Morgunblaðið - 06.02.1999, Síða 38

VIKU
m
MORGUNBLAÐIÐ
38 LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1999
Fimmta
sætií
Bocuse d’Or
Sturla Birgisson náði glæsilegum árangri í
matreiðslukeppninni Bocuse d’Or og náði
þar fímmta sætinu. Steingrímur
STURLA, þreyttur að lokinni keppni, ásamt Paul Bocuse.
Sigurgeirsson ræddi við Sturlu og
veltir fyrir sér hvaða áhrif þessi
TT'EPPNIN
|\ Boeuse d’Or,
\_sem haldin er í
Lyon í Frakklandi
annað hvert ár, er ekki
hvaða matreiðslukeppni
sem er. Stofnandi keppn-
innar og forstöðumaður
hennar er einn þekktasti mat-
reiðslumaður Frakka á þessari öld,
Paul Bocuse. Að mati flestra er
þetta strangasta og virtasta mat-
reiðslukeppni sem haldin er. Úr-
slitin vekja alla jafna mikla athygli
um allan heim og sigurvegarinn
getur gengið að
bjartri framtíð
vísri. Kokkar frá
tuttugu og tveim-
ur þjóðum tóku þátt að þessu sinni
og höfðu flestir þeirra gengið í
gegnum erfíða forkeppni heima
fyrir áður en þeir fengu rétt til
þátttöku.
íslendingur tók nú þátt í keppn-
inni í fyrsta skipti og var það einn
reyndasti matreiðslumaður lands-
ins, Sturla Birgisson, yfírmat-
reiðslumaður Perlunnar, sem tví-
vegis hefur unnið keppnina mat-
reiðslumaður ársins.
„Það er númer eitt, tvö og þrjú
að hafa hausinn í lagi og hafa æft
vel og vera ör-
uggur með hvert
einasta handtak,"
segir Sturla þeg-
ar hann er spurður um hvað skipti
mestu máli þegar tekið er þátt í
keppni sem þessari. Hann segir
mikilvægt að þjást ekki af minni-
máttarkennd gagnvart öðrum og
þekktari þjóðum. „Sálfræðihlutinn
er 70% af þessu dæmi þegar í
keppnina er komið og restinn er
tækni, allt niður í minnstu smáat-
HVERT lítið handtak skiptir máli ef réttirnir eiga að vera fullkomnir.
BANDARISKI keppandinn nostrar við forréttinn sinn í eldhúsinu.
árangur gæti haft
fyrir íslenska
matreiðslu.
riði og bera fram matinn." Ekki (
síst hafi tveggja vikna „æfingabúð-
ir“ á veitingastaðnum Domaine de
Clah-efontaine hjá matreiðslu-
manninum Philippe Girardon skil-
að miklu. „Philippe hífði mig upp
um tíu sæti og einnig var mikil-
vægt að anda að sér franska loft-
inu og menningunni til að komast í
rétt hugarfar. Við vöknuðum sex á i
hverjum morgni og vorum mættir
á grænmetismarkaðinn í Lyon
klukkan hálfsjö. Það var mikill i
skóli og upplifun að sjá það sem
þar er á boðstólum. Eytt sinn var
ég búinn að velja út fallega, rauða
hollenska tómata. Philippe fussaði
hins vegar og sagði þá ómögulega.
Þeir væru eins og Cindy Crawford
að utan en ljótir að innan. Tómatar
yrðu að vera sólþroskaðir, einungis
þannig fengist rétta bragðið."
Sturla segir að þær sex klukku- j,
stundir sem keppnin vai-ði hafí g
verið stystu sex klukkustundir ævi *
hans. Þær hafí liðið eins og andar-
tak. Hann segir það vera sérstak-
lega minnisstætt þegar Paul
Bocuse kom sjálfur tö hans á með-
an hann var að ganga frá matnum
á diska og einnig hrós sænska yfir-
dómarans Mathiasar Dahlgren, en
hann sigraði í keppninni árið 1997.
Sagði Dahlgren að Sturla ætti
hæstu einkunn skilið.
„Þetta var mjög spennandi þeg-
ar úrslitin voru kynnt. Fyrst voru
annað og þriðja sætið, Frakkland
og Belgía, lesin upp en síðan tók
Bocuse upp umslag, þuklaði á því
og sagði: Það er ískalt. Þá þuklaði
hann á því aftur og þefaði og sagði:
það er fískilykt af því. Því miður
reyndist það hins vegar vera Nor-
egur.“
Sturla sagðist hins vegar hæstá-
nægður með fimmta sætið og að
þetta væri gríðarleg auglýsing fyr- I
ir íslenska matargerð. „Þetta sýnir
að það er ekki bara Gullfoss og
Geysir sem erlendir gestir geta
gengið að vísum á íslandi. Nú ætti
öllum að vera ljóst að islensk mat-
argerð er einnig á heimsmæli-
kvarða. Næsta skref er hins vegar
að undirbúa íslenska þátttöku fyrir
árið 2001, þegar keppnin verður
haldin næst.“
Sturla segir að fyrir matvælaút-
flutningsþjóð geti keppnin verið
öflug kynning. Norðmenn hafí lagt
Draumur um tákn
DRAUMSTAFIR Kristjáns Frímanns
Vitranir í draumi
í LÍTILLI fréttaklausu í Morg-
unblaðinu 27. janúar síðastliðinn
sem bar yfirskriftina „Freud fær
uppreisn" var frá því sagt að vís-
indamenn hefðu fundið út að draum-
ar, hraðar augnhreyfíngar (Rapid
Eye Movement) og hugsanir ættu
ekkert sameiginlegt, þessu væri
stjómað af ólíkum heilastöðvum. Og
í fréttinni var klykkt út með stað-
fastri yfirlýsingu sömu aðila um að
draumar eigi upptök sín í þeim
heilahluta sem gefur frá sér
dópamín (dópamín er taugaboðefni
og talið örva fíkn manna) til örvunar
óskum, löngunum og þrám. Vísindin
efla alla dáð en vaða einnig villu síns
vegar. Ef draumar væru aðeins örv-
unarlyf til að halda okkur vongóðum
í þessum táradal, værum við ekki
hugsandi verur heldur sem hvert
annað fé, og framfarir byggðust á
tilviljunum og stökkbreytingum.
