Morgunblaðið - 03.10.1999, Side 42

MORGUNBLAÐIÐ
42 SUNNUDAGUR 3. OKTÓBER 1999
MINNINGAR
GUÐRIÐUR ERNA
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Guðríður Erna
Guðmundsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 4. mars
1963. Hún lést í
Trönsberg í Noregi
24. september sfðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá Sel-
fosskirkju 2. októ-
ber.
Hún Gurrý frænka
er dáin.
Þessi sorgarfrétt
kemur yfir mann eins
og reiðarslag, ég sit
hljóður, tómur, minningarnar
streyma um höfuð mitt, á svip-
stundu fer ég í gegnum stutt ævi-
skeið okkar. En vakna svo til með-
vitundar og fer að hugsa um dætur
hennar, Helge, foreldra hennar og
bræður, missir minn er mikill, en
meiri er missir þeirra.
Hún Gurrý var mikil félagsvera,
og kunni vel við sig í faðmi ættingja
í hinum ýmsu mannfögnuðum, og
ávallt er við hittumst, þá einhvern
veginn smitaði hún mann af gleði og
ánægju, og gaf manni trú m.a. á líflð
og tilveruna.
Svona atburður fær
mig til að hugsa um til-
gang lífsins, hvers
vegna deyr ung kona í
blóma lífsins? Hvert
liggur leið okkar?
Hvað er það sem veld-
ur þessu? Spuming-
arnar hrannast upp
eins og snjóbolti á leið
niður fjallshlíð, en eng-
in eru svörin, og því
meir er maður spyr sig
því erfiðara verður
manni að leita svara.
Guðríður Guð-
mundsdóttir eins og
hún var skírð, var í sambúð með
Helge Rise, og saman eignuðust
þau dótturina Lenu Mist, og fyrir
átti Gurrý hana Irisi Hödd. Hún
var dóttir hjónanna Guðmundur
Birnir Sigurgeirssonar og Ágústu
Traustadóttur. Bræður Gurrýjar
eru Trausti Guðmundsson og Sig-
urgeir Guðmundsson. Margar og
góðar minningar eigum við systra-
börnin saman, sem koma til með að
fylgja mér á leiðarenda, hvert sem
sú leið kann að liggja, og munu
þær ylja mér uns sú ferð tekur
enda.
Minningai-nar um allar útilegurn-
ar heima á Islandi er við vorum litl-
ir krakkar, og síðan er við komumst
á unglingsárin minningar um sumr-
in úti í Eyjum.
Guðríður, þín verður sárt saknað, í
þér fann eg mikinn og traustan vin,
veittir mér skilning, sýndir mér vin-
áttu sem ég fæ ekki endurgoldið úr
þessu, en hafa skaltu fyrir þakkir
miklar frá mér. Helge, Lena, íris,
Gústa, Biddi, Trausti og Sigurgeir,
ég votta ykkur mína mestu samúð,
og vona að lífið gefi ykkur bjarta
framtíð.
Guðríður, far þú í friði við menn
og æðri máttarvöld, elsku frænka
mín, þín verður sárt saknað og veit
ég að þú munt aðeins láta gott af
þér leiða á næsta áfangastað þínum,
eins og þú varst vön að gera í jarð-
nesku lífi þínu.
Þinn frændi,
Stefán.
Elsku Gurrí.
Með örfáum orðum ætla ég að
kveðja góða vinkonu.
Þú varst góð vinkona og þín er
sárt saknað. Eg sakna samveru-
stundanna, þótt þær hafí verið fáar
efth' að þú flutth' til Noregs. Eg
sakna þess að fá ekki lengur bréf
frá þér þar sem þú sagðir mér góð-
ar fréttir af ykkur og að allt gengi
vel, þú værir að gera það sem þér
fannst skemmtilegast að læra,
blómaskreytingar, og vinna við það.
Eg sakna þín.
