Morgunblaðið - 13.10.1985, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR13. OKTÓBER1985
Jarðhitaskóli Sameinuðu þjóðanna i Reykjavík:
A 1
- )
„ísland er paradís
fyrir jarðfræðinga“
— segir Meseret Teklemariam jarðfræðingur frá Eþíópíu
„JarAhitarannsóknir hófust í
Eþíépíu um 1970 og nú hafa verið
boraðar ítta tilraunaholur, en nýting
jarðhitans er ekki hafin enn, en það
verður vonandi von bráðar því það
er mikill jarðhiti í landinu, sem býð-
ur upp i mikla möguleika," sögðu
þau IVIeseret, Abatneh og Berhanu
frá Eþíópíu, sem útskrifuðust úr
Jarðhitaskóla Háskóla SÞ þriðju-
daginn 8. október.
Þau voru sammála um það að
þau hefðu lært mikið af dvöl sinni
hér. „ísland er paradís fyrir
jarðfræðinga," sagði Meseret, sem
er jarðfræðingur að mennt. „Hér
er allt á sama stað og mjög auð-
velt að skoða jarðfræðileg fyrir-
bæri, vegna þess að landið er svo
bert,“ sagði hún ennfremur.
Þau kváðust hafa ferðast nokk-
uð um landið og skoðað bæði há-
hita- og lághitasvæði, hitaveitur
og Kröfluvirkjun. Þau kváðust
hafa kunnað vel við sig hér á
landi, íslendingar hefðu tekið
þeim vel og þau hefðu ekki orðið
vör við fordóma vegna kynþáttar
síns.
„Ég myndi gjarnan koma aftur
ef mér gæfist kostur á að læra
meira hér,“ sagði Meseret og fé-
lagar hennar tóku í sama streng.
Aðspurð um hvað við tæki er
þau kæmu heim sögðu þau að þau
myndu væntanlega leysa af hólmi
erlenda sérfræðinga. Þetta væri
mikilvægt vegna þess að útlend-
ingarnir tækju geysihá laun en
fjármagn til jarðhitarannsókna
væri af skornum skammti. Þau
væru tilbúin til að vinna sömu
störf fyrir lægri laun og auk þess
skildu þau þarfir lands betur en
útlendingarnir.
Dr. Ingvar Birgir Friðleifsson forstöðumaður Jarðhitaskóla Háskóla Samein-
uðu þjóðanna.
„Skólinn er mjög mikil-
vægur þáttur í aðstoð
íslands við þróunarlöndin
— segir Ingvar Birgir Friðleifsson skólastjóri
U
Abatneh Wale, Meseret Taklemariam og Berhanu Gizaw frá Eþíópíu.
JARÐHITASKÓLA Sameinuðu þjóð-
anna var slitið þriðjudaginn 8. októ-
ber sl. og lauk þar með 7. starfsári
skólans, en hann hefur starfað hér
á landi frá upphafi.
Að þessu sinni útskrifaði skólinn
11 nemendur sem lokið höfðu 6
mánaða sérhæfðri starfsþjálfun.
Þrír þeirra voru frá Eþíópíu, þrír
frá Kenya, þrír frá Kína, einn frá
Thailandi og einn frá Tyrklandi.
Blaðamaður heimsótti skólann
daginn fyrir skólaslit og ræddi við
dr. Ingvar Birgi Friðleifsson, sem
veitir skólanum forstöðu. Hann
var fyrst spurður um tildrög þess
„Kenya er nú fremst Afríku-
ríkja í nýtingu jarðhitaa
— segja þrír Kenyamenn sem voru í Jarðhitaskólanum í sumar
ÞRÍR Kenyamenn sátu á skólabekk
í Jarðhitaskólanum í sumar. Þeir eru
P.S. Bhogal, háskólakennari, Uharl-
es B. Haukwa og Geoffrey Muchemi
sem starfa hjá Landsvirkjun Kenya.
Þeir félagar sögðu að mikið væri
unnið að jarðhitamálum í Kenya
og væri landið lengst á veg komið
allra Afríkuríkja á þessu sviði.
Þeir sögðu að miklar rannsóknir
færu nú fram í landinu á vegum
Þróunarstofnunar Sameinuðu
þjóðanna og hefðu verið boraðar
sex holur á um 50 m2 svæði í
Eburu-héraði, en það væri svæði
sem lofaði mjög góðu. Þeir gátu
þess að reist hefði verið í landinu
45 megawatta jarðgufuvirkjun,
hin fyrsta sinnar tegundar í Afr-
íku og að áætlað væri að árið 1992
verði búið að virkja 105 megawött.
„Þessi skóli er mjög góður,“
sögðu þeir félagar. „Það er mjög
thikilvægt að fá tækifæri til að
ræða við og fræðast af öllum þeim
sérfræðingum sem hér er að finna
á þessu sviði og það á eflaust eftir
að koma sér vel fyrir okkur í fram-
tíðinni að hafa stofnað til persónu-
legra kynna við þá. Við vitum þá
hvert við getum snúið okkur ef
okkur vantar ráðleggingar."
