Morgunblaðið - 06.12.1990, Side 71

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. DESEMBER 1990
71
MISTÖK LÖGREGLU
Til Velvakanda.
f Ég get ekki látið tyá líða að
fenda á afar leiðinlegt atvik er
róðir minn varð fyrir þann 24.
Iktóber síðastliðinn. Bróðir minn
?m vinnur á tvískiptum vöktum
■ já opinberu fyrirtæki í Reykjavík
arð fyrir þeirri bitru reynslu að
?ra handtekinn og sakaður um
) vera valdur að þvi að rispa og
íemma 19 bifreiðar í Teigunum
Reykjavík.
Það eru að sjálfsögðu hárrétt
ðbrögð lögreglu að reyna að
ifa hendur í hári skemmdarvarga
m ekki geta séð eigur borgar-
ina í friði, en hvemig að þessari
'för að honum, saklausum, var
aðið er með ólíkindum. Mun ég
lú reyna að lýsa atburðarásinni.
Klukkan 21.00 að kvöldi þann
4. október hættir bróðir minn á
akt á vinnustað sínum og bíður
ftir strætisvagni sem ekur leið 2
iður að Hlemmi. Skömmu eftir
ð vagninn lagði af stað fær bíl-
í Teiga og þá fyrst er honum sagt
að hann sé grunaður um að vera
valdur að skemmdum á 19 bifreið-
um og sé það ætlun þeirra að sjón-
- arvottar beri kennsl á sökudólginn,
þ.e. hann sjálfan. Hann segir að
hann hafi hvergi nærri þessum
verknaði komið enda að koma úr
vinnu.
Þegar niður í Teiga er komið
er honum sagt að stíga út úr bíln-
um og hann spurður hvar hnífur-
inn sé, sem hann hafi notað við
verknaðinn. Bróðir minn, sem var
með poka meðferðis, segist engan
hníf hafa enda ekki framið þessi
skemmdarverk. I»etta létu lögregl-
umennimir sér ekki nægja og litu
í pokann en sáu lítið annað en 3
hefti af Úrval.
Að þessu loknu er ekið með
hann milli húsa og fólk sem annað-
hvort átti þessa bíla eða voru „svo-
kallaðir" sjónarvottar beðnir að
staðfesta að þetta væri sá sem
skemmdunum olli. Einhverjir
bróður míns um að hann hafi ver-
ið að vinna þegar skemmdarverkin
voru framin. Að þessu loknu og
þegar ljóst var að um hrapalleg
mistök var að ræða sagði varð-
stjóri að hann hlyti að skilja að-
stíiðu lögreglunnar. Bróður mínum
var síðan ekið í lögreglubíl til síns
heima, og þeir lögreglumenn sem
óku með hann heim báðu hann
afsökunar. Nú kynni einhver að
halda að bróðir minn væri gamall
kunningi lögreglunnar og ætti
kannski ekki að kippa sér upp við
svona uppákomu. En því fer Qarri.
Bróðir minn er á fertugsaldri og
hefur hreint sakavottorð og aldrei
komist í kast við lögin né gert
nokkuð á hlut eins einasta manns.
Enn aðrir kynnu að furða sig á
hæversku og hlédrægni bróður
míns að láta fara svona með sig.
En lífíð er nú einu sinni þannig
að það fer mismjúkum höndum
um okkur mannfólkið. Þannig varð
bróðir minn fvrir beirri bitru
Vinnubrögð lögreglu
Athugasemd
við hugvelgu
Til Velvakanda
Ég leyfi mér að gera athugasemd
við það sem sr. Hjálmar Jónsson
segir í hugvekju í Morgunblaðinu
þ. 28. október. Þar segir hann:
„Hann (Guð) býður öllum að gerast
þegnar ríkis sín, Guðsríkis. Inntöku-
skilyrðin eru ekki flókin.- Barn er
borið til skímar og er þar með full-
gildur borgari ríkis hans.“
Fyrst er nú til að taka að barn-
askírnin þekkist ekki í Biblíunni.
Þess vegna getur barnaskím ekki
verið inntökuskilyrði í Guðsríki.
Hvergi í Nýja Testamentinu er boð-
ið að skíra umg börn. í guðspjalli
Matteusar, 28:19, er boðið að skíra
lærisveinana. Við lesum þar: „Farið
því og gjörið allar þjóðir að læri-
sveinum, skírið þá í nafni föður,
sonar og heilas anda. (Þýðing 1981).
