Morgunblaðið - 11.11.1998, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 11.11.1998, Blaðsíða 40
40 MIÐVIKUDAGUR 11. NÓVEMBER 1998 V------------------------------ AÐSENDAR GREINAR MORGUNBLAÐIÐ Sauðburður og sláturtíð Innlenda dagskráin hefst loks þegar við bændurnir erum sestir fyrir til hefð- bundinnar vetursetu við tóskap og sjónvarpsgláp. Amiðju sumri tók ég upp á þeim óskunda að skoða dagskrá þeirra sjónvarps- stöðva sem eiga það sammerkt að senda út efni með íslenskum texta og teljast fyrir vikið íslenskar sjónvarpsstöðv- ar. Þessi óformlega og sjálfsagt mjög svo óvísindalega könnun leiddi í ljós að hlutur íslensks efnis var hverfandi þegar best lét og nákvæmlega enginn þeg- ar verst lét. Einhverjar athuga- semdir féllu í kjölfarið um að ósanngjarnt væri að velja þennan árstíma til skoðunar, hásumarið ViÐHORF Eftir Hávar Sigurjónsson væri sá tími sem fæstir horfðu á sjón- varp. Þeir fáu sem komast af einhverjum ástæðum ekki frá sjónvarpstækinu verða bara að gera sér að góðu ruslið sem fram er borið. Sumarleti sjónvarpsins er eitt dæmið um að enn eimir eft- ir af árstíðabundnum hugsun- arhætti landbúnaðarsamfélags- ins. A vorin hleypur t.d. alltaf eins konar sauðburðar- og sveitadvalarkapp í allt skóla- starf landsins. Hvaða sauð- burður? Hvaða sveit? Þau eru teljandi á fíngrum annarrar handar börnin sem í sveit hafa dvalið og enn færri vita hvað sauðburður er. Sauðburður; sú athöfn þegar bændur bera sauði til fjalla til að naga þann gi'óður sem ekki hefur enn lent undir miðlunarlónum. Yfir sumarið fer sjónvarpið í lággír af tillitssemi við slátt og heyskap. Fram eftir hausti er svo stöðugur ófriður vegna gangna og rétta og sláturtíðar- innar beint í kjölfarið. Það er svo ekki fyrr en seint í október sem hægt er að slaka á og hefja eiginlega innlenda dag- skrá ríkissjónvarpsins þegar bændasamfélagið er loks sest fyrir til hefðbundinnar vetur- setu við tóskap og sjónvarps- gláp. Hvort aðrar forsendur en dagatal bændasamfélagsins ráða ferðinni við dagskrár- skipulag Ríkissjónvarpsins er erfitt að segja til um, en núver- andi skipulag með skiptingu í vetrardagskrá (lesist innlend dagskrárgerð í hámarki frá því í lok sláturtíðar og fram að far- dögum) og sumardagskrá (les- ist erlent rusl í hámarki frá því í byrjun sauðburðar og fram í lok sláturtíðar) vekur óneitan- lega vissar grunsemdir um íhaldssama landbúnaðarstefnu dagskrárstjórnenda og lítt dulda löngun til að hverfa aftur til fornra lífshátta. Okkur hin- um er haldið í landbúnaðar- rammanum löngu eftir að inni- hald hans er orðið algjörlega merkingarlaust fyrir stærstan hluta tveggja síðustu kynslóða þjóðarinnar. Sjálfsagt er þó skýringanna að leita annars staðar og er hin úrelta en augljósa skipting milli innlendrar vetrardagskrár og erlendrar sumardagskrár Ríkissjónvarpsins líklega frem- ur sprottin af takmörkuðum fjármunum til innlendrar dag- skrárgerðar heldur en ósk um afturhvarf til fyrri tíðar. Yfir- lýst hugsunin að baki stefnunni er að spara á öllum póstum yfir sumartímann svo hægt sé að framleiða meira af innlendu efni yfir veturinn. Hér þarf að hafa í huga gömlu tugguna