Morgunblaðið - 08.01.1999, Blaðsíða 44

44 FÖSTUDAGUR 8. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
VÍÐIR ÓLI
GUÐMUNDSSON
Víðir Óli Guð-
mundsson fædd-
ist á Siglufirði hinn
7. mars 1974. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 2. janúar
síðastliðinn eftir erf-
ið og langvarandi
veikindi. Foreldrar
hans eru hjónin Sig-
urjóna M. Lúthers-
dóttir og Guðmund-
"V ur Óli Þorláksson
sem lést 29. nóvem-
ber 1977._Fósturfað-
ir Víðis Óla er Ingi
E. Sigurbjörnsson.
Bróðir Víðis Óla er Guðm. Gauti
Guðmundsson og systur hans,
sammæðra, eru Lovísa, Ásgerð-
ur og Hermína Guðbrandsdæt-
ur. Systur Víðis Óla, samfeðra,
eru Elsa, Guðný og Jóna Sigríð-
ur Guðmundsdætur.
Víðir Óli ólst upp á Siglufirði
til sjö ára aldurs með móður
sinni og hennar
börnum og fluttist
þá til Reykjavíkur.
Strax á unga aldri
varð Víðir Óli
áhugamaður um
söng- og leiklist.
Hann tók þátt í upp-
færslum Gaman-
leikhússins og í sýn-
ingum á Tosca og
Vesalingunum hjá
Þjóðleikhúsinu. Víð-
ir fluttist ásamt
móður sinni og
bróður að Seilu-
granda um níu ára
aldur og gekk þá í Melaskóla og
þaðan lá leiðin í Hagaskóla. Að
skyldunámi loknu settist hann í
Kvennaskólann í Reykjavík og
útskrifaðist hann þaðan árið
1994.
títför Víðis Óla fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Nokkur orð til sonar míns og
fóstursonar Víðis Óla Guðmunds-
sonar:
Allt frá bernsku og ætíð síðan
var hann yndið í æskuranni.
Óx hann sem fagur fífill í túni,
brosti mót sólu sálin hreina.
Elskaði sonur, ástkæri bróðir,
ástvinir þínir þig sífellt trega.
Þökk fyrir líf þitt ljúft og fagurt,
Ijómandi dæmi þinna vega,
(Fr.Fr.)
Drengurinn minn, drengurinn góði,
_ v daga og nætur ég krjúpandi bað fyrir þér.
Lífshlaupi sonar okkar Víðis Óla
er lokið. Þótt hann hafi ekki náð há-
um aldri þurfti hann að takast á við
örlög sín í lífinu. Minningarnar um
hann eru fagrar, ljúfar og fullar
þakkiætis. Hann gaf okkur, fjöl-
skyldu sinni, mikið.
Við minnumst hans með þakk-
læti, leikandi og syngjandi á leik-
sviði með Gamanleikhúsinu og í
Þjóðleikhúsinu. Við minnumst gleði
hans og hamingju er hann stundaði
nám í Kvennaskóla Reykjavíkur,
þar naut hann sín og leið honum þar
mjög vel. Hann virti kennara sína
og skólameistara og starfaði með
mikilli gleði að félagsmálum í skól-
-#num. Síðustu fjögur og hálft ár ævi
sinnar var Víðir Oli mjög veikur.
Elsku drengurinn okkar, við er-
um þess fullviss að þú átt góða
heimkomu, annað er óhugsandi, því
trú þín og fullvissa um framhaldslíf
var sterk og sönn. Það var okkur
mikils virði að hafa þig heima hjá
okkur og geta hlúð að þér i þínum
erfiðu veikindum. Það tókst með
hjálp góðs fólks. Því þökkum við af
alhug.
Guð varðveiti þig, elsku Víðir Óli.
Því er svo sárt að sakna, vinur kær,
nú margar myndir vakna, vinur kær.
Úr minninganna sjóði,
ég man þig ljúfur góði.
Góða nótt minn vinur, góða nótt.
