Morgunblaðið - 08.01.1999, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 8. JANÚAR 1999 49
GUÐRÍÐUR
ÓLAFSDÓTTIR
+ Guðríður Ólafs-
dóttir var fædd
á Reynisvatni, Mos-
fellssveit, 28. mars
1929. Hún lést í
Reykjavík 30. des-
ember 1998. For-
eldrar Guðríðar
voru þau Þóra P.
Jónsdóttir frá
Breiðholti, Reykja-
vík, fædd 13. maí
1891, d. 21. septem-
ber 1987, og Olafur
Jónsson múrari og
bóndi, fæddur 15.
ágúst 1891 að
Stuðlakoti, Bókhlöðustíg í
Reykjavík, síðar bóndi á Reynis-
vatni, Mosfellssveit, d. 25. sept-
ember 1965. Systkini Guðríðar
eru: 1) Geirlaug, f. 16.2. 1914, d.
9.7. 1914. 2) Geirlaug, f. 17.8.
1915, d. 1.10. 1994. 3) Björg, f.
3.11. 1917, d. 23.12. 1938. 4)
Anna, f. 11.12. 1920, d. 9.3.
1984. 5) Jón, f. 17.2. 1923. 6)
Sigríður, f. 7.12. 1931. 7)
Jóhanna, f. 21.3. 1931. 8) Krist-
inn, f. 16.7. 1932.
_ Fyrri maður Guðríðar var
Ólafur Sigurðsson frá Skálanesi,
Mýrum, f. 1.9. 1924. Börn þeirra
eru: 1, Þóra Björg, f. 5.7. 1950,
gift Siguijóni Þorkelssyni versl-
Um jólin þegar hátíð ljóss og
friðar gekk í garð, fjölskyldur hitt-
ust, bömin kættust og hátíð var í
bæ var vakað yfir dánarbeði Gauju.
Eftir erfiða baráttu varð hún að Iúta
í lægra haldi fyrir hinum illvíga
sjúkdómi, ki-abbameininu. Minning-
ar frá liðnum samverustundum
koma upp í hugann. Það má segja
að Gauja hafi verið ein af hvers-
dagshetjum samfélagsins, hún vann
sín verk af samviskusemi, heiðar-
leika og reglusemi. Mestan þann
tíma sem hún vann úti vann hún við
barnagæslu á gæsluvöllum. Hennar
vinnufélagar voru bömin og þau
dáðu hana. Gauja var músikölsk og
þegar bömin sungu spilaði hún und-
ir á munnhörpu. Svo vinnusöm var
hún að í haust þegar hún var í raun
orðin mjög veik þá gat hún ekki
hugsað sér að vera heima lasin, nei,
Gauja mætti til vinnu. Þessi ósér-
hlífni lýsir henni vel. Hún hugsaði
ávallt fyrst um aðra og gleymdi þá
oft sjálfri sér.
Hún naut sín vel innan um annað
fólk, enda hafði hún óblandinn
áhuga á fólki. Hún hafði þægilega
nálægð og var spural um aðra -
ekki forvitinn eða ágeng, heldur
hafði hún einlægan áhuga á fólki.
Eftir að þau Tryggvi fluttu til
Njarðvíkm- kom Gauja oft á Kirkju-
teiginn til okkar. Lengi vel hafði
hún ekki bílpróf, en hana munaði
samt ekki um að labba til okkar til
að koma í heimsókn þrátt fyrir að
leiðin væri drjúg. Seinna, komin á
sextugsaldurinn, tók hún bílpróf og
keyrði þá ekki aðeins um suður frá,
nei, hún skrapp dagstund til barn-
anna sinna í Reykjavík og fannst
ekki tiltökumál þótt leiðin gæti ver-
ið drjúg í misjöfnum veðrum. Svona
var Gauja.
Elsku Gauja, þín er sárt saknað.
Ekki kemur þú aftur í heimsókn, en
ljúfar minningar verða ekki teknar
frá okkur. Eftir lifir góð minning og
síðast en ekki síst þakklæti og
virðing í þinn garð. Takk fyrir allt.
Við vottum Tryggva, börnunum
hennar og fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð.
Þín systir,
Sigríður og fjölskylda.
Það er góð tilfinning sem gagn-
tekur mann, þegar minnst er hug-
ljúfra og ánægjuríkra minninga úr
æskunni. Ég og bróðir minn Gylfi
eigum það sameiginlegt að hafa átt
yndislega tíma með ömmu okkar.