um að innlent efni kostar meira en erlent. Odýrast er auðvitað að vera ekki einu sinni með til- burði í þá átt að halda úti ís- lensku sjónvarpi. Gott og vel. Þetta vitum við og erum af- skaplega þakklát fyrir íslenska dagskrárgerð, það sem hún þó er. Þakklæti mitt ristir samt ekki dýpra en svo að þegar litið er yfir hlutfall íslensks efnis í Ríkissjónvarpinu nú þegar vetrardagskráin stendur sem hæst og framboð á íslensku efni í sögulegu hámarki þá er hlutfallið þegar best lætur sæmilega viðunandi. Ríkissjón- varpið er samt sem áður eina sjónvarpsstöðin sem veitir grundvöll til umræðu um inn- lenda dagskrárgerð; tilburðir annarra sjónvarpsstöðva „ís- lenskra" eru svo lítilfjörlegir að ekki tekur því að tala um þá. Það er efni í langa tölu að velta því fyrir sér hvers vegna við eigum yfirhöfuð að halda úti íslenskri dagskrárgerð í sjónvarpi. Það vekur þó furðu mína að opinber umræða og óskir um metnaðarfulla inn- lenda sjónvarpsdagskrá skuli ekki vera meiri en raun ber vitni. Getur verið að stjórn- málamenn hafi almennt ekki skoðun á því til hvers verið er að reka íslenskt sjónvarp eða hvaða hlutverki það gegnir og ekki síður hvaða hlutverki það ætti að gegna. Upplýsa má að sjónvarp er áhrifamest fjöl- miðla í að móta þjóðmenningar- lega vitund almennings og að sú mótun á sér stöðugt stað, hvort sem sýnt er innlent efni eða erlent. Spurningin er hvort við viljum ráða einhverju um hvernig mynd við höfum af okkur sem íslendingum og menningarverum. Ríkissjónvarpið sýnir það á þessu hausti að þar á bæ eru margir hlutir vel gerðir og fjöl- breytni er töluverð í innlendri dagskrárgerð. Sunnudagsleik- húsið hefur farið vel af stað og skemmtiþættir, umræðuþættir og heimildaþættir bera vitni um fagmennsku og kunnáttu. Þannig á íslenskt sjónvarp auðvitað að vera og fáránlegt að eftir áratuga rekstur ríkis- sjónvarps skuli staðan vera þannig að ekki er hægt að framleiða lágmarkshlutfall ís- lensks efnis nema átta mánuði á ári. Áherslur á innihald dag- skrárefnis geta að einhverju leyti tekið mið af árstíma en hlutfall innlendrar dagskrár á ekki að breytast. Þarna þurfa stjórnvöld að styðja við Ríkis- sjónvarpið með raunhæfum hætti í stað þess að krefja það stöðugt um nýjar naglasúpu- uppskriftir. Málefni íbúða- lánasjóðs SVO sem kunnugt er hefur orðið nokkur umræða um hinn nýja Ibúðalánasjóð undan- farna daga, en Ibúða- lánasjóður tekur við verkefnum Húsnæðis- stofnunar um næstu áramót. Ríkisendur- skoðun gerði stjórn- sýsluúttekt á Húsnæð- isstofnun. Þar var m.a. gagnrýndur samning- ur Húsnæðisstofnunar við Veðdeild Lands- banka Islands. Fyrir 18 mánuðum síðan sagði Húsnæðis- stofnun upp þessum samningi með bréfi, dags. 14. aprfl 1997, undirrituðu af Sigurði E. Guðmundssyni. Ekki komu fram viðbrögð frá Landsbankanum en 24. júní sl. óskaði Landsbankinn eftir að fá til vörslu eignir hins nýja Ibúðalánasjóðs samkvæmt 11. gi'. laga um húsnæðismál. Þ.e. taka að sér verkefni sem Seðla- bankinn hefur sinnt fyrir Húsnæð- isstofnun. Þessu erindi verður svarað af stjórn Ibúðalánasjóðs sem tekur til starfa um áramót. Arangurslausar viðræður Undirbúningsnefnd