Morgunblaðið - 01.05.1997, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 1. MAÍ 1997 57
í dagsins önn fækkaði samveru-
stundum okkar, en engu að síður
ræktuðum við vinasambandið með
ýmsum hætti. Efst í huga mínum
eru árlegar heimsóknir vinahópsins
til Stykkishólms í upphafí ijúpna-
tímans. Þrátt fyrir að við Bjarni
teldumst ekki fengsælir veiðimenn
vildum við fyrir hvem mun fá að
vera með, þótt ekki væri nema til
að gera kjötsúpunni góð skil.
Samtímis Bjarna kynnist ég Sillu,
sem einnig stundaði háskóianám í
Bandaríkjunum, hugur minn er hjá
henni og sólargeislanum þeirra,
honum Breka litla. Síðasta skiptið
sem við vinirnir hittumst allir var í
brúðkaupinu okkar Erlu, 25. janúar
sl. í snjallri ræðu sem Bjarni hélt
það kvöld kom hann inná vináttu
okkar og hversu mikilvæg hún væri
honum.
Silla mín, ég treysti því að vin-
átta okkar Bjarna megi varðveitast
áfram með þér og Breka litla.
Ég og fjölskylda mín munum
minnast Bjarna sem einstaklega
ljúfs og góðs drengs og sendum öll-
um, sem eiga um sárt að binda
vegna fráfalls hans, innilegar sam-
úðarkveðjur.
Sigurður Ágústsson.
Hversu harkalega er maður ekki
minntur á hverfulleika lífsins, um
að ekkert sé sjálfgefið og sjálfsagt.
Nú þegar sumarið er að koma og
náttúran að vakna til lífsins, þá
fáum við þá harmafregn síðasta
vetrardag, að okkar kæri frændi,
Bjami Þór, sé dáinn. Við neituðum
að trúa, þetta gat ekki verið satt.
En því miður, hann hafði látist fyrr
um daginn. Bjami Þór var fmm-
burður Þórhalls bróður og Gróu
mágkonu og fyrsta bamabarn í báð-
um fjölskyldum, sólargeislinn okkar
allra. Hann var strax sem barn
óvenju orkumikill, glaður og hlýr
drengur. Og fljótlega eftir að fjöl-
skyldan stækkaði var hann stóri
bróðir, sá sem systkinin litu upp til
og gátu leitað til. Þannig var hann
við alla, ætíð tilbúinn að hjálpa öllum
alla tíð, hlýr og gefandi, og þannig
munum við geyma mynd þína kæri
frændi. Þú átt pláss í hjörtum okkar
sem aldrei mun frá okkur tekið.
Við biðjum algóðan Guð að
styrkja konu þína, litla soninn, for-
eldra, systkini og alla ættingja og
vini. Guð geymi þig.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur i verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibj. Sig.)
Eyþór, Sigurborg, Halldór
og fjölskyldur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
en orðstír
deyr aldregi
hveim sér góðan getur. _
(Úr Hávamálum.)
„Hann Bjarni Þór er dáinn ...“ -
þessi orð höfðu svo óraunverulegan
blæ er þau bárust eyrum mínum
að það leið stundarkorn áður en
merking þeirra varð mér ljós. Á
þessu augnbliki, á þessum síðasta
vetrardegi, þegar Bjarni Þór hvarf
til síðustu heimkynna. okkar allra,
streymdu fram minningar af falleg-
um dreng, sólskinsminningar sem
tókust á við sorgina. Hversu mikið
saknaði ég hans ekki strax; djúp
hryggð óx hratt í hjarta mér er
hugur minn tengdist hans nánasta
fólki og ósegjanlegum missi þess. -
Ávallt mun þessi stund, á þessum
sólbjarta degi, verða greypt í minn-
ingu mína.
í vitund minni, jafnt nú í upphafi
Hörpu og síðar á lífsleiðinni, munu
alltaf lifa, kvikna og nærast myndir
og atburðir tengdir ljúfu viðmóti
þessa vinar míns og systursonar sem
öllum gaf vináttu, ánægju og gleði.
