Morgunblaðið - 29.01.1980, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. JANÚAR 1980
V1H>
MOBö'JK/
KAFF/NO
_____
1 í SJ.
I / xY' 9

Reyndu að sigla eins og maður
— það er ekki hægt að ráða við
diskana á borðinu.
Grísk menn-
ing forsmáð?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I spili dagsins gaf suður þá
skýringu á sögnum sínum, að þar
sem þetta var síðasta spil í
tvímenningskeppni og nokkur
undanfarin spil höfðu ekki gefið
nægilega góða skor, var toppur
nauðsynlegur til að eiga nokkra
sigurmöguleika í keppninni. Og
einkunn varnarspilaranna fyrir
spilið hefur ábyggilega ekki verið
beint glæsileg.
Austur gaf, norður-suður á
hættu.
Norður
S. 972
H. KDG4
T. K1075
L. KD
Vestur Austur
S. Á4 S. K
H. Á1062 , H. 9753
T. G64 T. Á9832
L. G953
L. 864
COSPER
„Mig langar til að vita hverjir
unnu það óþurftarverk að sam-
þykkja að halda olympíuleikana í
Rússlandi. Olympíuleikarnir hafa
alltaf verið haldnir í minningu
grískrar menningar. Grísk menn-
ing hefur verið það göfugasta hér í
heimi og öll okkar menning bygg-
ist á arfleifð frá Grikkjum.
Grikkir byggðu menningu sína á
frjálsræði. Þess vegna er verið að
forsmá gríska menningu þegar
olympíuleikar eru haldnir í landi
sósíalismans, sem ekki viðurkenn-
ir frelsi í neinni mynd. Heimurinn
er búinn að horfa upp á þá
hræðilegustu meðferð á einni þjóð,
sem um getur í veraldarsögunni í
meira en sextíu ár.
Það hefur verið hægt í mörg ár
að lesa allt um Stalín og ekkert
hefur breyst síðan, nema að aftök-
urnar eru núna ekki framkvæmd-
ar strax, heldur eru það geð-
veikrahælin og fangabúðirnar,
sem taka við þeim, sem reyna að
bera hönd fyrir höfuð sér og eina
von þeirra er nógu mikill þrýst-
ingur frá frjálsum þjóðum, sem
oft hefur bjargað þeim.
í öllum hinum frjálsu löndum
eru sósíalistarnir tilbúnir til þess
að vinna öll þau óhæfuverk, sem
rússnesk stjórnvöld fara fram á
við þá. Skýrustu dæmin eru fínu
bresku njósnararnir. Þegar maður
er trúaður sósíalisti þá glatast
persónuleikinn og hjörtun slá
austur á Volgubökkum, eins og
skáldið sagði. í dag blasa frelsis-
verk sósíalismans alls staðar við,
frá hungurdauða Kambódíu-
manna til hungursins og kúgunar-
Suður
S. DG108653
H. 8
T. D
L. Á1072
Austur og vestur sögðu alltaf
pass en sagnir hinna urðu æði
glannalegar. Suður opnaði á ein-
um spaða, norður tveir tíglar og
suður stökk í þrjá spaða, sem
norður hækkaði í fjóra spaða og
bjósthann eðlilega við, að það yrði
lokasögnin. Nei, ekki aldeilis. Suð-
ur skellti sér í sex spaða og spilaði
þá — ódoblaða.
Austur leit undrandi á makker
sinn þegar hann spilaði út tromp-
ás og lækkaði heldur betur í sæti
sínu þegar vestur spilaði aftur
trompi, sem tekið var í blindum.
Og þegar sagnhafi spilaði strax
lágum tígli frá blindum lét austur
lágt eftir dálitla umhugsun. Þá
voru slagirnir orðnir ellefu örugg-
ir.
Sagnhafi spilaði sig inn á blind-
an á lauf og spilaði aftur lágum
tígli frá kóngnum. Þá stóðst aust-
ur ekki mátið og lét ásinn. Þar
með voru villur varnarinnar orðn-
ar þrjár, nákvæmlega eins og eftir
óskum suðurs. Hann trompaði og
lét seinna hjartaspil sitt í tígul-
kónginn. Unnið spil.
Eg sel sögu þessa á sama prís og
hún var keypt. Og henni fylgdi að
spilið hefði skotið þessum sagn-
glöðu herrum upp í efsta sæti
keppninnar.
