Morgunblaðið - 06.02.1999, Qupperneq 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1999
+ Ægir Breiðfjörð
Friðleifsson
fæddist á Hell-
issandi 17. júlí 1934.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Sjúkra-
húss Reykjavíkur
að morgni 1. febrú-
ar siðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Karólína Þórðar-
dóttir, f. 19. ágúst
1906, d. ll.nóv.
1979, og Friðleifur
Þórðarson, f. 18.
mars 1905, d. 17.
ágúst 1960. Núlif-
andi systkini Ægis eru Bára,
Jón, Svavar og Grétar. Sam-
mæðra eru Hjördís, Sigurjón og
fósturbróðir þeirra er Þór-
inundur Hjálmtýsson. Látin eru
Guðrún, María og Friðrún.
Hinn 17. júlí 1955 kvæntist Æg-
ir Sveinsínu Guðmundsdóttur
frá Berserkjahrauni, f. 6. janú-
ar 1930. Foreldar hennar voru
Kristín Pétursdóttir, f. 24.
ágúst 1887, d. 6. desember
1976, og Guðmundur Sigurðs-
son, f. 26. ágúst 1887, d. 30.
sept. 1946. Ægir og Sveinsína
bjuggu fyrst í Hafnarfirði en
fluttust árið 1958 í Gaulverja-
bæjarhrepp í Árnessýslu, fyrst
að Rútsstöðum, siðan að Vallar-
hjáleigu og loks að Hamri þar
Elsku pabbi. Við töluðum oft
saman um vini mína og í gegnum
tíðina þá hafa þeir stundum verið
margir en í seinni tíð færri en
traustari. En nú þegar þú ert far-
inn, hef ég misst minn besta vin,
þó ég haldi áfram að tala við þig.
Því ég veit þú verður hjá mér
áfram og hjálpar mér að breyta
rétt.
0, þá náð að eiga Jesú
einkavin í hverri þraut.
0, þá heill að halla mega
höfði sínu’ í Drottins skaut.
0, það slys því hnossi’ að hafna,
hvflíkt fár á þinni braut,
ef þú blindur vilt ei varpa
von og sorg í Drottins skaut.
(M.Joch.)
Þakka þér fyrir allt. Sjáumst
seinna.
Þín dóttir og vinkona,
Björg E.
Elsku pabbi. Þegar ég sit hérna
við eldhúsborðið og reyni að
skrifa þessi örfáu orð til þín, koma
margar minningar upp í hugann.
Hérna sátum við oft á dag yfir
kaffibolla því þú kíktir svo oft á
okkur. Þú lést þig miklu varða um
okkar hagi, það sást best á því
hvað þú varst búinn að hjálpa okk-
ur mikið í fyrirtækinu eftir að þú
hættir að vinna. Það voru fáir dag-
arnir sem þig vantaði í framleiðslu.
Þú hafðir alltaf áhyggjur af því að
það kæmi eitthvað fyrir okkur hin.
Miklar áhyggjur hafðir þú þegar
við fórum til Kanarí um jólin. Þú
varst svo hræddur um að flugvélin
myndi hrapa. Þú sagðir mér að þú
hefðir lítið sofið fyrir áhyggjum
nóttina sem við komum heim. Mik-
ið varstu ánægður þegar við kom-
um heim því þér hafði leiðst svo
mikið þessar þrjár vikur sem við
vorum í burtu. Okkur hérna á ef-
laust eftir að leiðast miklu meira
að fá ekki að sjá þig og hafa þig
ekki hjá okkur lengur. En við eig-
um svo mikið af góðum minningum
um þig og það mun hjálpa okkur í
sorginni og eins að vita það að þér
líði vel hjá Guði og með öllum þeim
sem farnir eni á undan.
Elsku pabbi, þakka þér fyrir all-
ar góðu samverustundirnar sem þú
hefur geflð mér og mínum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
sem þau bjuggu til
ársins 1983 að þau
flytja að Tjarnar-
lundi á Stokkseyri.
Börn þeirra eru:
Kristinn Karl, f. 28.
maí 1956, maki
Hrönn Baldursdótt-
ir, börn þeirra eru
þijú og barnabarn
eitt; Guðrún Breið-
Ijörð, f. 28. júlí
1958, maki Kjartan
Jóhannsson, dætur
hennar eru tvær;
Friðleifur Valdi-
mar, f. 12. júlí 1960;
Fjóla Breiðíjörð, f. 31. maí
1963, maki Símon Ingvar Tóm-
asson, börn þeirra eru fjögur;
Guðmundur Breiðfjörð, f. 24.
júlí 1965, maki Annemarie Bæk
Ægisson, hans börn eru tvö;
Björg Elísabet, f. 30. apríl 1967,
sambýliskona Björg Þorkels-
dóttir. Fósturdætur Ægis, dæt-
ur Sveinsínu eru: Olafía Ingólfs-
dóttir, f. 30. maí 1952, maki
Helgi Stefánsson, börn þeirra
eru fjögur og barnabörn tvö;
Gróa Ingólfsdóttir, f. 9. febrúar
1953, maki Sveinn Sigurðsson,
börn þeirra eru fjögur og
barnabörn þijú.
