Morgunblaðið - 22.04.1997, Blaðsíða 52

„52 ÞRIÐJUDAGUR 22. APRÍL 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær eiginkona, móöir, amma og systir,
STEFANÍA EIRIKS KARELSDÓTTIR,
Hraunbæ 70,
Reykjavík,
lést á Vífilsstaðaspítala laugardaginn 19. apríl.
Óskar Gunnar Sampsted
og aðstandendur.
Hjartkær nafna okkar og vinkona,
GUÐRÚN JENNÝ JÓNSDÓTTIR,
Víkurbraut 32,
Grindavík,
verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju mið-
vikudaginn 23. apríl kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
björgunarsveitina Þorbjörn I Grindavík.
Erna Guðrún Gunnarsdóttir, Ragnar Torfason,
Jenný Jónsdóttir, Reynir Jóhannsson.
+
Okkar milda og góða móðir, systir og mág-
kona,
SIGRÍÐUR ALFREÐSDÓTTIR,
Prestbakka 13,
áður í Uppsala,
Svíþjóð,
verður jarðsungin frá Breiðholtskirkju miðviku-
daginn 23. apríl kl. 15.00.
Eva Lirio, Kristín Kara og Daníel,
Kristín Ingunnar, Sigþór R. Sigþórsson,
Þórarinn Ingi Guðnason, Kristinn H. Alfreðsson,
Bjarni Geir Alfreðsson, Herdís Björnsdóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langam-
ma,
SNJÓLAUG ÞORSTEINSDÓTTIR,
Skálaheiði 7,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju miðviku-
daginn 23. apríl kl. 15.00.
Þorsteinn Júlíusson, Esther Ólafsdóttir,
Guðríður Júlíusdóttir, Hörður Jónsson,
Anna Júlíusdóttir, Örn Sveinsson.
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær dóttir okkar og systir,
KRISTÍN HALLA HARALDSDÓTTIR,
Guðrúnargötu 7,
lést sunnudaginn 20. apríl.
Helga S. Bachmann, Haraldur Hjartarson,
Sigríður Sóley Kristjánsdóttir,
Ragnheiður Helga Haraldsdóttir.

+
Systir okkar,
SIGRÍÐUR HELGADÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Grettisgötu 6A,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 23. apríl kl. 10.30.
Guðrún Helgadóttir,
Elín M. Helgadóttir,
Andrea Helgadóttir,
Anna María Helgadóttir.
FANNAR ÞORLÁKUR
SVERRISSON
frænku, hlógum og kitluðum hvort
annað þar til við vorum máttlaus,
tókum upp heimatilbúnar sögur og
frumsamda leikþætti á gamalt seg-
ulband; ég á góðar minningar um
Fannar.
Elsku frændi, ég veit að þér líður
vel þar sem þú ert. Megi englar
Guðs vaka yfir þér.
Elsku Kiddý, Sverrir, Margrét
og Þórarinn, megi guð gefa ykkur
styrk í ykkar sorg.
Þessi dagur nú úti er,
en náttar tíð að höndum fer.
Guð minn góður, ég gef mig þér,
gættu nú enn í nótt að mér.
Veittu mér, Drottin, værð og ró,
vek mig í réttan tíma þó.
Líkaminn sofi sætt sem ber,
sálin og andinn vaki í þér.
Krossar d ítiði
Ryðfritt stáí - varaníegt efni
Krossamir eruframkiddir
úr hvíthúðuðu, ryðfríu stáli.
Minnisvarði sem endist
um ókomna tíð.
Sóikross m/geisium.
Hceð 100 sm.frájörðu.
Tvöfaídur kross.
Hœð 110 smfrájörðu.
Hringið í síma 431-1075 og fáið litabækling.
BLIKKVERK
Dalbraut 2, 300 Akranesi.
Sími 431 -1075, fax 431 -3076
Svæfíllinn minn og sængin mín
sé önnur mjúka höndin þín,
en aðra breið þú ofan á mig,
er mér þá værðin rósamlig.
