Morgunblaðið - 12.12.1989, Page 65

MOKGUNBIjAÐIÐ ÞfUWPAGURlMl51MM§5S W&J.
Minning:
Finnur S. Richter
fv. brunavörður
Fæddur 29. febrúar 1920
Dáinn 2. desember 1989
Eitt eigum við öll sameiginlegt
en það er brotthvarf okkar héðan
úr þessum heimi. í dag verður fyrr-
um starfsfélagi okkar í Slökkviliði
Reykjavíkur borinn til hinstu hvílu.
Finnur Stefánsson Richter hóf störf
í Slökkviliði Reykjavíkur 20. mars
1943. Ég kynntist Finni Richter er
ég hóf störf sumarið 1964 sem sum-
arafleysingamaður við Slökkvilið
Reykjavíkur. Við störfuðm aldrei á
sömu vakt en oft lágu leiðir saman
þegar skila þurfti aukavinnu. Finnur
lét sig málefni brunavarða miklu
máli skipta. Hann átti sæti í stjórn
Brunavarðafélags Reykjavíkur sem
formaður frá árinu 1967 tiM972,
hann átti sæti í mótstjórn fyrir norr-
ænt brunavarðamót sem haldið var
hér í Reykjavík árið 1966, hann átti
sæti í stjórn norrænna brunavarða
árin 1967 til 1972. Hann var heið-
ursfélagi þessara samtaka jafnframt
sem hann var fyrsti og eini heiðurs-
félagi Brunavarðafélags Reykjavík-
ur en þann titil bar hann frá árinu
1979. Ég átti þess kost að ferðast
með Finni á brunavarðamót sem
haldið var í Helsinki árið 1979 og
það var góður hópur og samstilltur.
Við ræddum saman síðasta dag
mótsins og kom þá upp úr dúrnum
að hann kveddi okkur í Kaupmanna-
höfn því hann ætlaði í heimsókn til
sonar síns Kristjáns sem þá var kom-
inn til Lúxemborgar og ætlaði hann
að fljúga með honum til Austur-
landa. Þetta var ein af mörgum ferð-
um sem hann fór með syni sínum
og sem hann talaði oft um, sama
var upp á teningnum þegar við fór-
um á fimmtíu ára afmæli samtaka
norrænna brunavarða í Osló 1987.
Þar kvaddi hann okkur og lagði leið
sína suður á bóginn.
Þó svo við Finnur höfum ekki
starfað saman daglega í vinnu okkar
á stöðinni þá kynntumst við og bár-
um við yngri mennirnir virðingu fyr-
ir honum. Hann var ákveðinn og lét
sinn blut ekki fyrr en í fulla hnefana
hvort sem um var að ræða félags-
málaþras eða við spilaborðið. Ég hef
átt þess kost í febrúar ár hvert frá
1984 að koma við á innrömmunar-
verkstæðinu og afhenda honum miða
á árshátíð Brunavarðafélags
Reykjavíkur og alltaf var sami.ljóm-
inn yfir honum þegar hann vissi er-
indið. En nú er þessu lokið, góður
félagi, Finnur S. Richter, hefur kvatt
okkur að sinni, öll hittumst við hand-
an við móðuna miklu. Við félagar í
Brunavarðafélagi Reykjavíkur vott-
um eftirlifandi eiginkonu og börnum
okk'ar djpstu samúð.
Armann Pétursson
formaður B.R.
Þetta hefur verið milt haust fyrir
flest okkar, en ekki öll, og einn
þeirra var faðir minn, Finnur Richt-
er, sem andaðist í Landspítalanum
2. desember sl. Hann háði sitt
helstríð og barðist af krafti, þessar
síðustu vikur lífs síns eins og reynd-
ar þau tvö ár, sem liðin eru frá því
sá sjúkdómur, sem að lokum lagði
hann að velli, uppgötvaðist. Allan
þennan tíma var baráttan háð af
bjartsýni og trú á lífið.
Pabbi fæddist á ísafirði, sonur
hjónanna Stefáns Richter og Ingi-
bjargar Magnúsdóttur. Hann ólst
upp á ísafirði; til ísafjarðar bar hann
hlýjar tilfinningar og þaðan átti hann
bjartar minningar. Tæplega tvítugur
fór hann til Reykjavíkur, þar sem
hann lærði skipasmíði. Við þá iðn
starfaði hann stutt og árið 1943 hóf
hann störf hjá Slökkviliði Reykjavík-
ur og starfaði þar í hartnær 40 ár.
