Morgunblaðið - 20.08.1991, Síða 46

46
MÖRGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUIl 20. ÁGÚST 1991
t
Eiginkona mín,
SIGRÍÐUR SANDHOLT,
andaðist í Ljósheimaspítala, Selfossi, aðafaranótt sunnudags.
Þormóður Torfason.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
INGÓLFUR JÓNSSON,
Goðheimum 7,
andaðist í Landakotsspítala 19. ágúst.
María Guðbjartsdóttir og synir.
t
Ástkær sonur okkar og bróðir,
ÍVAR HELGI ÓSKARSSON,
lést laugardaginn 17. ágúst.
Lovísa Einarsdóttir,
Óskar Karlsson,
Áslaug Óskarsdóttir,
Dóra Oskarsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn,
FRIÐÞJÓFUR KRISTJÁNSSON,
lést laugardaginn 17. ágúst.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnheiður Sigurðardóttir.
+
Ástkær faðir og fósturfaðir okkar,
FRIÐÞJÓFUR JÓNSSON,
Hrafnistu í Reykjavík,
lést 18. ágúst sl.
Bragi Friðþjófsson,
Sígurborg Bragadóttir.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
TORFI BJARNASON
læknir,
lést í Landakotsspítala 17. ágúst.
Sigríður Auðuns, SigríðurTorfadóttir,
Auður Torfadóttir, Sigurður Gústavsson,
Torfi Sigurðsson, Gústav Sigurðsson.
+
Faðir okkar,
VIGGÓ BERGSVEINSSON
vélstjóri frá ísafirði,
lést á Hrafnistu í Reykjavík sunnudaginn 18. ágúst sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ingveldur Þ. Viggósdóttir,
Þráinn E. Viggósson.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRARINN KR. GUÐMUNDSSON,
írabakka 22,
Reykjavík,
lést á Hvítabandinu að morgni 11. ágúst sl.
Jarðarförin hefurfarið fram í kyrrþey. Þökkum samúð og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórhallur E. Þórarinsson, Kristín Sigurlásdóttir,
Rikharð Ó. Þórarinsson, Kristfn Br. Kristmundsdóttir
og fjölskyldur.
+
Útför dóttur minnar,
JÓHÖNNU PÉTURSDÓTTUR,
Dalatanga 23,
Mosfellsbæ,
fer fram í Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn 20. ágúst, kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Pétur Lárusson.
Sófus S. Guðmunds-
son bóndi - Kveðja
Fæddur 14. apríl 1926
Dáinn 2. ágúst 1991
Kveðja frá æskufélaga
Ekki þarf að líða langur tími er-
lendis, að ekki safnist fyrir svo og
svo mörg andlát vina og kunningja.
Einmitt er ég kom úr hálfs mánaðar
utanför til Svíþjóðar, rakst ég á dán-
arfregn náins vinar og næstum því
jafnaldra, Sófusar Sigurlaugs Guð-
mundssonar bónda frá Skrapatungu
og Mýrakoti. Ekki bjóst ég við andl-
áti hans einmitt nú, þó að ég vissi
að heilsa hans væri slök orðin. Hann
var ekki orðinn aldraður að marki,
65 ára. Að vísu þótti það allhár ald-
ur á æskudögum okkar Sófusar.
Sófus var búinn að kaupa sér vist á
elliheimili sem verið er að reisa rétt
við Héraðshæli Húnvetninga. Hafði
selt íbúð sína á Blönduósi fyrir 750
þús. krónur. Mér fannst Sófus hyggja
gott til væntanlegrar dvalar þarna,
orðinn afar lasinn til gangs og með
skerta orku á allan hátt. Til þess
þurfti ei að koma. Hann var jarðsett-
ur frá Höskuldsstöðum laugardaginn
10. ágúst. Þar hvíla.foreldrar hans.
Mun ég hér á eftir gera nokkra grein
fyrir þeim.
Móðir Sófusar var Petrea Jóns-
dóttir frá Laufási í Víðidal. Bróðir
hennar var hinn kunni kennimaður
vestanhafs, dr. tehol. Valdimar J.
