Morgunblaðið - 06.02.1999, Síða 56

5á5 LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Geira Helga-
dóttir fæddist á
ísafirði 21. janúar
1934. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafírði 29.
janúar siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Helga Ragn-
heiður Hjálmars-
dóttir, f. 24.8. 1904
á Fremri-Bakka,
Nauteyrarhreppi, d.
,27.4. 1985, og Helgi
Hólm Halldórsson,
múrarameistari,
fæddur 12.6. 1897 á
Hólum, Helgafellssveit, d. 22.5.
1987. Fósturforeldrar hennar
frá fimm mánaða aldri voru
Kristján Marías Guðnason,
fæddur á Eiði í Súðavíkurhreppi
19.11. 1895, d. 21.4. 1959, og
Rögnvaldína Karítas Hjálmars-
dóttir, fædd á Fremri-Bakka í
Langadal 16.8. 1890, d 16.6.
1962. Systkini: Svandís, f. 7.8.
1931; Filippía, f. 7.10. 1932; Ás-
geir, f. 7.3. 1935, og Arndís, f.
27.8. 1936. Fóstursystkini:
Ragnheiður, f. 29.8. 1912, d.
*.20.7. 1985; Ásgeir, f. 3.5. 1914,
d. 27.10. 1934; Hjálmar Bjami
Krisljánsson, f. 2.12. 1917, d.
22.1. 1999; Filippía, f. 16.10.
1921; Hjálmar Sigurðsson, f. 3.5.
1945.
Geira giftist 19.1. 1957 eftir-
lifandi eiginmanni sinum, Guð-
mundi Steinari Gunnarssyni, f.
14.5. 1933 á Ytri-Völlum,
Elsku hjartans mamma mín, þá
er þessu jarðneska lífi þínu lokið,
ijg þér er trúlega ætlað annað hlut-
verk á öðru tilverustigi. Mér finnst
svo óendanlega sárt að missa þig.
Eg á þér og pabba svo mikið að
þakka. Við vorum svo samrýndar
mæðgur, alltaf gat ég leitað til þín
með vandamál mín, stór og smá.
Minningarnar er ómetanlegar sem
við áttum saman, t.d. frá skíðunum,
leikfiminni og sundinu, þú varst
eins og ég, hafðir mikla þörf fyrir
að stunda íþróttir. Söngurinn var
þér svo mikils virði, enda söngstu
mikið um ævina. Mamma mín, þú
hafðir svo mikið að gefa og bjóst yf-
ir svo miklum kostum. Þú varst svo
barngóð, þú varst svo góð við dæt-
ur mínar þær Huldu og Emu
^ensínu. Missirinn er mikill og er
erfitt að ímynda sér framtíðina án
þín. Takk fyrir allt og fyrir þann
mikla auð sem þú skilur eftir. Ég
mun varðveita hann í hjarta mínu.
Elskulega mamma mín,
mjúk er alltaf höndin þín,
tárin þorna sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn.
Þegar stór ég orðinn er,
allt það launa skal ég þér.
(SJJ)
Katrín Guðmundsdóttir.
Mig langar með þessum fáu lín-
um að minnast tengdamóður minn-
ar, hennar Geiru Helgadóttur, sem
lést á ísafirði 29. janúar sl. Geira
mín, ég veit að þér líður vel þar
sem þú dvelur nú meðal ættingja
og vina, það finn ég í hjarta mér.
Vafalaust munt þú fylgjast vel með
og vaka yfir velferð barnabarnanna
sem voru líf þitt og yndi. Þú varst
mikil félagsvera og hafðir mikla
þörf fyrir að hafa fólk í nálægð og
ófáum stundum eyddir þú við að
undirbúa kaffi- og matarboð jafnt
fyrir fjölskylduna sem vandalausa.
Fjölskylduböndin voru þér mikils
virði og þú lagðir þig alla fram við
að hlúa að þeim og rækta. Ég man
vel okkar fyrstu kynni er ég kom í
mína fyrstu heimsókn á Drafnar-
götuna á Flateyri, ég var nokkuð
kvíðin en sá kvíði varð strax
ástæðulaus því móttökurnar sem
ég fékk voru svo innilegar. Þú hafð-
ir undirbúið veisluborð og þarna
ræddum við tvær ásamt henni Katý
(Sittur þinni um heima og geima.
