Morgunblaðið - 20.12.1997, Blaðsíða 34

MORGUNB LAÐIÐ
34 LAUGARDAGUR 20. DESEMBER 1997
Það er komin sterk hefð fyrir því að spil
séu gefín í möndlugjöf á aðfangadag. Enda
fátt betur til þess fallið að sameina fjöl-
skylduna yfír hátíðarnar. Pétur Blöndal
spáir í spilin og fjallar um nokkur spil sem
líklegeru til vinsælda í ár.
JÓLIN eru sannkölluð helgi-
stund fjölskyldunnar. Þá
gefst tækifæri til að safna
kröftum eftir erilsamt ár, belgja sig
út á jólasteikinni, ástunda kærleika,
hlýða á biskupinn og síðast en ekki
síst - spila.
Oft er það helst við spilaborðið
sem sundurleitar fjölskyldur geta
sest niður í fyllsta bróðemi, brúað
hið orðum aukna bil milli kynslóða
og gleymt sér í líðandi stund. Jafn-
vel horfíð alveg á vit ævintýra á
knerri Eiríks rauða, í höll hjarta-
gosa og laufadrottninga eða á rúðu-
strikuðum heimi taflborðsins. - í
veröld þar sem allir eru jafnir en
hafa bara lifað misjafnlega lengi.
t*rjú ný
fjnlskylduspil_______________
Á þessu ári bættust þrjú ný fjöl-
skylduspil í flóru landsmanna sem
líkleg eru til vinsælda, að sögn
þeirra verslunareigenda sem rætt
var við. Fyrst má nefna spilið
Sequence sem Eskifell gefur út með
íslenskum leiðbeiningum. Það er
spil fyrir unga sem aldna og geta
allt að tólf manns spilað það í einu.
Tiltölulega einfalt er að læra spilið.
Nokkur rökhugsun býr að baki því
hvar spilapeningamir em lagðir á
borðið og ber það lið sigur úr býtum
sem fyrst nær tveimur röðum.
Næst má nefna hlutverkaleik
inn Frækna ferðalanga sem er
nýr á markaðnum. Hann er
gefinn út af Iðunni og mið-
ast fyrst og fremst við
yngri kynslóðina. Ef
ungir krakkar eru að
spila þurfa þeir að-
stoð fullorðinna eða
unglinga til að kom-
ast af stað en bjarga
sér sjálfír eftir það.
Eftir að hafa lesið leiðbein-
ingarnar og sett sig inn í sögu
heim víkinganna er bara
bregða sér í gervi Eiríks rauða og
sigla til Grænlands. Það hlýtur að
taka jafnvel Disney World fram.
Loks er það spilið Galdrakarlinn
frá Oz sem gefíð er út af Andvara.
Spilamenn leggja af stað frá
Kjammsalandi til að leita að tólf
fóldum fjársjóðum. Þegar galdra-
karlinn frá Oz biður um fjársjóð
verður að afhenda hann í Smar-
agðsborg. Sá sem er fyrstur að
finna, staðsetja rétt og afhenda þrjá
fjársjóði er sigurvegari.
, . Morgunblaðið/Ásdís
UM JÓLIN sameinast fjölskyldur gjarnan við spilaborðið.
lúdó og snákaspil. Svo eru til fjöl-
skyldupakkar með allt að fimmtíu
spilum í einum pakka. Salan á þess-
um spilum er drjúg fyrir jólin.“
Spil fyrir sján-
dapra
að
ÞRJU ný spil sem verða
vafalaust meðal mest seldu
fjölskylduspilanna fyrir jólin:
Sequence, Galdrakarlinn frá Oz
og Fræknir ferðalangar.
Mest sala í fjúl-
sk ylduspilum
„Það verður mest sala í fjöl-
skylduspilum rétt fyrir jólin, enda
eru þau oft notuð í möndlugjafir. Ef
marka má söluna fram að þessu
verður mest sala í nýja spilinu
Sequence og spilunum frá því í
fyrra Trivial Pursuit, íslenska við-
skiptaspilinu, Scrabble og Fimbul-
farnbi," segir Sigurður Einarsson,
lagermaður Máls & menningar.
Hann segir að salan á minni spil-
um fari fram jöfnum höndum. „Það
er mikið framboð á þeim,“ segir
hann. „Ætli við séum ekki með um
tvö hundruð tegundir eins og bingó,
Magni R. Magnússon rekur spila-
verslun á Laugaveginum. Hann
segir að sér lítist nokkuð vel á
jólastemmninguna í ár, enda sé
komin föst hefð fyrir því að möndlu-
gjöfin sé annaðhvort spil eða gesta-
þraut.
Hann segir að sú jákvæða þróun
hafi átt sér stað að hin síðari ár hafi
verið ansi mikið úrval af þroskaspil-
um fyrir yngstu börnin. „Þar er
miðað við að þriggja til fimm ára
börn hafa ekki þolinmæði í lengri
umferð en kortér til hálftíma," segir
hann. „Svo lengjast spilin upp úr
því og þegar komið er á táningsald-
ur geta spilin staðið klukkutímum
saman.“
Magni nefnir einnig að handspil
fyrir sjóndapra séu komin á mark-
að, en þeir geti átt í vandræðum
f
Jóladraumur
DRAUMSTAFIR/Kristjóns Frfmanns
ÞEGAR töfrar hátíðar ljóss og frið-
ar upplúkast fellur sérstök værð á
fólk, andblær gæsku og guðrækni
líður yfir borg sem bæ með snjóföl-
inu, ljósunum og hijómi klukknanna
sem hringja inn jólin. Þá sameinast
hugir margra í frómri ósk um komu
frelsarans með frið og kærleika til
manna. Að jörðin fái að vagga
óáreitt í faðmi Guðs svo menn, jafnt
sem málleysingjar finni hlýjuna
sem ylur jóla veitir og uppskeri þá
gleði sem boðuð er. Þessi tími
andaktar og svefnsamra nátta er
gósentíð draumanna og dreymend-
um óbotnandi brunnur gulls, reyk-
elsis og mirru andlegrar upphafn-
ingar, frjósamrar visku sem og
upplifun mikilla tíðinda.
