Morgunblaðið - 06.02.1999, Page 80

560 LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
* +
HASKOLABIO
HASKOLABIO
Hagatorgi, sími 530 1919
A* A A "A 'A ’A 'A öm Hna
**** VEISLAN
www.kvikmyndir.is
Sýnd kl. 4.30, 6.50, 9.10 og 11.
Sýnd kl. 4.30, 6.40, 9 og 11. B.i. 16.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. B.i. 14.
Sýnd kl. 5 og 9.
ANTZ
Sýnd kl. 3.
og kl. 9 meö ensku tali
gisBÍiiaKBMW .swdoafe MMmmn I rnuieifci jjtttoiSHiíF
éa
FERDUtBlÓ
Álfabakkn Ð, simi B07 0900 o<j 507 0905
•kVI/llÍi-
Sýnd kl. 3 og 5.15 ísl. tal
Sýnd ki. 2.50 enskt tal
ivliiroð Roron
it Ivrii
............... H.K I)V
leikinn a Vtsi.is jfo0 tluittfS up.“ Siskel & EDeit
FYRIR RÉTTÁ VCRÐIÐ ER HVER SEM ER ÖVINUR

:é-' ' ' '£*É rj
, „ , : /fPPP? ^ —- *. ‘§i -
Hvatl tT H-f I•*tí haif'=\ii3iiii líl.TpnimNm ^oni oldtoit eru
fengnit til aó tæna tösku og enginn (ipirta veit hveit innihaidið er?
Fiábær spcnmimvnd eftii leikstjóta r>oiich Connection II mynrianna.
Sýnd kl. 4.40, 6.50, 9 og 11.15. bi teHHDiGnAi
Nýí grinshUfiiurlnn fi.r folkinu
st-m gerði Tho Weddlng Singer
www.samfilm.is
Ekkert
diskó-
drullumall!
Eitt sinn pönkari, ávallt pönkari? Gunnþór
Sigurðsson bassaleikari í Q4U bjóst ekki
við að leikfímiæfíngar og hollusta myndu
eiga hug hans allan 15 árum síðar. Hildur
Loftsdóttir átti auðvelt með að trúa því.
a--------------------------------------
Morgunblaðið/Árni Sæberg
SID Vicious Islands mundar bassann í Q4U.
ISLENSKA pönktímabilið end-
aði um 1984, og var þá mjög sér-
stöku og blómlegu tímabili í ís-
lenskri tónlist lokið.
Gunnþór var hljóðmaður hjá
Utangarðsmönnum og bassaleikari í
pönkbandinu Q4U. I dag er hann
spinning-leiðbeinandi í GYM 80 og
leikmunavörður hjá Sjónvarpinu.
'Hvað tónlistina varðar er hann að
pæla í tölvuheiminum og býst við að
hefja samstarf við Mike og Danny
Pollock innan skamms.
Engin landamæri
- Segðu mér Gunnþór, þú ferð úr
pönkinu í spinning.
„Nei, það er nú varla hægt að
segja það. Pað er orðið svo langt um
liðið ... um hvað erurn við að tala?
Tuttugu ár eða svo? Maður er búinn
að gera margt í millitíðinni. Spinning
er hins vegar fín útrás eins og pönk-
ið, maður er hátt uppi þegar yfir lík-
'•“ur^
Eg byrjaði að stunda líkamsrækt
fyrir um tveimur árum. Ég fór í
spinning-tíma en þótti tónlistin svo
leiðinleg. Þetta var gamalt iðnaðar-
rokksdrasl og diskódrullumall sem
ég er ekki mjög hrifínn af. Ég fór að
hjóla einn við mína tónlist, Ramstein
fleira í þeim dúr. Fólk fór að
koma og spyrja hvort það mætti
ekki hjóla með mér, og það vatt
þannig upp á sig að ég var beðinn
um að vera með tíma.“
- Var pönkið mjög skemmtilegt
tímabil?
Já, það voru engin landamæri á
þessu tímabil, það var gaman, því er
ekki að neita. í tónlistinni leyfðist
hvað sem var, og fólk var mikið að
gera tilraunir, prófa allan fjandann.