Þín
mamma og Ingi.
eðlilega, var að springa af stolti
eins og sagt er. Þú varst mikill
húmoristi og gerðir þá gjarnan grín
að sjálfum þér og hlógum við oft
dátt. Ég þakka þér, Víðir Óli minn,
fyrir kvöldin þegar þú mættir með
myndbandsspólu og spurðir hvort
ég ætti ekki kók eða bara kaffi og
svo horfðum við saman á kvik-
myndirnar sem valdar voru að vel
athuguðu máli og höfðu alltaf ein-
hvern boðskap og þurfti þá að ræða
málin á eftir og var þá ekki að
spyrja að því þótt þú værir miklu
yngri en ég, þá var það ávallt
þannig að þú veltir upp hliðum á
lífsins málum sem ég hafði ekki
einu sinni komið auga á.
Lífið breyttist fyrir fjórum og
hálfu ári, þá veiktist þú, Víðir Óli
minn, af sjúkdómi sem þú barðist
við alla daga síðan og varðst þú,
kæri bróðir, að láta undan og kveðja
enda uppgefinn eftir langa og
stranga baráttu. Ég treysti því að
þú haldir upp á nýtt ár á góðum
stað með pabba þínum sem lést úr
sama sjúkdómi þegar þú varst
drengur. Á sama tíma og ég gleðst
yfir minningum um orkuríkan bróð-
ur græt ég yfir öllu því sem þú náð-
ir ekki að gera, en okkur hinum
þykir ekkert nema sjálfsagt að geta
gert. Ég hugga mig við þau orð þín
og trúi því að lífið heldur áfram
annars staðar og nú sértu kominn
þangað þar sem fjötrar þínir eru af
þér leystir, þú, elsku Víðir Óli minn,
sleppir hjólastólnum og gengur,
hleypur, talar, syngur og sérð.
Ég kveð í bili, kæri bróðir, og
minnist síðasta faðmlagsins sem var
svo sterkt, einhvern daginn hitt-
umst við aftur og þá veit ég að mín
bíður traustur faðmur.
Frændsystkini þín, Kristinn,
Marzibil Ósk og Víðir Óli senda ást-
arkveðjur með sálmi til þín:
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgn'mur Pétursson.)
Þín systir
Ásgerður.
Elsku Víðir Óli minn. Þegar ég
hugsa um liðnar stundir og rifja upp
afrek þín, sem voru svo mörg og
stór, fyllist ég gleði og er sannfærð
um að það, að slíkan fjársjóð af góð-
um minningum um ástvin eiga ekki
margir því þú varst einstakur. Um-
hyggja þfn fyrir öllum var þvílík að
fólk laðaðist mjög að þér og talaði
um hve vel því liði í návist þinni og
fann ég mjög sterkt fyrir því, einnig
vildu litlu krakkarnir í fjþlskyldunni
gjarnan vera hjá Víði Óla frænda,
hann verður aldrei reiður, sögðu
þau.
Þú gladdir okkur frá bernsku
með leik og söng, bæði heima og á
opinberum vettvangi, og þú varst
(Mltaf í aðalhlutverki og stóðst þig
oaðfinnanlega. Ég var oft svo stolt
afþérqðégltti^ftt^eMðppdg
Elsku Víðir Óli, bróðir minn. Nú
ertu horfinn úr lífi mínu, líf þitt var
stutt og það einkenndist af miklum
mótvindi en þú virtist ósigrandi í
öllum þeim erfiðleikum sem þú lent-
ir í. Ég man fyrst eftir þér syngj-
andi um snjókall á skemmtun á
Siglufirði, allur bærinn dáðist að
þér. Þú varst góður leikfélagi, þú
studdir mig ávallt í öllu og enda þótt
ég hafi átt erfitt með að tjá mig þá
var ég gríðarlega stoltur af þér.
Þegar þú stóðst uppi á sviði, bæði í
Þjóðleikhúsinu og hjá Gamanleik-
húsinu, sá ég að ný stjarna myndi
rísa, söngur þinn var fagur og leik-
hæfileikar þínir voru miklir.
Sá tími sem þú eyddir sitjandi á
kaffihúsum var mikill og ég skildi
aldrei hvað þú sóttir þangað, en ég
held að það hafi verið friður og innri
ró, nokkuð sem þú hafðir mikla þörf
fyrir.
Þegar þú veiktist hvarf mikið úr
lífi mínu. Enda þótt við hefðum rif-
ist mikið, eins og bræður gera, náð-
um við mjög vel saman síðustu árin
sem þú varst frískur og ég vildi
óska þess að þau ár hefðu getað
verið fleiri.