(S. Jónsson frá Presthólum.)
Magdalena Sigurðardóttir.
Fannar Þ. Sverrisson var sonur
hjónanna Sverris Þorlákssonar mat-
reiðslumanns og svifflugkennara, og
Kristjönu Guðmundsdóttur. Hann
kynntist því sviffluginu frá því hann
var bam að aldri. Það var því ekki
undarlegt að hann fetaði í fótspor
föður síns og yrði líka svifflugkenn-
ari þegar tímar liðu. Hann hafði líka
einkaflugmannspróf og hafði að
auki lokið atvinnuflugmannsprófi í
Bandaríkjunum.
Ég kynntist Fannari árið 1991,
þegar ég sneri mér að gömlu áhuga-
máli mínu, sviffluginu, eftir margra
ára hlé. Ekki grunaði mig þá að við
ættum eftir að verða þeir vinir og
samstarfsmenn, sem síðan varð, ald-
ursmunur var þar engin hindrun,
við flugum saman, ókum saman og
ferðuðumst saman, bæði innanlands
og utan, þ.ám. til Litháen tvisvar
sinnum til að fljúga. Það var gott
að vera nálægt Fannari, það var
meira en gott, af honum stafaði svo
mikil birta og gleði. Hann hafði slíkt
jafnaðargeð að ekki var hægt að
hugsa sér kærari félaga í daglegri
umgengni. Það var eins og ósýnileg
taug tengdi okkur saman.
Fannar var mjög ábyrgur flug-
kennari á Sandskeiði. Hann var vin-
sæll meðal nemenda og ekki síður
meðal kunningjanna sem lengra
voru komnir. Hann var frábær flug-
maður hvort heldur var í svif- eða
vélflugi. Ef hann var ekki mættur
með fýrstu mönnum á Sandskeið
spurðu menn hver annan: „Hvar er
Fannar?“
Áhuginn fyrir listflugi hafði gripið
hann föstum tökum. Hann las allt
sem hann komst yfir sem viðkom
listflugi, horfði á myndbönd og fékk
reyndustu menn á því sviði til að
kenna sér. Hann steig eitt skref í
einu og fór ekki fram úr sjálfum
sér. í síðasta fluginu var hann með
einum reyndasta _ listflugmanni
landsins, Þorgeiri L. Ámasyni, yfir-
kennara á Sandskeiði.
Harmi slegnir og skilningsvana
horfum við félagar þeirra hver á
annan. Þetta átti bara alls ekki að
geta gerst.
Fyrir um hálfu ári hóf hann störf
hjá mér í plastverksmiðju minni.
Hann var svo skilningsgóður og
fljótur að átta sig á því sem fyrir
hann var lagt að það var aðdáunar-
vert. Hann tók vel eftir og lagði vel
á minnið smæstu atriði og lagði sig
mjög fram um að gera eins vel og
hann gat. Spaugsamur var hann og
léttur í lund á hveiju sem dundi.
Ég hef aldrei áður kynnst manni sem
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
EIRÍKUR JÓNAS GÍSLASON
brúarsmiður,
Huldubraut 1,
Kópavogi,
lést 20. apríl síðastliðinn.
Þorgerður Þorleifsdóttir,
Gísli Eiríksson, Björg Eiríksdóttir,
Þorleifur Eiríksson, ívar Eiríksson,
Flosi Eiríksson, Elín Eiríksdóttir.
Lokað
Lokaö frá kl. 14—18 í dag vegna jarðarfarar FANNARS
ÞORLÁKS SVERRISSONAR.
Veitingahúsið Catalína,
Hamraborg 11, Kópavogi.
hafði svo næma tilfinningu fyrir því
hvar hans var þörf. Hann var svo
viljugur og þægilegur starfsmaður
sem hugsast gat. Hann var maður
sem rataði hinn vandfundna milli-
veg, notaði spaugið þar sem passaði
að koma því við án þess að stuða
menn. Þó var ljarri því að hann
væri einhver lognmolla. Hann hafði
sínar ákveðnu meiningar sem hann
hikaði ekki við að koma á fram-
færi. Hann gerði það bara svo
skemmtilega.
