Morgunblaðið - 01.05.1997, Blaðsíða 58

58 FIMMTUDAGUR 1. MAÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HELGA STELLA JÓHANNESDÓTTIR,
Barmahlíð 7,
lést á heimili sínu mánudaginn 28. apríl.
Margrét E. Jónsdóttir, Jakob Jakobson,
Hilmir Arnórsson,
Stefán Arnórsson, Edda Árnadóttir,
Mímir Arnórsson, Lovísa Kristjánsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
+
Hjartkær föðurbróðir okkar, vinur og mágur,
SVEINN KJARTANSSON,
Seli,
Grímsnesi,
sem andaðist fimmtudaginn 24. apríl, verður
jarðsunginn frá Skálholtskirkju laugardaginn
3. maíkl. 14.00.
Þórunn Árnadóttir,
Sigríður Björnsdóttir, Sigurður Björnsson,
Sigrún Guðmundsdóttir, Kristján Sigtryggsson,
Ellinor Kjartansson.
+
JÓNAS TEITUR GUÐLAUGSSON,
Grettisgötu 66,
Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 30. apríl.
Guðlaugur Tr. Óskarsson,
Baldvin Páll Óskarsson,
Sigurlin Rósa Óskarsdóttir,
Óskar Jósef Óskarsson,
Anna Elín Óskarsdóttir,
Dýrleif J. Tryggvadóttir.
+
Ástkær eiginkona mín,
HILDIGUNNUR HALLSDÓTTIR,
Skólastfg 17,
Stykkishólmi,
lést á Fransiskusspítalanum, Stykkishólmi,
laugardaginn 26. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 3. maí kl. 14.00.
Bjarni Lárusson
og fjölskylda.
+
Elskuleg móðir okkar,
GRÓA ÓLAFSDÓTTIR THORLACIUS,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, þriðjudaginn
29. apríl. Jarðarförin auglýst síðar.
Gunnar Guðmundsson,
Guðrfður Guðmundsdóttir,
Ólafur Guðmundsson,
Þorgeir Guðmundsson.
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
r
Islensk framleiðsla
Sendum
myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - Revkjavik
simi: 587 1960 -Jax: 5871986
LEIFUR
MALMBERG
+ Leifur Malm-
berg fæddist í
Stokkhólmi 29. nóv-
ember 1952. Hann
lést í Stokkhólmi 11.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Hans Henry Malm-
berg, jjósmyndari, f.
1927, d. 1977, og
Margrét Guðmunds-
dóttir, f. 1928, dóttir
hjónanna Margrétar
Jónsdóttur, f. 1894,
d. 1966, og Guð-
mundar Þorláks
Guðmundssonar,
skipstjóra, f. 1888,
d. 1944. Systur Leifs eru: Pála
Kristin, f. 1954, gift Jerry Lo-
vatt, dóttir þeirra er Kasía. Þau
eru búsett í Arnersham, Eng-
landi. Ása Margrét, f. 1957. Börn
Ásu eru Matilda og Óskar. Þau
búa í Stokkhólmi.
Leifur var graf-
iskur hönnuður með
eigin atvinnurekst-
ur i Stokkhólmi og
vann við auglýsing-
ar, markaðsmál og
almannatengsl. Síð-
ustu árin hafði hann
meðal annars veg og
vanda af útgáfu
ferðabæklings um
íslandsferðir sem
gefinn var út á
Norðurlöndum af
fyrirtækinu Is-
landsresor AB.
Útför Leifs fer
fram föstudaginn 2.
mai næstkomandi i Heliga Kor-
sets kapell, Skogskrematoriet,
Stokkhólmi, en ættingjar og vin-
ir Leifs á íslandi koma til minn-
ingarathafnar i Dómkirkjunni í
Reykjavík sama dag klukkan
11.30.
í bernsku drógum við systurnar
oft fram bók sem var okkur hugleikn-
ari en flestar aðrar bækur enda
sveipuð ævintýraljóma. í henni gat
að líta ljósmyndir af töfraskógi sem
iðaði af lífí og grósku. Um skóginn
reikuðu þijú börn í leit að glötuðum
gullhring móður sinnar og nutu við
það aðstoðar viturra og vingjamlegra
skógardýra. Börnin, tvær systur og
bróðir, voru örsmá í þessari kynjaver-
öld, ekki stærri en fingur manns og
skynjunin því framandi en þó var
allt kunnuglegt því þama voru
frændsystkini okkar, Leifur, Kristín
og Ása, á ferð. Faðir þeirra, Hans
Malmberg, hafði tekið myndirnar í
bókinni en hann var einn þekkasti
ljósmyndari Svía og mikilhæfur lista-
maður. Fleiri verk Hans bar fyrir
augu okkar á þessum árum og þótti
okkur auk bókanna mest varið í tíma-
rit með myndum af konunni hans
og fallegustu fyrirsætunni, Margréti
móðursystur okkar. Við voram mjög
stoltar af Margréti sem hafði flogið
á vit ævintýranna á fyrstu árum
flugsins á íslandi og að auki borið
hróður landsins víða þegar hún sem
fulltrúi Loftleiða var kjörin flugfreyja
ársins í alþjóðlegri samkeppni í Lond-
on árið 1950.
