Morgunblaðið - 17.06.1981, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. JÚNÍ1981
Á GRÁSLEPPU MEÐ ÍSFIRSKUM
Grein og myndir:
HRAFN SNORRASON
Nýverið hjóiaði ég
niður á höín í veðurblíð-
unni og hitti þar fyrir
Krásleppukarlana SÍRurð
Finnbpgason og Ágúst
Inga Ágústsson. Varð
það úr, að ég bað þá að
leyfa mér — landkrabb-
anum — að koma með að
draga við tækifæri. Var
það auðsótt mál.
Föstudagsmorguninn 5. júní
mætti ég svo niður á höfn. Sólin
var komin upp og bátarnir spegl-
uðust í sjónum í logninu. Ég
gekk niður að báti þeirra félaga,
Einari, 6 tonna báti. í ljós kom
að ég var aðeins á undan þeim,
það hefur víst verið spennan að
fá að fara með, en litlu síðar eða
um kl. 7 birtust þeir félagar. Við
buðum hver öðrum góðan dag, en
síðan fór Ingi og ræsti vélina, en
Siggi sagðist ætla að finna
steina í færi, því þeir ætluðu að
leggja eina trossu. Loks leystum
við frá landi og Siggi sagði, að
við yrðum um klukkutíma að
sigla út í fyrstu netin. Á leið út
var talað um daginn og veginn
eins og gengur. Orrinn hafði jú
verið að koma með 800 kassa af
fiski og einhver hafði sagt að
Víkingurinn væri búinn að fá
400 kassa en væri enn úti. Báðir
þessir bátar leggja upp hjá
Norðurtanganum. Ég spurði þá
hve lengi grásleppuveiðarnar
stæðu og Ingi sagði þær vera frá
19. apríl til 18. júlí, en eftir það
hefðu þeir félagar alltaf farið á
færi, en á veturna leggðu þeir
bátnum og störfuðu í landi sem
landmenn hjá línubátunum. Þeir
sögðu að þessi bátur hefði nú
verið á sjó allt árið hér í eina tíð.
Það var þegar hann Hjörtur
Stapi átti hann, þá var hann á
rækju á honum, en það var nú í
þá daga, þegar menn gátu stung-
ið trollinu í strigapoka og farið
með heim á kvöldin. Nú er þetta
orðið svo stórt og óviðráðanlegt,
nema með bómum.
Við vorum nú komnir út undir
Skarfasker en þar er sorp-
brennslustöð Isafjarðar og ná-
grannabyggða. Við sigldum ná-
lægt landi og fer ekki hjá því, að
Oshlíðin í sinni ægifegurð hafi
áhrif á mann, er siglt er undir
henni. Siggi tók til við að segja
mér grjóthrunssögur. Algengt sé
að grjótið úr hlíðinni steypist
niður og jafnvel yfir veginn án
þess að snerta hann. Og Siggi
heldur á: „Það var nú ekki, hérna
eitt sumarið, þá þekktum við
bílinn sem var á veginum, það
var sko „bleiserinn" hans Sverris
Hermannssonar. Hann kom
keyrandi utan úr Bolungarvík og
við sjáum skriðu koma úr hlíð-
inni, en Sverrir vissi ekkert um
hana sko, hann rétt slapp undir
hana og hélt áfram að keyra.
Líklega hefur hann ekki haft
hugmynd um lífshættuna sem
hann var í þá stundina." „Og
sjáðu þarna," benti Siggi, „sérðu
brúna þarna?" Já, sagði ég.
„Sérðu lækinn?" Jú, jú ég sé að
hann kemur út úr fjallinu.
„Þetta er hreint vatn og þarna
fara margir að ná sér í vatn.“ En
eins og alkunna er, þá er vatnið
sem við Isfirðingar fáum, ekki
böðunarhæft hvað þá drykkjar-
hæft.
Við erum nú að verða komnir
útundir vitann í Bolungarvík, en
þar eiga þeir félagar 3 trossur.
Við sáum hvar Víkararnir voru
að draga undir Stigahlíðinni.
Ingi sagði við mig, og brosti í
kampinn að Víkararnir væru á
það stórum bátum, að þeir
mættu ekki leggja net fyrir
sgaði mér einnig að báturinn
væri kvikur og væri það af því að
þeir væru með 1 ‘A tonn af hvelju
í lestinni, sem þeir ætluðu að
landa á eftir í Bolungarvík.
Nú vorum við komnir að
fyrsta dublinu og byrjuðum að
draga, allt gekk að óskum, nema
hvað þeir bölvuðu rauðmaganum
sem hafði sloppið úr netinu, því
hann skilur eftir sig flækjur. En
þeir luku fljótt 'við að draga
trossurnar sjö og um kl. 14
héldum við til lands. Þeir töluðu
um að skera bara við höfnina um
leið og þeir lönduðu hveljunni í
Bolungarvík.
