Morgunblaðið - 03.11.1998, Qupperneq 67

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 3. NÓVEMBER 1998 67
FÓLK í FRÉTTUM

Móu líkt
við Billie
Holiday
VEGLEGT viðtal er við Móeiði
Júníusdóttir eða Móu eins og hún
er kölluð í nóvemberhefti Esquire.
„Jafnvel þótt við byrjuðum að hríf-
ast af íslandi fyrir áratug, þegar
Björk söng lagið „Birthday" með
Sykurmolunum, er ekki svo langt
síðan þetta land íss og elda byrjaði
að höfða til skemmtanafíkla á svip-
aðan hátt og Ibiza og Dublin,“
skrifar blaðamaður sem virðist
meira upptekinn af sjálfum sér á
köflum en viðtalinu.
Hann segir að nokkrar íslenskar
sveitir fyrir utan Björk hafi verið
að hasla sér völl fyrir utan land-
steinana. Gus Gus sé líklega þekkt-
ust af þeim og hafi sérviskulegar
danssmáskífur þeirra verið endur-
hljóðblandaðar af Andy Weather-
all. En enginn hafi náð sama ár-
angri og „stjarnan sem heimamenn
kalla eskimóann".
„Ef til vill á eftir að verða breyt-
ing þar á þegar Móa er annars
vegar,“ skrifar blaðamaður enn-
fremur. „Sumir eiga eftir að brosa
og líkja henni við Portishead, en
„trip hop“-tónlist sveitarinnar er
metnaðarfyllri en það. Á fyrstu
breiðskífunni Universal er
stemmningin í anda Billie Holiday,
sígilds píanóleiks, trommu og
bassa, rafmagnstónlistar, þrálátr-
ar poppsveiflu og íhugulla texta-
srníða."
Þá segir: „Þótt ekki láti hátt í vegna þess að það var tungumál
Móu vantar ekki í hana sjálfs- óperunnar. Eg vil að það sem ég
traustið. „Ég veit að fólk á fyrst og syng um sé skiljanlegt fyrir öllum.
fremst eftir að skilgreina mig sem Ég er ekki þeirrar skoðunar að
íslending, en það eru lögin sem tónlist eigi að vera afmörkuð við
skipta máli. Ég syng á ensku vegna heimalandið, þess vegna kalla ég
þess að það er tungumál popp- plötuna Universal [Án
heimsins; Mozart skrifaði á ítölsku landamæra]."
Rokkið lifír
TÖJVLIST
Geisladiskur
GOING TO PARIS
Going to Paris, geisladiskur Guð-
laugs Falks. A disknum leika Steinar
Nesheim, söngvari, Gulli Falk, gítar-
leikari, Jón Guðjdnsson, bassaleikari
og Haraldur Vignir Sveinbjörnsson
sem sér um raddir og hljómborðsleik.
Auk þess ýmsir aðstoðarmenn. Disk-
urinn var hljóðritaður í Fellahelli og
Stúdíó Núlist. Upptökumenn voru
Árni Gústafsson, Hörður Óttarsson
og Jón Þór Birgisson en Ingvar Jóns-
son hljóðblandaði ásamt Guðlaugi
Falk. Weird Records gefur út en
Tónaflóð gefur út.
GUÐLAUGUR Falk hefur verið
viðriðinn tónlist lengi og ber þá
helst að nefna hljómsveitina Exizt
sem hélt uppi merki þungarokksins
fyrir nokkrum árum , nú gefur hann
út sína fyrstu plötu á eigin vegum.
Guðlaugur segir að mestu skilið
við þungt rokk með Going to Paris
en hún er að mestu létt rokk eða
popp en þó með þungu ívafi á stund-
um. Reyndar er ofsögum sagt að
Guðlaugur sé einn að verki því með
honum til aðstoðar eru kunningjar
hans úr sveitinni Dead Sea Apple.
Tónlistin er eins og áður sagði af
léttara tagi, rólegar gítarmelódíur
og lítið um harða rafmagnsgítara,
hljómborð og órafmagnaðir gítarar
prýða þess í stað plötuna. Lögin eru
þó fæst keimlík og fjölbreytnin
nokkur, tónlist Guðlaugs sveiflast
frá „powerrokki" í ætt við
Whitesnake og fleiri mætar sveitir í
þjóðlagapopp og rokk að hætti Jet
Black Joe sveitarinnar sálugrar.
Rólegheitin eru þó alls ekki án und-
antekninga. Fyi'sta lagið Still Wait-
ing gefur tóninn með kraftmiklum1
trommuleik og áberandi kassagítur-
um í aðalkafla en rafmagni í viðlagi.
Margt er vel gert á Going to Par-
is, hljóðfæraleikur er allur mjög vel
af hendi leystur og lögin öll
melódísk og auðmelt. Lögin Points
of view, hefst sem rokkballaða en
vinnur á við hlustun, djassskotið
„Rhodes" píanó Haraldar Vignis
Sveinbjörnssonar gefur laginu fyll-
ingu. My way er einnig vel heppnað,
hörku rokklag með gítareinleik og
þungum takti sungið af Katrínu H.
Jónasdóttur, þá er ótalið besta lag
plötunnar að mati undirritaðs, Ef
ég væri geimvera, ósvikið há-
spennuþungarokk með frábærum
söng Birgis Haraldssonar.
SteinaiT Nesheim syngm- flest lög-
in og gerir vel en textamir eru allir á
ensku utan einn. Textamir era hins
vegar án efa veikasti hlekkur plöt-
unnar flestir þeirra era veikir og h'tt
framlegir, nóg hefur verið ritað um
enska texta íslenskra tónlistarmanna
en þeir þurfa þó að vera vel skrifaðir
engu síður en íslenskir textar. „I met
a girl it was so long ago / she really
had an inpact on my soul. / We just
got together ones / then she said she
had to leave.“ Þetta dæmi úr laginu
Changes sýnir að ekki hefði verið *
vanþörf á að líta í orðabók áður en
textamir voru skrifaðir niður.
Umslagið er einnig frekar illa
heppnað og ekki til að vekja trú á
plötunni, líflaust og skrautskriftin
er afar þreytandi aflestrar. Bakhlið-
in er þó reyndar mun skárri en inn-
síður og forsíðan. Hljómur er allur
ágætur og fellur vel að tónlistinni,
Going to Paris stendur fyrir sínu og
er þarft framlag þó ekki væri nema
til að sanna að rokkið lifir enn.
Gísli Árnason. 1
^ Hin frábara Natasha ur hinum
fræga breák-dansflokki House
Foundtion í New York kennir
Ný námskeiöliefjast sunnudaginn 8. nóv.
Nemendur á biðlista hafa forgang.
Natasha kennir.
ip
r námskeið.
op
Roll &
Margfaldir íslandsmeistarar
Herborg og Alli kenna.
Innritun daglega
í síma 552 0345
kl. 16:00-20:00.