Eylands. Hún giftist ung Antóníusi
Guðmundi Péturssyni, sem alinn var
að nokkru upp í Mýrakoti. Búskap
hófu þau á Asum, bjuggu meðal
annars í Hamrakoti (nú í eyði) og
að Holti. Antóníus var maður lágur
vexti, en þrekinn. Um hann orti ung-
an Símon Bjamason Dalaskáld þessa
stöku:
Sefur því er syfjaður,
sunnu díu lárviður,
amafri og ánægður
Antónís Guðmundur.
Öll mín æskuár á Laxárdal bjuggu
Antóníus og Petrea í Mýrakoti. Það
er lítil jörð vestan ár, á móti bænum
Balaskarði. Oft kom ég að Mýrakoti
og gisti á ferðum mínum í kaupstað,
til Skagastrandar. Þar voru hús-
bændur gestrisnir og lausir við eftir-
tölur. Eitt sinn var mér komið fyrir
í Mýrakoti um vor, víst fimmtán ára
gömlum. Var þá verið að lagfæra
frumstæðan veg eitthvað, svo að
kerrum yrði fær. Eg sá börn þeirra
hjóna, vitanlega er mig bar að garði,
Fædd 6. mars 1953
Dáin 9.ágúst 1991
Mig langar að minnast elskulegrar
mágkonu minnar, sem lést á Borg-
arspítalanum þann 9. ágúst eftir löng
og erfið veikindi. Foreldrar hennar
voru Sigríður Einarsdóttir og Pétur
Lárusson sem bjuggu í Melgerði 20,
Reykjavík. Hún var níu ára gömul
er ég kynnist henni fyrst og var hún
mér afar hjartfólgin alla tíð, hún var
yngst fim'm systkina, en eru Valgerð-
ur, Guðmar, Einar og Guðríður. Hún
bjó með föður sínum eftir að móðir
hennar dó árið 1977. Fyrir allnokkr-
um árum fluttu þau úr Melgerði 20
upp í Mosfellsbæ að Dalatanga 23,
í fallega íbúð þar, en alltaf varð hún
þau Sófus Sigurlaug og Helgu, nú
húsfreyju á Höskuldsstöðum á
Skagaströnd. Unglingar eru hrif-
næmir og ég leit heimasætuna hýru
auga. Ég man sem sagt var eftir
heimilisfólkinu í Mýrakoti. Ekki get
ég látið hjá líða að gera eins atviks
sem fest hefur í minni. Bændur á
Laxárdal voru í vegavinnu, þar á
meðal faðir minn og Antóníus í Mýra-
koti, sem nefndur var Anti á þessum
slóðum. Ég var sendur með kaffi í
sokkbol til föður míns. Menn voru
að haka möl í grús. Anti sat við
bergið sem slútti nokkuð. Þótti mér
sem hætta kynni að vera á því að
hann yrði undir fyllunni. Varð mér
þá að orði, níu ára gömlum strákn-
um:
Ei þú varast óhöppin;
ýmsa hendir villa.
Ofan á þig, Anti minn,
er að detta fylla.
Roskinn maður í vinnuflokknum
var víst ekki alveg ánægður með
þessa vísu hjá mér og vildi breyta
henni svo að fyrsta lína yrði þannig:
Illt er að varast óhöppin.
Frá Mýrakoti fluttust foreldrar
Sófusar og Helgu að Skrapatungu,
ysta bænum í Dalnum (ég skrifaði
nafn Laxárdals með stórum staf:
Dalurinn), austan megin ár. Er það
stórum betri jörð en Mýrakot. For-
eldrar þeirra systkinanna létust með
nokkru millibili, hann 1957 og hún
1972. Tók þá Sófus við búskap þar
og var eigandi jarðarinnar til dauða-
dags. Fyrir nokkrum árum fluttist
hann til Blönduóss. Hann var oft
mjög illa haldinn af astma. Það sá
ég á liðnu sumri er ég gisti hjá hon-
um í litlu kjallaraíbúðinni hans
skammt frá gamla pósthúsinu. Þá
flutti hann mig á bifreið fram að 111-
ugastöðum á Laxárdal, þar sem þau
Höskuldur Stefánsson og Valný Ge-
orgsdóttir hafa sumarbústað og kom-
ið sér upp aðstöðu til sumardvalar
af miklum dugnaði og framtaks-
semi. Daginn eftir ók Sófus mér fram
að Æsustöðum í Langadal. Lengra
treysti hann sér ekki vegna þess hve
lasinn hann var. í fyrrasumar ók
Sófus mér út á Skagaströnd fram á
Laxárdal og fram í Blöndudal. Ekk-
ert vildi hann taka fyrir alla þessa
fyrirhöfn. En sem örlítinn þakklætis-
vott sendi ég honum þáttabók mína,
Kennari á faraldsfæti, rétt fyrir
síðustu jól.