Um margra ára skeið var hann for-
maður Brunavarðafélags Reykjavík-
ur og fyrir störf sín þar var hann
gerður að fyrsta og eina heiðurs-
félaga þess félags. Einnig var hann
heiðursfélagi í Samtökum norrænna
bnmavarða. Auk þess að vera í-
Slökkviiiðinu rak pabbi innrömmun
frá 1957, í fyrstu sem aukavinnu,
en frá 1980, þegar hann hætti í
Slökkviliðinu, sem aðalstarf. Við
innrömmunina starfaði hann fram á
þann dag að hann lagðist banaleg-
una, 31. október sl.
Pabbi hafði mikið yndi af ferða-
lögum og ferðaðist víða um heim,
en táknrænt varð síðasta ferðalagið '
í október sl., þá var hvorki farið til
New York eða Singapore, heldur
vestur á ísafjörð og þar voru rifjað-
ar upp bernskuminningar og ein-
staka strákapör. Við fórum nokkrar
ferðir saman, en þessi ferð verður
mér ógleymanleg, ekki síst vegna
þess að augljóst var að hveiju stefndi
og aðeins væri eftir ferðin, sem bíður
okkar allra.
Nú þegar pabbi hefur verið leyst-
ur frá kvöl sinni og lagt í sína síðustu
ferð, þakka ég honum fyrir allt sem
hann var mér og bið Guð að blessa
minningu hans.
Ingibjörg
Tengdafaðir minn, Finnur Richt-
er, andaðist í Landspítalanum að-
faranótt 2. desember sl. eftir erfiða
sjúkdómslegu, úr þeim sjúkdómi sem
þrátt fyrir allt virðist oftar en ekki
hafa yfirhöndina. Kraftur og barátta’
Finns var aðdáunarverð, alltaf sá
hann björtu hliðamar og benti á að
verra gæti það nú verið. Aðeins
þremur vikum áður en hann lagðist
inn á spítala í október sl. vitjaði
hann æskustöðvanna á ísafirði í
fylgd dóttur sinnar, þar sem hann
riljaði upp ásamt" systur sinni
bernskusporin. Veit ég að ferð þessi
var þeim öllum mikið ánægjuefni.
Finnur Richter fæddist á ísafirði
29. febrúar 1920, sonur hjónanna
Ingibjargar Magnúsdóttur og Stef-
áns Richter. Af 10 systkinum eru
nú aðeins 3 á lífi, Jakob, Magnúsína
og Aðalsteinn, sem nú kveðja yngsta
bróður sinn. Finnur ólst upp á
ísafirði við leik og störf eins og gerð-
ist en fluttist suður til Reykjavíkur
árið 1937 og lærði þar til skipasmiðs
og lauk sveinsprófi, en vann ekki
lengi við iðn sína, því hann hóf störf
hjá Slökkviliði Reykjavíkur 1943 og
vann þar óslitið þar til hann lét af
störfum 1980 eftir 37 ára gifturík
störf. Félagsmál voru Finni hugleik-
in og gegndi hann ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir félag sitt, Brunavarða-
félag Reykjavíkur og einnig fyrir
Starfsmannafélag Reykjavíkur.
Pólitískur var hann alla tíð og lá
ekki á skoðunum sínum, án þess að
þröngva þeim upp á nokkurn mann.
17. ágúst 1946 kvæntist Finnur
Ragnhildi Jóhannesdóttur frá
Neðra-Núpi í Miðfirði og eignuðust
þau 5 börn sem öll lifa föður sinn.
Þau eru-Kristján Ingi, kvæntur Ing-
unni Þorvaldsdóttur og eiga þau
þijár dætur; Þórdís, gift Valdimar
Einarssyni, eiga þau tvo syni, eina
dóttur og eina sonardóttur; Ingi-
björg, gift Júlíusi R. Hafsteinssyni
og eiga þau tvo syni; Ragnhildur, á
hún eina dóttur; María, gift Jóni
Yngva Björnssyni og eiga þau tvær
dætur. Með þrotlausri vinnu og
dugnaði eignuðust þau Finnur og
Ragnhildur sína fyrstu og einu íbúð,
árið 1951, að Bústaðavegi 79 þar
sem þau hafa búið fram á þennan
dag.
