Morgunblaðið - 09.11.2000, Blaðsíða 36

36 FIMMTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2000
MCRGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Tyggjó, steingerving-
ar og staðlaðar týpur
Hraði og spenna í verkinu NPK eflir Katrínu Hall.
DAJVS
Korgarleikhúsið-
Trance Dance
Enrope2000
KIPPA
Höfundur: Cameron Corbett.
Dansarar: Cameron Corbett,
Jóhann Freyr Björgvinssím, Gyða
Valtýsddttir. Tónlist: Múm. Lýsing:
Elfar Bjarnason. 2. nóvember 2000.
Sýningin er styrkt af Teater og
Dans i Norden.
CAMERON Corbett, meðlimur ís-
lenska dansflokksins, reið á vaðið með
verki sínu Kippa á síðasta kvöldi
Trance Dance Europe 2000. Dans-
verkið var samið innan í afmarkað
rými sem var í formi þriggja ferhym-
inga á sviðinu. Það lýsti kynnum
tveggja manna og viðbrögðum þeirra
við þröngu rýminu. Þeir athöfnuðu
sig með hreyfingasamsetningu sem
var endurtekin og takmörkuð.
Hreyfmgamar vora teygðar,
stoppaðar og loks dregnar til baka
rétt eins og tyggjóið sem annar
mannanna togaði og teygði út úr sér.
Þeir þvældust fyrir hvor öðrum á
gamansaman máta, færðu sig milli
ferhyminga og enduðu á því að
drekka bjór saman við lifandi tónlist
Gyðu Valtýsdóttur í Múm.
Verkið var einfalt í uppbyggingu og
endurspeglaði saklaus, leitandi en
umfram allt kómísk, samskipti mann-
anna. Tónlist Múm og vera stúlkunn-
ar var ágætis innlegg í verkið. Þetta
hógværa, einfalda en umfram allt
kómíska dansverk var stutt og hnit-
miðuð afþreying og ágætis framraun
RITRATTI
Höfundur: Cie Monica Francia.
Dansarar: Alessandro Bedosti,
Rhuena Bracci. Tónlist: Joy Divis-
ion, Henryk Górecki. Rýmishönn-
un: Gerardo Lamattina.
hjá höfundi.
FRÁ Bologna kom ítalski dans-
flokkurinn Compagnia Monica
Francia. Hann samanstóð af tveim
dönsuram. Ritratti eða portrett er sí-
breytilegt listasafn með einni for-
stöðukonu. Listasafni þar sem
portrettin era dansgerð. Verkið hófst
á hægum dúetti karls og konu. Þau
vöfðu sig hægt um hvort annað og
bjuggu til óljósar myndir í leiðinni. Úr
eins konai' fati með bronsplötu í botn-
inum endurköstuðu þau ljósi út í
áhorfendasalinn. Úr fatinu þyrlaðist
fínn sandur sem stirndi á í lýsingunni.
Þau færðu sig frá hvort öðra tvisvar í
verkinu og framkvæmdu sitt í hvora
lagi hraðar óþolshreyfingar.
I verkinu gerðist ákaflega lítið.
Dansgerðu portrettin vora óljós og
óspennandi. Verkið var laust við alla
töfra sem annars er auðvelt að fram-
kvæma með hægum hnitmiðuðum
hreyfingum í viðeigandi lýsingu.
Tónlistin, þung og einhæf, var ekki á
verkið bætandi. I leikskrá er óskiljan-
leg lýsing á myndunum: „Til að skapa
þær hefur „málarinn“/danshöfundur-
inn notað þau tæki sem henni era
nærtækust: Ijós og skugga, Iíkamann,
bendingar og hreyfingar, dularfúll
hugboð og hluti sem eiga að tákna
persónu „fyrirmyndarinnar".
Portrettin era gerð úr löngum stöð-
um og reyna að teygja sig í djúp lífs-
ins sem ólga undir yfu'borði fyrir-
myndarinnar.“ Leikslú'áin inniheldur
reyndar mjög takmarkaðar upplýs-
ingar um alla erlendu flytjenduma en
svona bull í leikskrá tekur öllu fram.
