Morgunblaðið - 11.11.1998, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 11. NÓVEMBER 1998 29
LISTIR
Minningar
um ferðalög
og náttúru
x /
I Asmundarsal við Freyjugötu standa nú
yfir tvær sýningar sem gaman er að skoða
í samhengi. A annarri þeirra er rýnt 1
mosa og lyng en í hinni er flogið hátt yfir
jörðu. Þóroddur Bjarnason leit nýlega inn
á sýningar Katrínar Sigurðardóttur og
Guðrúnar Einarsdóttur
ILISTASAFNI ASÍ, í Ás-
mundarsal við Freyjugötu,
standa nú yfir tvær sýningar
sem gaman er að skoða í sam-
hengi. Annarsvegar er um að ræða
sýningu Guðrúnar Einardóttur í
gryfju safnsins, á málverkum þar
sem rýnt er í hið smáa í náttúrunni
og á hinni sýningunni, sýningu
Katrínar Sigurðardóttur á efri
hæð, er vegalandslag smækkað
niður í lítið módel þannig að áhorf-
andinn verður eins og risi sem
gnæfir yfir því. Landslagið vinnur
Mstamaðurinn eftir minni en auk
þess er samsetning veganna á sýn-
ingunni í raun mynd af sjónminn-
inu sjálfu eða boðleiðum þess í heil-
anum.
Þegar gengið er upp á efri hæð
safnsins breiðir verkið úr sér um
gólfið og út á veggina. VegamódeHð
er nostursamlega unnið og virkar
sannfærandi með Mtlum trjám
beggja vegna vegarins, með grasi og
brúm á stöku stað. Engir bflar eða
fólk er á ferH á vegunum og áhorf-
andanum er því gefið svigrúm til að
staðsetja sjálfan sig í landslaginu.
Maður kemst eiginlega ekki hjá því
að hugsa um hve gaman væri að
hafa gamlan Matchbox-bfl í buxna-
vasanum og bregða honum á veginn.
Listakonan er vísvitandi að búa
til vettvang fyrir sjálfa sig og
áhorfendur að ferðast um í hugan-
um. Þetta eru að hennar sögn
minningar um ferðlalög þó vegirnir
og umhverfi þeirra séu of
„abstract“ til að hægt sé að nefna
það nákvæmlega. „Þetta eru engar
ákveðnar leiðir," segir Katrín þeg-
ar blaðamaður innir hana eftir út-
skýringu á verkinu. „En samt eru
þetta allt leiðir sem ég hef farið.
Þetta er næstum því of fuHkomið
landslag til að vera raunverulegt,
það er ýkt og bamalegt í senn en
þannig matreiða minningamar oft
orðna hluti,“ segir Katrín.
Erfingjar
Everts Taubes
takast á
AFKOMENDUR sænska tón-
Iistar- og myndlistarmanns-
ins Everts Taubes takast nú
hart á um verk hans og er
svo komið að deila þeirra fer
að öllum líkindum fyrir dóm-
stóla á næsta ári. Það eru
þijú börn Taubes sem deila
um hvað gera skuli við mynd-
ir hans, tvö þeirra vilja eiga
hluta þeirra til minningar um
föðurinn en eitt þeirra vill að
verkunum verði haldið sam-
an og þeim komið fyrir á
safni, að því er segir í Aften-
posten.
Taube lést fyrir rúmum
tveimur áratugum og ekki
leið á löngu þar til ósætti
kom upp í systkinahópnum.
Að endingu var gengið til
nauðungarskipta í apríl sl. á
hluta myndanna og var
systkinunum úthlutað sjö
myndum hveiju, aðallega
teikningum. Dóttirinn Ellinor
og sonurinn og leikarinn
Sven-Bertil, tóku hvort sinn
hlutann en elsti bróðirinn,
Per-Evert, neitaði að þiggja
sinn hluta, sagðist ekki vilja
skipta verkunum þar sem
það stríddi gegn óskum föður
þeirra.
Per-Evert bætti um betur,
því hann ásakar bróður sinn
um að hafa valið nokkur
merkustu verkin úr safninu,
m.a. verkið „Sjösala redd“,
sem Taube teiknaði af útsýn-
inu úr vinnustofu sinni árið
1943. Sven-Bertil segir ásak-
anir bróðurins ýkjur og
ósannindi. Eina ósk hans og
Ellinor sé að eiga nokkrar
teikningar til minningar um
föður sinn, myndir sem þau
geti gefið börnum og barna-
börnum. „Ef í ljós kemur að
þjóðin bíður svo mikinn
skaða af því að ég skyldi taka
„Sjösala redd“, sem hékk
uppi í íbúðinni þegar ég var
barn, mun ég sjá til þess að
þjóðlistasafnið fái hana svo
það geti komið henni fyrir í
geymslum sínum,“ segir
hann.
Per-Evert segir það ljóst af
lestri erfðaskrár Everts
Taubes, sem lést fyrir 23 ár-
um, að hann hafi viljað að
verkunum yrði haldið saman.
Hefur Per-Evert barist fyrir
því að komið verði á fót safni
í nafni föðurins á Djurgárden
í Stokkhólmi. í fyrra yfirtók
háskólinn í Gautaborg bréf
og annað skriflegt úr safni
Everts Taubes en auk þess
eru til um 150 myndir en enn
eiga engan vísan stað.
Morgunblaðið/Ásdís
Katrín Sigurðardóttir
GuðrúnEinarsdóttir
Hún segir að það sem geri verk
sitt frábrugðið venjulegu tóm-
stunda módeli, eða landslagsmál-
verki, sé að vegimir eru klipptir út
úr landslaginu. Þeir hlykkjast
sjálfstæðir um öll gólf og veggi.