Kirkjuhvamms-
hreppi, V-Hún.,
rekstrarstjóra hjá
Vegagerðinm á
Isafirði. Börn þeirra
hjóna eru 1) Gunnar
Helgi, f. 12.10. 1956,
umdæmisstjóri
Vegagerðarinnar á
Sauðárkróki. Maki
Hrefna Bjarnadótt-
ir, f. 30.10. 1964 á
Isafirði, hár-
greiðslumeistari á
Sauðárkróki. Dætur
þeirra eru Ásdís, f.
15.7. 1989, og
Katrín f. 30.11. 1994. Gunnar
átti áður soninn Hauk, f. 3.11.
1981, með Elínborgu Sigurðar-
dóttur, kennara í Keflavík. 2)
Rögnvaldur, f. 16.12. 1957,
framkvæmdastjóri á Sauðár-
króki. Maki Deborah Lynne
Robinson, f. 11.1. 1962 í George,
Suður-Afríku, ferðamálafulltrúi
á Sauðárkróki. Dætur þeirra
eru Alexandra, f. 7.7. 1989,
Steinunn, f. 9.5. 1993, og Mon-
ika, f. 4.8. 1997. 3) Katrín, f.
31.1. 1961, þolfimikennari á
Þórshöfn. Maki Guðmundur
Jónatan Baldursson, f. 18.3.
1958 í Reykjavík, forstöðumað-
ur á Þórshöfn. Dætur þeirra eru
Hulda, f. 3.9. 1983, og Erna
Jensina, f. 7.3. 1996.
títfor Geiru fer fram frá Dals-
kirkju í Valþjófsdal í Önundar-
firði í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Fastur punktur í fjölskyldutengsl-
unum voru samverustundir okkar
úti í Dal, í sumarhúsinu sem fjöl-
skyldan hafði komið sér þar upp.
Hvergi leið þér betur en við gróð-
ursetningu í Dalnum innan um
fuglasönginn og óminn frá leik
barnabarnanna.
Elsku Geira, hafðu þökk fyrir
samverustundirnar og megi þér
líða vel í nýjum heimkynnum.
Þín tengdadóttir,
Hrefna Bjarnadóttir.
Elskulega amma mín, ég er alveg
viss um að þér líður mun betur þar
sem þú ert núna, því að þú hefur
fengið hvíld hjá Guði. Þetta var
búin að vera löng og erfið barátta
hjá þér og ég er stolt af þér. Ég
veit þú ferð aldrei frá mér, því þú
ert orðin hluti af mér sem hverfur
aldrei. Ég man alltaf þegar ég, þú
og mamma fórum að gróðursetja
úti í Valþjófsdal á landi sumar-
bústaðarins sem við áttum. Þegar
það var búið fengum við okkur
alltaf eitthvað gott að borða, fórum
svo í sólbað eða að vökva gróður-
inn. Jólin voru alltaf hátíðleg hjá
okkur og við höfðum alltaf verið
saman um jólin nema tvisvar síðan
ég fæddist fyrir 15 árum. Amma
mín, þú varst svo myndarleg
húsmóðir, alltaf að baka og húsið
var alltaf svo hreint hjá þér. Ég gat
alltaf hlaupið til ykkar afa þegar ég
var búin í skólanum, það var svo
stutt að fara. Það sem ég, þú og afi
gerðum alltaf árlega var að tína
ber, safta og búa til sultu úr beijun-
um. Þú og afi hafið skapað sérstak-
an sess í lífi mínu og því mun ég
ávallt sakna þín.
Hulda Guðmundsdóttir.
Okkur langar til að minnast þín
systir og mágkona Geira Helga-
dóttir. Við eigum margar góðar
minningar um þig og ykkur hjónin í
gegnum tíðina. Þú varst mjög opin
og glaðlynd og fljót að kynnast
fólki. Samband þitt og Mumma við
börnin ykkar, tengdabörn og
barnaböm var með eindæmum
gott. Eftir að börnin ykkar fluttu í
önnur byggðarlög atvinnu sinnar
vegna, varð erfiðara um samskipti,
en það var sama hvort þið voruð
stödd heima hjá ykkur eða í öðrum
landshlutum ýmissa erinda, alltaf
voruð þið í daglegu sambandi við
eitthvert þeima. Við minnumst
margra heimsókna ykkar hingað
suður og okkar vestur á firði, þó
þær væru nú færri. Ekki var talið
eftir sér að fara með gestina vestur
í Arnarfjörð til að skoða byggða-
safn og þiggja veitingar eða upp á
Breiðadalsheiði að tína fjallagrös,
sem við höfðum aldrei áður séð
öðruvísi en í umbúðum. Fyrir
nokkrum árum fékkst þú sjúkdóma
þá sem að lokum höfðu yfirhöndina
í lífsbaráttu þinni. Þú varst ákaf-
lega dugleg og jákvæð í þeirri
baráttu. Það var þér mikill styrkur
að eiga góðan mann þar sem
Mummi var. Samband ykkar hefur
alla tíð verið til fyrirmyndar og hef-
ur ekki síst sýnt sig í þeirri um-
hyggju, ósérhlífni og dugnaði sem
hann hefur sýnt allan þann tíma
sem þú barðist við veikindi þín.
