Morgunblaðið - 09.11.2000, Blaðsíða 64

»54 FIMMTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
STEINUNN SVALA INGVADÓTTR,
Borgarhrauni 12,
Grindavík,
lést þriðjudaginn 7. nóvember á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja.
Sæmundur Jónsson,
Lilja Ósk Þórisdóttir, Jónatan Ásgeirsson,
I. Karen Matthíasdóttir, Brian Lynn Thomas,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Bróðir okkar,
HÁKON ELÍAS KRISTJÁNSSON
trésmíðameistari
frá Tröð í Önundarfirði,
síðast til heimilis
í Þverhoiti 30,
Reykjavík,
lést aðfaranótt þriðjudagsins 7. nóvember.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju mánudaginn 13. nóvember kl. 13.30.
Sólveig Kristjánsdóttir,
Hagalín Kristjánsson,
Jens Kristjánsson,
Páley Jóhanna Kristjánsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og systir,
STEFANÍA Þ. ÁRNADÓTTIR,
Ægisíðu 46,
Reykjavík,
lést á Landspítala Landakoti þriðjudaginn
7. nóvember.
Útför verður auglýst síðar.
Guðrún Inga Bjarnadóttir,
Árni Þór Bjarnason, Ásdís A. Þorsteinsdóttir,
Gunnar Viðar Bjarnason, María Elíasdóttir,
Birgir Sveinn Bjarnason, Kristín Porter,
Stefán Bragi Bjarnason, Iðunn Bragadóttir,
barnabörn og systur.
t
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
INGUNN EINARSDÓTTIR
frá Drangsnesi,
sem lést á heimili sínu, Fellsási 7, Mosfellsbæ,
föstudaginn 3. nóvember, verður jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 11. nóvember
kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Kolbrún Guðjónsdóttir, Bendt Pedersen,
Daði Guðjónsson, Kristín Gunnarsdóttir,
Erna Guðjónsdóttir, Ingimundur Hilmarsson,
Jóhann Guðjónsson, Rakel Gunnarsdóttir,
Guðríður Guðjónsdóttir, Skarphéðinn Jónsson,
Þórey Guðmundsdóttir, Jón Erlingsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar tengda-
faðir og afi,
JAKOB KRISTINN GESTSSON
frá Hrappsey,
Breiðafirði,
sem lést 1. nóvember, verður jarðsunginn frá
Kálfatjarnarkirkju á Vatnsleysuströnd laugar-
daginn 11. nóvember kl. 14.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
líknarfélög.
Kristín Hansen,
Jakob Ingi Jakobsson, Rósa Árnadóttir,
Guðrún Helga Jakobsdóttir, Steinar Smári Guðbergsson,
Guðbjörg Þóra Jakobsdóttir, Gunnar Júlíus Helgason
og barnabörn.
GUÐRÚN
EINARSDÓTTIR
+ Guðrún Einars-
dóttir fæddist í
Reykjavík 17. júní
1953. Hún lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
ala við Hringbraut 1.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hennar
voru Einar Ásgeirs-
son, f. 16. apríl 1918,
d. 20. apríl 1995, og
Karlotta Karlsdóttir,
f. 15. ágúst 1921, d. 8.
desember 1987.
Systkini hennar eru
Ásgeir Einarsson, f.
15. apríl 1944, Sigur-
veig Einarsdóttir, f. 24. nóvember
1948, Einar Karl Einarsson, f. 19.
desember 1954 og Magnús Stefán
Einarsson, f. 15. október 1960.
23. nóvember 1974
giftist Guðrún Sölva
M. Egilssyni, f. 16.
júní 1950. Böm
þeirra em Einar M.
Sölvason, f. 3. febr-
úar 1973, sambýlis-
kona Hafdís Steina
Ámadóttir, f. 28.
nóvember 1976;
Svavar E. Sölvason, f.
3. mars 1977, sambýl-
iskona Heiða Sigrún
Andrésdóttir, f. 12.
október 1978; Láms
A. Sölvason, f. 5. jan-
úar 1982, og Daníel
R. Sölvason, f. 20. nóvember 1990.
Utför Guðrúnar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Mig langar með nokkmm orðum
að minnast systur minnar og þakka
henni fyrir þær samverustundir sem
við áttum saman.
Guðrún ólst upp ásamt fjórum
systkinum að Nökkvavogi 54. Vog-
amir vom að byggjast upp á þessum
ámm og mikið af bömum í hverfinu
og eigum við systkinin margar góðar
minningar þaðan. Guðrún var ætíð
sjálfsömgg manneskja, ákveðin og
röggsöm og snemma fór að bera á
sköpunargleði og athafnasemi. Hún
var glaðvær og brosmild og var
ávallt reiðubúin að hjálpa öðmm.
Guðrún gekk í Vogaskóla og fór 17
ára til náms í Hamborg í fatahönn-
un. Eftir heimkomu fór hún að vinna
á Skattstofunni og starfaði þar fram
í ársbyrjun 1977.