Amma eða amma Gauja, eins og
við krakkarnir kölluðum hana, var
einstök persóna. Ég skynjaði fljótt
þá miklu hjartahlýju og góð-
unarmanni og eiga
þau 5 börn og 1
bamabarn. 2. Rósa,
f. 19.8. 1951, skrif-
stofust., og á hún 2
syni og 1 barnabarn.
3) Reynir, f. 30.10.
1952, pípulagn-
ingamaður, giftur
Sigríði Stefánsdótt-
ur bankastarfs-
manni og eiga þau 2
syni. Guðríður og
Olafur slitu samvist-
ir. Seinni maður
Guðríðar er Tryggvi
Valdimarsson, pípu-
lagningameistari, f. 13.3. 1930
að Blámýram, Ögurhreppi, Isa-
fjarðardjúpi. Þeirra börn eru:
Valdimar, kerfisfræðingur, f.
9.3. 1964, _ giftur Mirelu
Prótopapa. Ólöf Jóna, stjórn-
málafræðingur, f. 27.6. 1966,
gift Birni Axelssyni landslags-
arkitekt, og eiga þau eina dótt-
ur. Björgvin, pípulagningamað-
ur, f. 20.3. 1973, giftur Kristínu
Ö. Jónsdóttur.
Guðríður starfaði við gæslu á
barnaleikvöllum, bæði í Reykja-
vík og Ytri-Njarðvík.
títför Guðríðar fer fram frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 14.
mennsku sem hún bjó yfir í garð
annarra.
Ógleymanlegar eru þær stundir,
þegar ég kom í heimsókn til þín,
amma mín, og þú skáldaðir handa
mér sögur úr heimi ævintýranna.
Tröllin og álfamh- urðu ljóslifandi
fyrir mér og gátu þess vegna verið
bak við næsta hól. Að dvelja hjá þér
gat verið hreinn ævintýraheimur.
Elsku amma. Við þökkum þér
fýrir þær yndislegu stundir sem við
áttum saman og allan þann dygga
stuðning sem þú veittir okkur og
munt veita. Minningin um þig mun
lifa í hjarta okkar um ókomna tíð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Stefán og Gylfi.
Nú er komið að þeirri stundu að
kveðja þá manneskju sem mér þótti
einna vænst um. Hana ömmu mína.
Hún amma var þannig af guði gerð
að hún gat ekkert illt sagt eða gert.
Hún skein aðeins af kærleik, gleði
og hlýju til náungans.
Hvert sem hún fór eða hvem sem
hún hitti var það aðeins kær-
leiksljós sem fylgdi henni og fékk
fólk til að líða vel í návist hennar.
Ég minnist þeirra stunda þegar
þú komst svo oft til okkar mömmu
og Óla og oftast með kjúklingabita í
poka og gast einfaldlega ekki farið
nema gefa Pésa þínum eitthvað eða
skutla honum eitthvað. Þannig
varst þú amma mín, ekkert nema
gleðin og kærleikurinn, sérstaklega
gagnvart þeim sem minna máttu
sín. Einnig er mér eftirminnilegt
hvað þú varst góð við hann Kristó-
fer minn og lékst við hann þótt þú
værir orðin mjög veik.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með sorg og söknuði en góðum
minningum en einnig fullur til-
hlökkunar að hitta þig í paradís.
Þinn
Pétur Axel.
í dag er ég að kveðja mjög kæra
vinkonu. Og kveð ég hana með mikl-
um söknuði. Við kynntumst fyrir
rúmum 16 árum þar sem við hitt-
umst við þær aðstæður að við vor-
um að hjálpa sömu manneskjunni.
Upp frá því myndaðist vinskapur
okkar á milli. Þegar rætt er um
vináttu hlýtur fyrst og fremst að
vera átt við það að finna til vellíðan-
ar í félagsskap konu sem vekur
áhuga og skilur hugsanir og smekk,
lítur ótakmarkað á verðleika okkar,
hvort maður er einmana, sjúk eða
ráðvillt. Við fáum umborið það allt
ef við vitum að við eigum vini eins
og þig, jafnvel þótt þeir geti ekki
hjálpað okkur, það nægir að þeir
eru til. Ef ég ætti að skrifa allt það
sem okkur fór á milli þá væri það
efni í margar bækur eftir öll þessi
ár sem vora svo ótrúlega fljót að
líða. Þú varst alveg einstakur vinur
sem vænti aldrei of mikils af öðrum
og fagnaði þegar mér gekk vel en
álasaði mér ekki fyrir að mistakast.