Nú er baráttu þinni lokið, sú bar-
átta stóð í mörg ár og þú stóðst þig
eins og sannur víkingur. Ég mun
ávallt muna eftir þér sem hamingju-
sömum dreng og_ kærum vini. Ég
elska þig, Víðir Óli, þú ert hetjan
mín.
Gauti.
Elsku Víðir Óli, þakka þér fyrir
þær stundir sem þú veittir mér á
lífsferii þínum. Þú varst svo fullur
af lífi og það var svo mikil ánægja
að fylgjast með þér og vera með
þér. Ég var lítill þáttur í þínu dag-
lega lífi í mörg ár og missti af öllum
þínum stóru afrekum er þú varðst
eldri. En það sem skiptir máli er að
ég kynntist því hvað þú varst yndis-
legur og hafðir skemmtilega kímni
til að bera. Það var fátt sem þér
datt ekki í hug. Þú hefur oft fýllt
mig hlýju og komið mér til að brosa
er ég hef hugsað til þín og rifjað
upp fá af mörgum uppátækjum þín-
um sem áttu sér stað áður en ég
flutti út.
Bless, elsku Víðir Óli. Þótt þú
sért farinn mun ég alltaf geta leitað
til þeirra minninga sem ég á um þig.
Þín systir
Hermína.
Elsku bróðir. Ég var lánsöm að
eiga þig fyrir bróður og vin þann
stutta tíma sem þú dvaldir hjá okk-
ur. Einlægari og traustari félaga er
vart að finna. Alltaf brosandi og til-
búinn að sjá það jákvæða í lífinu og
tilverunni, alltaf reiðubúinn, sama
hvert tilefnið var.
Þú gafst lífinu ljóma og lit með
þínum sérstöku hugmyndum og lif-
andi framkomu. Líf þitt var ekki
alltaf auðvelt, en þér tókst ávallt að
finna tilgang með öllu og leið út úr
myrkrinu. Eftir stóðst þú sterkari
og tignarlegri og miðlaðir þér eldra
fólki af reynslu þinni.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Kæri vinur, takk fyrir samfylgd-
ina.
Lovísa systir og fjölskylda.
Víðir Óli, mágur minn, er dáinn,
þessi Ijúfi og brosmildi drengur. Ég
kom inn á heimili hans er hann var
lítill drengur og kynntist ég honum
strax og við urðum mjög nánir, en
það duldist engum að þarna var
mjög sérstakt barn, orðaforði og
orðaval var þannig og skoðanir hans
að talað var um að drengurinn hefði
gamla sál og fylgdi það honum í
gegnum lífið sem ekki varð langt.
Víðir Óli hafði meiri orku en flestir,
hann varð fljótt mikil félagsvera og
bjó yfir miklum hæfileikum. Pínulít-
ill rogaðist hann með harmoniku,
fór á kór- eða leiklistaræfingar,
alltaf var nóg að gera. Oft velti ég
því fyrir mér hvaða starfsvettvang
hann myndi finna sér í framtíðinni.
Lífið var ekki erfiðleikalaust hjá
Víði Óla, en hann tók á erfiðleikum
eins og öðrum verkefnum og af-
greiddi þá af festu og krafti.
Þó kom að því að hann fékk ekki
við lífið ráðið. Hinn 4. júlí 1994 fékk
mágur minn slæma heilablæðingu
og allar götur síðan hefur hann háð
stranga baráttu fyrir lífi sínu og er
óskiljanlegt hvernig þessi kraft-
mikli drengur hristi af sér hver
veikindin á fætur öðrum. En þetta
langa stríð hans tók ekki enda, trúi
ég, fyrr en hann var orðinn viss um
að við værum undir það búin að
hann legði af stað til betra lífs á öðr-
um stað. Hann trúði þvi að hann
myndi einhvern daginn hitta pabba j
sinn sem lést þegar hann var lítill
drengur.
Elsku Víðir Óli minn, ég veit að
þú ert kominn þangað þar sem þér
líður betur. Ég kveð þig í bili með
orðunum sem Jesús sagði:
„Ég er upprisan og lífið, sá sem
trúir á mig mun lifa þótt hann deyi.“
(Jóh. 11.25)
Þinn mágur
Helgi.
Ástkæri frændi. Ég bjóst aldrei
við því að standa í þeim sporum að
skrifa minningargrein um þig. Þú
varst stóri frændi minn, þannig að
ég leit upp til þín. Allt sem þú gerð-
ir var frábært.