Hafi hann innilegar þakkir fyrir.
Það verður ekki ofsögum sagt að
þú hafir verið óvenju vinmörg. Oft
hefur stutt og tilviljanakennd
viðkynning þín við fólk orðið að
ævilangri vináttu. Þú hafðir alltaf
náið og gott samband við systkini
þín og maka þeirra. Þessar línur
eru settar á blað til þess að lýsa
okkar góðu kynnum við ykkur
Mumma. I okkar augum voruð þið
ávallt eitt. Mummi minn, við vott-
um þér innilega samúð og finnum
sárt til með þér. Börnum ykkar,
tengdabörnum og barnabörnum
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Við vitum hvað
þið hafið misst.
Svandís og Sigurður.
Elsku Geira mín!
Nú er þínum erfiðu veikindum
lokið. Þó að við hefðum viljað hafa
þig lengur hér hjá okkur vitum við
að þér líður betur núna, og við vit-
um líka að margir finna til sárs
saknaðar á þessari stundu. Margar
minningar koma upp í hugann. Við
kynntumst þér þegar við fórum að
vinna hjá þér. Þú varst þeim mann-
kostum gædd að öllum sem kynnt-
ust þér leið vel í návist þinni, og það
var svoleiðis með okkur allar að
þegar vinnutíma okkar var lokið
vorum við ekki tilbúnar að fara frá
þér. Hugur okkar var ætíð hjá þér.
Við reyndum að hjálpa þér, til þess
að þú gætir verið sem lengst heima,
því þar þráðir þú að vera. Hjá þér
var alltaf stutt í brosið, jafnvel þín-
ar síðustu stundir fórst þú að gera
að gamni þínu við okkur og við
hlógum og hlógum eins og smá-
stelpur. Það var mjög lærdómsríkt
fyrir okkur að fá að kynnast þér og
við lærðum margt af þér, t.d. þegar
þú baðst okkur að baka fyi'ir þig
kökur. Við spurðum þig um upp-
skriftir, þá sagðir þú „það þarf
enga uppskrift“, svo sagðirðu bara
hvað ætti að fara í kökuna, allt var
til í kollinum á þér. Alltaf vildirðu
hafa heimili þitt fallegt og snyrti-
legt, og nóg til með kaffinu fyrir
gesti. Það var líka mjög gestkvæmt
hjá þér og þannig vildir þú líka hafa
það, allt fullt af vinum og kunningj-
um. Þá leið þér vel. Þú varst stolt af
fjölskyldu þinni og alltaf var mikill
spenningur þegar þau voru vænt-
anleg til ísafjarðar. Mesti spenn-
ingurinn var að fá ömmubörnin. Þú
varst svo glöð í hjarta þínu þegar
þau komu öll um jólin og áramótin,
og þú gast haft ömmubörnin í
kringum þig. Það vantaði bara
Hauk, því öll börn hændust svo
mjög að þér. Elsku Geira, við vilj-
um þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast þér. Við áttum yndislegan
tíma með þér, sem var mjög þrosk-
andi, en líka erfiður á köflum. Okk-
ur þótti öllum vænt um þig. Þú
varst okkur mjög kær. Elsku Guð-
mundur, Þetta er búinn að vera erf-
iður tími hjá þér, hugsaðu nú vel
um þig og megi minningar um góða
eiginkonu ylja þér um hjarta á erf-
iðum stundum. Við vottum þér,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum innilega samúð. Vertu sæl
Geira mín. Guð blessi þig og minn-
ingu þína.
Brynja, Elínborg, Elva og
Sigurbjörg (Sibba).