I spádómsbók Jesaja, 19. kapítula,
segir svo: ,Á- þeim degi (efsta
degi?) mun vera altari Jahve (Guðs)
í miðju Egyptalandi og merkis-
steinn við landamærin. Það skal
vera til merkis og vitnisburðar um
Jahve hersveitanna í Egyptalandi.“
Þessi orð Biblíunnar hafa mörgum
verið ráðgáta vegna tengsla við
Pýramídann mikla og því er vert að
ígrunda þau nánar í ljósi jóla.
Tákn jólanna eru ævafom og sum
hulin hjúp gleymsku um uppruna-
legan tilgang. Bjöllur og lúðrar hafa
fylgt mannkyni frá upphafi og verið
notuð til að kalla fólk saman, að tjá
því boðskap til góðs eða ills eða fylla
það andakt. Sem draumtákn hafa
klingjur og gjallarhom líka merk-
ingu en eru einnig tákn áminninga
og merki breytinga. Sé litið aftur
fyrir myrkt tjald gleymskunnar með
hjálp drauma, birtast kennitákn
þess að englar með lúðra og klingjur
hafi verið verur úr öðra sólkerfi og
þar koma aftur tengsl við Pýramíd-
ann. Jólaljósin hafa einnig tengingu
við guðlegar verur sem kennileiti en
era einnig gleðitákn og ósk um
bjarta tíð, myrkrið er því lýst upp í
þrennum skilningi góðs tilgangs, að
leiðbeina, upphefja og sameina.
Snjórinn, þriðja tákn jóla á sér þús-
und andlit í vöku sem svefni og
nokkur þeirra tengjast jólum. Eitt
er hið dúnmjúka teppi sem leggst
yfir í kafaldslogni. Það jólatákn
vottar hlýju, mýkt og hreinsun sem
er til merkis um bamið í okkur, ein-
lægnina og sakleysið. Þegar þetta
teppi frýs svo sindrar á það í draum-
birtu jóla, þá er _það ótvírætt tákn
mikilla tíðinda. „Eg boða yður mik-
inn fögnuð."
Agný dreymir
í júní ‘95
Mér finnst ég vera á gangi eftir
grasi grónum dal með manni sem
ég sé ekki hver er, óljóst andlit. Það
eru fjöll á báðar hendur, lægra á
vinstri hönd, snarbratt á hægri
hönd en grasi gróið upp í topp báð-
um megin. Mér finnst eins og þetta
sé á Vestfjörðum. Mér finnst ég vita
það að toppurinn á fjallinu hægra
megin sé svo mjór að það muni vera
hægt að setjast klofvega á hann. Ég
ákveð að labba upp á topp og setj-
ast ofan á fjallið. Mér gekk vel að
fara upp. Þegar upp er komið og ég
held með báðum höndum í toppinn,
þá sé ég yfir allt og það er sjór og
fjöll allt um kring. Þegar ég lyfti
fætinum og er með hann í lausu
lofti þá gengur fjallstoppurinn í
bylgjum og ég fæ það á tilfinning-
una að hann muni rifna ef ég setjist
ofan á hann. Ég finn fyrir loft-
hræðslu og ákveð að halda með báð-
um höndum í toppinn og horfa yfir.
Ég fór ein upp, ekki karlmaðurinn.
Dreymt sumarið ‘96
Ég er stödd á Norðurlandi í húsi
sem ég þekki ekki. Ég er nýbúin að
láta strákana mína þrjá af fjórum í
rúmið og þeir eru sofnaðir. Pabbi
þeirra og bróðir era ekki með. Ég
geng úr svefnherbergjunum eftir
gangi niður 2-3 tröppur í stóra stofu
með stórum glugga í norður og mjó-
an háan á vinstri hönd. Það er fólk
þama sem ég þekki ekki og það er
með vín í glösum. Ég sest í eins sæt-
is sófa og horfi út um stóra glugg-
ann, mér er rétt vínglas. Það er
rosalega falleg kvöldsól, þannig að
ég sit þama eins og dáleidd og dáist
að. Ég reyni að fá fólkið til að horfa
en allir eru niðursokknir í samræður
nema einn karlmaður sem stendur
upp og segir ,já, en komdu héma“
og tekur í hönd mína og leiðir mig að
hinum glugganum. Þá sé ég eldbolta
koma æðandi og ég hugsa, þetta er
eins og eftir kjamorkusprengju og
ég veit að við munum deyja. Það
verður sprenging en ég heyri enga
sprengingu en finn að ég brenn í
andlitinu og svo ekkert meir.
Ég vakna í sjúkrarúmi og veit að
ég er dáin og á himnum. Svo kemur
hjúkranarkona inn, ég spyr hana
hvort ég sé ekki dáin,, jú“ segir hún
og þetta sé himnaríki, ég spyr um
strákana og hún segir að þeir séu
einnig hér og það sé verið að hlynna
að þeim, svo fer hún. Ég furða mig á
að finna engin merki brana nema
sviða vinstra megin í andlitinu. Svo
fer ég fram á gang, þar er fólk sem
er brennt og rautt á brunablettun-
um. Ég fer á salemið og lít í spegil
en sé engin merki bruna. Hjúkrun-
arkonan kemur inn og ég spyr hana
af hverju ég hafi engin merki brana,
þá segir hún að ég sé ekki eins og
hitt fólkið.