Við komum inn til Bolungar-
víkur stuttu seinna og lönduðum
við hafnarkranann. Þeir fóru
strax að skera grásleppuna og
Siggi taldi grásleppurnar, sem
þurfti til að fylla eina tunnu af
hrognum og varð ánægður þegar
hann komst að því að hann
þurfti 30 stk. til þess. Hann
sagði mér um leið og hann skar
síðustu grásleppuna að það væru
5 milijónir einstaklinga í hrogn-
um hverrar grásleppu. Ingi var
kominn upp á bryggju og hífði
hveljurnar upp og sagði að betra
væri að selja þær í bræðslu en
kasta þeim og jafnframt mun
þrifalegra.
Þegar við lögðum af stað frá
Bolungarvík, sigldi inn bátur,
sem Sammi Kára og Sævar eiga,
og voru þeir að fara að landa
hvelju líka. Þeir komu upp að
okkur og Sammi heimtaði vindil
af Sigga og sagði að hann yrði að
fá hann, því að hann hefði
nefnilega verið að hætta að
reykja. Ingi rétti honum vindil-
inn og Sammi þakkaði fyrir sig.
Sævar bað okkur að segja
Gumma Sveins að þeir yrðu um
kl. 5 á Isafirði, en Guðmundur
Sveinsson netagerðameistari
tekur við hrognunum af þeim.
Stefnan var nú tekin á Hnífs-
dal og þeir höfðu orð á því að þar
væri bölvað vindrassgat og lögðu
eina trossu þar. Ég hafði orð á
því að þeir leggðu mjög nálægt
landi. Þá sagðist Siggi skyldu
sýna mér svolítið og sagði mér
að fylgjast með á dýptarmælin-
um. Hann sagðist ætla að sigla
yfir Vallabúðaskerin. Ég ein-
blíndi á mælinn og sá þegar
honum sló saman og leit þá út
fyrir borðstokkinn. Sá ég þá
þarabreiðu undir bátnum og hélt
við værum bara komnir upp á
sker, en þá hlógu þeir félagar og
sögðu að þetta væri í lagi, því að
þarinn plataði dýptarmælinn.
Við sigldum nú í land og
lögðumst að bryggju um kl.
16.30. Þar biðu Gummi Sveins og
Við flotbryggjuna þar sem Einar liggur.
að sagði Ingi mér, að þeir ættu
160 net í sjó og hefðu 5 net í
trossu. Ráðuneytið leyfði 80 net í
sjó á mann. Nú var báturinn
farinn að velta og maginn í mér
tók viðbragð. Siggi sagði að
þetta væri bára út úr Jökulfjörð-
unum og að hægara yrði við
útfallið eftir um 3 tíma. Hann
Óli á Árbæ sem tóku við hrogn-
unum. Nú var ekkert eftir annað
’en að þrífa og kveðja þessa
heiðursmenn sem höfðu þolað
mig með sér í gráslepputúr. Ég
var miklu nær um grásleppu-
veiðar og töluvert hróðugur með
mig, er ég rölti heim með þessa
líka fínu rauðmaga í soðið.
upp. Dublið náðist í fyrstu at-
rennu og endinn af netinu var
settur upp í spilið sem keyrt var
áfram og netið innbyrt. Annar
þeirra stjórnaði spilinu og tók
netið inn meðan hinn var til-
búinn að gogga i grásleppu, ef
hún væri að sleppa úr netinu við
skipshlið. Allt í einu fór Siggi
nærri hálfur út fyrir borðstokk-
inn og náði að gogga í eina
grásleppu og sagði sigri hrós-
andi: „Éin pylsa með öllu.“ (Að
verðmæti)! Þeir voru fljótir að
draga og sögðu, að það væri ekki
vinnandi vegur að draga án þess
að vera með spil. Næst drógu
þeir netið yfir slá sem er á milli
stýrishússins og mastursins og
gerðu netið klárt til að fara í
sjóinn aftur. Þeir létu reka á
meðan, en Siggi fór fljótlega að
huga að staðnum þar sem þeir
tóku netið upp og sigldi þangað.
Ingi kastaði baujunni og stein-
unum út fyrir, Siggi gaf vélinni
inn og netið drógst út. Þannig
drógu þeir þessar þrjár trossur
upp og stefnan var tekin á næstu
7 trossur sem voru undir Stiga-
hlíð. Á meðan við sigldum þang-
Ingi sker
rauðmaga
Hveljan hifð.
„Með
þessa
líka
fínu
rauð-
maga í
soðið“
innan vitann. Við sáum líka
skuttogarann Guðbjart koma
inn Djúpið og í fjarska greindum
við Bessann á sömu leið.
Jæja, þá byrjaði ballið. Þeir
voru komnir í sjógallann og
búnir að sjá veifu sem þeir áttu.
Siggi stýrði í átt að veifunni og
Ingi bjó sig til að kraka hana
Siggi við stýrið á landleið.