Morgunblaðið - 15.11.2000, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 15. NÓVEMBER 2000 51 -

1
a

i
|
|
i
kenna mér að strauja og að meta fisk.
Eitthvað sem ég hafði forðast alla tíð
og tekist með ágætum meðan ég bjó í
foreldrahúsum. Að vísu misfórust
eitthvað leiðbeiningarnar þegar kom
að bakstri en henni gekk mun betur
að kenna Stefáni þá list en mér. Voru
herragarðskökurnar hennar frægar í
vinahópum krakkanna á Grenimel 11
og oft kom fjarlægt blik í augu vin-
anna þegar þeir minntust stundanna
við borðstofuborðið þar sem alltaf
var nóg til af köku fyrir alla. Hvort
sem um heilan hóp af skátum var að
ræða eða bara bestu vinimir úr
næstu húsum. En frægðarljómi
herragarðskökunnar náði langt út
fyrir Vesturbæinn þar sem það brást
ekki að Stefán Bragi mætti stoltur á
hverju ári með allt að 12 herragarð-
skökur í kaffi hjá kvennadeild Slysa-
vai-nafélagsins. Enda kökurnar með
eindæmum góðar og ég sem borða
ekki rabbabarasultu hámaði leikandi
létt í mig heilu kökunum án þess að
blikna.
Þegar Davíð Már, sonur okkar
Stefáns, fæddist þá var hann ekki hár
í loftinu þegar hann tók að príla upp
stigann til ömmu og afa enda vissi
hann að hann var ávalt velkominn
þangað. Hvort heldur það var til þess
að fá eitthvað betra í gogginn heldur
en hjá mömmu og pabba eða til þess
að spila bob, löngu vitleysu eða hvað
annað sem honum og ömmu datt í
hug til þess að stytta sér stundir. Var
Davíð Már ákaflega hændur að
ömmu sinni og vissi fátt notalegra en
að fá að sitja uppi í eldhúsglugga hjá
henni með rúsínur í skál á meðan hún
sýslaði í eldhúsinu.
Samband systkina er mjög mis-
jafnt en ég held að samband Stefaníu
og systra sé einstakt. Þær Jonna og
Aslaug bjuggu í Vesturbænum líkt
og Stefanía og það leið nánast ekki sá
dagur sem þær hittust ekki. Auk þess
sem Valla kom mjög oft ofan úr
Breiðholti að hitta þær stöllur. Urðu
þar jafnan fagnaðarfundir ekki síst
þegar Ragnheiður kom að norðan til
þess að hitta systur sínar. Hef ég allt-
af dáðst að þessu enda eitt það mikil-
vægasta í lífi hvers manns að eiga
góða að. Á háskólaárunum fékk ég
mér oft kaffi með þeim og skemmti
mér konunglega yfir sögum sem þær
sögðu mér frá Hjalteyri við Eyjafjörð
þar sem þær ólust upp. Þegar ég
heimsótti Hjalteyri í fyrsta skipti bjó
ég svo vel að eiga í huganum margar
æskuminningar Stefaníu þaðan og
hefur það eflaust átt sinn þátt í því að
mér finnst Hjalteyri einn dásamleg-
asti staður sem ég hef augum litið.
Stefanía og Bjarni voru ákaflega
samhent hjón þrátt fyrir að vera ólík.
Bjarni fór meira en Stefanía þannig
að það hefði mátt skilja að flestar
ákvarðanir væru hans. En við sem
gamlar sögur úr huga hennar því
mér fannst þær allar svo drama-
tískar og fólkið svo miklar hetjur.
En mest um vert þótti mér að hún
naut þess að láta hugann reika aft-
ur í tíð. Þá færðist bros yfir andlit
hennar og augun urðu svo falleg
og pírð að varla sáust augastein-
arnir, broshrukkurnar fengu sína
dýpt og hún hló með öllu sínu
hjarta svo líkaminn hnykkti við, á
þeim stundum fannst mér amma
mín fallegasta bóndakona í heimi.
Amma var hetja, hennar líf var
svo sannarlega dramatískt, hún
fæddi ellefu börn og kom þeim upp
með sóma, það var hið mikla ríki-
dæmi þeirra hjóna. Hún mjólkaði
fyrir íslenska þjóð langt fram á
áttræðisaldur og hefði gert lengur
ef hún hefði haft heilsu til.