Geira fóstursystii' mín kom á
heimili foreldra minna þegar hún
var tveggja mánaða gömul. Ég man
eftir því þegar móðir mín kom með
hana, vafða inn í sæng, í mótorbáti
frá Isafirði heim til Flateyrar. Var
mikil tilhlökkun og gleði hjá okkur
systkinunum að fá lítið barn á
heimilið. Ég var yngst minna systk-
ina, þá þrettán ára gömul, og hafði
alltaf þráð að eignast lítið systkini
sem ég gæti passað. Seinna þegar
ég eignaðist mínar dætur, passaði
hún þær og urðu þær síðan góðar
vinkonur.
Móðir Geiru var móðursystir mín
og hafði verið heilsutæp. Var það
samkomulag þeirra systra að móðir
mín tæki litlu stúlkuna í fóstur og
ólst hún síðan upp með okkur
systkinunum á bernskuheimili
mínu. Hún var okkur mikill
gleðigjafi og sat Hjalli bróðir minn
oft með hana á hnjánum og kenndi
henni lög og vísur. Geira dó, eftir
erfið veikindi, á sama sólarhring og
Hjalli var jarðsunginn.
Geira var með eindæmum góð
heim að sækja, enda var hún sér-
lega létt í lund og naut sín vel í
vinahópi. Hafi hún þökk fyrir allar
góðar stundirnar sem við áttum
saman.
Ég bið góðan Guð að blessa
Geiru og veita aðstandendum henn-
ar styrk og trú á erfiðri stundu.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins tO þig aftur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(S. Kr. Pétursson.)
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(V. Briem.)
Megi kær frænka fara í friði.
Filippía Kristjánsdóttir.
Hún Geira frænka er látin. Hún
lést í Sjúkrahúsi ísafjarðar hinn 29.
janúar síðastliðinn eftir erfiða sjúk-
dómslegu. Þótt við vissum að hveiju
stefndi trúum við því varla að hún
sé ekki lengur á meðal okkar. Geira
ólst upp hjá Rögnvaldínu ömmu og
Kristjáni afa á Flateyri Hún var
eins og systir okkar, það var yndis-
legt að vera í návist hennar. Það var
gott að geta leitað til hennar, enda
var hún alltaf reiðubúin að hjálpa ef
með þurfti, því henni var margt til
lista lagt. Það var gott að koma til
Geiru og Mumma á þeirra fallega
heimili á Flateyri og finna þá hlýju
og góðvild sem streymdi frá þeim.
Geira var ráðskona hjá Vegagerð
ríkisins í mörg sumur. Það var unun
að horfa á hana vinna, hún naut sín í
einu og öllu við þau störf, ávallt
glaðleg og einbeitt. Ég átti því láni
að fagna að vera henni til aðstoðar
eitt sumar í vegavinnunni, það var
skemmtilegur tími. Geira var söng-
elsk mjög og ég minnist þeirra ára
er við sungum saman í kirkjukórn-
um á Flateyri, eða á skemmtunum,
og Sara Vilbergs spilaði undir á gít-
arínn. Geira var með hæstu og
bestu milliröddina. Þetta eni óg-
leymanleg ár. Það var svo gott að
tala við Geiru, maður fann þessa
hlýju og umhyggju sem einkenndi
hana svo mjög. Hún naut þess að
tala um börnin sín og ekki síst
barnabörnin eftir að þau komu í
heiminn. Minningarnar streyma
fram í hugann er ég kveð þessa
Ijúfu vinkonu. Megi góður guð
styrkja Mumma, bömin, tengda-
börn, bamaböm og systkini hennar
í sorginni.
0, Jesú, séu orðin þín
andláts síðasta huggun mín.
Sál minni verði þá sælan vís
með sjálfum þér i paradís.
(Hallgr. Pét.)
Erna Friðbjörg Einarsdóttir.
GEIRA
HELGADÓTTIR
Það er sárt að sjá á eftir tveim
bestu vinum í fjölskyldunni á einni
viku.
Geira Helgadóttir var mér sem
góð systir og vinkona í gegnum ár-
in. Minningar streyma fram í hug-
ann og eru mér dýrmæt eign.