íbúðalána- sjóðs óskaði eftir viðræðum við Landsbankann um hugsanlega verktöku Veðdeildar hjá íbúða- lánasjóði. Fundir voru haldnir með Birni Líndal framkvæmdastjóra í Landsbankanum þar sem óskað var eftir samningi með minni kostnaði en Húsnæðisstofnun hafði greitt fyrir þjónustuna. Loks sló Landsbankinn botninn í við- ræðurnar með bréfi, dags. 28. október 1998. Þar var einungis boðið upp á óbreyttan samning Húsnæðisstofnunar til eins árs, en gefið til kynna að til greina kæmi að breyta kostnaðartölum að ári liðnu. 29. október hafnaði formaður undirbúningsnefndar, Gunnar S. Björnsson, bréflega tillögu Björns Líndal að framlengja samninginn um 12 mánuði. I kjölfarið sagði Landsbankinn upp starfsfólki sínu hjá Veðdeild- inni. Þar var um að ræða starfs- menn Landsbankans og ber hann alla ábyrgð á þeim. Það er markmið Ibúðalánasjóðs að veita ódýrari, skilvirk- ari og betri þjónustu en unnt er að veita samkvæmt núgildandi lögum um Húsnæðis- stofnun ríkisins. Liður í þvf er að endurskipu- leggja verkefni sem Veðdeild hafði áður sinnt sem verktaki. I september óskaði bæjarstjórn Húsavík- ur eftir því að aðsetur Ibúðalánasjóðs yrði á Húsavík. Við því var því miður ekki hægt að verða enda hafði starfsfólk Húsnæðisstofnunar fengið loforð um að það sæti að öðru jöfnu fyrii' störfum hjá Ibúða- lánasjóði og því ekki unnt að gera því að flytja til Húsavíkur. Þessi afstaða kom fram í svari mínu við fyrirspurn á Alþingi í október. Jafnframt gat ég þess að unnt væri að færa verkefni sem Það er markmið íbúða- lánasjóðs, segir Páll Pétursson, að veita ódýrari, skilvirkari og betri þjónustu en unnt er að veita sam- kvæmt núgildandi lög- um um Húsnæðis- stofnun ríkisins. Veðdeild hefði sinnt fyrir Húsnæð- isstofnun út á land, svo og önnur verkefni sem Ibúðalánasjóður þyrfti að láta vinna. I kjölfar þessa gáfu sig fram menn á Sauðárkróki og bentu á að þar væri góð aðstaða til að taka við verkefninu frá Veðdeildinni. Niðurstaðan varð að stofnsetja undirdeild Innheimtusviðs íbúða- lánasjóðs á Sauðárkróki. Með bréfi 7. október hafði undh'- búningsnefndin óskað eftir því við Reiknistofu bankanna að fá að njóta þjónustu hennar hliðstætt og Veðdeildin hafði fengið gegnum Landsbankann. Þessu var svarað neitandi af Reiknistofu með bréfi 2. nóvember, enda vinnur Reiknistof- an eingöngu fyrir eigendur sína.“ Því var nauðugur einn kostur að semja við Búnaðarbankann á Sauðárkróki til þess að njóta þjón- ustu Reiknistofu bankanna. Þessi lausn sparar árlega milli 20-30 milljónir króna fyrir við- skiptamenn Ibúðalánasjóðs. Gengið hefur verið frá samning- um við Búnaðarbankann, svo og um þjónustu og húsnæði á Sauðár- króki. Of síðbúin sinnaskipti Þegar stjórnendur Landsbank- ans sáu að þeir höfðu misst af við- skiptum gi’ipu þeir til undarlegra ráða. Með bréfi 5. nóvember er boðið upp á viðræður um breyttan samn- ing en það kom ekki til tals af bankans hálfu viku fyrr. í minnisblaði frá bankastjóra, dags. 6. nóvember, sem afhent var formanni undh’búningsnefndar er bankinn skyndilega tilbúinn að lækka Veðdeildarsamninginn um 27 milljónir króna. Þessi sinna- skipti Landsbankans komu því