Því Bjami var, og það var hans ein-
kenni líkt og blómstrandi heiðskírs
sumars, hvikul uppspretta og óend-
anlegur akur vellíðunar og hamingju
öllum þeim sem nutu nálægðar hans
og geislandi væntumþykju.
Hann var snemma grallari, prakk-
ari og óútreiknanlegur í hugsun, en
í fjölbreyttri skaphöfn hans bjó einn-
ig einbeittur og kraftmikill dugnað-
arforkur - hann var sannkallaður
athafnamaður í fýllstu merkingu
orðsins, sigldi hraðbyr og hlífði sér
ekki, hvort sem verkefnin snertu fjöl-
þætt áhugasvið hans, atvinnu eða
samskipti við fjölskyldu sína og vini.
Allt sem hann snerti á fjörgaðist og
lifnaði við á undursamlegan hátt,
hvort heldur voru virkir hlutir hvers-
dagsins eða hjörtu okkar sjálfra, því
hönd hans og hugur voru gædd
ómældum töfrum sem vörpuðu ljóma
á allt sem okkur birtist, svo einstak-
lega aðlaðandi var hinn skapandi og
hlýi persónuleiki hans.
Bjarni birtist mér agnarlítill,
skríkjandi og hlæjandi á fæðingar-
deildinni, kafloðinn um aldur fram,
sem var honum líkt, enda var mað-
urinn alltaf að flýta sér. Þetta var
í upphafi sumars fyrir rétt þrjátíu
árum. Hann var fyrsta barnabarn
foreldra minna og frumburður Gróu
og Tóta. Sú bernska gleði, eftir-
vænting og spenna sem ég fann til
þá fann samhljóm hjá þessum gull-
fallega dreng og þessar heilu kennd-
ir fylgdu vinskap okkar allan veg
síðan.
Bjarni fór utan til Rhode Island
í Bandaríkjunum og lauk þar há-
skólanámi með glæsibrag ásamt
fallegu konunni sinni, Sillu, sem var
ávallt hans Venus og stoð og stytta
öllum stundum. Djarft framtak
þeirra gladdi óendanlega mitt litla
hjarta og slógum við oft á létta
strengi um hamingjusama dvöl
þeirra þar, enda báðir öllum hnútum
kunnugir á þessum slóðum, Bjarni
Þór þó öllu heldur því hann var
öðrum fremur frumlegur í því að
kynnast fólki og kæta sjálfan sig
og aðra, hann var jafnan miðpunkt-
ur alls þess sem hreyfðist, hrókur
alls fagnaðar; hann var sólin sem
sneri plánetunum í kringum sig.
Um það vitnar vinafjöld hans,
prakkarastrik hans, kenjar og dynt-
ir sem ég, og ég hygg fleiri, kímdum
að og hlógum undir sposkum alvöru-
svipnum. Óvænt uppátæki hans létu
okkur þykja enn vænna um hann
fyrir bragðið. Þvl Bjami var ekki
sá maður sem vildi verða eins og
aðrir menn - hann vildi verða öðru-
vísi, hann var fijáls og óþvingaður,
sjálfstæður og sjálfgerður, pottþétt-
ur vinur vina sinna, áræðinn og
óháður í eðli sínu og fór því ávallt
afdráttarlaust sínar leiðir. Hann var
hin óhikandi persóna ævintýranna,
landkönnuðurinn í stafni, svellkald-
ur þó bjátaði á í lífsins ólgusjó.