Guðrún giftist Sölva M. Egilssyni
1974 og þau hófu búskap í eigin íbúð
við Austurberg 2. Þau byrjuðu að
byggja draumahúsið 1980 og fluttu í
Neðstaberg 12 fyrir jólin 1982 þar
sem þau bjuggu sér framtíðarheimili
ásamt sonum sínum fjórum.
Eftir að Guðrún hætti störfum á
Skattstofunni fór hún að vinna við
hlið eiginmanns síns sem dúk-
lagningameistari, m.a. við bókhald,
tilboðsgerðir og fleira. Einnig tók
hún þátt í félagsstörfum í Félagi
veggfóðrarameistara í Reykjavík
með honum. Þau hjónin vom ákaf-
lega samhent og störfuðu vel saman.
Þau áttu mjög fallegt heimili, enda
lagði Guðrún allan metnað sinn í
fjölskyldu sína og heimilið. Það var
alltaf gott að leita til Guðrúnar og
Sölva og þau heim að sækja.
Guðrún var formaður Foreldrafé-
lags Sundfélagsins Ægis um árabil.
Hún fór margar keppnisferðir sem
fararstjóri og mótaskipuleggjandi
fyrir félagið og vann ötullega að fjár-
öflun með krökkunum. Einnig var
hún gjaldkeri Foreldrafélags Hóla-
brekkuskóla um tíma.
Guðrún var mikil fjölskyldumann-
eskja og var henni mikið kappsmál
að halda saman systkinahópnum eft-
ir að foreldrar okkar féllu frá. Hún
var óþreytandi við undirbúning jóla-
boðanna og smalaði saman fjölskyld-
unni við hvert tækifæri, nú síðast um
miðjan október á fertugsafmæli
mínu er hún og Sölvi héldu mér hóf í
tilefni þeirra tímamóta.
En fljótt skipast veður i lofti og
ekki fékk ég næg tækifæri til að
þakka henni fyrir þann hlýhug og
umhyggju sem hún sýndi mér við
það tækifæri sem og svo mörg önn-
ur. Skarðið sem hún skilur eftir sig
er stórt og verður aldrei fyllt.
Elsku Guðrún, ég þakka sam-
fylgdina. Ég votta Sölva og strák-
unum, Einari, Svavari, Lárusi og
Daníel, mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hvíl í friði.
Magnús og Dana.
Elsku Guðrún frænka, nú ert þú
farin frá okkur. Komin til ömmu og
afa. Ekki bjóst ég við að þú kæmir
ekki aftur heim af spítalanum. Þetta
leiðir hugann að því hvað lífið er óút-
reiknanlegt. Ég var nýbúin að klippa
þig því að þú vildir vera búin undir
rúmleguna eftir aðgerðina. Þú hefur
verið búin að undirbúa margt fleira.
Þegar Maggi frændi varð fertugur
um daginn tókst þú það að þér að
halda matarboð fyrir hann heima hjá
þér og komu þá öll systkinin saman.
Síðan hafðir þú matarveislu fyrir
strákana þína og unnustur þeirra
laugardaginn fyrir aðgerðina og
varst að grínast með það að þetta
væri síðasta kvöldmáltíðin og það
sama kvöld hitti ég þig í síðasta
skiptið. Þetta er eins og þú hafir ver-
ið búin að kveðja alla og þessa síð-
ustu erfiðu daga hefur maður leitt
hugann að þessu. Og þú sem áttir
ÁSTA
HANNESDÓTTIR
+ Ásta Hannesdútt-
ir fæddist á Und-
irfelli í Vatnsdal 11.
júlí 1926. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 26. septem-
ber siðastliðinn. Ásta
var jarðsungin frá
Kúpavogskirkju
mánudaginn 2. oktú-
ber.
Ásta Hannesdóttir
vinkona okkar og
bekkjarsystir er látin
og erfið veikindi að
baki. Segja má að
stutt sé stórra högga á milli í okkar
samheldna hópi því við íylgdum
annarri úr hópnum til grafar ekki
alls fyrir löngu. Þær voru nokkru
eldri en við hinar en voru okkur þó
sem jafningjar alla tíð, alltaf síðan
við lukum kennaraprófi 1967 hefur
hógurinn hist reglulega.
Ásta var einstök kona, vingjam-
leg og gestrisin, stutt
var í hláturinn og
gamansemina. Ekki
hafa þó allir dagar í
lífi hennar verið dans
á rósum en hún gerði
alltaf gott úr öllu.
Henni fylgdi mikill
lífskraftur, sambland
af góðmennsku og
kímni en einnig ómæld
virðing fyrir öllu sem
lifir. Henni var eigin-
legt að gleðjast með
glöðum en var jafn-
framt afar skilingsrík
þegar erfiðleikar
steðjuðu að. Við minnumst þess
hvað gott var að leita ráða hjá
Ástu, sem hafði svo mikla lífs-
reynslu fram yfir okkur. Hún gat
alltaf bent okkur á að öll mál hafa
margar hliðar, ekki aðeins eina sem
snýr að manni sjálfum.