Útför Ægis fer fram frá Stokks-
eyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guð geymi þig, pabbi minn.
Þín aottir
Fjóla.
Fyrir rúmum sextán áimrn kom
ég fyrst að Hamri í Gaulverjabæj-
arhreppi með núverandi eiginkonu
minni, Fjólu Ægisdóttur. Þau
stóðu í eldhúsinu hjónin Ægir og
Sveina, buðu mig velkominn, og
Ægir bað mig, glettinn á svip, að
líta út um eldhúsgluggann og spá
fyrir sig í veðrið, því ég væri jú
„einu sinni sjómaður“. Ég man
ekki hvort ég lét til leiðast, en hvað
sem öllum spádómum líður, hef ég
átt góða vini síðan, þar sem þau
hjón eru.
Síðan þá höfum við Ægir mikið
spáð og spekúlerað, bæði í veðrið
og alla tilveruna í heild. Ægir var
tíður gestur á heimli okkar Fjólu
dóttur sinnar, og segja má að ekki
hafi liðið sá dagur án þess að hann
liti við í kaffi, eða til að aðstoða
okkur við fyrirtæki sem við rekum.
Þá var jafnan glatt á hjalla, því við-
mót hans einkenndist, oftar en
ekki, af glensi og gamni, eins og
svo margir vita sem hann þekktu.
Hann var fastur punktur í til-
veru okkar, og ekki síst barnanna
okkar, sem hann bar mikla um-
hyggju fyrir. Börnin okkar Fjólu
leituðu oft til Ægis afa með vanda-
málin sín, því hann mátti ekkert
aumt sjá, án þess að reynt yrði að
bæta þar úr. Minningin um hann
mun lifa í hjörtum okkar, og
þannig verður hann áfram fastur
punktur í lífi fjölskyldunnar.
Elsku Ægir vinur minn, ég veit
að þér líður vel þar sem þú ert
núna, í faðmi þess sem gaf okkur
lífið, Guðs almáttugs, þess sem
kallar okkur síðan eitt af öðru á
sinn fund, þar sem við munum hitt-
ast aftur.
Þinn tengdasonur og vinur,
Símon Tómasson.
Elsku besti afi. Þú varst dagleg-
ur þáttur í lífi okkar sem ekkert
getur komið í staðinn fyrir. Það
verður alltaf gott að hugsa um þig
því við eigum bara góðar minning-
ar um þig, eins og þegar við tókum
upp úr kartöflugarðinum ár eftir
ár og fórum á rúntinn saman dag
ÆGIR BREIÐFJÖRÐ
FRIÐLEIFSSON
eftir dag. Þú varst bæði góður afi
og góður vinur sem aldrei mun
gleymast. Við trúum og vonum að
þú sért á góðum stað núna og líði
vel. Við munum aldrei gleyma þér
svo lengi sem við lifum. Takk fyrir
allt.
Bjarnfríður (Benna)
og Berglind (Begga).
Elsku afi. Við söknum þín svo
mikið og okkur langar til að fara
með uppáhaldsbænina okkar fyrir
þíg-
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
Guð veri með þér.
íris,Álfheiður
og Oskar.
Það er komið að kveðjustund og
hún tregablandin. Ægir, elskuleg-
ur afi minn, vinur og langafi hefur
kvatt þennan heim. Við höfum haft
mismikinn tíma til að deila með
honum samvistum, allt frá tuttugu
árum, rúmum tveimur árum og
niður í rúma tvo mánuði. Fyrir
einu og hálfu ári vorum við á
spjalli við afa og þessi kveðjustund
hans komst til tals. Hann hafði það
á orði að þegar kallið hans kæmi
skyldum við ekki gráta. Þetta er
ekki hægt að skilja á annan hátt en
þann að hann hafi sjálfur vitað að
styttra yrði í þetta en margan
grunaði. Svona loforð er ekki hægt
að samþykkja.
Það verður tómlegt í Tjamar-
lundi og skrýtið að sjá afa ekki
sitja í eldhússtólnum, eða koma
fram nývaknaðan eftir hádegislúr-
inn, sem var honum svo mikils
virði. Af alúð og natni hugsuðu þau
saman um pútumar sínar, afi og
amma. Afi gerði nú ekki mikið úr
þessum búskap, þetta var meira til
gamans gert en hitt.