Maigret og vínkaupmaðurinn
31
Hann tók leigubíl heim og
gekk hægt upp stigann. Kona
hans leit á hann og spurði:
— Hvernig líður þér?
— Betur. En ég svitna mikið.
Hvað fáum við að borða?
Hann klæddi sig úr yfirhöfn-
inni og gekk inn í dagstofuna:
— Steikta iifur með persille
og sítrónu.
bað var einn af uppáhalds-
réttum hans. Hann settist í
stólinn sinn pg gluggaði í blað-
ið en hugurinn var víðs fjarri.
Ætli ekki maðurinn, scm
hafði verið að hringja til hans,
hafi einmitt verið sá hinn sami
og hann hafði séð skömmu áður
en hann gekk inn i hús rann-
sóknarlögreglunnar?
En hann varð að bíða unz
hann hringdi aftur. Það gat vel
verið hann hringdi heim, vcgna
þess að heimilisfang hans hafði
oft verið nefnt í blöðunum. Og
flestir leigubílstjórar vissu
hvar hann bjó.
— Hvað ertu að hugsa?
spurði konan meðan hún var að
leggja á borðið.
— Um mann sem ég sá rétt
áðan. Augu okkar mættust
augnahlik og ég hef á tilfinn-
ingunni, að honum hafi legið
eitthvað á hjarta.
— Ég veit ekki hvort það var
síðan hann sem hringdi rétt á
eftir og sagði að Chabut hefði
verið rotin skepna. Hann notaði
þau orð. Ef það hefur ekki verið
einhver galinn vesalingur sem
ekki veit annað um málið en
það sem hefur staðið í blöðun-
um þá gæti þctta hafa verið
morðinginn. En það er svo sem
ekkert víst.
— Á ég að kveikja á sjón-
varpinu?
Þau borðuðu þegjandi, enda
var Maigret niðursokkinn í
hugsanir sínar.
Hann naut þess að borða
lifrina og síðan drakk hann tvö
glös af rauðvini með og var vel
dasaður þegar hann settist aft-
ur í hægindastói. Hann iokaði
augunum og var sem milli
svefns og vöku nokkra stund.
Hann sá íyrir sér manninn.
Hann átti í erfiðleikum með
annan fótinn á sér. Var það
hægri eða vinstri íótur? Hann
bjóst við það skipti máli, en
hann gerði sér ekki grein fyrir
hvers vegna.
Svo leið hann yfir í drauma-
iandið. Þegar hann vaknaði allt
i einu furðaði hann sig á því, að
hann skyldi sitja þarna heima
hjá sér og klukkan yfir arnin-
um sýndi að tveir tímar voru
liðnir. Hann heyrði að konan
var frammi í eldhúsi að strauja.
— Hefurðu sofið vel?
— Öldungis ljómandi. Ég
hefði sjálfsagt getað sofið allan
daginn.
— Heldurðu það væri ekki
ráð að þú mældir þig?
— Ef þér finnst það vera
nauðsynlegt...
Að þessu sinni var hann með
sex kommur.
— Er bráðnauðsynlegt að þú
farir aftur í vinnuna?
— Já, ég held ég verði að
gera það.
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri ó íslensku
Hann tók eina verkjatöílu og
kona hans skenkti honum
brennivínsstaup til að íá pillu-
bragðið til að hverfa.
— Ég skal hringja á lcigubíl.
Skýjunum hafði vcriö svipt af
himninum og sólin skein, en
það var enn andkalt.
Honum fannst stiginn bratt-
ari en venjulega og hann var
feginn þegar hann gat setzt
niður. Hann hringdi fram og
bað Lucas að koma til sin.
— Á ég að skrúfa frá hitan-
um, Maigret? Þér eruð hálí
veikindalegur. Heima hjá mér
liggja bæði konan og krakkarn-
ir í flcnsu. Og þegar einn
veikist leggjast allir von
bráðar. Ég má sjálfsagt búast
við að veikjast á næstu dögum.
— Nei, þú skalt láta hitann
eiga sig. Ég er alltaf að svitna.
— Það er ljóta líðanin. Ég er
farinn að finna fyrir þessu lika.
— Nokkuð nýtt?
— Nci.
— Engin símhringing?
— Nei. En Lapointe cr ný-