0, minning, minning.
Líkt og ómur fjarlægra söngva,
líkt og ilmur deyjandi blóma
berast orð þín að hlustandi
eyrum mínum.
Eins og lifandi verur birtast litir og hljómar
hinna liðnu daga,
sem hurfu sinn dularfulla veg út í dimmbláan
fjarskann
og komu aldrei aftur.
(Steinn Steinarr.)
Elsku Helge, Lena Mist og Iris
Hödd, ykkur sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Svandís Ragnarsdóttir,
Sigurður Sigurjónsson.
„Þótt ég sé látin, harmið mig ekki
með tárum. Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta. Eg er svo nærri
að hvert eitt ykkar tár snertir mig
og kvelur - þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins. Verið glöð og þakklát fyr-
ir allt sem lífið gefur. Og ég - þótt
látinn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir
lífinu.“
(Höf. ók)
Mikill hai-mur er kveðinn að fjöl-
skyldunni. Hún Guðríður frænka er
látin, hrifin á brott í blóma lífsins.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast þeirra góðu samverustunda
sem við áttum með henni og fjöl-
skyldu hennai’.
Gurrý, eins og hún var oftast köll-
uð, var ein af þessu hlýju og glöðu
manneskjum sem alltaf var svo gott
að hitta. Það var ekki lognmollan í
kringum hana þegar fjölskyldan
kom saman. Það var fastur liður að
við kæmum við hjá „Selfossliðinu"
eins og við sögðum alltaf, til að verða
samferða þeim í hina árlegu útilegur
fjölskyldnanna. Þá var oftast farið
austur að Seljavöllum en sá staður
var og er í miklu uppáhaldi hjá okk-
ur öllum. Þai’ var vitaskuld slegið
upp tjöldum, grillað saman, spjallað
og helginni eytt í góðu yfh'læti. Þótt
Helgi hafi oft verið hissa á þessu úti-
legubrölti okkar þá fylgdi hann alltaf
litlu fjölskyldunni sinni og var ekki
annað að sjá en að hann skemmti sér
manna best.
Eftir að Gurrý og Helgi fluttu til
Noregs var minna samband en áð-
ur. Það var ánægjulegt að fylgjast
með hversu vel þau undu hag sínum
í Noregi. í blómaskreytingunum
sem hún lærði þar ytra var Gurrý
búin að finna listrænum hæfileikum
sínum og handlagni góðan farveg.
Elsku Guðríður, megi Guð blessa
minningu þína og hafðu þökk fyrir
allt.
Kæri Helgi, Iris Hödd og Lena
Mist, Gústa og Biddi, Trausti, Sigur-
geir og fjölskyldm', Sigurgeh' afi, við
vottum ykkur okkai' dýpstu samúð.
Asta, Elísabet og fjölskyldur.
+ Guðrún Snjólaug
Reynisdóttir
fæddist í Reykjavík
13. janúar 1929. Hún
lést í Landspítalan-
> um 14. september
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Háteigskirkju 22.
september.
Haustið er komið
með breytingum á um-
hverfinu. Dagsbirtan
dvín, blöð trjánna taka
á sig annan lit, fölna og
falla að lokum til jarð-
ar. Lífshlaupi Guðrúnar Reynis-
dóttur tengdamóður minnar er lok-
ið.
Eg kynntist tengdamóður minni
fyrir hartnær tuttugu árum þegar
ég kom á Hrísateiginn með konu-
efni mínu. Strax var mér tekið sem
einum úr fjölskyldunni og sýndi hún
mér alla tíð mikla ást og væntum-
þykju.
Gott var að leita til Guðrúnar og
Hvað gerist
þegar þú deyrð?
átti ég þar góðan
bandamann. Oftar en
ekki tók hún málstað
tengdasona sinna frek-
ar en dætra.
Guðrún var ekki
mikið fyrir að flíka til-
finningum sínum.