Það sem var gott var að allir gátu
gert eitthvað, það var ekki skilyrði
að menn kynnu eitthvað að spila,
það þótti eiginlega verra.“
- Var ekki nóg að kunna þrjá
hljóma og þá var maður orðinn pön-
krokkari?
„Þrír hljómar er eiginlega of mik-
ið.“
- Hvað kunnirþú marga hijóma á
bassann?
„Engan. Ég bara djöflaðist á
bassanum og reyndi að ná einhverju
fram sem mér fannst hljóma rétt,
mörgum tónlistarlærðum til mikillar
skelfíngar. En svo lærði maður að
spila af reynslunni. Ég þurfti ekki
að hafa mjög mikið fyrir því, enda
tónlist í ættinni."
Undarlegt í bíó
- Varst þú ekki Sid Vicious ís-
lands?
„Jú, ég byrjaði að spila á bassa
GUNNÞÓR í góðu formi
á hjólinu í GYM 80.
því hann spilaði á bassa. Hefði hann
spilað á trommur þá hefði ég gert
það líka. Sex Pistols, eða aðailega
Sid, var átrúnaðargoð þessa tíma
eins og Kurt Cobain varð síðar.
Maður leit mikið upp til hans, þótt
hann hafi hvorki verið til fyrirmynd-
ar í hegðun né öðru, enda lifði hann
ekki lengi.“
- Hann kunni nú ekki heldur mik-
ið á bassa.
„Nei, en hann var rosalega flott-
ur. Það var frábært að fyrir tilvilj-
un var ég staddur úti í London,
þegar kvikmyndin „Sid og Nancy“
var frumsýnd. Ég fékk miða út á
útlitið og það voru ekkert nema Sid
og Nancy klónar í bíóinu. Alveg
milljón Sid og Nancy. Það var mjög
undarlegt að sjá.“
- Var pönklífstíliinn mjög heill-
andi; aðgefa skít í allt og aila?
„Já, við rifum niður það sem
hipparnir skildu eftir sig; ást og
frið, það að labba til Keflavíkur,
hafa áhyggjur af hinu og þessu,
sitja svo bara úti i horni að reykja
hass og drekka rauðvín. Þeir voru
með hálftíma lög um ekkert, með
endalausum gítarsólóum. Pönklög-
in voru ofsalega stutt, kannski tvær
mínútur. Ef maður gat ekki sagt
það sem maður hafði að segja á
tveimur mínútum, þá átti maður
bara að þegja.“
- Voruð þið ekki líka á móti
diskóliðinu?
„Jú, það var oft ansi gaman þeg-
ar var hleypt út af Hótel Borg og
Óðali klukkan þrjú, því þá hittust
pönkarar og diskarar á Austurvelli.
Það gat orðið ansi heitt í kolunum,
og það var hálfgert veiðileyfí á okk-
ur pönkarana. Maður lenti oft í
ryskingum, bara fyrir útlitið. Það
hefur nú ekkert breyst í gegnum tíð-
ina. Þeir sem eru ekki alveg eins og
hinir verða alltaf fyrir aðkasti.“
Uppreisn
eða ekkert
- Heidurðu að svipað tímabil geti
komið aftur?
„Nei, ég held að það verði aldrei
svona mikil samstaða um uppreisn
æskunnar aftur. Það er komin svo
mikil fjölbreytni í það sem ungling;
arnir geta tekið sér fyrir hendur. A
þessum tíma var maður með eða
gerði ekki neitt.“
- Er fólk ekkert hrætt við að
fara i spinning-tíma til pönkara?
„Nei, nei, þetta eru yfirleitt
blandaðir tímar. Það er ekki nema
á föstudögum að allt er sett í botn
með Ramstein, og þá mætir fólk á
öllum aldri, og komast færri að en
viija.“
- Ætlarðu á Fræbbblana á
Gauknum íkvöld?
„Ég hafði nú ekki heyrt af því.
Það er nú aldrei að vita nema mað-
ur reki inn nefið. Það er alltaf gam-
an að sjá Fræbbblana, þeir byrjuðu
á pönkinu á íslandi. Maður var
alltaf að sniglast í kringum þá og
þannig byrjaði boltinn að rúlla."