Morgunblaðið - 17.10.1998, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
réðu ferð og taldi sig hafa hlotið
þar góðan grunn til að byggja á í
sínu ævistarfi. Kristján lagði mikið
upp úr þvi að fylgjast með og fræð-
ast um það sem nýjast væri í sinni
starfsgrein. Hann var einmitt ný-
kominn úr kynningarferð á vegum
Kaupfélagsins, þegar hann var
burtkallaður.
Kaupfélag Suðurnesja hefur
misst mikið, en það er líka ómetan-
legt fyrir félagið að hafa fengið að
njóta starfskrafta Kristjáns svo
lengi sem raun varð. Fyrir það er-
um við þakklát. Störf hans öll, sam-
viskusemi og einstakur trúnaður er
hér þakkaður. Persónulega þakka
ég langt og ánægjulegt samstarf,
ég þakka alla ti-yggð og stuðning
sem ég fann, hvort sem var í með-
byr eða þegar erfiðleikar steðjuðu
að. Kristján reyndist alltaf eins og
klettur sem ekki haggaðist. Hann
hélt ávallt öruggum höndum um
stýrið og það hefur verið gott að
eiga slíkan mann að sem kunni þá
list að spara og fara vel með, þegar
mest á reyndi.
Kristján átti elskulega fjölskyldu
og það fór ekki leynt hversu mjög
hann bar hag fjölskyldu sinnar íyr-
ir brjósti. Það duldist heldur ekki
að þarna var samhent fjölskylda og
hjón sem greinilega nutu samvist-
anna hvort við annað.
Við hjónin sendum þér, Guð-
björt mín, dætrum ykkar og
barnabörnum, innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum góðan Guð að
veita ykkur styrk og blessa ykkur
minninguna um góðan eiginmann,
foður og afa.
Guðjön Stefánsson.
Kristján Hansson verslunarstjóri
í Sparkaup í Keflavík er látinn
Kristján fæddist 7. desember ár-
ið 1934. Eftirlifandi eiginkona hans
er Guðbjörg Óladóttir. Þau hjón
eignuðust tvær dætur. Þær heita
Iris og Rut.
Eg kynntist Kristjáni fyrst
vegna starfa hans í Kaupfélagi Suð-
urnesja. Hann var verslunarstjóri í
ýmsum verslunum Kaupfélagsins.
Um tíma var hann verslunarstjóri í
Samkaup og var reyndar bygging-
arstjóri verslunarinnar á sinni tíð.
Síðustu 12 árin var Kristján við
stjórnvölinn í Sparkaup í Keflavík.
Hann starfaði í verslunum Kaupfé-
lags Suðurnesja í 28 ár.
Fyrir nokkrum dögum fóru
verslunarstjórar Sparkaupsbúð-
anna til Danmerkur til að kynna
sér nýjungar í rekstri. Ki'istján var
með í fór. Þeir félagar komu heim
miðvikudaginn 7. október. Kristján
náði að koma heim en varð bráð-
kvaddur heima hjá sér þá um
kvöldið.
Ég tók fljótlega eftir því hve
Kristján átti létta lund, bros hans
og hlýja voru með þeim hætti að
ekki gleymist. Mér fannst hann sí-
brosandi og hann var kvikur í
hreyfingum. Hann vildí hvers
manns vanda leysa.
Þegar ég gekk til liðs við Fram-
sóknarflokkinn kynntist ég Krist-
jáni á nýjum vettvangi. Þar var
hann afskaplega góður félagi og
lagði alltaf gott til mála. Hann tók
að sér ábyrgðarstörf fyrir flokkinn
þegar eftir var leitað. Hann var í
nefndum fyrir flokkinn og nú síðast
var hann formaður yfírkjörstjórnar
við síðustu bæjarstjórnarkosningar
hér í Reykjanesbæ.
Nú er Kristján allur og við syrgj-
um góðan vin og félaga. Hann var
aðeins 63ja ára er hann lést, langt
um aldur fram. Fréttin um lát
Kristjáns var reiðarslag og við hin
sitjum hnípin eftir
Fyrir hönd Framsóknarflokksins
í Reykjanesbæ vil ég þakka Krist-
jáni notalega og ljúfa samfylgd í
flokknum okkar og allt það starf
sem hann vann fyrir Framsóknar-
flokkinn. Kristján var okkur kær
sem vinur og félagi.