Þarna er vitanlega átt við biblíu-
lega niðurdýfmgarskírn, samanber
Postulasöguna, 8:36-38. Líka má
minna á að Jesús skírði ekki börnin,
sem færð voru til hans, heldur lagði
hann hendur yfir þau og blessaði
þau. Hann lýsti því einnig yfir að
þeim, óskírðum börnum vissulega
(því þá voru kirkjunnar menn ekki
búnir að fínna upp barnaskírnina),
tilheyrði Guðsríki. Textinn er þanni:
„Menn færðu börn til hans, að hann
snerti þau, en lærisveinarnir átöldu
þá. Þegar Jesú sá það, sárnaði hon-
um, og hann mælti við þá: „Leyfði
börnunum að koma til mín, varnið
þeim eigi, því að slíkra er Guðs rík-
ið. Sannlega segi ég yður: hver, sem
ekki tekur á móti Guðsríki eins og
bam, mun alls eigi inn í það koma.
Og hann tók þau sér í fang, lagði
hendur yfir þau og blessaði þau.“
Markúsar guðspjall, 10:13-16.
Kenning Biblíunnar um inntöku-
skilyrði í Guðsríki er skýr. „En öllum
þeim sem tóku við honum (Jesú)
gaf hann rétt til að verða Guðs
börn, þeim sem trúa á nafn hans,
sem ekki era af blóði, né heldur
vilja, mé af manns vilja, heldur af
Guði getnir.“, Jóh. 1:12-15. Fólk er
blekkt í hinu allra mikilvægasta
máli, þegar kennt er að barnaskírn-
in sé inntökuskilyrði í Guðsríki. „Trú
þú á Drottin Jesú og þú munt hólp-
inn verða og heimili þitt.“ Postula-
sagan, 16:31.
Til Velvakanda.
Mig langar að nota þetta tæki-
færi til þess að óska Morgunblaðinu
til hamingju með sérblað um sjávar-
útveg, „Ur verinu“. Blað þetta er
með það besta í þeim efnum sem
Til Velvakanda.
Þriðjudaginn 27. nóvember sl.
ritaði Magnús Gunnarsson í Velvak-
anda og segir þar frá leiðinlegu
atviki, sem hent hafði bróður hans
í októbermánuði, þegar hann var
handtekinn af lögreglunni og gran-
aður um að vera valdur að skemmd-
um á 19 bifreiðum á Teigunum.
Hann átelur vinnubrögð lögregl-
unnar í því máli. Lýsir hann vinnu-
brögðunum í skrifunum og byggir
mál sitt eðlilega á frásögn bróður
síns.
Á hvetju máli eru a.m.k. tvær
hliðar, en það verður að segjast
eins og er að lögreglunni ec sniðinn
afar þröngur stakkur, þegar um-
ræða um mál sem þessi er varða
ákveðna einstakiinga, er annars
vegar. Hún á þá ákaflega erfitt
• með að taka þátt í opinberri um-
ræðu eða blaðaskrifum og það vita
allflestir. M.a. þess vegna snýr sóm-
akært fólk sér með slík ágreinings-
mál beint til lögreglu eða hlutaðeig-
andi aðila, og í langflestum tilvikum
fæst ákveðin niðurstaða, sem aðilar
sætta sig við. Oftar en ekki koma
þá fram upplýsingar, sem öðram
en lögreglu var ekki kunnugt um
og varða málsatvik, en hafði ekki
verið ástæða til að opinbera að svo
komnu máli.
í þessu tilviki era viðbrögð Magn-
varða útvegsmálin. Enn einu sinni
er Morgunblaðið að staðfesta að
það er blað á heimsmælikvarða.
Að lokum óska ég eftir því að Morg-
unblaðið komi einnig úr á mánudög-
um. Vilhjálmur Alfreðsson
úsar að mörgu leyti skiljanleg, þó
svo að málsatvik hefðu ekki verið
nákvæmlega slík, sem hann upplýs-
ir lesendur Morgunblaðsins um.
Skrif hans lýsa greinilega viðbrögð-
um manns er heyrir einhliða frá-
sögn einstaklings, sem hann ber
umhyggju fyrir. Við því er ekkert
að gera, en ber að virða.
Magnús segir atvikið sem slíkt
leiðinlegt, en jafnframt að viðbrögð
lögreglu við atburðinum hefðu verið
hárrétt. Þó segir hann að aðförin
að bróður hans, saklausum, hefði
verið með ólíkindum og lýsir þeim.
I framhaldi af því segir hann að
það hljóti að vera krafa hvers ein-
asta manns að farið sé með mál
hans með skynsamlegum hætti.
