Morgunblaðið - 09.01.1996, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
ÞRIÐJUDAGUR 9. JANÚAR 1996 23
ð erum 25
7’ (
y/M/'

3(á"ýaroeyt ó'/
Þar sem fagmennirnir eru.
Sfmi 552 4910,552 4930.
Wmmm
Þökkurn viðskiptin á lið
Gleðilegt nýtt ár
afmœlisafslattur
Petri
Sakari
Sigga á Grund til liðs við virta
tréskurðarmeistara í London
Með hug-
myndir að
mörgum
verkum
Selfossi. Morgunblaðið.
LISTAKONAN Sigga á Grund,
Sigríður Jóna Kristjánsdóttir, er
á förum til London þar sem hún
hefur ráðið sig til vinnu hjá mjög
virtum ítölskum tréskurðar-
meistara og öðrum sem er tré-
skurðarkennari við listaskólann
City & Guilds of London Art
school.
Sigga fór í september síðast-
liðnum tii náms í skóla þessum
til að læra meira í útskurði, sem
er hennar sérgrein, og í mótun
fyrir styttur. I skólanum, sem er
mjög virtur þar í landi og sá eini
sinnar tegundar, fékk Sigga sér-
staka námskrá fyrir sig. Einn af
kennurunum við skólann varð
mjög hrifinn af handbragði,
tækni og stíl Siggu við tréskurð-
inn og hann vildi fá hana í vinnu
til sín. Tilboð um vinnu hjá þeim
ítalska fylgdi með. „Ég veit ekki
hvað bíður mín hjá þessum mönn-
um en ég fæ að vinna úr ýmsum
verkefnum sem þeir eru með,“
sagði Sigga og einnig að hún
væri alveg harðákveðin í að fara,
önnur áhugamál yrðu að víkja
svo sem hestamennskan og frek-
ari tréskurður hér heima.
Námið gafmér sjálfstraust
Kennararnir við skólann í
London höfðu á orði við Siggu,
eftir að þeir kynntust hand-
bragði hennar, að hún væri að
sóa tíma sínum með skólavist-
inni, hún kynni þetta allt. Sigga
var ekki sammála því, þar sem
hún hafi kynnst ýmsu, séð margt
á söfnum og víðar sem kæmi að
góðum notum við frekari tré-
skurðarvinnu. Hún kvaðst reynd-
ar hafa orðið fyrir miklum áhrif-
um af þeim verkum sem hún sá
á sýningum ytra. Svo kvaðst hún
hafa lært sitthvað varðandi mót-
unina en éinn af hennar draum-
um væri að gera styttur í málm.
„Þetta gaf mér einnig gott sjálfs-
traust og sýndi mér að ég gat
þetta. Einn kennaranna sagði
mér að það væri svo mikil sál í
verkunum mínum og það gladdi
mig mjög.“
Morgunblaðið/Sig. Jóns.
SIGGA á Grund með eitt verka
sinna ásamt tíkinni Perlu.
tvö ár og vera þá með verk sem
hún hefði ekki sýnt áður. Hún
kvaðst vera með hugmyndir að
mörgum verkum í kollinum.
„Mér finnst gott að geta séð verk-
in fyrir mér í huganum í dálítinn
tíma áður ég vind mér í þau. Ég
geng með sumar hugmyndir
lengi áður en ég kem þeim í
verk,“ sagði Sigga á Grund.
Byrjaði tréskurðinn snemma
Hún sagðist hafa byijað
snemma að skera út, fyrst verið
að tálga ýmislegt sem smástelpa
en lét frá sér fyrsta tréskurðar-
hlutinn 12 ára gömul. Hún sagð-
ist hafa orðið snemma heilluð af
útskurðinum og það hefði verið
dýrðardagur þegar hún fékk
fyrsta útskurðaijárnið. Á æsku-
árunum hefði hún alltaf verið
inni í smíðastofu föður síns og
orðið fyrir miklum áhrifum þar.
Nú sagði hún að allt snerist um
utanferðina og hún liti framtíð-
ina björtum augum, hún væri
aldeilis ekki verkefnalaus og það
líkaði henni vel.
Öllu vel til haga haldið
TONLIST
Iláskólabíó
SINFÓNÍUTÓNLEIKAR
Sinfóníuhljómsveit æskunnar undir
stjóm Petri Sakari flutti Petruska
eftir Stravinskij og Myndir á sýningu
eftir Mussorgskij. Laugardagurinn
6. janúar, 1996.
SINFONIUHLJOMSVEIT æsk-
unnar heldur áfram starfi sínu og
byggir á þeirri hefð sem Zukovsky
grundvallaði, gegn þögn og vantrú
athafnaleysisins, að leiða ungt tón-
listarfólk til átaka við erfiðustu
tónlistarverk sögunnar og gera
hina mestu kröfur til hvers og eins
þátttakanda. Þetta tókst honum
með glæsibrag, þrátt fyrir að ýms-
ir spyrntu við fótum og tækist um
síðir að draga tauminn úr hendi
hans. Vonandi tekst að halda Sin-
fóníuhljómsveit æskunnar ofar allri
meðalmennsku, svo að ungu og
efnilegu tónlistarfólki þyki nokkurs
um vert að að taka þátt í starfi
þessa merka fyrirtækis.Viðfangs-
efni að þessu sinni var tónlist
Stravinskijs við ballettinn Petruska
og var farið eftir frumgerð verks-
ins frá 1911 og seinna viðfangsefn-
ið var Myndir á sýningu, eftir
Mussorgskíj, í hljómsveitarumrit-
un, sem finnski fiðluleikarinn Leo
Funtek gerði 1922.