Ég votta einlæglega ættingjum
Kristjáns samúð mína og alveg sér-
staklega eiginkonu hans, Guð-
björgu Óladóttur. Ég geri mér
grein fyrir þeirri tilfinningu sem
heltekur hjartað og sálina er sá
tapast sem alls ekki má missa, þeg-
ar sá hverfur sem gefið hefur lífinu
stóran hluta af tilgangi sínum.
Hannes Pétursson segir þetta
svo blátt áfram og skýrt:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir honum yfir.
Blessuð sé minning Kristjáns
Hanssonar.
Gylfi Guðmundsson, formaður
Fullti-úaráðs Framsdknar-
félaganna í Reykjanesbæ.
í dag kveðjum við góðan dreng
og vin K-istján Hansson. .
Það eru ekki mörg ár síðan við
vorum svo lánsöm að fá að kynnast
Kristjáni og konu hans Guðbjörtu.
Minningin um samverustundir
okkar, þar sem við fengum að njóta
mannkosta þinna og kærleika, mun
lifa með okkur og gera okkur að
betri manneskjum.
Einkum eru okkur minnisstæðar
samverustundirnar á heimili ykkar
hjóna, þar sem þið Guðbjört tókuð
ávallt á móti okkur af ykkar ein-
stöku hlýju og kærleika. A þessum
stundum sem og á öðrum samveru-
stundum okkar, fengum við að
kynnast drengskap þínum og ein-
stakri geðprýði.
Kæri vinur, um leið og við kveðj-
um þig nú með söknuði, þökkum við
Guði fyrir að hafa leitt okkur sam-
an og leyft okkur að kynnast. Minn-
ingin um þig mun lifa í hjörtum
okkar. Minning um góðan dreng,
sem miðlaði okkur svo miklu með
lífsspeki sinni. Þú settir ekki ljós
þitt undir mæliker, heldur leyfðir
því að lýsa með framkomu þinni.
Kæra Guðbjört, við sendum þér
og fjölskyldu þinni, okkar dýpstu
og innilegustu samúðarkveðjur við
fráfall Kristjáns. Bænir okkar og
hugur eru hjá ykkur.
Blessuð sé minning Kristjáns
Hanssonar.
Kærleikshdpurinn Ingibjörg
og Daníel, Kristín og Freyr,
Þyri og Karl.
Andlátsfrétt Kristjáns Hansson-
ar barst hratt um Reykjanesbæ og
margir sáu þar á eftir vini og fé-
laga, enda var hann óvenju vin-
margur. Kristján var einstaklega
ljúfur og lífsglaður maður og marg-
ir vita hversu ötull og samvisku-
samur starfsmaður hann var.
Þann tíma sem Kristján dvaldi
hjá okkur á Nesi fannst mér sem ég
ætti þar lítinn bróður. Frá þeim
tíma man ég þó best hvað sex ára
snáðinn hafði fagra söngrödd og
hvað hann var fljótur að læra bæði
lög og ljóð. Söngurinn hefur alla tíð
verið ríkur þáttur í lífi Kristjáns og
oft hefur hann skemmt okkur Vest-
firðingum með þátttöku í leikþátt-
um og söng.
Kórsöngur var eftirlætisiðja
hans, enda hafði hann bæði góða
söngrödd og þá lyndiseinkunn sem
bætti félagsandann hvar sem hann
fór.
Foreldrar Kristjáns bjuggu lengi
í Grunnavík, fyrst í Sætúni en síðar
á Sútarabúðum. Ég minnist þess
frá árum mínum í barnaskóla,
hversu notalegt var að koma til
þessara hjóna sem vildu allt gera
fyrir okkur krakkana þó efnin væru
lítil.
Afi Kristjáns var Bjarni Gísla-
son. Hann festist mér í minni sem
maðurinn með síða skeggið sem
vissi um allt sem gerðist, þó hann
væri orðinn blindur. Hann var
sagður bráðgreindur og vel hag-
mæltur, enda áttu hnyttnar vísur
hans greiða leið um sveitina. Hans
Bjarnason var afar bókhneigður
maður og við sem best þekktum til
r 13!ómabúðín
u v/ Possvogski»*l<jMgai*ð a
Sími: 554 0500 /
MINNINGAR
trúðum því að hann kynni nánast
allar íslendingasögurnar utanbók-
ar.
Fráfall Kristjáns fannst mér sárt
að heyra. Mér fannst hann, sem
mætti hress og glaður í sund á
hverjum morgni, ætti eftir mörg
góð ár. En enginn fær séð fram í
tímann hvenær leiðir skilja.