Þrátt fyrir ungan aldur man ég
enn þegar ég sá þig syngja í Þjóð-
leikhúsinu, það fór gæsahúð um mig
allan. Stóri frændi var orðinn fræg-
ur. Þú varst mesta félagsvera sem
ég hef kynnst, þú varst ekki ánægð-
ur nema þú hefðir fullt að gera í fél-
gslífi eða öðru.
Þegar ég hugsa til baka man ég
aldrei eftir þér nema í góðu skapi.
Þú fylltir allt í kringum þig af gleði
og hlýju. Þú varst fulltrúi hins góða,
þú varst „amí barn stjarnanna".
„Þú, Guð lífsins. Dauðinn er
framandi og kaldur. Andardráttur-
inn þagnar, lífið fjarar út, hið síð-
asta orð er sagt. Augun slokkna og
bresta. Hlýjar, lifandi hendur kólna,
stífna." (Gerhartd Pedersen)
„Drottinn minn og Guð minn, þú
hefur endurleyst mig, friðkeypt og
frelsað. Ég er þín eign og barn þitt.
Lát mig fá að lifa undir þínu valdi í
ríki þínu. Lát mig þjóna þér í rétt-
læti og sakleysi og sælu. Þú ert
upprisinn frá dauðum. Þú lifir og
ríkjr að eilífu." (Úr sænsku.)
Ég elska þig sem Jbróður. Ég
sakna þín sem vinar. Ég kveð þig
um stund.
Þinn frændi
Guðmundur ÓIi.
Elsku Viðir Óli.
Mig langar að minnast þín með
nokkrum orðum.
Við áttum margar góðar stundir í
Langhúsum hjá Bjössa frænda. Á
hverju sumri vorum við að reka
kýrnar og hjálpa til við heyskapinn,
og oft kom það fyrir að við skemmt-
um heimilisfólkinu með uppátækj-
um okkar. Manstu t.d. þegar við
vorum sjö ára gömul og jörðuðum
fuglinn, með tár í augum og rauluð-
um svo yfir honum brúðarmarsinn í
staðinn fyrir jarðarfararsálminn!
Þú varst svo mikið náttúrubarn - og
komst alltaf auga á hið fagra og
góða í kringum okkur. Alltaf leið
okkur vel í sveitinni og gátum vart
beðið næsta sumars.
í hvert skipti sem ég hugsa til þín
rifjast upp skemmtileg atvik frá
þessum tíma.
Elsku Billa, Gauti, Gerða, Lolla,
Hemmý og aðrir aðstandendur -
megi guð gefa ykkur styrk í sorg-
inni - minningin um góðan dreng
lifir.
Kristur minn, ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gakktu hér inn og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
Elsku Víðir minn, ég þakka fyrir
allai' stundirnar sem ég fékk að eiga
með þér. Hvíl þú í friði, elsku
frændi.
Þín frænka og vinkona,
Halldóra María Elíasdóttir.
Á lífsleiðinni kynnist maður
mörgum. Bæði börnum og fullorðn-
um. Ég læt hugann reika um það bil
tíu ár aftur í tímann. Víðir Óli var
fallegur drengur. Einstaklega fal-
legur. Pírð augun, örlítið skásett,
svolítið búlduleitt andlitið, skríkj-
andi lífsgleðin, kvikar hreyfingar,
undurfögur, kraftmikil söngrödd,
tilfinningalegt næmi, óvenjulegt
fyrir tólf ára dreng, einstakir leik-
hæfileikar. Fallegur drengur.
Við Víðir Óli fórum saman í ferða-
lag. í heilan mánuð. Við fórum til
Hollands og til Vínar. Hann til-
heyrði hópi ungra, framsýnna lista-
manna sem kölluðu sig Gamanleik-
húsið. Af einhverjum ástíeóum var
ég fengin til að fylgja þessum hópi
sem ég reyndar þekkti ekki fyrir, á
tvær leiklistarhátíðir á erlendri
grund. Ferðalagið hafði þetta unga
listafólk skipulagt sjálft undir
stjórn forsprakkans, Magnúsar
Geirs Þórðarsonar. Víðir Oli var
næstyngstur í hópnum. Ég kynntist
hópnum og foreldrunum nokkuð við
undirbúning ferðarinnar, en nokkru
áður en haldið skyldi af stað hafði
erfiður vinarmissir næstum valdið
því að ég færi ekki þessa ferð. Fyrir
hvatningarorð fjölskyldu minnar lét
ég þó til leiðast. Þetta ferðalag varð
örlagavaldur í lífi mínu. Þess vegna
var Víðir Óli á vissan hátt örlaga-
valdur í lífi mínu. Hann, ásamt hin-
um yndislegu unglingunum í þess-
ari ferð leiddi mig á vit ástarinnar
öðru sinni. Ég þakkaði þeim oft fyr-
ir að hafa „fundið" fyrir mig eigin-
mann. Víðir Óli, - svo einlægur og
yndislegur spurði mig: Elskar þú
hann? Og ég sagði já. Svo spurði
hann Hollendinginn: Do you love
her? Og hann sagði já. Barnsleg
einlægni og næmi fyrir mannlegum
tilfinningum.