Þegar Stravinskij flutti til
Bandaríkjanna kom upp sú staða,
að hugverk sem gefin voru út í
Evrópu nutu ekki höfundarréttar
í Bandaríkjunum. Því var það ráð
tekið að evrópskir höfundar gáfu
út verk sín þar í landi og þurftu
þá um leið að geta þess, að um
endurskoðaða gerð væri að ræða.
Endurskoðunin var oft harla lítil-
væg og t.d. neitaði Schönberg að
taka þátt í slíkum lagakróks
skrípaleik og naut því aðeins höf-
undarréttar fyrir þau
verk sem hann samdi
og gefin voru út í
Bandaríkjunum. Und-
irritaður var með
1947-gerðina og bar
þar harla lítið á milli
og í raun fátt eitt sem
skiptir máli fyrir heild-
arsvip verksins, nema
þá helst í niðurlagi
verksins, þar sem
Stravinskij semur sér-
stakt niðurlag, ætlað
til flutnings á tónleik-
um. Flutningurinn
undir stjórn Sakaris
var sérlega vandaður,
nokkuð hægur miðað
við það sem gerist en á móti sér-
lega skýr og framfærður af ótrú-
legu öryggi. Það eina sem mætti
taka fram var að strengirnir voru
of fáir en vel samstilltir. Petruska
er sannkölluð veisla fyrir blásarana
og gat þar að heyra margar vel
leiknar tónhendingar, eins og t.
d. flautusólóina í upphafi verksins.
Seinna verkið, Myndir á sýn-
ingu, eftir Mussorgskij í hljóm-
sveitarumritun eftir Leo Funtek,
var einnig mjög vel leikið, nokkuð
varfærnislega en af þeim skýr-
leika, að allt heyrðist. Ekki er að
finna þann frumleika, sem ein-
kennir gerð Ravels, sérstaklega
varðandi hljóðfæraskipan, en á
stundum ber þar ótrúlega lítið á
milli, enda er verk Mussorgskijs
mjög ákveðin forskrift. Það sem
helst ber á milli er að Funtek not-
ar strengi í upphafsstefi verksins
en Ravel málmblásarana. í annarri
myndinni, Gamla kastalanum, not-
ar Funtek pákuna með liggjandi
tón í kontrabössunum, til að út-
færa orgelpunktinn, G-nótuna sem
er leikin í gegn um allan þáttinn.
Uxakerran, fjórða myndin, er hálf
misheppnuð, sérstaklega vegna
þess að Funtek notar
fagottana of mikið í
upphafinu, svo allt
verður of gróft. Það
ber að hafa í huga, að
þessi kafli er einn af
glæsilegustu þáttun-
um í gerð Ravels.
Annar alveg makalaus
þáttur hjá Ravel er
sjötta myndin, um
Samúel Goldenberg og
Schmuyel. Ravel tekst
að lýsa þessum sér-
kennilegu mönnum,
þóttafullum ríkisbubb-
anum (bassastefið í
upphafi) og smjaðrar-
anum Schmuyle, sem
er túlkaður á trompett í öðrum
hiutanum hjá Ravel en flautu hjá
Funtek. Samspil stefjanna í þriðja
hlutanum vantaði þær karakter-
andstæður sem búa í þessum sér-
kennilegu stefjum. Katakomburn-
ar (mynd nr. 8) Kofi Baba-Yaga
(mynd nr. 9) og sérstaklega tíunda
myndin, Borgarliðin miklu í Kænu-
garði, eru ekki sambærileg að
glæsibrag og hjá Ravel, því hljóð-
færaskipanin hjá Funtek er bæði
hefðbundin og þar með ekkert sér-
stök hvað snertir blæ. Þrátt fyrir
nokkurn gæðamun var skemmti-
legt að heyra gerð Funteks og þá
ber einnig að hafa í huga, að verk-
ið var mjög vel flutt af Sinfóníu-
hljómsveit æskunnar og var hlutur
blásaranna sérstaklega glæsilegur.
Stjórnandinn Petri Sakari stjórnaði
unga fólkinu af gætni og var öllu
vel til haga haldið og flutningurinn
í heild mjög góður.
Jón Asgeirsson
Tömsfiundaskólinn
sími: 588 72 22
Ætlar að komast
á sýningu ytra
Sigga sagðist harðákveðin í að
komast með verk á góða sýningu
ytra og síðan ætlaði hún að halda
sýningu hér heima eftir svona
kynhneigðs, er ekkert daglegt brauð,
en verður aldrei sannfærandi. Linus
Roache leikur kennimanninn Greg
með ágætum, en er full íjarrænn og
kaldur á ytra borðinu í erfiðum ástar-
atriðum. Robert Carlyle fer hinsvegar
trúverðuglega með hiutverk ást-
mannsins. Wilkinson, sem hinn mann-
legi og nútímalegi faðir Matthews,
og James Ellis, í hlutverki föður Eller-
ton, sem er fallinn í ónáð hjá bisk-
upi, ná að slá á réttu strengina í túik-
un sinni á breyskum en mannlegum
kirkjunnar þjónum. Þá er vert að
geta Cathy Tyson, sem allir muna
úr Morxi Lisu og Robert Pugh er eftir-
minnileg mannskepna sem faðir Lisu.
Niðurstaðan sem kvikmyndagerð-
armennirnir ná í áhrifaríku lokaatrið-
inu er umdeilanleg. En það víkur
ekki strax frá manni er syndum hlað-
inn klerkurinn Greg, fullur efasemda
og sjálfsásökunar, fær sína aflausn
frá stúlkubarninu sem mátti þjást
fyrir misgjörðir þeirra sem hún
treysti best.
Sæbjörn Valdimarsson