Litli langafastrákurinn, Aron
Karl, fékk ekki langan tíma með
afa, og óvíst að hann muni nokkuð
eftir honum, en afi fékk þó að sjá
hann taka fyrstu sporin inn í þenn-
an heim, sem hann er nú búinn að
yfirgefa sjálfur.
Elsku amma, góður Guð veri
með þér og hjálpi þér á þessari
erfiðu stundu. Við vitum fyrir víst
að afi bíður eftir þér í sínum nýju
heimkynnum og tekur vel á móti
þér og okkur öllum þegar þar að
kemur.
Elsku afi, þín verður sárt sakn-
að.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar jfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Aðalbjörg, Þórir
og Aron Karl.
Afi er dáinn. Það er erfitt að
sætta sig við að eiga ekki eftir að
sjá hann meira og geta rætt við
hann. Það verður skrýtið að sjá
hann ekki fara til hænsnanna eða
trítla með honum þangað. Hann
hafði yfirleitt hænur og þegar þau
amma bjuggu í sveitinni voru þær
oft ansi margar að okkur fannst.
Það var gaman að fara með í
hænsnakofann, hjálpa til við að
gefa og tína egg og sjá hvað hugs-
að var vel um þær.
Afi var alltaf rólegur og yfirveg-
aður. Við munum ekki eftir að hafa
heyrt hann skipta skapi við einn né
neinn. Við getum tekið það til fyr-
irmyndar og hugsað um að engum
gerir gott að æsa sig og vera með
læti, heldur hugsa um lausn í ró-
legheitum sem allir geti í sátt við
unað.
Afi var mikill selskapsmaður og
fannst gaman að hafa fólk í kring-
um sig. Hann hafði sig ekki mikið í
frammi. en skemmti sér alltaf vel.
Hann leyndi á sér og það var stutt
í húmorinn ef vel var hlustað.
Fyrstu skólaárin okkar eldri
systkinanna era okkur minnis-
stæð. Þá kom blár Land-Rover að
sækja okkur og það var enginn
annar en afi sem var skólabílstjór-
inn.
Tvennt er okkur ofarlega í
minningunni um afa. Annað er að
hann átti til að reka fólsku ten'n-
urnar út úr sér og gretta sig í leið-
inni. Ailtaf vakti þetta í senn undr-
un og hlátur. Hitt var að á öðrum
þumalfingri var geysistór kúla. Við
kepptumst oft um að fá að skoða
hana, koma við og klípa. Afa þótti
það alltaf sjálfsagt mál að leyfa
okkur það. Okkur fannst því sjón-
arsviptir þegar hann lét fjarlægja
kúluna.
Að leiðarlokum viljum við þakka
HJÁLMAR BJARNI
KRISTJÁNSSON
+ Hjálmar Bjarni
Kristjánsson
fæddist á Flateyri 2.
desember 1917.
Hann lést á Land-
spítalanum 22. janú-
ar síðastliðinn og
fór útior hans fram
frá Áskirkju 28.
janúar.
Systrabörnin og
fóstursystkinin,
Hjálmar B. Kristjáns-
son og Geira Helga-
dóttir, era látin.
Hjálmar og Geira létust með viku
millibili, Hjálmar á afmæliskvöldi
Geira, en hún að útfararkvöldi
Hjáimars. Eftir stendur minning
mín.
Ég var tekin í fóstur sem korna-
barn af Ragnheiði, systur Hjálm-
ars, fóstursystur og frænku Geiru.
Þó spölur væri á milii húsa, hittist
kj arnafj ölskylda Rögnvaldínu
ömmu og Kristjáns afa daglega.
Hjalli reyndist mér, óskyldri, góð-
ur frændi og vinur, ævinlega vor-
um við velkomin á heimili hans og
Siggu.
Minningarnar eru svo margar og
ljúfar, hvort heldur var farið í hey-
skap á Traðarnesið eða Selabólið,
eða stóri dagur sumarsins þegar
fjölskyldan safnaðist saman við ull-
arþvottinn við Hólsá á Strönd.
Einnig minnist ég yndislegrar
helgar þegar iegið var
við og slegið gras á
Hvannökrunum, sem
síðan var látið í balla
og þeir rannu hlíðina
niður í fjöru. Þarna
vora að verki vinir og
mágar, Hjalli, Einar
og konur þeirra, við
Geira og Maja fengum
að vera með.