Og það var óumræðilega þægilegt
að finna til öryggis í návist þinni,
maður þurfti hvorki að vega né
meta hugsanir og orð, heldur gat
maður varpað þeim frá sér rétt eins
og þau væra með kjarna og hismi í
þeirri vissu að trygg hönd sigtaði
þau og héldi þeim sem eftir voru
þess virði og léti andblæ góðvildar
feykja hinum á brott. Þú kenndir
mér að aldurinn skiptir ekki máli ef
um góðan vin er að ræða. Þú kennd-
ir mér margt um lífið og tilveruna,
þolinmæði og góðsemi var þitt
aðalsmerki. Þú sýndi mér landið þar
sem þú ólst upp, þar tíndum við ber
og ræktuðum kartöflur, þú kynntir
mig fyrir aldraðri móður þinni,
börnum þínum og fjölskyldu.
Við ferðuðumst saman upp á
Akranes nokkrum sinnum með
Akraborginni, það var ýmislegt sem
við brölluðum saman og get ég ekki
annað en brosað með sjálfri mér
þegar ég hugsa um það. Mér finnst
ég enn geta heyrt rödd þína þar
sem þú spurðir hvort við ættum
ekki að fara að skreppa í bæinn og
fá okkur kaffi í Kringlunni og kíkja
síðan til Rósu eða Böggu, skoða
íbúðina hjá Ólöfu, koma aðeins við
hjá Valdimar eða skoða húsið sem
Reynir væri búinn að byggja.
I nokkur ár unnum við saman
bæði í skólanum og þar sem þú
varst forstöðukona gæsluvallar hér
í Njarðvík og er mér mjög minnis-
stætt hvað þú varst mikill barnavin-
ur. Þú bjóst til heilu dýragarðana
aðeins með pappír og skærum, þú
spilaðir á munnhörpu fyrir bömin
þar sem þau bæði sungu og döns-
uðu eftir og bjóst til heilu barnasög-
urnar þar að auki. Það var svo gam-
an að sjá hvað það var þér mikils
virði að vera með barnabörnin þín
og er mér sérstaklega minnisstætt
þegar þú varst núna síðustu ár með
hann Gylfa þinn og komst með hann
til mín, vildi hann helst altaf sitja
við eldúsborðið og fylgjast með
þessum konum tala um allt mögu-
legt og skoða bollana hvor hjá
annarri. Drengurinn hefur haldið
eftir þessa rannsókn á okkur að
þarna væru komnar konur sem
gætu nú svarað hverju sem væri því
allt í einu heyrist hátt og skýrt frá
honum eins og hann væri útskrifað-
ur úr kvæðamannafélaginu með öllu
sínum áherslum: „Nú er ég kátur
nafni minn nú er ég mátulegur." Við
urðum ekki lítið hissa á þessu frá
drengnum, við höfðum nú ekki upp-
lifað þetta áður þó að við hefðum
þekkt mörg börn um dagana og
horfðum á drenginn sem brosti sínu
blíðasta og vildi fá að vita hvað
þetta þýddi nú almennilega, vegna
þess að þetta væri það sem afi væri
svo vanur að segja. Það sem við
hlógum að þessu lengi eftir á.
Það var svo gott að fá þig í
heimsókn að ég verð lengi að átta
mig á því að þú kemur ekki aftur og
mikið á ég eftir að sakna þín en ég
vona að þér líði vel þar sem þú ert
núna laus við allar þjáningar. Ég
veit að það hefur verið vel tekið á
móti þér. Kæra vinkona, hafðu þökk
fyrir allt. Og kveð ég þig með þess-
um ljóðlínum eftir Vilhjálm Vil-
hjálmsson.
Eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Eg harma það en samt ég verð að segja
að sumarið líður allt of fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig
ég rýni út um rifurnar
ég reyndar sé þig allsstaðar.
Þá napurt er
Það næðir mér
Og nístir mig.
Guðbjört Ingólfsdóttir.
Nú er horfin á braut alveg ein-
stök kona, hún „Gauja okkar“, eins
og við kölluðum hana heima á
Brekkustígnum. Hún var mjög sér-
stök og átti alltaf stóran þátt í okk-
ar lífi. Hún fylgdist alltaf vel með
okkur systkinunum og naut þess
með okkur ef einhvert okkar stóð
sig vel og gat alltaf veitt okkur
styrk þegar með þurfti. Við nutum
þess alltaf svo innilega þegar hún
kom að kíkja í kaffi til mömmu
vegna þess að það var alltaf svo
mikil hlýja og notalegheit í kringum
Gauju. Okkur er alltaf svo minnis-
stætt þegar við vorum yngri og
vantaði að komast á milli staða því
þá tók Gauja aldrei annað í mál en
að fá að keyra okkur, því hún vildi
allt fyrir aðra gera. Vinskapur
mömmu og Gauju var aðdáunar-
verður og var yndislegt að fylgjast
með þeim við eldhúsborðið. Þar
vildum við öll helst vera þegar
Gauja kom og mamma vissi það
enda fór hún alltaf fínt í það ef þær
vildu næði en oft fengum við að sitja
og spjalla með. Við eigum eftir að
sakna þess mikið að sjá ekki Gauju
við eldhúsborðið hjá mömmu í
morgunkaffi.