Verkið minnir á sjálfhverfan einstakl-
ing, það þjónar engu nema sjálfu sér
og er þar af leiðandi lítið sem ekkert
gefandi íyrir þá sem á það horfa.
Steingervingar er það sem kom upp í
hugann þegar horft var á verkið.
NPK
Höfundur: Katrín Hall. Dansarar:
Cameron Corbett, Chad Adam
Bantner, Guðmundur Hclgason,
Hildur Óttarsdóttir, Hlín Diego
Iljálmarsdóttir, Jóhann Freyr
Björgvinsson, Júlía Gold, Katrín
Johnson. Tónlist: Skárren ekkert.
Lýsing: Elfar Bjarnason. Búningar:
Helga I. Stefánsdóttir.
LESTINA rak listrænn stjórnandi
íslenska Dansflokksins með verk sitt
NPK.
Verkið var sýnt fyrir ári síðan svo
ekki var um framsýningu að ræða. í
leikskránni segir að verkið sé glaðvær
stúdía um spennu og tengsl milli ein-
staklinga og hópa. Hvemig hægt sé
að passa inn í og standa út úr og loks
hvernig leitin að framleikanum getur
verið einstaklega óframleg. NPK er
skammstöfum á efnablöndunni nitur,
fosfór og kah'um og vísar til samn-
efnds jurtaáburðar. Leikmyndin
samanstendur af kertaljósum sem
dansaramir bera inn á sviðið í upphafi
verksins og hrörlegu tré uppsviðs.
Þetta er hratt og þétt dansverk
með áferðai'fallegum hreyfingum.
Það inniheldur tilfinningar, gleði,
kímni og togstreitu og er kröftugt en
rómantískt í senn. Það endurspeglaði
tilfinninganæmi og agaðar hreyfingar
dansaranna. Kaflinn sem lýsir því að
passa inn í eða standa út úr komst vel
til skila í meðför Juliu Gold. Hug-
myndin að ræðu sem Chad Adam
Bantner flytur, um það að reyna að
vera sérstakur, reyna mikið og verða í
lokin eins og allir sem eru að reyna er
ágæt í sjálfu sér. Ræðan var þó ekki
nægilega skýr og í þeim kafla örlaði á
ofleik hjá dönsuranum. Á sýningunni
komu dansararnir vel uppbyggðu
dansverki til skila af öryggi en oftúlk-
un á köflum.
Nútímadans er listform sem rúmar
ólíka strauma og stefnur. Dansverkin
á Danshátíð menningai'borga Evrópu
árið 2000 sýndu það glögglega. Upp-
bygging sumra dansverkanna var
undir áhrifum klassíka ballettsins. í
öðram mátti greina áhrif frá vélræn-
um verksmiðjudansi, sirkus og fim-
leikum. Dansverkin vora misjafnlega
framleg en einstaka bar merki hug-
vits og djörfungar. Ef TDE danshá-
tíðin var þverskurður af því sem var
að gerast í nútímadansi í Evrópu á ár-
inu lofar það nokkuð góðu um fram-
haldið.
Lilja ívarsdóttir
Litlausir tónleikar
TÖJVLIST
D ú in k i r k j a n
Á TÓNLISTARDÖGUM
DÓMKIRKJUNNAR VORU
FLUTT VERK FYRIR
TROMPETT OG ORGEL
Flytjendur voru Deborah Calland
á tronipett og Barry Millington
á orgel. Sunnudagurinn
5. nóvember, 2000.
ÞAÐ er margt sem skilur að tónlist
snemmbarokk og síðbarokk tón-
skálda, bæði hvað varðar tónmál og
þó sérstaklega formskipan verka, en
tónleikar á tónlistardögum
Dómkii'kjunnai', s.l. sunnudag, voru
að fyrri hluta skipaðir enskum tón-
verkum frá miðhluta þessa tímabils,
eftir Purcell (1659-1695) Jeremiah
Clarke (1673-1707), John Shore
(1662-1707) og Thomas Arne (1710-
1778). og var flutningur verkanna í
höndum Deborah Callend, er lék á
trompett og Barry Millington, er lék
á orgel. Hþ'óðfæraverkin eftir Purcell
era í heild frekar smá í formi, falleg
tónlist en viðbui'ðalítil, andstætt kór-
og söngverkum hans, en tónleikai-nir
hófust á Sónötu í D-dúr fyrir tromp-
ett og strengi, sem líklega er samin
1694, einfalt trompett-verk, sem var
svolítið óstöðugt í flutningi trompett-
leikarans.
