Morgunblaðið - 13.10.1985, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐID, SUNNUDAGUR13. OKTÓBER1985
43
af góðum og listilega gerðum grip-
um.
Ég kom til Djibuti á björtum
degi og bílstjórinn benti mér á
ýmsa staði, einkum reiknaði hann
sýnilega með að ég hefði áhuga á
hinum ýmsu ráðuneytum, á leið-
inni til Sheraton-hótelsins sem er
í útjaðri borgarinnar. Djibuti er
ekki gömul borg, hún ber arabalegt
yfirbragð og þar myndi ég ekki
þora að keyra bíl.
Ég hafði raunar skrifað Ferða-
skrifstofu djibutska ríkisins bréf
og beðið um upplýsingar varðandi
skoðunarferðir og verð á hinu og
þessu. En mig hafði samt ekki órað
fyrir þeim ágætu móttökum og
frábæru gestrisni sem ég varð
aðnjótandi. Hótelstjórinn hafði
sent ávaxtakörfu upp á herbergi
plús yfirlýsingu um afslátt. Og
sem ég er að tína upp úr töskunni
og stilla sálina yfir á Djibuti er
hringt upp: móttökunefndin er
mætt á svæðið ...
Auðvitað hafði ég ekki grun um,
hvað hér er á seyði, hélt þeir væru
að fara gestavillt. En ég strauk
framan úr mér ferðarykið og brun-
aði í lyftunni niður.
Þar er aðstoðarframkvæmda-
stjóri ríkisferðaskrifstofunnar,
gjörvulegur svertingi á óræðum
aldri, herra Farah. Michele Le
Bihan, forstöðumaður Samtaka
ferðaskrifstofa í Djibuti, og Ismael
Tani, ritstjóri eina blaðsins í
landinu, La Nation. Þau eru með
fangið fullt af góðum óskum og
áætlunum og þau hafa gert drög
að prógrammi fyrir alla vikuna.
Það reyndist vera mjög skynsam-
legt prógramm, því mér var jafnan
úthlutaður einn dagur til að slappa
af eftir skoðunarferð. Og þegar
farið er um land með loftslag eins
og í Djibuti kom í ljós að það var
viturleg ráðstöfun. Þau sögðu mér,
að þetta sé dálítið heitur tími —
og var ekki laust við ég hefði sjálf
gert þá uppgötvun. Eiginlega hefði
verið betra að ég hefði komið í
nóvember upp á veður að gera. Ég
hafði hins vegar hugsað mér að
reyna að fara eftir því jarðbundna
ráði, sem Jos hollenzki gaf mér í
Mareb í NorðurJemen — ef maður
hugsar ekki um hitann, finnur
maður hann ekki. Stundum var
nokkuð erfitt að hlíta þessari ráð-
leggingu.
Ég get ekki neitað því að mér
varð starsýnt á Tani ritstjóra.
Hann er áreiðanlega svertingi —
ekki bara svona útitekinn. Hins
vegar er hann með eldrautt hár.
Hér eygði ég glænýja söguskoð-
un og þótti hún forvitnileg. Seinna
sá ég fullt af rauðhærðum svert-
ingjum og spurði loks minn góða
vin, herra Farah, um málið. Hann
hló og sagði að þeir væru sem sé
farnir að grána. Þeim þykir fal-
legra, svertingjunum í Djibuti, að
setja rauðan henna-lit í hárið en
svartan. Svo einfalt var það nú.
Klukkan fimm að morgni koma
þeir herra Farah og Ali Omar að
sækja mig. Ferðinni er heitið til
Assal-vatns inni í landi. Með í
ferðinni var einnig kennari nokk-
ur, Abdi Heban, sem tók steina-
og plöntusýni í óðaönn. Skoðunar-
ferðir á þessum árstím'a hefjast
alltaf um þetta leyti sólarhrings-
ins. Herra Farah hefur tekið með
nesti, vatnsflöskur, brauð, sardín-
ur, djús og kjúkling og við snæðum
morgunverðinn úti þegar líða tek-
ur á morguninn. Fjöllin eru snar-
brött og gróðurlaus í þessum hluta
landsins það er stundum að sjá
eins og þeim hafi verið ýtt upp og
saman með jarðýtu og það virðist
vera afar laust í þeim grjótið.
Undir hádegi sjáum við yfir Le
Goubet-vatn og siðan tekur við
Assal-vatn. í Le Goubet er eyja í
miðju vatninu. Assal-vatn er undir
sjávarmáli, mér er sagt það sé
þriðji lægsti staður á jörðinni.
Götumynd
frá Djibouti.
Vatnið er brimsalt og þar þrífst
ekkert kvikindi. Ofan á vatninu
flýtur saltfroðan í breiðum, sem
minntu mig á þeyttar eggjahvítur.