Þau ár sem hún var á Hrafnistu
var hún alltaf með hugann fyrir
austan. Henni fannst ómögulegt að
vera ekki að gera neitt og vildi
helst komast heim. En nú er hún
laus úr viðjum sjúkdóms síns og
orðin frjáls ferða sinna. Hún heyr-
ir örugglega niðinn frá Krossfoss-
inum og heimilislegt kvabbið í
fýlnum í klettunum, hún sér hill-
ingarnar í Papey, Búlandstindinn
við Leitishvarfið og austfjarðaþok-
una læðast inn. Nú getur hún
hlustað á þögnina á meðan hún
rakar dreifar, labbað niður að sjó
eða stoppað í sokka, hún er komin
heim í Krossgerði.
Fanney Einarsdóttir.
MINNINGAR
þekktum þau hjón vel vissum ósköp
vel að Stefanína var oft við stjómvöl-
inn þegar kom að mikilvægum
ákvörðunum í þeirra lífi þó svo að
ekki hafi það farið hátt frekar en
margtannað sem hún gerði.
Bjami og Stefanía áttu mörg sam-
eiginleg áhugamál. Hin síðari ár átti
jörðin England í Lundareykjadal
hug þeirra allan og dvöldu þau lang-
dvölum þar. Eins þótti þeim gott að
hvfla sig í sumarbústaðnum á Þing-
völlum þar sem Bjami gleymdi vinn-
unni um stund og nutu þau þess að
veiða í vatninu og dytta að bústaðn-
um þar og landareigninni.
Það nístir hjartað að sá tími sem
þau áttu saman eftir að hægja tók á
vinnu Bjarna var allt of stuttur. Árin
sem þau hefðu getað átt saman við að
gera það sem þau hafði alltaf dreymt
um að gera saman þegar efni og að-
stæður leyfðu. En veikindin gera
ekki boð á undan sér og dáðist ég oft
að því í laumi hve natinn Bjami var
við Stefaníu eftir að veikindi hennar
komu upp. Sýndi hann á sér hlið sem
ég hafði ekki kynnst áður hjá honum.
Hvort heldur sem það var bakstur
fyrir jólin eða önnur atriði sem ávalt
höfðu verið í höndum Stefaníu.
Kæra fjölskylda missir ykkar er
mikill og ég samhryggist ykkur á
þessari stundu en við skulum ekki
gleyma þeim yndislegu stundum sem
við áttum öll með Stefaníu í gegnum
árin.
Blessuð sé minning hennar
Guðrún Hálfdánardóttir.
Við fráfall góðrar vinkonu leita á
hugann liðnir atburðir. Við Stefanía
bundumst vináttuböndum ungar að
ámm og áttum samfylgd upp frá því.
Leiðir okkar lágu fyrst saman í
Menntaskólanum á Akureyri en nán-
ari kynni tókust með okkur haustið
1946 er við hófum nám í Húsmæðra-
kennaraskóla Islands. Þeirri
menntastofnun komu framsæknar
konur á fót af dugnaði og þrautseigju
meðan heimsstyrjöldin hefti för til
þeirra landa sem íslenskir hús-
mæðrakennarar höfðu áður sótt
menntun sína til.
Við vorum 14 skólasysturnar, á
ólíkum aldri, með misjafnan undir-
búning og af ýmsum landshomum.
En undir handleiðslu fröken Helgu
Sigurðardóttur og hennar ágætu
samkennara urðum við þegar á leið
afar samstilltur hópur. Á skólatíman-
um, sem þá var þrjú misseri sam-
fleytt, nutum við ánægjulegrar og
innihaldsríkrar uppfræðslu sem
reyndist haldgott veganesti þeim
sem gerðu kennslu heimilisfræða að
ævistarfi og einnig hinum sem örlög-
in ætluðu annað hlutskipti.
Það fannst á að fröken Helgu þótti
mikið til þess koma hvað Stefanía var
vel ættuð. Hún var systurdóttir þjóð-
skáldsins Davíðs Stefánssonar frá
Fagraskógi og bróðurdóttir Kristín-
ar Jónsdóttur málara frá Amarnesi.