Bernskan var björt. Á Flateyri átti
Geira góða fósturforeldra og fóst-
ursystkin, jafnframt átti hún sitt
annað heimili hjá foreldrum og
fjómm systkinum á Isafirði. Árin
mín og Geiru eru samofin í óslitinn
vinarþráð, hvort sem við vorum að
leik í snjónum að vetri eða rifjuðum
heyið á afatúni og fengum að sofa í
tjaldi á sumrin. Barnaskólaárin
okkar voru góð og Geiru gekk vel í
námi og var bókelsk, enda átti hún
að vini góðan leiðbeinanda, hann
Nonna sem beið barnanna í fjöl-
skyldunni, þau áttu góðar stundir í
litlu stofunni hans. Snemma fórum
við að hjálpa mömmum okkar í
félagsstörfum, þó ekki væri annað
en að flétta músastiga og
sælgætiskörfur fyrir barnaball
kvenfélagsins Brynju, eða selja fal-
leg merki og blóm til fjáröflunar
Mæðrastyrksnefndar.
Við gerðumst skátar í Framherj-
um, vorum í íþróttafélaginu Gretti
og eftir fermingu var sjálfsagt að
syngja í kirkjukórnum, en í barna-
skóla sungum við í fjórradda kór
undir stjórn Sigríðar Benedikts-
dóttur og vorum í barnastúkunni
Hörpu sem Sveinn Gunnlaugsson
stjórnaði af myndarskap, allstaðar
var sungið. Við Geira, Sara, Inga
Magga og Gógó mynduðum söng-
hóp, sungum þríraddað og kölluð-
um okkur Eyrarrósir og áttum
margar gleðistundir á unglingsár-
um.
Árið 1951 fórum við Geira saman
í kaupavinnu til Lárusar í Gríms-
tungu í Vatnsdalinn fallega og sum-
arið eftir fórum við í fagran Borg-
arförðinn þar sem Geira var á Arn-
bjargarlæk en ég á Hamraendum.
Þetta voru lærdómsrík sumur og
skemmtileg. Ekki fór Geira fram-
hjá fiskinum frekar en við hinar
stelpurnar og eftir langa, stranga
vinnuviku rétti verkstjórinn okkur
brjóstsykurspoka, það var nú
bónusinn í þá daga.
Árin 1953-54 stundaði Geira nám
í Húsmæðraskólanum á Isafirði,
þar vorum við saman í 9 mánuði og
öll kennsla miðuð við að gera okkur
hæfar til húsmóðurstarfa. Þarna
vorum við yfir 30 stúlkur og alltaf
sungið við stjórn Ragnars H. Ragn-
ar en Geira hafði fallega alt-rödd.
Svo kom stóra ástin í lífi hennar
er hún kynntist Guðmundi Steinari
Gunnarssyni, hann kom úr
Valþjófsdalnum frá Þorfinnsstöð-
um, gjörvulegur góður drengur.
Þau giftust 19. janúar 1957, en í
ágúst 1956 hafði ég gifst Björgvini
Þórðarsyni. Við byijuðum búskap
hvor sínum megin við Bárugötuna,
þar eignuðust þau synina Gunnar
Helga og Rögnvald og við okkar
eldri syni, það var daglegur sam-
gangur og synirnir leikfélagar.
Árin 1960-61 byggðum við sam-
an hús okkar og heimili að Eyrar-
vegi 12. Geira og Mummi á efri hæð
en við niðri, þá fæddist þeim dóttir-
in Katrín, voru þær mæðgur mjög
nánar. Geira var lánsöm í einkalífi
og starfi. I áraraðir vann hún með
manni sínum við matreiðslu, en
hann var verkstjóri hjá Vegagerð
ríkisins. Þetta var mikið starf og
oftar en ekki vann hún heima um
helgar að búa í haginn fyrir næstu
viku. Eftir að ráðskonustarfi lauk,
voru mjög oft Vegagerðarstarfs-
menn í fæði og jafnvel í húsnæði, en
þá höfðu þau hjón flutt sig yfir að
Drafnargötu 15.
Mjög gestkvæmt var á heimili
þeirra hjóna enda gestrisin og góð
heim að sækja. Árið 1994 er minnst
var 70 ára afmælis Flateyrar vor-
um við svo heppnar stelpurnar að
eiga saman smá stund. Inga kom
frá Nýju Mexíkó og enn sungu
Eyrarrósir gamla góða dægurlagið
„Stafróf ástarinnar". Seinni árin
voru svo helguð barnabörnunum
sem hún unni svo mjög og annaðist
vel.
Undanfarin ár hafði Geira átt við
heilsubrest að stríða og um miðjan