Ég vil færa eiginkonu hans,
börnum hans og systkinum innileg-
ar samúðarkveðjur. Vonandi geta
margar góðar minningar um góðan
dreng linað sárasta söknuð ykkar
og sorg.
Sigfús Krisljánsson.
Kveðja frá sundfélögum.
Á hverjum morgni mætir hópur
fólks í Sundmiðstöðina í Keflavík
og byrjar daginn á því að fá sér
sundsprett. Að sundinu loknu er
sest í heita pottinn og málin rædd. í
okkar hópi, sem við köllum „1.
deildina" hafa í gegnum árin mynd-
ast sterk tengsl. Okkur var því
mjög brugðið þegar við fréttum að
Kristján Hansson eða Kiddi Hansa
eins og hann var kallaður hefði lát-
ist nokkrum klukkustundum eftir
heimkomu erlendis frá hvar hann
hafði verið á ferð í tengslum við
vinnu sína.
Kiddi var vandaður maður. Hann
sagði ekkert nema að vel athuguðu
máli. Ef honum fannst umræðurnar
í heita pottinum á villigötum var
hann vanur að leiða menn á rétta
braut. Skipti þá litlu hvort um-
ræðuefnið var stjórnmál, íþróttir
eða eitthvað annað. I hópnum ríkir
góður andi og öðru hverju setjast
sundfélagar niður eftir sundið og fá
sér kaffisopa áður en haldið er til
vinnu. Daginn áður en Kiddi hélt
utan áttum við slíka stund saman.
Þar var slegið á létta strengi og
greinilegt að Kddi skemmti sér
vel. Hann talaði um að bjóða okkur
sundfélögunum heim eitthvert
kvöldið eftir að hann kæmi heim að
utan. Það er ótrúlegt að hugsa til
þess nú að þessi stund hafi í raun
verið kveðjustund og í síðasta sinn
sem við fengum að njóta nærveru
hans.
Sú venja hafði skapast í hópnum
að ef teygja slitnaði í sundgleraug-
um tók Kddi þau með sér heim og
lagaði enda mál manna að heimatil-
búnu gúmmíteygjumar frá Kdda,
sem við kölluðum „KIDDO“, væru
miklu betri en þær upprunalegu.
Kddi hafði lúmskt gaman af þessu
og við einnig.
Það fór ekki fram hjá okkur að
hann hafði gaman af ferðalögum.
Fyrir u.þ.b. ári fór hann í heims-
reisu ásamt eiginkonu sinni og fleiri
ferðafélögum. Þegar heim kom
fengum við sundfélagamir að heyra
ferðasöguna í nokkrum hlutum. Við
höfðum gert að gamni okkar þegar
myndir birtust í Morgunblaðinu frá
heimsreisunni þar sem sjá mátti
hópinn á ýmsum stöðum. Þá leituð-
um við að þeim hjónum á myndun-
um og sögðum stolt að þama fæm
fulltrúar „1. deildarinnar“ á fram-
andi slóðum.
Um leið og við þökkum Kdda
fyrir allar skemmtilegu samvem-
stundirnar í sundlauginni vottum
við eiginkonu og fjölskyldu hans
okkar dýpstu samúð og minnumst
hans sem góðs drengs og félaga.
Kjartan Már Kjartansson
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Svem'r Olsen, Sverrir Einarsson.
útfárarstjðri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
LAUGARDAGUR 17. OKTÓBER 1998 49
*
SIGRÚN
GÍSLADÓTTIR
OG HELGI
HJÖRLEIFSSON
+ Sigrún Gísla-
dóttir fæddist í
Reykjavík 29. des-
ember 1924. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 2.
október síðastlið-
inn. Foreldrar:
Rannveig Jónsdótt-
ir f. 1898, d. 1978 og
Gísli Þorkelsson, f.
1857, d. 1943.
Systkini Sigrúnar,
Sigurður Svavar, f.
1920, d. 1988,
Tryggvi Þór, f.
1922, Guðrún Ester,
f. 1926, Gísli Þorkell, f. 1928, d.
1943, Garðar, f. 1938, d. 1941
og Þorkell Jón f. 1934, d. 1997.
Helgi Hjörleifsson skósmiður
fæddist í Reykjavík 22. ágúst
1922, hann lést 3. júní 1994.
Foreldrar: Iljörleifur Krist-
mannsson skósmíðameistari, f.
22.9. 1896, d. 8.4. 1963 og Krist-
ín I. Þorleifsdóttir f. 31.10.