Aldrei heyrði ég hana
hallmæla nokkrum
heldur benti frekar á
jákvæðu hliðamar í
fari hvers manns. Fór
maður því oft auðugri
af hennar fundi eftir að
hafa hlustað á leiðbein-
ingar hennar. Fjöl-
skylda hennar var henni ákaflega
mikils virði og var Guðrún sem mið-
punktur í starfi hennar og leikjum.
Oft enduðu skíðaferðir eða helgar-
rúnturinn heima hjá afa og ömmu á
Hrísó og hin síðari ár í Engjó. Hún
hafði þann eiginleika að gleyma
sjálfri sér í viðleitni sinni til að
sinna þörfum annarra. Hún var yf-
irveguð og vönd að virðingu sinni.
Hannyrðir og saumaskapur voni
+ Signý Þorgeirsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 20. mars
1982. Hún varð bráðkvödd á
heimili sínu 4. september síð-
astliðinn og fór útfór hennar
fram í kyrrþey.
í gær var hún yndisbarnið bjarta
sem brosti hlýtt og snart hvert hjarta.
Hógvært og kyrrt hún hélt á brott
til himnafóðurins barnið gott.
Sig vængjum björtum býr í dag,
í betri heimi syngur lag,
henni hugleikin. Var það henni
hjartfólgið að prjóna á afkomendur
sína og man ég reyndar aldrei eftir
að hún hafi ekki haft eitthvað á
prjónunum.
Tengdaforeldrum mínum þótti
mjög gaman að ferðast, bæði hér
innanlands og erlendis. Minnisstæð
er mér þó ferð sem þau fóru ásamt
fjölskyldu minni um Vestfirði með
viðkomu í Flatey á Breiðafirði.
Skömmu síðar veiktist tengdafaðir
minn alvarlega og sagði tengdamóð-
ir mín síðar að þessi ferð hefði gefið
þeim hjónum ákaflega mikið. I sum-
ar sem leið fór Guðrún til Ameríku
til fundar við barnabarn sitt og
nöfnu sem þar er búsett ásamt fjöl-
skyldu sinni. Var sú ferð farin frek-
ar af vilja en mætti. Illvígur sjúk-
dómur hafði hreiðrað um sig í lík-
ama hennar. Upp frá því tók heilsu
hennar að hraka, líf Guðrúnar föln-
aði og féll að lokum.
Ævin er ekki ólík ferðalagi sólar-
innar, hún rís og sest.
Tengdamóðir mín hefur lokið
sínu ferðalagi allt of fljótt fyrir okk-
ur sem eftir stöndum. Minningin
um góða konu mun lifa um ókomin
ár.
Blessuð sé minning minnar elsku-
legu tengdamóður.
Valdimar Jóhannsson.
við hörpuslátt svo hinum líki
himins englum í sæluríki.
(Signý Gunnarsdóttir.)
Tilgangur iífsins virðist ekki vera
til þegar yndislegt barn kveður
þennan heim fyrirvaralaust. En
þegar ég hef lokað augunum og
hugsað um þig, elsku Signý, hjálpar
þú mér að komast að tilgangi lífsins.
Eg trúi því að hann felist í því að fá
að komast í snertingu við og kynn-
ast englum eins og þér.
Þó að samverustundir okkar hafi
ekki verið margar þá þykir mér svo
óskaplega vænt um þær allar. Þú
varst elsku fallega frænka mín sem
stjörnurnar sóttu birtu sína til.
Elsku Kata, Bogga, Haddi, Ölli,
Ketill, Svenni og fjölskyldur, megi
guð vera með ykkur og styrkja.
Þín frænka,
Signý.
