Morgunblaðið - 30.11.1999, Blaðsíða 62

G2 ÞRIÐJUDAGUR 30. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
HAFÖU EKKI AHYSSJUR POTT
ÞÚ SÉT At> VERÖA 21. ÉS ÁTTT
FRÆNDA SEM VARÐ 21 ÁRS
ES MAN HVAÖ
HANN VAR VANUR
Hundalíf
Ljóska
FÖRUW Afi SJÁ NÝJU ( KEMUJl EKKITIL
VISINDAMYNDINA f MALA! ES ER ORÐ-
ÉS VIL FARA SJÁ > ÞESSI ER ÖRUS6LESA
OS EITTHVAO ( SÓD, FÁKLÆDDAR
RAUNVERULEST ( STÚLKUR Á
SEIMSVEIMI
Ferdinand
Smáfólk
Ég hleyp þangað og gríp, Ferðu stutt Kastaðu
þú kastar boltanum. cða langt ? bara
boltanum.
50RRV, SIR..I
THREW AN UPFIELD
PA5SUIHENY0UWERE
G0IN6 DOWNFIEIP..
Fyrirgefðu herra.
Ég sendi stuttan bolta
þegar þú ætlaðir að
fara langt.
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík # Sími 569 1100 # Símbréf 569 1329
Monthús við
höfnina?
Frá Birgi Hóhn Björgvinssyni:
SEM betur fer er lífið þannig að
við mannfólkið höfum ekki öll
áhuga á sömu hlutum, ekki sömu
markmið eða takmörk í lífinu.
Fyrir mér er
þannig komið
að ég virðist
ekki lengur
eiga samleið
með þeim sem
hafa verið
kosnir til að
hafa forræði yf-
ir málum
Reykjavíkur-
borgar. Ég hef
tengst sjó
mestallt mitt líf og ég hef mikinn
áhuga á að sjómennsku og sjávar-
útvegi verði viðhaldið í Reykjavík.
Reykjavík hefur verið meðal
helstu verstöðva landsins og á að
mínu viti að vera það áfram.
Það sem veldur mér ótta er
ásælni meirihlutans, og jafnvel
minnihlutans líka, í að taka hafn-
arsvæðið undir sín persónuleg
áhugamál. Hvergi annars staðar
virðist mögulegt að koma fyrir
söng- og fundarhúsi en einmitt
þar sem hefur verið miðstöð sjáv-
arútvegs í höfuðborginni. Ég segi
persónuleg áhugamál, þar sem ég
get með engu móti séð að hinn al-
menni borgari sé yfir sig spenntur
yfir öllu tilstandinu og engan
heyri ég bíða þess að hér bresti á
menningarár.
Reyndar verð ég að geta þess
að ótrúleg þykir mér ósvífni borg-
arfulltrúa að ætla ásamt mökum
og vildarvinum að ætla, á
gamlárskvöld, að mæta í dýrustu
veislu sem haldin hefur verið hér
á landi og skála þar og montast,
allt á kostnað okkar hinna. A
kostnað þeirra borgara sem sjá
ekki fram úr vanda síns daglega
lífs, á kostnað þeirra foreldra sem
eru ráðalausir vegna þess að
væntanlegir veislugestir í Perl-
unni eru eflaust uppteknir við að
máta skartklæði og fylla hillur af
vellyktandi og öðrum hlutum,
nauðsynlegum og ónauðsynlegum,
frekar en að ráða fram úr þeim
vanda sem þeir sannarlega voru
kosnir til að gera.
Aftur að höfninni og menning-
unni. En rétt aðeins vil ég rifja
upp hversu ákveðin borgarstjór-
inn var þegar innt var álits á
hvort gera eigi lögformlegt um-
hverfismat vegna Fljótsdalsvir-
kjunar. Borgarstjóri hélt það nú.
En hvað með miðborg Reykjavík-
ur og höfnina? A að gera um-
hverfismat þar og fá fram hvort
rétt er að byggja monthús borg-
arinnar þar sem atvinnulífið er
einna blómlegast? Reyndar verð-
ur núverandi borgarstjóri að gera
vel ef henni á að takast að reisa
sér meiri minnismerki en Davíð
gerði þegar hann var borgarstjóri,
en hans er einna helst minnst fyr-
ir Perluna og Ráðhúsið.
I Reykjavík eru nokkrar
smærri útgerðir, útgerðir sem
gera út einn bát eða tvo, fyrirtæki
sem öll ganga vel og þau skapa
hér atvinnu og umsvif, sem sagt
tekjur. Nú er svo komið að þrengt
er að þessum útgerðum, atvinnu-
svæði þeirra er minnkað og ég
veit dæmi þess að menn hugsi sér
að flytja starfsemi sína úr Reykja-
vík. Vissulega er það svo að marg-
ir Islendingar virðast telja öll
störf við fiskveiðar og fiskvinnslu
eitthvað hryggilegt og vont. Það
er vont við því að gera, en enn
verra þegar ráðafólk gerir það.
Það er kannski markmiðið að
koma allri atvinnu sem er ekki
menningarforkólfur að skapi burt,
sé það markmiðið þá virðist vel
hafa tekist til. Ég er einn þeirra
sem kaus Ingibjörgu Sólrúnu
Gísladóttur og reyndar á ég litla
von um að hún láti af þeim áætl-
unum að hrekja atvinnulífið af
hafnarsvæðinu, ég vona að henni
takist að standa í ístöðin. Eigi að
síður vil ég að lokum benda borg-
arstjóranum í Reykjavík, viðhlæj-
endum hennar og öðrum veislu-
gestum á, að það er ekki alltaf
sunnudagur.
BIRGIR HÓLM
BJÖRGVINSSON,
stjórnarmaður í Sjómannafélagi
Reykjavíkur.
Hugleiðing til
alþingismanna
Frá Guðjóni Sigurðssyni:
NU ER sá tími að koma sem ör-
yrkjar kvíða kvað mest, þ.e. jólin.
Það er ömurlegt líf að sitja einn
heima á aðfangadagskvöldi og-
hugsa til fjölskyldu sinnar sem
maður hefur misst.
Það þarf ekki öryrkja til að upp-
lifa þetta. En öryrkinn er að hugsa-
allan desember mánuð: „Skyldi ég
eiga fyrir mat um jólin og get ég
gefið bömum mínum og barna-
börnum jólagjöf?"
Á þessum tíma finnur maður
kvað mest fyrir vanmætti sínum og
á þessum tíma hugsar maður hvað
bætur manns em litlar.
Það er ekki nóg að maður kveljist
af verkjum vegna sjúkdóms sem
maður er með, heldur kvelst maður
einnig á sálinni.
Ég bið þig, alþingismaður góður-
,að setja þig í spor okkar og hugsa
til enda. Jólin eru eða eiga að vera
gleðistund í lífi okkar allra, en það
er ekki mikil gleði þegar maður bíð-
ur í biðröð til að fá mat frá
Hjálparstofnun kirkjunnar og
það er ekki gleðistund að geta ekki
gefið sínum nánustu jólagjöf.
Ég óska alþingismönnum gleði-
legra jóla.
GUÐJÓN SIGURÐSSON,
Hátúni lOa, Reykjavík.
AUt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.