Að leiðarlokum viljum við, ég og
synir mínir, Finnur og Andrés Páll,
þakka fyrir margar góðar stundir
sem við geymum með okkur og biðj-
um góðan Guð að blessa minningu
Finns Richter. Tengdamóður minni,
Ragnhildi, votta ég mína innilegustu
samúð.
Júlíus
Ævitíminn eýðist,
unnið skyldi langtum meir,
síst þeim lífið leiðist
sem lýist þar til út af deyr...
Þessi orð Björns Halldórssonar í
Sauðlauksdal eiga vel við þann hluta
ævi föður míns, Finns Richter, sem
ég þekki. Og þar er ævi hans ekk-
ert einsdæmi. Miklu frekar er hann
dæmigerður fyrir þá kynslóð sem
nú fer þreytt að sofa. Þá kynslóð
sem unnið hefur hörðum höndum frá
morgni til kvölds, frá æsku og fram
á elliár og sem byggt hefur það
nútímaþjóðfélag og velferðarkerfi
sem við státum okkur svo oft af.
Betra væri að við, sem nú teljunist
í blóma lífsins, bærum gæfu til að
láta kynslóð foreldra okkar njóta
ávaxtanna af sínu ævistarfi. Því
miður skortir þar mikið á. Og ekki
gerir gamla fólkið kröfur, ekki frek-
ar en Björn í Sauðlauksdal, sem
hugsaði fyrst og fremst um að búa
í haginn fyrir þá sem á eftir koma.
Frá því ég man fyrst eftir mér
hefur pabbi verið að vinna. Ef ekki
á vakt á Slökkvistöðinni, sem var
aðalvinnustaður hans áratugum
saman, þá á innrömmunarverkstæði
sínu. Og ekki veitti af. Það hefur
aldrei verið auðvelt fyrir íslenskt
alþýðufólkk að sjá fyrir fimm börn-
um og koma þeim til manns. Þá
verður oft minni tími fyrir sam-
verustundir fjölskyldunnar en æski-
legt væri.
Á yngri árum aðhylltist pabbi
hugmyndir þeirra, sem kenna sig
við alþýðuna, um leiðina að mark-
miðinu; frelsi, jafnrétti og bræðra-
lagi. Seinni árin var hann ekki eins
viss um leiðina að markinu og undir
lokin átti hann erfítt með að sjá
muninn á aðferðum þeirra sem eigna
sér þessi fögru hugtök og annarra.
Varla er hann einn um það.
Síðustu tvö árin átti pabbi við
alvarleg veikindi að stríða sem að
lokum lögðu hann að velli. Á þessum
tíma lærði ég að sjá jákvæðar hliðar
á hijúfu yfirborðinu sem einkenndi
pabba og sem manni fannst oft að
mætti vera mildara. En þegar á
reyndi var það okkur öllum styrkur.
Það er ekki ofsögum sagt að hann
heyrðist aldrei kvarta þótt vitanlega
hafi hann oft bæði verið þjáður og
kvíðinn. Slík harka og æðruleysi
þeirra sem sjúkir eru eru aðstand^
endum ómetanlegur stuðningur.
í stað þess að rifja upp einstakar
minningar að leiðarlokum, minning-
ar sem í raun eiga ekkert erindi
fyrir sjónir annarra, ætla ég að gera
orð Jónasar Hallgrimssonar að
mínum, um leið og ég kveð pabba’
og þakka honum samfylgdina.
Síst vil ég tala um svefn við þig;
þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda; -
það kemur ekki mál við mig.
Ragnhildur Richter
Undanfarin ár höfum við nokkrir
fyrrum brunaverðir á Slökkvistöð-
inni hér í Reykjavík haldið hópinn
með þeim hætti að eiga saman stund
einu sinni í mánuði, til að taka dæg-
urmálin fyrir og rifja upp ýmislegt
frá liðnum dögum í starfi og utan
þess. Strax í upphafi átti hugmynd-
in fylgi að fagna meðal okkar og
■ LEIKFÉLAG REYKJAVÍK-
UR býður nú yngstu bekkjum
grunnskólans í Reykjavík í Borg-
arleikhúsið til að hlusta á nokkra
leikara flytja ljóð og söngva eftir
Jóhannes skáld úr Kötlum. Leikar-
arnir Valgerður Dan, Soflía Jak-
obsdóttir, Þorsteinn Gunnarsson,
Steindór Iljörleifsson og Bryndís
Petra Bragadóttir og Guðrún
Jónsdóttir söngvari taka á móti
______________________________
þá ekki síst var félagi okkar og sam-
starfsmaður, Finnur Richter, áhuga-
samur um þetta. í dag kveðjum við
hann, en útför hans fer fram frá
Bústaðakirkju kl. 13.30.