Heimspekiformúlur mannsins um
tilurð og tilgang væru þvættingur,
Guð ekki til og Biblían tómt bull.
I Biblíunni er aragrúi draum-
sagna, meðal annarra er þessi um
fæðingu Jesú í Matt.18,19: „Fæðing
Jesú Krists var með þessum atburð-
um: María, móðir hans var föstnuð
Jósef. En áður en þau komu saman
reyndist hún þunguð af heilögum
anda. Jósef, festmaður hennar sem
var grandvar, vildi ekki gjöra henni
opinbera minnkun og hugðist skilja
við hana í kyrrþey. Hann hafði ráðið
þetta með sér en þá birtist honum
engill drottins í draumi og sagði:
Jósef, sonur Davíðs, óttastu ekki að
taka til þín Maríu heitkonu þína.
Barnið sem hún gengur með er af
heilögum anda. Hún mun son ala og
hann skaltu láta heita Jesú, því að
hann mun frelsa lýð sinn frá syndum
þeirra."
Draumurinn er því ekki bara boð-
tæki, hann er sendi- og móttökutæki
á þær eindir og þau hrif sem mælast
ekki með nútímatækni vísindanna en
sem kallast hughrif, hugsun, sál eða
heilagur andi. Þar er á ferðinni önn-
ur vídd sem okkur dauðlegum er
fjarstæða uns við dettum í hana líkt
og margar fírrur um tækni og vís-
indi gærdagsins eru sjálfsagðir hlut-
ir í dag.
Draumur „Margrétar“
Ég stend uppi á þakskeggi á ein-
hverju húsi og á þakskegginu gegnt
mér er maður, svartklæddur frá
toppi til táar, búningur hans sleikir
kroppinn og allar útlínur hans sjást
sem og höfuðlag. Hann horfir á mig
eins og bráð og ég er í hættu. Svört
slæða úr söki liggur yfir þakinu öllu
og blaktir. Til þess að bjarga mér
svipti ég slæðunni af hálfu þakinu
og ætla að láta hana fjúka út í busk-
ann (þá er ég orðin slæðan) og
redda mér þannig en ég fínn að
vindurinn er ekki nógur til þess að
feykja slæðunni neitt að ráði, ég
hendi slæðunni samt og horfi á hana
lenda í grasinu fyrir neðan mig og
festast þar í grasstráunum. Vonlaus
staða að mér finnst og ógnvekjandi
tilfinning að verða drepin af mann-
inum. Ég er slæðan í grasinu, sjón-
arhorn mitt er frá grasrótinni og ég
sé umhverfið breytast og sólin skín,
gulur fuglsungi vappar í grasinu.
Ég horfi á slæðuna morkna, slitna
og hverfa í grasið, ég er ungi í gras-
inu og ég er hólpin. Svo er ég að
planta trjám, óljóst þrjár plöntur, í
beinu framhaldi af því raða ég
steyptum kantsteinum í fallega röð,
síðan held ég á taupoka, helli úr
honum teskeiðum og 1
um göfflum úr silfri s
ég ætla að raða lík
framhaldi. Þetta
göngustígur sem ég
að vinna við og ég lít i
ir honum og í honum
hliðar eru sprungui
malbiki og ég heyri el
bróður minn Guðmi
segja bak við mig .
geri þetta ekki nema
fái að gera það s
þarf‘, og hann endurt
ur þetta mjög ákvei
Mér fannst hann stjó:
þessum aðgerðum n
göngustíginn.
Ráðning
Ef draumurinn
fyrst skoðaður frá
lagslegu sjónarhorni
sameiginlegum tákn
þá er húsið tákn sjálfs
og þakið tákn höfuðs:
Svarti liturinn merkir eitth'
ókunnugt, sem dylst, en ein
myrka orku. Að planta trjám
annað tengt gróðri merkir líf
vöxt. Fuglar vísa til sálar og fre
og göngustígur til lífsvegar. S
tæku og persónulegu táknin ■
taupokinn, silfurskeiðarnar og gs
arnir, kantsteinarnir, malbil
Guðmundur og hans hlutur ásí