú hcfur gert það vcgna
þess að Martin kom í sömu
andrá svo að þú varst tilneydd-
ur að láta líta út fyrir að þú
værir að bjarga mér, sagði
Susanne.
— Nci, ég hef ekkert gaman