Finnur var mjög félagslyndur
maður og hafði ánægju af að stússa
í félagsmálum, ekki síst er snertu --
málefni brunavarða. Honum lét vel
að blanda geði við aðra. Hann var
vakandi gagnvart því sem gerðist
daglega í kringum okkur, um menn
og málefnu. Á þessum kaffifundum
okkar lagði hann jafnan sitt af mörk-
um á skemmtilegan hátt og var ekki
endilega sammála einhveijum okkar
við borðið án þess þó að fara út í
einhvert þras. Hann var alveg laus
við slíkt. Þessi stutta samverustund
okkar yfir kaffibolla á einhveiju
vertshúsanna skiptu máli fyrir hann
eins og okkur hina. Hann lagði •
áherslu á að láta sig ekki vanta ef
hann á annað borð var í bænum og
kom því við.
Finnur var lærður skipasmiður.
Er hann hætti störfum sem bruna-
vörður vatt hann sér í smíðar, þó
ekki skipa heldur gerði hann þá
rammasmíði, sem hann hafði stund-
að í frítíma sínum, að sínu aðal-
starfi. Rak hann um árabil ramma-
gerð í Bústaðahverfi, í næsta ná-
grenni við heimili sitt. Hann ávann
sér strax traust fyir vandaða vinnu
og smekkvísi. í rammagerðina komu
margir. Rammagerðarmaðurinn var
ætíð hress og hugmyndagóður er
leysa þurfti úr einhverjum vanda
kringum verkefnið. Eignaðist Finnur
í þessu starfi margt vina.
Þrátt fyrir erfiða sjúkdómsbaráttu
lét hann lítt undan síga. Undruð-
umst við og aðrir vinir hans og kunn-
ingjar harðfylgi hans og æðruleysi.
Mátti sjá Finn við vinnu í ramma-
gerðinni sinni allt fram undir það
að yfir lauk.
Finnur Richter er annar gamli
vinnufélaginn okkar, sem horfið hef-
ur af sjónarsviðinu á þessu ári. Skarð
er því fyrir skildi í okkar annars
fámenna hópi.
Um leið og við kveðjum Finn og -
þökkum honum samfylgdina, þökk-
um við góð og eftirminnileg kynni
og trygga vináttu hans. Konu hans,
frú Ragnhildi, og fjölskyldunni vott-
um við samúð okkar.
Kaffifélagar
börnunum í Litla sal leikhússins
og flytja þeim dagskrá sem byggir
að mestu á ljóðum úr kvæðabók
Jóhannesar, Jólin koma; sem
margar kynslóðir barna á Islandi
þekkja vel. Leikfélagið stefnir að
því að börn úr sem flestum grunn-
skólum höfuðborgarinnar fái tæki-
færi til að heimsækja Borgarleik-
húsið.
ORIENT
Dömuúr meðgull-
húðaðri keðju. Vatns-
þétt og me ð hertu gleri.
Verð kr. 11.140.-*)
PIERPONT
Herraúrmeð ól,
demantur á kl. 12.
Gullplett. Hertgler.
Verðkr. 8.251.-*)
OTT UR ER GOÐ GJOF
ORIENT
Sporflegt herraúr með
tutiglkomu, vikudegi
ogdagata/i. Vatnsþétt
með hertu gleri.
Verðkr. 9.980.-*)
PIERPONT
Dömuúr með festi,
gullplett, fyrir
vandlátar konur.
Verðkr. 12.917.-*)
ORIENT
Dömuúr með leðuról.
Sérstaklega þunnt tír.
Fjölbreyttir skífulitir.
Verðkr. 10.700.-*)
*) Uppgeftd verd innflytjanda
URSMIÐAFELAG ISLANDS
P.s. Úreru toll- og vörugjaldsfrjáls á íslandi.