Seinna kynntumst við frændsystk-
inum okkar betur þegar þau komu
með mömmu sinni til ársdvalar á
fslandi og bjuggu þá á æskuheimili
mæðra okkar á Ránargötunni. Þar
tókust með okkur kynni og vinskapur
sem aðeins sprettur upp úr fölskva-
lausum leik barna. Við skutumst um
Fischersund niður á Tjörn að veiða
síli, stukkum um undirganga og yfir
steinveggi, einkum í görðum þar sem
búast mátti við að einhver kæmi út
til að hasta á okkur. Við bönkuðum
upp á í Doktorshúsinu til að fá
krakka með í leik og eltumst við
skugga okkar á hellulögðum gang-
stéttum sem í þá daga var ekki að
finna í nýrri hverfum. Óþroskuð rifs-
berin hurfu af tijánum og við bjugg-
um til sólhlífar úr rabarbarablöðum.
Á rigningardögum var haldið til á
háaloftinu hennar ömmu og grúskað
í gömlu dóti. Við töluðum íslensku
því systkinin lærðu hana á einni
nóttu, næm á hrynjandi tóns og orða
líkt og foreldrar þeirra báðir.
Leifur var í forystu fyrir þeim
krökkunum enda elstur. Hann var
hár og grannur sem barn en varð
síðar meðalmaður á hæð, dökkur á
hár með hátt og hvelft enni, blikandi
bros og hlýlegt augnatillit. Hann var
aðlaðandi maður, tilfinninganæmur
og hispurslaus. Leifur var opinn og
einlægur í framkomu og í samskipt-
um við aðra laðaði hann það sama
fram hjá þeim. Hann gat þó verið
mjög krefjandi því hann var kraft-
mikill og þarfnaðist mikillar nálægð-
ar en að sama skapi gaf hann mikið
af sjálfum sér á þeim stundum. Sköp-
unargáfan var honum í blóð borin
og lærði hann til smiðs og síðar
myndlist við Konstfackskolan í
Stokkhólmi. Hann starfaði sem gra-
fískur hönnuður, rak eigin stofu og
þar fékk listfengi hans, sköpunar-
gieði og frumkvæði notið sín. Árið á
Islandi hafði gert Leif að miklum
íslendingi og hingað leitaði hann æ
síðan bæði sem unglingur og fulltíða
maður. Leifur var frændrækinn með
afbrigðum en ættingja sína leitaði
hann uppi hvar sem hann fór. Á ferð-
um sínum um ísland vafðist það
ekki fyrir honum að banka upp á og
segja: „Komdu sæl, ég er hann Leif-
ur frændi þinn.“ Eitt sumarið sem
hann dvaldist hérna hugkvæmdist
honum að kalla ættingjana saman
til fundar. Því var hrandið í fram-
kvæmd með skömmum fyrirvara og
reyndist upphafið að því að afkom-
endur systranna átta frá Kirkjubæ í
Skutulsfirði, sem síðar kenndu sig
við Rómaborg á ísafirði, hafa komið
saman með fimm ára millibili til leiks
og skemmtunar. Skömmu fyrir andl-
át sitt hafði Leifur frændi okkar
samband og boðaði komu sína hingað
í ágúst. Af því verður þó ekki því
hann kaus að fara þá för sem ekk-
ert okkar snýr aftur úr. Það er trú
okkar að hann hvíli nú í friði.
Frændi, þegar fiðlan þegir,
fuglinn krýpur lágt að skjóli,
þegar kaldir vetrarvegir
villa sýn á borg og hóli,
sé ég oft í óskahöllum,
ilmanskógum betri landa,
Ijúfling minn sem ofar öllu
íslendíngum kunni að standa,
hann sem eitt sinn undi hjá mér
einsog tónn á fíðlustreingnum,
eilíft honum fylgja frá mér
friðarkveðjur brottu geingnum.