Ég minnist Hjalla,
lífsglaðs manns. En
hans gæfuspor var að
eiga Sigríði Péturs-
dóttur að eiginkonu og
svo bamgóður sem hann var,
reyndist hann Ásgeiri syni Sigríðar
traustur fósturfaðir. Á jóladag var
fastur siður í fjölskyldunni að allir
fóra í boð til Siggu og Hjalla, þar
var alltaf rými og við krakkamir
undum okkur svo vel við söng og
spil með þeim fullorðnu og allir
nutu höfðinglegra veitinga. Það var
mikið sungið í fjölskyldunni og átti
ég samleið með Hjalla í kirkjukóm-
um. Einnig minnist ég Hjalia sem
bíósýningarmanns, en það starf
hafði hann með höndum um árabil.
Berjaferðir að hausti vora fastir lið-
ir og flutti Hjalli okkur öll, ung og
gömul, á vörubílnum sínum fram í
Mjóadal eða hvar sem berin vora
mest á hverju hausti.
Það var söknuður er þau Hjalli,
Sigga og Ásgeir fluttu frá Flateyri,
en heimili þeirra hér í Reykjavík
afa fyrir allt. Minningin um hann
mun lifa.
Kristín, Stefán og Guðfinna.
Við sviplegt fráfall Ægis B. FriS'-
leifssonar langar okkur á kveðju-
stund að flytja hinum látna vini
okkar fáein kveðju- og þakkarorð.
Þakkir fyrir trausta vináttu og ljúf
samskipti. Fyrir fjórum áratugum
kynntumst við honum fyrst er
hann með fjölskyldu sinni fluttist í
okkar sveit. Það má vel segja að
hann hafi þá flust á móti straumn-
um. Hann kom úr þéttbýlinu í
Hafnarfirði og hóf búskap á Rúts-
stöðum er hann tók á leigu og bjó
þar í eitt ár en flutti þá að Vallar-
hjáleigu í sömu sveit en síðar aðP
Hamri og bjó þar til ársins 1983 að
hann lagði af búskap og settist að á
Stokkseyri. Þar stundaði hann
störf við fiskvinnslu meðan heilsa
hans leyfði. Ægir var vel gerður
maður, umburðarlyndur og léttur í
skapi. Hann hreykti sér hvergi um
eigið ágæti en var tryggur þeim
sem hann batt vináttu og samstarf
við. Hann var vinur ungs fólks og
átti auðvelt með að samlagast því í
gleði sinni og bjartsýni.
Þegar Ægir og kona hans sett-
ust að í sveitinni vora búskapar-
hættir allir með gömlum og góðum
brag. Vélaöld og þægindi hvers
konar vora ekki komin í áþreifan-
legt horf. Þau gættu því betur þess^
sem handa á milli var og ekki
minnumst við þess að úr hans
ranni hafi heyrst óánægjuorð.
í yfirlætisleysi sínu hlúði hann
að fjölskyldu sinni sem á næstu ár-
um stækkaði og upp uxu mann-
vænlegar persónur sem sýnt hafa í
áranna rás myndugleik og sam-
heldni. Við sem á bak við þessi orð
stöndum, minnumst allra góðra
stunda sem við með þeim áttum
allt frá fyrstu kynnum. Ekkert djf
því verður borið á torg en glaðst
því betur við eigin barm.
Við kveðjum vin okkar með þökk
og virðingu. Bömin okkar minnast
hans með þakklæti fyrir marga
skemmtilega stund sem ætíð skap-
aðist með nærvera hans. Sveinsínu
og bömum, og öðram ástvinum
vottum við einlæga samúð. Blessuð
sé minning látins sómadrengs.
Vilhelmína og
Gunnar Sigurðsson
frá Seljatungu.
hefur staðið jafn opið öllum í fjöl-
skyldunni og það var fyrir vestan.
Á Þorláksmessumorgun heim-
sótti ég þau hjón ásamt Píu, systúi*"
Hjalla, þá var fyrirséð að hann
væri að lúta í lægra haldi fyrir ban-
vænum sjúkleika. Síðasta samver-
an mín með honum var 15. janúar
sl. Hann var þreyttur, en með allt
sitt á hreinu og amaryllis-biómið á
náttborði hans var að springa út.
Hjalli frændi átti gott líf, hann var
áhugasamur um allt sem lífsanda
dró, ég veit að nú líður honum vel.
Sigga mín, Ásgeir og fjölskyldur
ykkai', við Venni vottum ykkur ein-
læga samúð og biðjum ykkur bless-
unar.
Jónína og Björgvin.
Formáli
minning-
argreina
ÆSKILEGT er að minn-
ingargreinum fylgi á sér-
blaði upplýsingar um hvar
og hvenær sá, sem fjallað er
um, er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans
fer fram. Ætlast er til að
þessar upplýsingar komi
aðeins fram í formálanum,
sem er feitietraður, en ekki
í greinunum sjálfum.