miður of seint. Búið er að ganga frá samningum um starfsemina á Sauðárkróki. Ennfremur virðast Landsbank- anum hafa verið eitthvað mislagð- ar hendur í samskiptum við starfs- fólk bankans i Veðdeildinni en það segist, a.m.k. sumt, fyi’st hafa frétt af uppsögnum sínum í fjölmiðlum. Þrátt fyrir nokkuð mislukkaða framgöngu Landsbankamanna varðandi Veðdeildina vona ég að Ibúðalánasjóður og félagsmála- ráðuneytið geti áfram átt góð við- skipti við Landsbankann. Samn- ingar standa yfir við Samband banka og sparisjóða um að færa afgreiðslu húsbréfa, greiðslumat og veðmat til lánastofnana. Takist þeir samningar ekki verður sú þjónusta boðin út eða færð inn í starfsemi Ibúðalánasjóðs og þar á Landsbankinn hugsanlega tæki- færi. Komi hins vegar ekki ásætt- anleg tilboð í þá þjónustu er hægt að veita hana hjá Ibúðalánasjóði. Loks ber að nefna að Lands- bankinn sýslar með fjármuni Jöfn- unarsjóðs sveitarfélaga í umboði félagsmálaráðuneytis. Höfundur er félagsmálnráðherra. Páll Pétursson Mismunun milli _> eigenda BI Hvað fá eigendur fé- lagsins, fyrrum trygg- ingatakar hjá Bruna- bótafélagi Islands? Sv- ar: ekkert! Hér er hrein mis- munun á milli eigenda BI. Samkvæmt lögum er ekki hægt að greiða út arð til sumra eig- enda en ekki annarra. Undirrituð er ein af fyrrum tryggingatök- um hjá Brunabótafé- lagi Islands og beinh' þeim tilmælum til al- þingismanna að þeir sjái sóma sinn í því að samþykkja frumvarp nokkurra þingmanna sem leggja til að Brunabótafélaginu verði þegar slitið. Fyrir Alþingi liggur frumvarp þess efnis að Eignarhaldsfélagi Brunabótafélagsins verði slitið og eignir þess greiddar út til eigend- anna. Ágreiningur er um hverjum ber að greiða féð. Sveitarfé- lögin hafa gert kröfu til fjárins. Upplýsingar um ein- staka eigendur og fjár- hæð eignarhluta þeirra liggja fyrir. Hlutur Eyjamanna er t.d. ca. 140 millj., bæj- arfulltrúar Sjálfstæð- isflokksins hafa lagt til í bæjarráði Vest- mannaeyja að Eignar- haldsfélagi Brunabóta- félagsins verði slitið og eignum þess ráðstafað til tryggingataka og sveitarfélaganna, eins og lög þess gera ráð fyrir. En hvað vill Hilmar, forstjóri Eignarhaldsfélagsins? Hann vill vera í verðbréfaleik með Vilhjálmi. Síðasti gjörningur þeirra félaga er fyrir neðan allar hellur. Það er Ásgerður Halldórsdóttir Sveitarfélögin fá 110 milljónir króna, segir Ásgerður Halldórs- dóttir, en aðrir eigendur, fyrrverandi tryggingatakar, ekkert. ekkert kerfí öruggt gegn þeim sem ætla sér að hafa rangt við. Það er nú að koma í Ijós sem margir ótt- uðust á sínum tíma að Brunabóta- félagið, sem er eignarupptökufélag á eignum sem sköpuðust í vátrygg- ingarekstri á löngum tíma í skjóli sérlaga, ætlar sér stór hlutverk í fyrirtækjum landsins í gegnum verðbréfamiðlara með saklaust yf- irbragð. Eftir þennan gjörning hlýtur þetta frumvarp að ná fram að ganga, annað er hreinn þjófnaður á því fé sem ég og aðrir fyrrum tryggingatakar hjá BI eigum. Hver er rekstrarkostnaður Eignarhaldsfélagsins? Hve há um- boðslaun greiðir Eignarhaldsfélag- ið verðbréfamiðlurum? Höfundur er viðskiptafræðingur.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.