að dvelja á sjúkrahúsi af og til og
síðasta ár var hún á Borgarspítalan-
um þar til hún lést. Starfsfólki Borg-
arspítalans á deild 7a er þakkað fyr-
ir einstaklega góða umönnun. Jó-.
hanna var mjög barngóð, hún pass-
aði dætur mínar oft á sínum æskuá-
rum og viljum við þakka henni fyrir
yndislegar stundir. Við söknurn þess
að hafa ekki átt fleiri samverustund-
ir með indælli stúlku, heimsótt hana
meira, talað meira, tekist oftar í
hendur. Ég minnist Johönnu mág-
konu minnar með söknuði og þakk-
læti, hlýja hennar vermdi, og gleðin
gladdi meðan þess var nokkur kost-
ur. Ég bið guð að styrkja föður henn-
ar og systkini. Guð blessi okkur öllum
minningarnar. Megi hún hvíla í friði.
Eitt sinn spurði ég Sófus að því
hvort honum hefði ekki þótt ein-
manalegt að búa einn eins og hann
gerði. Því svaraði hann á þann veg
að hann þekkti ekkert annað. Vafa-
laust rétt.
Minningargrein þessi um vin minn
Sófus er farin að nálgast það sem
talið er hámark að umfangi. En ég
átti bágt með að takmarka mál mitt,
þegar jafn góður vinur og félagi átti
í hlut. Ég sakna hans. Nú verður
einum góðum vini færra á Blönduósi
til að taka á móti mér er ég legg
leið mína síðan upp á Dalinn.
Ég er viss um það að ekki muni
Sófus hafa átt neinn óvildarmann.
Hann átti það skap sem engin styij-
öld fylgdi. Ég þakka allt liðið.
Með samúðarkveðjum til aðstand-
enda.
Auðunn Bragi Sveinsson
frá Refsstöðum.
Þegar ég kom heim eftir verslun-
armannahelgina frétti ég að hann
Sófus væri dáinn. Það getur ekki
verið sagði ég, þetta hlýtur að vera
einhver vitleysa, mér þótti þetta svo
fjarstæðukennt.
Ekki hvarflaði það að mér að við
værum að kveðjast í síðasta sinn 28.
júní þegar við vorum að koma úr
sumarferð aldraðra, sem við fórum
um Austurland.
Kynni mín hófust af Sófusi þegar
móðursystir hans á Hvammstanga
fór.þess á leit við mig að ég færi
austur í sýslu og yrði til hjálpar Pe-
treu systur sinni um sumarið. Þá var
ég 12 ára. Og á afmælisdaginn minn,
3. maí 1962, skyldi ég sótt. Mér
þótti þetta óskaplega spennandi,
nöfnin voru svo framandi. Maðurinn
hét Sófus og bærinn Skrapatunga.
Svo rann dagurinn upp og Sófus kom
Drottinn vakir, drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlind eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt, þér aðrir bregðist
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Löng þó sjúkdómsleiðin verður
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þijóta kraftar
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn læknar, drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pét.)
Elsa Ágústsdóttir
Jóhanna Péturs-
dóttir - Minning
+
Ástkær sonur okkar, faðir og bróðir,
GÍSLI RAGNAR EINARSSON,
Álfhólsvegi 89,
Kópavogi,
andaðist á heimili sínu að kvöldi 16. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þórhildur Gísladóttir, Einar Kjartansson,
Arna Viktoría Gísladóttir,
Margrét Bragadóttir,
Fríða Björk Einarsdóttir,
Kjartan Júlíus Einarsson.