Hann telji nauðsynlegt að lögreglan
vandi vel til þeirra verka sem hún
þarf að sinna og reýni að forðast
að atvik sem þetta, geti átt sér stað.
í tilefni af þessum skrifum vill
lögreglan í Reykjavík taka undir
orð Magnúsar að viðbrögð og vinnu-
brögð lögreglunnar hefðu verið með
öllu eðlileg í þessu máli. Það bygg-
ir hún m.a. á fyrirliggjandi gögnum.
Þeir 19 bifreiðaeigendur, sem urðu
þarna fyrir skakkaföllum, áttu
kröfu á að reynt yrði að upplýsa
málið og við því var orðið. Um til-
finningalega afstöðu manna til ein-
stakra aðgerða verður eflaust alltaf
hægt að deila. Lögreglumönnum
er vel kunnugt um mikilvægi sam-
skiptaþátta og þeir reyna ávallt að
umgangast einstaklinga af eins
mikilli nærgætni og nokkur kostur
er. Þeir þurfa þó eðlilega að taka
mið af öllum aðstæðum hvetju sinni.
Það telja þeir sig hafa gert í um-
ræddu tilviki.
F.h. lögreglunnar í líeykjavík
Omar Smári Ármannsson,
aðstoðaryfirlögregluþjónn.
Sóley Jónsdóttir
Akureyri.
GOTT SERBLAÐ
Víkveiji skrifar
Ymsir vilja gera mikið úr fijáls-
ræðinu í Sovétríkjunum á
tímum glasnosts og perestrojku.
Frelsi útlendinga til að sjá alla dýrð-
ina virðist þó enn um sinn vera
ákaflega takmarkað. Fyrir skömmu
birtist í Morgunblaðinu frétt af því
að síldarútvegsnefnd fékk ekki
vegabréfsáritun til Sovétríkjanna
af því að hún gat ekki lagt fram
staðfestingu á því að hún aétlaði
að eiga viðskiptafundi með Rússun-
um. Fyrir nokkrum dögum frétti
Víkveiji af því að norrænni æsku-
lýðssendinefnd, sem ferðast átti um
Eystrasaltsríkin og hitta þarlend
æskulýðssamtök, hefði verið neitað
um áritun á svipuðum forsendum.
Sovézk yfirvöld fóru fram á ná-
kvæma dagskrá um það hveija
unga fólkið ætlaði að hitta, hve-
nær, hvar og til hvers. Slíkt var
ekki hægt að leggja fram, meðal
annars af því að hið fræga síma-
kerfi Sovétríkjanna virkar ekki og
póstþjónustan er heldur ekki upp á
marga fiska, þannig að skipuleggj-
endur heimsóknarinnar í Eystra-
saltslöndunum gátu ekki komið
boðum frá sér. Sendinefndin fór því
hvergi. Sovézka apparatið vill
greinilega ennþá geta fylgzt með
hveiju fótmáli erleridra gesta, og
væntanlega er tilgangurinn líka að
hafa auga með því hveijir hitta
útlendinga.
xxx
Víkveiji má tij með að rífast
yfir því að íslendingar skuli
aldrei geta lært á rúllustiga. í rúllu-
stigum um allan heim gilda svipað-
ar reglur og á hraðbrautum; að
þeir sem eru að ferðast í rólegheit-
ura standa hægra megin, en þeir
sem eru að flýta sér hlaupa fram
úr vinstra megin. Þetta hafa íslend-
ingar aldrei kunnað, kannski af því
að það eru svo fáir rúllustigar í
landinu. Landinn stendur vanalega
salírólegur hvoru megin sem er i
stiganum og þeir, sem eru að flýta
sér, verða að láta sér lynda að ferð-
ast á sama hraða og hinir. Þetta
sést bezt þegar íslendingar koma á
erlenda flugvelli eða járnbrautar-
stöðvar; þeir mynda! oft umferðar-
hnúta í stigunum. Hvernig væri nú
að til dæmis eigendur Kringlunnar,
þar sem eru voldugustu rúllustigar
í landinu, settu upp skilti, sem
kenndu íslendingum alþjóðlegar
umferðarreglur í rúllustigum?
■ t—4
Augnablik. Það er búið
þegar hurðin opnast ...!
Fá músagildru sem smell-
ur svo fljótt að dýrið nær
ekki að éta ostinn ...
HÖGNI HREKKVÍSI
„ HVAE> /áTTU VIE3? ■ - AV PÆ> HAFI
l/ERlp JÓLASV'EIWNIMW