Ég kveð nú þennan kæra vin með
þakklæti fyrir hvetja þá stund sem
ég fékk notið nærveru hans.
Þeir félagarnir Fannar og Þorgeir
eru nú flognir inn í víddir sem okk-
ur er ekki ætlað að þekkja enn. Þar
fara góðir drengir sem ekki munu
gleymast.
Fjölskyldum þeirra beggja vottum
við Ásta okkar dýpstu samúð í þess-
um mikla harmi.
Þórður Hafliðason.
Birta, gleði, tryggð.
Jákvæðari og fallegri hugtök
finnast vart í mæltu máli - en
þessi þijú orð einkenndu einmitt
vin okar, Fannar. Fjallmyndarleg-
ur, bjartur yfirlitum og brosmildur
stendur hann okkur fyrir hugskots-
sjónum, þannig var hann þegar við
sáum hann fyrst og þannig var
hann þegar við sáum hann síðast.
Sú útgeislun sem stafaði af honum
fór ekki framhjá neinum sem
þekktu hann. Frá fyrstu tíð var
hann svo hjartanlega velkominn á
heimili okkar á Sunnubrautinni en
Fannar var einn af bestu vinum
sonar okkar, Jóns Kristins. Fyrir
utan einlæga vináttu áttu þeir sam-
eiginlegan brennandi áhuga á
flugi, einkum svifflugi, og oft var
„flogið" í stofunni hjá okkur jafnt
sem um loftin blá en heimili okkar
hefur jafnan verið vettvangur orr-
ustu-, list-, einka- og farþegaflugs.
Nú er skarð fyrir skildi þar sem
góður drengur er svo snögglega
hrifinn á brdtt frá okkur. Með mikl-
um söknuði kveðjum við góðan vin
og fyrir hönd fjölskyldu okkar vott-
um við fjölskyldu Fannars og öllum
vinum hans okkar dýpstu samúð
og vonum að góður guð styrki þau
í þessari miklu sorg. Minningarnar
um Fannar verða ætíð jafn bjartar
og sú birta sem umvafði allt sem
í kringum hann var.
Þórunn og
Harald Snæhólm.
Nú þegar leiðir okkar skilja um
sinn og mér finnst ég verði að
kveðja þig er mér títt hugsað til
þeirra mörgu góðu stunda sem við
áttum saman. Eg er ævinlega þakk-
látur fyrir þann sanna vinskap og
heiðarleika sem þú ávallt sýndir
mér og fjölskyldu minni, elsku vinur
minn.
Aldrei hef ég átt, eða mun eign-
ast, betri vin en Fannar Sverrisson.
Við kynntumst í barnaskóla og fljót-
lega upp úr fermingu urðum við
óaðskiljanlegir. Fannar tók þau
áhugamál sem hann átti mjög al-
varlega og náði góðum árangri
hvort sem var í hestamennsku, á
skíðum, í siglingum, skotveiði eða
stangveiði og ekki síst i fluginu, sem
átti hug hans allan.
Fannar var foringi í eðli sínu og
hvort sem var í vinnu eða þeim
félags- og áhugamálum sem hann
hafði, var hann drífandi og vildi
láta hlutina ganga. Vinátta okkar
einkenndist af glettni og gríni og
var Fannar fljótur að sjá broslegu
hliðarnar á hlutunum, en talaði
tæpitungulaust ef honum fannst
þess þurfa. Með rökvísi sinni vann
hann sér virðingu bæði meðheija
sinna og mótheija.
Ég kveð þig með söknuði, kæri
vinur, og votta fjölskyldu þinni mína
innilegustu samúð, missir þeirra er
mikill.
Þinn vinur,
Árni Haukur Tómasson.