1895, d. 7.4. 1974. Systkini
Helga, Kristmann f. 1920, d.
1977, Gerður Helga, f. 1927,
Hjördís Kristín, f. 1929 og Ás-
Eftir löng og erfið veikindi hefur
amma fengið hvíldina löngu og er
komin til afa. Það em fjögur ár síð-
an afi dó og nú horfum við á eftir
ömmu til hans með söknuði í hjarta
en við trúum því að nú líði þeim
báðum vel.
Það er af mörgu að taka þegar
hugsað er til baka, um allar þær
stundir sem við áttum með afa og
ömmu. Þau áttu lengst af heima á
Þórsögu við Skólavörðuholtið, þar
sem afi rak skósmíðaverkstæði sitt,
sem hann tók við af fóður sínum í
nágrenni við hina tignarlegu Hall-
grímskirkju, en í þá gömlu góðu
daga þegar aðeins stóð þar tuminn
kölluðum við krakkarnir hann „afa-
turn“ og þá vissum við að heimili
afa og ömmu nálgaðist. Á efri ámm
fóru svo afi og amma að láta gamlan
draum rætast og byggðu sér hús í
Fjarðarseli þar sem þau áttu fallegt
heimili. Þar brölluðum við ýmislegt
með þeim og ekki má gleyma flotta
kofanum sem við krakkarnir reist-
um í garðinum hjá þeim. Átti afi
sinn þátt í þeim smíðum, en kofinn
var á tveimur hæðum og með hljóm-
sveitapall á þakinu.
Ekki vora þær fáar ferðirnar sem
farnar voru í „bjöllunni" hans afa
upp í Heiðmörk. í einni slíkri ferð
fundum við kubb sem við áletruðum
til ömmu og í mörg ár var amma
með þennan kubb uppi í hillu vel
varðveittan. Ekki má gleyma
geymslunni í Fjarðarselinu sem var
alltaf gaman að gramsa í en þar var
geir, f. 1930.
Sigrún og Helgi gengu í hjóna-
band 12. maí 1945. Böm þeirra
hjóna eru Kristín, maki Björn
Bjarnason. Börn þeirra eru Sig-
rún, Bjarni og Kristinn. Gerður
Helga, maki Gunnar Gunnarsson.
Börn þeirra, Helgi, Gunnar og
Arna Sif. Hjörleifur Helgi, maki
Sigríður Ingibjörg. Börn þeirra
Arnheiður og Helgi. Barnabarna-
börnin em þrjú.
Jarðarför Sigrúnar fór fram 8.
október síðastliðinn.
afi með verkfærin frá Skósmíðastof-
unni og var þar oft dundað við hin
ýmsu mál og mikið spáð og spek-
úlerað. Það var svo ein jólin að afi
og amma fóm með okkur niður í bæ
og átti að kaupa jólagjöf handa
mömmu og pabba. Það eina sem við
gátum fundið sem þau vantaði var
teppabankari. Margir hefðu reynt
að fá bömin til að kaupa eitthvað
annað en við áttum hugmyndina og
var því keyptur bankari handa þeim
í jólagjöf og vomm við mjög stolt af
þeirri gjöf.
Afi og amma bjuggu síðustu árin
sín saman í Fellsmúla í Reykjavík.
Þegar afi dó flutti amma í Hjallasel
þar sem hún átti lítið fallegt heimili
og hafði hún yndi af garðinum sín-
um og naut þess að sitja þar í
blómahafinu á sumrin. Amma var
ekki síður skammdegiskona eða
réttara sagt kertakona, oftar en
ekki var kertaljós hjá ömmu á fal-
legum haustkvöldum.
Blessuð sé minning afa og ömmu.
Við munum geyma minningarnar í
hjörtum okkar.
Elsku mamma og Adda, þið
reyndust ömmu mjög vel í langvar-
andi veikindum hennar og vitum við
að fyrir það var hún mjög þakklát.
Sofðu mín Sigrún
sofðu nú rótt
guð faðir gefi
góða þér nótt.
Hvíl í friði, elsku amma.
Sigrún, Bjarni og Kristinn.
Eiginmaður minn,
ARNBJÖRN ÓSKARSSON,
Gnitanesi,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Landakoti, fimmtudaginn 15. október.
Hrefna Karlsdóttir.
+
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
KARITAS ÓSK KRISTBJÖRNSDÓTTIR,
Þverási 13,
Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Skjóli 15. október.
Gunnar Jónasson og fjölskylda.