Þó að brotni þom í syigju,
þó að hrökkvi fiðlustreingur,
eg hef sæmt hann einni fýlgju:
óskum mínum hvar hann geingur.
(H.L.)
Við vefjum Margréti móðursyst-
ur okkar ömium í huganum og biðj-
um henni og systrunum Kristínu
og Ásu ásamt fjölskyldum þeirra
Guðs blessunar.
Sigríður, Kristín, Margrét
og Bergþóra Baldursdætur.
KRISTJÁN
VILHJÁLMSSON
+ Kristján Vilhjálmsson fædd-
ist á Stóru-Heiði í Mýrdal 14.
júlí 1930. Hann lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 10. apríl síðastlið-
inn og fór útför hans fram frá
Víkurkirkju i Mýrdal 19. apríl.
Syngdu mig heim í Heiðardalinn,
heimþráin seiðir og bráðum kemur vor.
Erfidrykkjur

HOTEL
REYKJAVIK
Sigtúni 38
Upplýsingar í síma 568 9000
Þíðvindar blása um bláfjalla salinn,
blómskrúðin vefja mín gömlu æskuspor.
Syngdu mig heim yfir sólgullnar leiðir,
sveitin mín bíður í kvöldsins roðaglóð,
dalurinn ljúfi sem lokkar og seiðir
laðar mig brosandi heim á forna slóð.
Þessar ljóðlínur finnst mér mjög
vel viðeigandi nú þegar Kristján
frændi er látinn. Hann vann á ýmsum
stöðum á landinu, fyrst austur f
Mýrdal við vegavinnu, fór á vertíðir
og flutti svo með afa og ömmu til
Reykjavíkur 1960. Síðar vann hann
við smíðar, um tíma í Eyjafirði, á
Kópaskeri og svo austur á Norðfirði
þar sem hann var heimilismaður á
Skorrastað hjá Júlíusi og Jónu og
undi þar mjög vel. Eftir að hann fór
þaðan bar hann sterkar taugar til
þeirra sem þar bjuggu og voru þau
hjón og þeirra fólk sannir vinir hans.
Það era margar minningar sem koma
upp í hugann núna. Meðan Kristján
bjó fyrir austan þá hringdi hann allt-
af heim til mömmu og lét vita að
GMjESILEG KAFFIHLAÐBOÍVÐ
FALLÉGIR salir
OG MJÖG GÓO PJONUSTA '
. UPPLÝSÍNGARÍ sfMUM
562 7575 & 5050 925
' - O N , • t ■■■.. '
-HOja BSFJLeQíR
hann ætlaði nú að koma daginn eft-
ir svo að það var búist við honum
um kvöldmatarleytið, en yfirleitt
brást það því að hann var oft kominn
um kaffileytið, og hafði þá lagt af
stað fyrir allar aldir og þótti það
ekkert tiltökumál. Það þótti mikið
sport að fá að fara í bíltúr með
Kristjáni þegar hann kom í heim-
sókn, því við systkinin stigum nú
ekki oft upp í bíl sem lyftist upp
þegar hann var settur í gang.
Við voram svo lánsöm að hann
valdi það oft að dvelja hjá okkur
austur í Vík yfir jólin og áramótin
og það var nú bara orðið svo sjálf-
sagt að hann væri alltaf, að þegar
nafni hans fór og keypti í jólamatinn
fyrir síðustu jól spurði hann mömmu
hvort þau yrðu ekki fimm eins og
venjulega og auðvitað var það svo.
Það var svo létt yfir Kristjáni þegar
ég heimsótti hann með foreldrum
mínum, taldi hann það nú vera andsk.
ræfildóm að liggja þarna á spítala
og gera ekki neitt, nær væri nú að
vera útivið og slá upp mótum fyrir
húsi. Hann átti eftir að tjöraþvo bíl-
inn eftir veturinn og skipta um dekk
því að nú var vorið að koma. í þess-
um dúr voru samræður okkar er ég
heimsótti hann aðeins viku fyrir andl-
átið. Eitthvað kom til tals um ráðríki
eiginkvenna og taldi hann, að þó að
hann hefði aldrei gifst þá hefði hann
ekki farið varhluta af því, hann ætti
nú sex systur sem allar hefðu reynt
að stjórna sér og það hefði nú verið
nóg fyrir sig. Þau systkinin hafa allt-
af verið mjög samrýnd og nú er stórt
skarð höggvið í þeirra hóp, báðir
bræðumir farnir langt fyrir aldur
fram. Blessuð sé minning þín.
Sólveig Þórðardóttir.