Send ljós þitt og trúfesti þína.
Þau skulu leiða mig,
þau skulu fara með mig til fjallsins
þíns helga.
til bústaðar þíns.
Svo ég megi inn ganga að altari Guðs,
til Guðs minnar fagnandi gleði.
(Sálmur 43.34)
Með sárum söknuði,
Ingólfur, Magnús, Berglind,
Einara, Bergþóra og Soffía.
Elskuleg amma okkar er nú látin
og viljum við kveðja hana með
fáeinum orðum. Huggun okkar á
þessari stundu er að nú ert þú kom-
in í faðm móður, fóður, systra og
vina þinna. Við vitum að þau ylja
þér um hjartarætur og vernda þig.
Á sorgarstundu er gott að ylja sér
við ljúfar minningar sem við eigum
svo ótalmargar um ömmu Gauju
eins og við kölluðum hana. Fjöl-
skyldan var þér allt, þú vaktir yfir
velgengni okkar allra. Þú varst svo
sannarlega sólargeislinn svo hjart-
góð, umhyggjusöm, gjafmild og
laðaðir þú ávallt barnahópinn að
þér. Ferskt er í minni hversu vel þú
tókst á móti okkur ávallt með opn-
um örmum. Kímnigáfan þín var
mikil og áttir þú einstaklega
auðvelt með að sjá broslegar hliðar
á hlutunum og gast gert alla hluti
svo skemmtilega. Amma mun ávallt
eiga sinn stað í huga og hjarta okk-
ar og þótt hún hafi kvatt mun hún
áfram lifa með okkur í minning-
unni. Þó að hjartað sé fyllt söknuði
erum við líka glöð. Glöð og ánægð
yfir því sem hún amma gaf okkur,
þeim stundum sem við áttum sam-
an og minningum sem þær skilja
eftir, því þann fjársjóð getur eng-
inn tekið frá okkur. Við teljum það
hafa verið forréttindi að hafa átt
svona yndislega góða ömmu eins
og þig, erum við sannfærð um að
þú munt vaka yfir okkur. Viljum
við þakka þér fyrir yndislegu
stundirnar.
Guð geymi þig.
Við biðjum Guð að gefa Tryggva,
systkinunum, þeirra fjölskyldum og
ættingjum styrk á þessari sorgar-
stundu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð
(V.Briem)
Anna Kristín, Guðrún Björk,
Linda Guðríður, Siguijón Þor-
kell, Hilmar Þór, Marey Þóra.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐFINNA VILHJÁLMSDÓTTIR,
áður Hæðargarði 44,
er andaðist á heimili sínu, Seljahlið, fimmtu-
daginn 31. desember, verður jarðsungin frá
Seljakirkju í dag, föstudaginn 8. janúar,
kl. 15.00.
Brynhildur Kristinsdóttir,
Selma Kristinsdóttir,
Vilma Mar,
Hjálmar D. Arnórsson,
Halldóra F. Arnórsdóttir,
Hörður Diego Arnórsson,
Jóhann Diego Arnórsson,
Alma Diego Arnórsdóttir,
Guðfina Diego Arnórsdóttir,
Brynjólfur Árnason,
Erling Ottósson,
Anna Kristjánsdóttir,
Arngeir Lúðvíksson,
Kolbrún Emma Magnúsdóttir,
María Jenný Jónasdóttir,
Ævar Gestsson,
Karvel H. Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir sendum við ölium þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við fráfall og
útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR SELMU MAGNÚSDÓTTUR,
Grundarstíg 24,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 5 á Heil-
brigðisstofnuninni á Sauðárkróki sem veitti
henni og okkur ómetanlega hjálp í veikindum hennar.
Guð gefi ykkur öllum farsæld á nýju ári.
Svavar Einarsson,
Helena Svavarsdóttir, Reynir Barðdal,
Marta Svavarsdóttir, Sigurður J. Sigurðsson,
Magnús Svavarsson, Ragnheiður Baldursdóttir,
Sigriður Svavarsdóttir, Hallur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.