Umhverfis er eyðimörkin. Kyrrðin
við vatnið var ógleymanleg og þótt
hitinn sé farinn að nálgast fimm-
tíu stig reyndist mér erfitt að fara
frá þessum kynlega stað sem er
ekki neinum líkur. Ekki ýkja langt
frá er eldfjallið Arroukoba, sem
gaus allt í einu og öllum að óvörum
i nokkra daga árið 1978. Við keyrð-
um um þetta úfna hraun og eftir
storknuðum hraunbreiðum, sem ég
hefði haldið að væri ekki á færi
neins farartækis og komast leiðar
sinnar um. Við fórum upp á hæstu
brúnina og horfum yfir hrjúft og
úfið landslagið. Það hefur ekki
verið smáræði sem s'pýttist úr
fjallinu þótt gosið stæði ekki lengi.
í grennd við Assal-vatn er sextíu
manna hópur að vinna að vega-
gerð, sem á að tengja þennan hluta
landsins við Tadjura-svæðið hand-
an við flóann. Það eru Júgóslavar
sem stjórna verkinu en menn af
ótal þjóðernum vinna þarna, meðal
annars hitti ég danskan mann sem
hafði unnið á Islandi. Þessir menn
voru eins og landslagið, hrjúfir en
þó vingjarnlegir. Þeir flækjast
stað úr stað, þessir menn, og eiga
hvergi heima í alvöru. Púla við
furðulegustu aðstæður — í frosti
á hálendi íslands eða i 50 stiga
hita í Djibuti. Og eru ekki í rónni
eftir að verki er lokið, fyrr en þeir
eru komnir á nýjan og furðulegan
stað og farnir að strita þar. Við
heilsuðum upp á verkstjórann,
hann bauð okkur í hádegismat
þegar við kæmum frá Assal-vatni.
Við þágum það og borðuðum
bragðlausan kjúkling og drukkum
volgt vatn.
Það var orðið áliðið dags, þegar
við komum aftur til Djibuti. Við
keyrðum fram á bedúína sem einir
geta lifað á þessum slóðum, alltaf
að rölta um með úlfaldana sína,
þessar yndislegu skepnur, sem eru
svo yfirlætislegar og glottandi að
ég fæ mig aldrei fullsadda af að
horfa á svipinn á þeim.
Við höfðum farið um úfið og
hrjúft landslag, sem um margt
minnir á fsland. Þegar við keyrð-
um upp hrikalegar fjallshlíðar, um
auðnir og hraun. Hefðum þess
vegna getað verið á íslandi — ef
ekki hefði verið smá hitamismun-
ur. Og hvergi voru á þessum slóð-
um tré sem skyggðu á útsýnið.
Að loknum letidegi við sund-
laugina tók svo við ferðin út í
eyjarnar, þar sem ég reyndi hæfni
mína í köfun og varð fyrir því að
Robert Redford missti myndavél-
ina mína í sjóinn. Og frá því segir
í seinni grein.
Assalvatn
— saltbreiðan eins og þeyttar eggjahvítur.
VBSUBRUR
OGVBIMM
Vid höfum vistlega og þægilega■
veislusali fyrir 10-120 manns.
Salirnir henta vel fyrir rádstefnur
og hvers konar samkvæmi, t.d.
árshátídir, brúdkaupsveislur o.fl.
Allar veitingar.
VcMi»9ohú/íd
GAPt-mn
V/RE YKJA NESBRA VT, HAFNA RFIRÐI
SÍMAR 54477, 54424
Námskeiðfyrir
iðnfyrirtæki
Birgðastýring —
Birgðakerfi Fll
Lýsing
Á námskeiðinu veröa kynnt undirstöðuatriði
birgðastýringar m.a. kostnaður, skipulag, fyrir-
komulag birgöahalds. Efnið verður qert aðgengi-
legt með raunhæfum verkefnum. Kynnt verður nýtt
tölvukerfi fyrir brigðabókhald hannað af FÍI og gefst
þátttakendum kostur á að reyna kerfiö á tölvur.
Markmiö
Að gera þátttakendur færa um að:
— Nota einfaldar aðferðir til birgðastýringar
— Sjá eðli og samhengi innkaupa, framleiðslu,
birgöa og vöruflutninga.
— Notatölvuvættbirgðabókhald.
Þátttakendur
Stjórnendur, innkaupastjórar, deildarstjórar og
verkstjórar meöalstórra iönaðar- og verslunarfyrir-
tækja sem hafa umsjón með birgðastýringu.
Leiðbeinendur
Grétar Leifsson, tæknideild Fíl.
Gunnar Ingimundarson, tæknideild FÍI.
Tími
17.—19. okt. kl. 8.30—12.30, samtals 12 tímar.
Staöur
Hallveigarstígur 1,3. hæð.
Verð
Fyrirfélagsmenn FÍI kr. 3.200
Fyriraðra kr. 4.200
Þátttaka tilkynnist til Félags íslenskra iðnrek-
enda Hallveigarstíg 1, sími 27577 fyrir 15. okt. nk.
FÉLAG ÍSŒNSKRAIÐNREKENDA
Áskriftarsíminn er 83033