Hún segir það gert til að bregða
upp mynd af einangrun ferða-
mannsins á ferðalagi sínu. „Flestir
sjá lítið annað en vegarbrúnina,
flugvöllinn og hótelið þótt þeir
ferðist heilu löndin á enda. Það er
hvorf tveggja í senn galdur og galli
„túrismans“.“
Farandlífið
Katrín segir um verk sín al-
mennt að þau séu persónuleg og
sjálfsævisöguleg og að þau séu
unnin út frá hennar eigin upplifun-
um. Rauði þráðurinn í gegnum þau
em hugleiðingar um staðsetningar
og hreyfingu, um farandlíf, ein-
hvers konar farand- og fjarlægðar-
áráttu, heimþrá og útþrá, segir
hún.
Sjálf dvelur hún til skiptis í
Bandaríkjunum og á Islandi. „Líf
fólks af minni kynslóð einkennist í
auknum mæM af sífelldum flutning-
um á milli svæða. Við búum hluta
úr ári hér og hluta úr ári þar,“ seg-
ir hún.
Sé Mtið á fyrri verk Katrínar sést
vel að ferðalög em henni hugleikin.
Stundum er þó rýnt í undarleg
ferðalög, eins og til dæmis ferðalög
á mannslíkamanum en á sýning-
unni Flögð og fógur skinn í vor
sýndi Katrín landakort af eyjum
sem reyndust vera stækkaðar ljós-
myndir af hennar eigin fæðingar-
blettum. Einnig hefur hún gert
ferðalandslag í orðsins fyllstu
merkingu en þá bjó hún til módel
af almenningsgörðum í þeim borg-
um sem hún hefur búið í, kom þeim
fyrir í hólfum innan í ferðatösku.
„Green grass of home“ hét það
verk.
Katrín segir að henni finnist
gaman að gefa áhorfandanum vald
til að skálda við verk sín. „Sjón-
rænir miðlar gefa oft móttakand-
anum meira vald til frjálsrar túlk-
unar en aðrir miðlar, t.d. málrænir.
Ég reyni alltaf að skilja eftir nóg af
inn- og útgönguleiðum fyrir áhorf-
andann, þ.e.a.s. leiðum fyrir hann
að túlka verkin á eigin forsendum,
nota ímyndunaraflið og leika sér.“
Þykkmáluð náttúra
Guðrún Einarsdóttir myndlistar-
maður sýnir verk sín í gryfju safns-
ins, sjö þykkmáluð málverk án tit-
ils.
Guðrún segist gjarnan gera til-
raunir með efnið og segist sam-
hliða gerð stórra málverka gera
smærri myndir þar sem hún safnar
saman þekkingu á efninu, eins og
hún orðar það, gerir tilraunn- og
kannar hvernig olían hegðar sér á
þornunarferlinu.
Um leið og litið er á myndimar
sést að efniviðurinn er sóttur beint
í náttúruna. „Myndirnar eru líf-
rænar og eru jafnvel mörg ár að
þorna þar sem ég mála þær núorð-
ið í mörgum þunnum og þykkum
lögum,“ segir Guðrún.
Guðmn hefur annars ekki alltaf
verið með náttúruna í forgrunni í
myndum sínum og skemmst er að
minnast sýningar á Kjarvalsstöð-
um árið 1993 þar sem nær einlitar
hvítar myndir hennar voru meira
eins og efnis- eða áferðartilraunir.
„Á þeirri sýningu var ég mikið til
að vinna með samspil ljóss og
skugga, líkt og í mörgum svörtu
mynda minna. Síðan hef ég ein-
beitt mér meira að náttúru lands
og kröftum þess, jafnframt í lit-
um.“
Myndimar á þessari sýningu
núna eru ekki endilega raunsæjar
heldur er ég að reyna að ná fram
tilfinningunni við það þegar maður
er umvafinn náttúrunni. Líklega á
þörf mín á því að túlka náttúruna
rætur að rekja til minninga úr
barnæsku þegar ég var á sumrin í
sveit í Skagafirði."
Drullan falleg eins og fjall
Myndirnar túlka einmitt mosa,
lyng og önnur jarðefni, og einnig er
drulla túlkuð á kunnuglegan hátt.
„Mér finnst drullupollurinn hafa
jafn mikið gildi og fjöll og raunar
er ég alltaf að skoða smáa hluti í
kringum mig jafnt sem stóra, tek
nærmyndir af jarðvegi, blómum og
slíku til sjávar og sveita, þótt ég sé
ekki að taka myndimar ljósmynd-
anna vegna.“
Sýningunni lýkur næstkomandi
sunnudag.
SAMBAND MINCA- OC GISTIHÚSA
hefur samþykkt breytingu á lögum sínum og taka þau gildi í
dag, 11. nóvember 1998.
Samkvæmt nýjum lögum breytist nafn SVG í
SAMTÖK FERÐAÞJÓNUSTUNNAR.
Öll fyrirtæki, sem starfa í ferðaþjónustu geta átt aðild að
samtökunum og er skráning nýrra félagsmanna nú þegar
hafin.
Framhaldsaðalfundur SVG (stofnfundur SAMTAKA FERÐA-
ÞJÓNUSTUNNAR) verður haldinn í dag, 11. nóvember,
kl. 11:00 á Hótel Sögu (A-sal).
Kennitala er óbreytt svo og heimilisfang,
Hafnarstræti 20, Reykjavík.
Nýtt símanúmer er 511 8000, faxnúmer er 511 8008