Víðir Óli sló í gegn í Hollandi.
Hann eignaðist hlut í hjarta allra
sem kynntust honum, og síðar þeg-
ar ég bjó í Hollandi mundu allir eft-
ir Víði Óla. Litla stráknum með fal-
lega brosið og fallegu röddina sem
átti sviðið um leið og hann steig á
það, hvort sem það var úti í skógi
vöxnu framandi umhverfi, á stóru
leikhússviði eða innan um jafnaldra
í skólaumhverfi. Allir elskuðu Víði
Óla.
Við Roland urðum hjón, hann
flutti með mér til íslands eftir að
Gamanleikhúshópurinn hafði hjálp-
að dyggilega til við að undirbúa
komu hans á heimili mitt og barn-
anna minna tveggja. Svo skildi leið-
ir okkar Víðis Óla um tíma.
Við Roland fluttum aftur til
Hollands. Víðir Óli var unglingur og
þreifaði sig áfram í leit að lífsham-
ingjunni. Við fylgdumst alltaf með
honum úr fjarska. Leitin að lífsham-
ingjunni var á stundum erfið og
átakamikil fyrir þennan unga hæfi-
leikaríka listamann. Síðan fluttum
við heim. Og skömmu síðar lágu
leiðir okkar Víðis Óla saman að
nýju. Það var kærkominn fundur.
Ungur, glæsilegur maður búinn að
ná áttum, kominn á fullt í það sem
var honum kærast, nefnilega leik-
listina og sönginn. Og sló í gegn í
nemendasýningu Söngsmiðjunnar,
Cabarett. Hvað hann var fallegur.
Hafði nýlokið stúdentsprófi og allt
gekk honum í haginn. Hvers vegna
sá enginn það fyrir að hann fékk
arfgengan sjúkdóm sem hafði fylgt
honum í þennan heim án þess að
nokkur vissi? Ekkert var hægt að
aðhafast. Einstök móðir, einstök
systir og einstök fjölskylda sinntu
Víði Óla í erfiðum veikindum hans.
Stór vinahópur þessa einstaka unga
manns minnkaði eins og gjarnan
gerist við slíkar aðstæður. Lífið
heldur áfram og allir sýsla sitt. Þó
leitar hugurinn ætíð til þess sem
maður hefur einu sinni tengst ein-
stökum vinaböndum.
Við Roland héldumst í hendur,
hljóð, í djúpri sorg þegar fréttin um
fráfall Víðis Óla barst okkur. Tíu ár-
um eftir að við hittum hann fyrst.
Hann verður alltaf hluti af lífi okkar
í fögrum minningum um ástina, vin-
áttuna, fegurðina og listina. Ein-
stakur listamaður er fallinn frá sem
þjóðin missti því miður af því að
njóta. Maður skilur ekki alltaf allt í
þessu lífi.
Við vottum ykkur, elskulega
Billa, Gerða, fjölskyldan öll og vinir,
okkar dýpstu samúð og virðingu.
Soffía og Roland.
Það var fallegt og stillt veður.
Sólin sem barðist við það að komast
hærra á loft, skein blítt. Allt var
kyrrt. Það var vegna þess að þú
varst farinn.
Við kynntumst í Hagaskóla og
smám saman varð kunningsskapur
að innilegri vináttu sem skilur eftir
sig margar góðar minningar.
Mig langar til að minnast þín með
nokkrum orðum og rifja upp eitt-
hvað af skemmtilegum stundum
ísem við áttum saman, eins-og til
”i(ii>I^idníl síjnf!