^)mb l.is
/U-LTAf= £ITTH\SA& A/Ý7~7
LEGSTEINAR f Marmari
íslensk framleiðsla Granít
Vönduð vinna, gott verð Blágrýtí
Sendum myndalista Gabbró
MOSAIK Líparít
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími 5871960, fax 5871986
GUÐRUN SNJOLAUG
REYNISDÓTTIR
SIGNÝ
ÞORGEIRSDÓTTIR
JOHANNA UNNUR
ERLINGSON
INDRIÐADÓTTIR
+ Jóhanna Unnur
Erlingson Ind-
riðadóttir fæddist í
Reykjavík 3. október
1978. Hún lést á
Landspítalanum 28.
apríl síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Langholts-
kirkju 5. maí.
Elsku Jóhanna
okkar hefði orðið 21
árs í dag, 3. október, ef
hún hefði lifað. Mig
hefur langað til að
skrifa nokkrar línur en hef ekki
getað það hingað til en ákvað að
gera það núna því að ég get ekki
kysst þig og sagt til hamingju með
daginn. En Ólöf mín á líka afmæli í
dag, 21 árs. Við segjum ennþá Ólöf
og Jóhanna og börnin mín eiga
mjög erfitt með að skilja að hún
Jóhanna sé fai'in frá okkur. Við
töldum okkur eiga svo mikið í þeim
systrum sem voru samt líkar en
ólíkar en báðar jafn yndislegar og
samviskusamar og góðar stúlkur.
Ég kynntist Jóhönnu fyrst og
síðan Ólöfu í gegn um syni mína
Ómar og Ingvar. Og að sjálfsögðu
voru þau alltaf í fótbolta. Þau voru
oft á tíðum frekar eins og systkini
en góðir vinir. Þau tíu ár sem við
bjuggum á Grandanum voru þær
systur heimalningar hjá okkur og
voru Jóhanna og Ólöf mínar
hjálparhellur og tel ég mig og
bömin mín mjög lánsöm að hafa
kynnst þeim svo vel. Ég horfði á
þær verða stúlkur og síðan ungar
og glæsilegar konur og alltaf jafn
heilsteyptar og yndislegar. Eins og
gengur hafa allir nóg að gera og hjá
ungu fólki er það svo
en þær systur höfðu
alltaf tíma til að hjálpa
mér og passa dóttur
mína sem fæddist
1990.
Ég var ein með
börnin mín þrjú og
voru oft erfiðir tímar
hjá mér en ég veit ekki
hvar ég væri né bömin
ef Ólafar og Jóhönnu
hefði ekki notið við og
sömuleiðis Margrétar
móður þeirra. Með
áranum urðum við
meira vinkonur en að
ég væri bara mamma Ómars,
Ingvars og Jónínu. Og var ég þeirra
beggja vinur og fylgdist með öllum
stórum stundum í lífi þeirra beggja
og oft á tíðum leituðu þær ráða hjá
mér.
Aldrei gleymi ég því þegar
Jóhanna kom til mín til að segja
mér frá Gísla og síðan varð hún að
koma með hann og komu þau oft
saman til mín. Eða glampann í
augunum þegar þau voru búin að
vera saman í eitt ár. Þau Jóhanna
og Gísli voru mjög lánsöm að hitta
hvort annað og verða ástfangin og
þau voru það.
Gísli hefur misst mikið eins og
allir þeir sem kynntust Jóhönnu. En
missir Ólafar tvíburasystur hennar
er mikill og sömuleiðis Margrétar,
Indriða, Nonna, Regínu og annarra
aðstandenda.
Það þarf ekki fleiri orð um
Jóhönnu því þeir sem hana þekktu
vissu hvað hún var góð stúlka.
Megi Guð gefa ykkur styrk um
ókomin ár.
Olga Björk, Ómar Ingi,
Ingvar Örn og Jónína Ásdís.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
FRANS FRIÐRIKSSON,
Melasíðu 4d,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn 1. október.
María Loknar,
Gústaf Fransson, Sigrún Jónsdóttir,
Ómar Fransson, Sveinbjörg Jónsdóttir
og barnabörn.