„Það hefur stundum verið ansi
kalt hérna og það er erfitt að vera
svona lengi fjarri fjölskyldunni,”
sagði P.S. Bhogal, og hinir tóku í
sama streng. „Að öðru leyti hefur
okkur Hkað vel. Það er þó eitt sem
okkur hefur fundist skorta og vilj-
um gjarna benda á. Það væri ákaf-
lega gott ef fjölmiðlar hér myndu
birta fréttaágrip á ensku daglega.
Það ætti til dæmis að vera auðvelt
fyrir sjónvarpið að gera eitthvað
líkt því sem gert er með því að
birta úrdrátt úr fréttum fyrir
heyrnarlausa. Við hefðum gjarnan
viljað kynnast fslandi og Islend-
ingum betur, en það er erfitt þegar
við getum ekki fylgst með hvað er
að gerast í landinu," sagði P.S.
Bhogal að lokum.
að þessi skóli var settur á stofn.
„Háskóli Sameinuðu þjóðanna var
stofnaður fyrir tíu árum. Það var
U Thant, þáverandi aðalritari
Sameinuðu þjóðanna, sem fyrstur
setti fram hugmynd um stofnun
slíks skóla árið 1969. Höfuðstöðvar
skólans eru í Tókýó í Japan en
hinar ýmsu deildir hans starfa í
rúmlega 30 löndum.
Skólinn er byggður upp með það
fyrir augum að nota stofnanir sem
fyrir eru og þá þekkingu sem þar
er fyrir hendi í stað þess að byggja
upp eina viðamikla alþjóðastofnun
til viðbótar. Þess vegna eru deildir
hans dreifðar um heiminn og
starfa þar sem mest þekking er
talin vera fyrir hendi á hverju
sviði.
fslendingar buðu á sínum tíma
fram þekkingu og aðstöðu á tveim-
ur sviðum, fiskirannsóknum og
jarðhitarannsóknum. Það varð úr
að ákveðið var að jarðhitadeild
skólans yrði hér á landi, því ísland
var það land sem lengst var komið
í nýtingu jarðhita. Það var síðan
í mars 1979 að skólinn tók til
starfa, samkvæmt samningi milli
Orkustofnunar og Háskóla Sam-
einuðu þjóðanna, en skólinn er
rekinn innan jarðhitadeildar
Orkustofnunar."
— Hvaðan koma nemendurnir
og hvernig eru þeir valdir?
„Nemendurnir koma fyrst og
fremst frá þróunarlöndunum og
eru þeir valdir mjög vandlega. Það
er inntökuskilyrði að þeir hafi
háskólapróf í verkfræði eða raun-
vísindagreinum og einhverja
starfsreynslu á sviði jarðhitamála.
Val einstakra nemenda fer þannig
fram að yfirvöld í viðkomandi
landi skrifa og biðja um skólavist
fyrir ákveðna nemendur. í fram-
haldi af því fer fulltrúi frá okkur
til viðkomandi lands og gerir út-
tekt á stöðu jarðhitamála þar,
kannar vilja stjórnvalda og ræðir
við væntanlega nemendur og að
því búnu eru þeir valdir er skóla-
visthljóta."
— Hvernig fer svo kennslan
fram?
„Skólinn starfar sex mánuði,
frá vori til hausts. Ástæða þess
að hann starfar á sumrin er fyrst
og fremst sú að þá er unnt að
„Þetta var oft
erfitt, en það
var þess virði“
— segir Mahmut Parlaktuna frá Tyrklandi
Kenyamennirnir þrir sem sátu i skólabekk í Jarðhitaskólanum í sumar. F.v.
Geoffrey Muchemi, PJ9. Bhogal og Charles B. Haukwa.
„ÞAÐ ER mikió um jarðhita í Tyrk-
landi og heitt vatn úr hverum og
laugum hefur verið notað til baða
um aldaraðir, en það var ekki fyrr
en á síðasta áratug sem farið var að
huga að frekari nýtingu jarðhitans,"
sagði Mahmut Parlaktuna frá Tyrk-
landi.
Hann vinnur að jarðhitarann-
sóknum við háskólann í Ank'ara.
Sagði hann rannsóknir á jarðhita
hafa hafist þar á síðasta ári, en
skortur væri á hæfu starfsliði og
væri það von sín að hann gæti
komið að góðu liði við að kenna
löndum sínum að loknu náminu
hér.
„Það er mikill áhugi á þessum
málum í Tyrklandi og áform eru
uppi um að nota jarðhita meðal
annars til gróðurhúsaræktar,
hitaveitna og til raforkufram-
leiðslu. Það hefur þegar verið reist
ein 20 megavatta stöð í Kizildere,"
sagði Mahmut.
Aðspurður um námið og dvölina
hér sagði hann: „Kennslan er mjög
góð, þó finnst mér að auka mætti
verklega þjálfun á því sviði sem ég
var á. Bóklega kennslan er mjög
góð en ég hefði gjarnan viljað fá
meiri verklega þjálfun í því að
framkvæma tilraunir og því um
líkt.
Ég hef undan engu að kvarta
varðandi dvölina hér. Fólkið hefur
verið vingjarnlegt og hjálplegt. Þó
neita ég því ekki að stundum hef
ég verið nokkuð einmana og haft
heimþrá. Það stafar einkum af því
að ég á konu í Tyrklandi og ungan
son sem ég hef ekki séð ennþá.