Fagmennska Ástu var mikil, hún
var bæði listræn og hugmyndarík.
von á fyrsta barnabarninu sem þú
varst búin að bíða eftir lengi. Fyrsta
heimilið sem ég man að þú og Sölvi
keyptuð ykkur var falleg íbúð í Aust-
urberginu, alltaf gat ég labbað þang-
að ef mamma var ekki heima og oft-
ast var mamma þá stödd hjá þér. Þið
voruð mjög nánar og er mamma ekki
bara að missa systur sína heldur líka
bestu vinkonu sína. Þú varst hand-
lagin og klipptir hárið á fjölskyld-
unni þótt þú værir ekki lærð og man
ég eftir því þegar ég var stelpa að þú
klipptir á mér hárið í eldhúsinu í
Austurberginu í stóru appelsínugulu
klossunum þínum. Síðan reistuð þið
ykkur afar fallegt einbýlishús í
Neðstaberginu því að fjölskyldan fór
stækkandi og eignuðust þið fjóra
syni. Heimili ykkar er afar fallegt og
alltaf hreint og fínt og var maður
alltaf velkominn þangað. Ég man
þegar ég var unglingur og mér sinn-
aðist eitthvað við foreldra mína og
fór að heiman, leitaði ég til þín og þú
tókst mér opnum örmum og að lok-
um fékkst þú mig til þess að snúa
heim nokkrum dögum síðar. Svona
getur maður haldið áfram endalaust
því erfitt er að kveðja þig á þennan
sorglega hátt.
Elsku Sölvi, Einar, Svavar, Lár-
us, Daníel, Hafdís og Heiða, Guð
blessi ykkur á þessari erfiðu stundu
og mega þessi orð veita ykkur ein-
hverja huggun.
Vertu alltaf hress í huga,
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga,
baggi margra þyngri er.
Vertu sanngjam, vertu mildur,
vægðu þeim sem mót þér braut.
Bið þinn Guð um hreinna hjarta
hjálp í lífsins vanda og þraut
Treystu því að þér á herðar,
þyngri byrði ei varpað er.
Enþúhefuraflað bera,
Orka blundar, næg er þér.
Perraðu kinnar þess er grætur,
þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta,
sólargeisla kærleikans.
Ingibjörg Ásta Þúrisdúttir.
Sagt er um lífið að það geti verið
ósanngjamt og það getur nú verið
það, en sjaldan eða aldrei hefur lífið
verið ósanngjarnara en nú þegar
hún Guðrún frænka er tekin frá okk-
ur með þeim sviplega hætti sem það
var. Guðrún móðursystir lést á
Landspítalanum hinn 1. nóvember
síðastliðinn. Hún fæddist í Reykja-
vík hinn 17. júní 1953 og ólst upp í
Nökkvavogi. Guðrún var máttar-
stólpi fjölskyldunnar og af miklum
myndarskap hélt hún sitt heimili,
hélt utan um fjármál fyrirtækisins,
vann með Sölva að málefnum vegg-
fóðrarafélagsins og var sannur vinur
vina sinna. Með öðrum orðum var
Guðrún frænka afburðarkona.
Ekki getur maður fyllilega gert
Seinustu áratugi kenndi hún í
Breiðholtsskóla eða allt til þess er
hún lét af störfum fyrir fjórum ár-
um. Orlofsárið sitt notaði hún til að
læra smíðakennslu og hlakkaði til
að dunda í smíðum þegar tími yrði
meiri frá daglegu amstri. Hún tók
þátt í trúnaðarstörfum fyrir kenn-
ara um árabil en gerði minna af því
eftir að kennarar gengu úr BSRB,
það urðu henni vonbrigði. Allur
málflutningur Ástu einkenndist af
skynsamlegri yfirvegun og hógværð
en jafnframt festu og ákveðni. Hún
hafði gaman af stjómmálum og
fylgdist vel með þeim. Hún sagði
frá því að oft væru fjörugar um-
ræður á heimilinu vegna mismun-
andi stjómmálaskoðana.
Árið 1970 keyptu þau hjónin fok-
helt hús í Hjallabrekku 13 í Kópa-
vogi. Þá tók við tímabil mikillar
vinnu við hús og garð. Hvort
tveggja ber nú vitni ótrúlegri elju-
semi og smekkvisi Ástu og þeirra
hjóna á meðan manns hennar naut
við. Nú er góð kona gengin, missir
fjölskyldu hennar er mikill. Við
vottum þeim innilega samúð okkar.
Guð blessi minningu góðrar vin-
konu.
Bekkjarsystur úr KÍ 1967.