Átta smálög fyrir trompett og org-
el eftir Clarke og Shore era óttalegur
samsetningur, lítilfjörlegur hvað
snertir tónmál og formskipan og var
flutningur mjög í samræmi við lítil-
fjörleik þessara smálaga. Clarke vai'
organisti við konungskapelluna og
lærði hjá John Blow, eins og Purcell
en John Shore vai' trompettleikari við
ensku hirðina, eins og öll hans fjöl-
skylda.
Thomas Ame var samtímamaður
Handels en þeii' báðir þurftu að
stunda tónlistamám á laun, því feður
þeirra vildu að þeir legðu stund á lög-
fræði. Arne vann mest við gerð leik-
hústónlistar, þó eftir hann liggi
nokkrar hljóðfæratónsmíðar, m.a. 8
sónötur fyi'ir harpsikord og lék Mill-
ington þá nr. 3, nokkuð skemmtilegt
verk, sérstaklega seinni þátturinn, er
var þokkalega fluttur.
Frá bai'okkinni var horfið og tekið
til við nútímatónlist, með hluta úr
hljómsveitarsvítunni Quiet City, eftii'
Aaron Copland, sem er samin árið
1940, fyrir trompett, enskt horn og
strengjasveit. Strengjahljóminn er
erfitt að færa yfir á orgel, svo að sam-
spil orgels og trompettsins féll ekki
sem best saman, auk þess sem Call-
and náði sér ekki fyllilega á strik, fyn-
en undir lok kaflans. Organistinn
hafði fram að þessu fengið lítið bita-
stætt til flutnings en flutti nú Adagio í
E-dúr, eftir Frank Bridge, áheyrilegt
verk, er var ágætlega flutt. Tónleik-
arnir enduðu svo á verkinu „Glugg-
ar“, eftir Peter Eben. Um er að ræða
fjóra kú'kjuglugga, sem tónskáldið
leitast við að túlka í tónum en verkið
er samið fyrir trompett og orgel. Tón-
málið hjá Eben er oft mjög „impróv-
isatorískt", sérstaklega á orgelið og
reyndar einnig í samskipan tt’omp-
ettsins og orgelsins, sem oft er stillt
upp sem andstæðum. Besti þátturinn
var sá fjórði og var hann einnig nokk-
uð vel fluttur.
Það sem helst má tiltaka varðandi
þessa tónleika, er val viðfangsefna,
sem verður að segjast eins og er, hvað
varðar barokk-verkin, að þau era
ekki áhugaverð sem tónsmíðar eða
sem viðfangsefni fyrir hljóðfæraleik-
ara. Flytjendur era svo sem ágætir
hljóðfæraleikara ren ekki neitt meh'a
og þessi samskipan hljóðfæra, tromp-
ett og orgel gefiir ekki mikið rými til
vals á viðfangsefnum. í heild vora
þetta sérlega daufir tónleikar, og
veldur bæði val viðfangsefna og þá
ekki síður, að flutningurinn í heild var
ákaflega litlaus.
Jón Ásgeirsson
Vox Feminae frumflytur m.a. verk eftir John Speight.
Vox Feminae í Kristskirkju
Poy - tónlistar-
draumur fyrir börn
BARNASÝNING fyrir þriggja ára
börn og eldri verður flutt í Menning-
armiðstöðinni Gerðubergi nk. laug-
ardag og sunnudag kl.13.
Það er leikhópurinn Opera Omnia
sem kemur frá Noregi til að flytja
tónlistarleiksýninguna Poy sem er
einskonar tónlistardraumur fyrir
þau yngstu.