Bjarni var sannur gleðigjafi öll-
um, bráðvel gefínn, fyndinn og
snöggur til svara, háttvís og ákaf-
lega jákvæður á alla lund. Hann
elskaði fjölskyldu sína svo heitt og
innilega og var ófeiminn að túlka
þær hlýju tilfinningar sem honum
bjuggu í bijósti hveiju sinni. Á ein-
um af hinum síðustu ánægjustund-
um er við áttum saman eitt sinn
eftir að rökkva tók, lýsti hann fyrir
mér því stolti sem í hjarta hans bjó
af fjölskyldu sinni, ömmum og öfum,
framúrskarandi hæfileikaríkum
systkinum sínum og örlítið rosknari
frændum sínum er hann var að
kynnast enn betur eftir því sem ald-
ursmunurinn minnkaði. Hann
hlakkaði einlægt til sumarsins sem
óðum var að fara í hönd til að efla
og rækta enn frekar kynni sín og
Sillu, sem hann unni svo heitt, við
okkur hin. Þannig var hugur Bjarna
til fjölskyldu sinnar, hann var hreyk-
inn og sæll af ættfólki sínu, jafningi
allra - meistaralega ættrækinn fjör-
kálfur. Við minnumst hans með
gleði hvort þá sem hann var sem
ákafastur að kveðja áramótin á
Ægisíðunni, skjótandi til himins
heilum sólkerfum með þeim glæsi-
brag er hæfði persónu hans, í hlát-
ursköstum á Álfhól í Grímsnesi eða
á fallega heimili hans í miðbænum.
Þar nutum við oftsinnis, jafnvel af
minnsta tilefni, óþijótandi örlætis,
gamansemi og góðvildar Bjarna og
litlu fjölskyldunnar hans, Sillu, sem
við dáum öll fyrir skapfestu sína
og rólyndi og Breka litla með sln
löngu augnhár og annað myndarlegt
ættmót föður síns.
Er ég og litla dóttir mín, Gígja,
kveðjum nú fallegan vin okkar og
frænda í hinsta sinn í upphafi græð-
andi sumars, minnumst við velvildar
hans í allra garð og hinna blíðu brún-
leitu augna hans. Við biðjum lífsins
æðri mátt að hlúa að sálu hans og
veita honum velsæld og svigrúm á
nýjum heimagrundum hans.
Við biðjum einnig að okkur öllum
sem söknum hans verði gefinn
styrkur til að varðveita glaðværa
og bjarta minningu þessa góða
drengs um ókomna tíð og þá sér-
staklega þeim er stóðu honum næst
öllum stundum: Systur minni Gróu
og mági mínum Tóta, sem hafa
reynst öllum svo vel, yndislegum
systkinum hans, Diljá, Sveinbjörgu
og Bonna, og umfram allt Sillu og
Breka litla. Megi englar himins, sem
svo óvænt fjölgaði um einn, svífa
til ykkar á vængjum sínum og
snerta við lífi ykkar og draumum
og verða ykkur vísir um veginn fram
að stærstu gjöf lífsins, hamingju og
ást, um alla tíð.
Guðjón Bjarnason,
Gígja ísis Guðjónsdóttir.
Við kveðjum í dag elskulegan vin
okkar og frænda, Bjarna Þór Þór-
hallsson.
Það var síðasti dagur vetrar, sólin
skein og fuglamir sungu og gáfu
fyrirheit um sumarið sem var í vænd-
um. Skyndiiega varð allt dimmt og
kalt, okkur var tilkynnt að Bjami
Þór væri látinn. Hvemig gat þetta
verið satt. Þessi ungi, fallegi og kurt-
eisi drengur sem var alltaf svo glað-
ur og kátur. Fjörið og lífskrafturinn
hreinlega geislaði í fallegu brúnu
augunum hans og svo var hann allt-
af svo óendanlega hlýr og góður.
Bjami Þór hafði mikla þörf fyrir
nálægð stórfjölskyldu sinnar og gaf
mikið af sjálfum sér, þannig að okk-
ur fannst við oft meiri þiggjendur
en gefendur í návist hans.
Elsku Bjarni Þór, við þökkum þér
fyrir samfylgdina sem var allt of
stutt. Það sem sefar sorgina nú er
sú bjarta og fallega minning um þig
sem við geymum í huga okkar. Guð
geymi þig elsku frændi.
Elsku Silla, Breki, Tóti, Gróa,
Diljá, Sveinbjörg, Bonni og aðrir
ástvinir, megi Guð styrkja okkur öll
í þessari miklu sorg.
Jón Bjarnason, Hrafnhildur
Kjartansdóttir og börn.
Kveðja frá tengdaforeldrum.
Með fáum orðum viljum við
kveðja elskulegan tengdason. Áður
en sumarið náði að heilsa hafði
hann kvatt þennan heim, svo að í
huga okkar ríkir ennþá vetur.
Bjami Þór var 17 ára er hann
kom fyrst á okkar heimili sem vinur
Sillu dóttur okkar. Saman háðu þau
sína lífsbaráttu í námi, starfi og leik.
Bjarni var heillandi persóna,
brosmildur með töfrablik í flauels-
brúnum augum. Hann var ótrúlega
orkumikill og venjulega var Iíf og
fjör þar sem þau Silla voru, þar var
alltaf eitthvað að gerast.
Það er erfiðara en orð fá lýst að
sætta sig við að hann sé farinn, en
vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Silla er svo heppin að saman eiga
þau yndislegan gimstein, Þórhall
Breka, sem hjálpar henni að bera
þessa sorg. Við vitum að Bjarni lif-
ir áfram þótt hann sé ekki lengur
hjá okkur.
Guð geymi þig, elsku Bjarni Þór.
Og seinna, þar sem enginn telur ár,
og aldrei falla nokkur harma tár,
mun herra tímans, hjartans faðir vor,
úr hausti tímans gjðra eilíft vor.
(Herdís Andrésdóttir.)
Elsku Silla mín, Þórhallur Breki,
Þórhallur, Gróa og aðrir ástvinir,
Guð styrki ykkur öll í þessari miklu
sorg.
Minningin um ljúfan dreng lifir.
Þórey og Benedikt.
• Flciri minningargreinar um
Bjarna Þór Þórhallsson bíða
birtíngar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
+
Elskulegi maðurinn minn, faðir, sonur, bróðir
og tengdasonur,
BJARNI ÞÓR ÞÓRHALLSSON,
Laugavegi 40,
Reykjavík,
er látinn.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
2. maí kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir. Þeim, sem vildu minnast hans,
er bent á Barnaspítala Hringsins.
Sigurbjörg Benediktsdóttir,
Þórhallur Borgþórsson,
Diljá Þórhallsdóttir,
Borgþór Rafn Þórhallsson,
Benedikt Steindórsson,
Þórhallur Breki Bjarnason,
Gróa R. Bjarnadóttir,
Sveinbjörg Þórhallsdóttir,
Þórey Eyjólfsdóttir
og aðstandendur.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
. MIKAEL ÞORSTEINSSON,
Aðalstræti 82a,
Patreksfirði,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn
29. apríl.
Sabína Sigurðardóttir,
Unnar Mikaelsson,
Sævar Mikaelsson, Sigríður Guðjónsdóttir,
Guðrún Mikaelsdóttir, Ólafur Jónasson,
Sigriður Mikaelsdóttir, Halldór Benjamínsson,
Björk Mikaelsdóttir, Óskar Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
VILBORG SIGURRÓS
ÞÓRÐARDÓTTIR,
Kambsvegi 17,
sem lést laugardaginn 19. apríl sl., verður
jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn 7. maí
nk. kl. 15.00
Dóra S. Jónsdóttir, Magnús Magnússon,
Edda Björg Jónsdóttir, Jón Ingi Sigurmundsson,
Ragna Kristín Jónsdóttir,
barnabörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
+
Útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu og systur,
STEFANÍU EIRÍKS KARELSDÓTTUR,
Hraunbæ 70,
Reykjavík,
fer fram frá Árbæjarkirkju föstudaginn 2. maí
1997 kl. 13.30.
Óskar Gunnar Sampsted,
Albert Óskarsson,
Gunnhildur Amelía Óskarsdóttir, Gunnar Antonsson,
Bryndís Óskarsdóttir,
Elfsabet Stefanfa Albertsdóttir,
Sigurbjörg G. Albertsdóttir.
+
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
UNNUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Litluvöllum 9,
Grindavfk,
sem lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur föstudaginn
25. apríl síðastliðinn, verður jarðsungin frá
Grindavikurkirkju laugardaginn 3. mal
kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á Krabbameinsfélagið.
Ólafur Ágústsson,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Sigurþór Ólafsson, Hallfríður Traustadóttir,
Ágústa Hildur Ólafsdóttir, Hjálmar Hallgrímsson,
íris Ólafsdóttir, Garðar Páll Vignisson
og barnabörn.