Poy var frumsýnd í Ósló í febrúar
sl. og hefur hlotið mjög jákvæða
dóma. I sýningunni er ekki notast við
tungumálið, heldur tónlist og lát-
bragð þannig að þessi sýning á sér-
stakt erindi við börn frá ólíkustu
löndum. Leikhópurinn leggur sér-
staka áherslu á samskipti við áhorf-
endur og taka þeir virkan þátt í sýn-
ingunni.
Poy segir frá Henríettu og selló-
leikaranum. Heniíetta býr með
sellóleikaranum sem æfir og æfir og
æfir sig allan sólarhringinn. Á með-
an stríðir Henríetta, með hjálp
áhorfenda bæði stórra og smárra,
sellóleikaranum með hljóðum og
leik.
Opera Omnia er norskur leikhóp-
ur sem fengist hefur við mismunandi
tónleikhússýningar undanfarin 10
ár. Opera Omnia hefur sett upp allt
frá mannmörgum söngleikjum og
óperam til eins manns sýninga en er
þó þekktastur fyrir barnasýningar
sínar.
Glenn Erik Haugland samdi tón-
listina fyrir sýninguna. Hann er tón-
skáld og kennari og er um þessar
mundir formaður norska tónskálda-
félagsins. Heidi Tronsmo leikur
Henríettu. Hún er söngvari og tón-
listarmaður. Hún hefur samið tónlist
Úr tónlistarleiksýningu leikhóps-
ins Opera Omnia frá Noregi.
við barnaóperur og er einn af for-
kólfum Opera Omnia. Maja Bugge
leikur sellóleikarann en hún hefur
starfað í mörgum uppfærslum fyrú'
Poy.
KVENNAKÓRINN Vox
Feminae heldur tónleika í
Kristskirkju á sunnudag
kl. 19.30 og í Háteigs-
kirkju á mánudag kl. 21.
Kvennakórinn Vox Fem-
inae heldur í sína fyrstu
kórakeppni um miðjan
nóvember, en kórinn hefur
fengið inngöngu í VIIIAI-
þjóðlegu kórakeppnina í
kirkjulegri tónlist sem haldin er í
nafni tónskáldsins Giovanni Pierlu-
igi da Palestrina í Vatikaninu í
Róm. I keppninni mun kórinn flytja
eitt verk eftir Palestrina og tvö
verk að eigin vali og hefur tón-
skáldið John Speight, samið kirkju-
legt verk „Beatus Vir“ sérstaklega
fyrir Vox Feminae og Margréti J.
Pálmadóttur, stjórnanda kórsins,
sem kórinn mun flytja í keppninni.
Á tónleikunum verður frumflutt
áðurnefnt verk John Speight ásamt
verkum Palestrina. Einnig mun
kórinn flytja önnur kirkjuleg verk
eftir erlend og íslensk tónskáld, þ. á
m. Atla Ileirni Sveinsson, Hjálmar
Ragnarsson, og Þorkel
Sigurbjörnsson.
Vox Feminae var stofn-
aður haustið 1993 en þá
tóku nokkrar konur úr
120 kvenna Kvennakór
Reykjavíkur sig saman,
undir stjórn Margrétar J.
Pálmadóttur, og stofn-
uðu „antik“-hóp. Mark-
miðið með stofiiun Vox
Feminae var að syngja eldri tónlist,
andlega og veraldlega. Kórinn hef-
ur starfað sjálfstætt frá árinu 1997
og haldið tónleika einu sinni til
tvisvar á ári og farið í tónleikaferð-
ir til Austurríkis og Þýskalands. Þá
söng kórinn með Sinfóníuhtjóm-
sveit Islands 1998.
Margrét J. Pálmadóttir hefur
verið stjórnandi kórsins frá upp-
hafi, og á hún um þessar mundir 20
ára starfsafmæli sem kórstjórn-
andi.
Miðasala er hjá kórfélögum og í
safnaðarheimili Kristskirkju og f
Háteigskirkju klukkustund fyrir
tónleika.
John Speight