Engum var þó fjær skapi en Stefaníu
að stæra sig af ættgöfgi enda þurfti
hún þess ekki með til að verða hvers
manns hugljúfí. Hún var glaðlynd að
eðlisfari og góður félagi, æðrulaus
svo af bar og gekk til allra verka af
eindæma atorku og dugnaði. Kom
það sér oft vel, ekki síst þegar skólinn
starfaði um sumarið á Laugarvatni
og mikið gekk á hjá fröken Helgu.
Fyrirmælin áttu þá stundum til að
verða í hvatvísara lagi og man ég enn
hvers virði það var fyrir fremur hug-
deiga manneskju eins og mig að eiga
Stefaníu að bakhjarli en við unnum
saman í númeri eins og þá var kallað
en mundi nú vera nefnt teymi.
Að loknu námi kenndi Stefanía um
tíma á ísafirði. En þegar kennara
vantaði að Húsmæðrakennaraskól-
anum var falast eftir henni til að
gegna því starfi. Sýnir það glöggt
hvflíkt traust hún hafði áunnið sér.
Kenndi hún við skólann um fimm ára
skeið þar til hún giftist lífsförunaut
sínum Bjarna V. Magnússyni.
Við Stefanía vorum nágrannar í
Laugarneshverfinu fyrstu búskapar-
ár okkar beggja, önnum kafnar ung-
ar barnakonur sem báru saman bæk-
ur sínar eftir þörfum. Síðar varð vík
milli vina er þau Bjarni fluttu til út-
landa og bjuggu þar æðilengi. En
alltaf gengu bréf og jólakort á milli
með helstu fréttum af fjölskyldunum
sem fóru ört stækkandi, fimm urðu
börnin hjá annarri en sex hjá hinni.
Þegar Stefanía kom heim til íslands
aftur var þráðurinn tekinn upp á ný,
skólasysturnar hittust glaðar og reif-
ar og við vinkonumai- heimsóttum
hvor aðra eins og í gamla daga. Og
ferðunum fjölgaði eftir að ég flutti í
vesturbæinn þar sem þau Bjarni
vorufyrir.
Dugnaður og myndarskapur ein-
kenndi alla tíð atferli þeirra hjóna,
hvort sem var á heimilinu, í fyrirtæki
fjölskyldunnar eða í sveitinni þar sem
þau undu sér einkar vel við gróður-
setningu og önnur störf. Og þangað
leituðu þau enn eftir að sjúkdómar
tóku að herja á þau, hana fyrst með
hryggilegum hætti og síðan hann. En
nú eru bæði til moldar hnigin með
stuttu millibili.
í nafni okkar gömlu skólasystr-
anna kveð ég mína kæru vinkonu að
leiðarlokum með þakklæti fyrir ynd-
islegar samverustundir, fyrir söng-
inn og hljóðfæraleikinn, glettnislegu
tilsvörin, góðvildina og tryggðina
sem aldrei brást. Börnum hennar og
öðrum ástvinum sendi ég samúðar-
kveðjur.
Sigrún Ámadóttir.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓHANNS VALDÓRSSONAR
frá Þrándarstöðum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilsugæslu-
stöðvar og sjúkradeildar á Egilsstöðum fyrir
alúð og umhyggju.
Eðvald Jóhannsson,
Ólafía Herborg Jóhannsdóttir,
Stefán Hlíðar Jóhannsson,
Ásdís Jóhannsdóttir,
Valdór Jóhannsson,
Jóhann Viðar Jóhannsson,
Vilhjálmur Karl Jóhannsson,
Kári Rúnar Jóhannsson,
Vilborg Vilhjálmsdóttir,
Jón Þórarinsson,
Guðrún Benediktsdóttir,
Ragnar Þorsteinsson,
Ósk Traustadóttir,
Svanfríður Drífa Óladóttir,
Ingibjörg Ósk Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Við þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður og afa,
KRISTMUNDAR STEFÁNSSONAR,
Garðabyggð 16,
Blönduósi.
Sérstakar þakkir til fjölskyldna okkar og sam-
starfsfólks til lands og sjávar. Einnig þökkum
við söngfólki, stjórnanda og starfsfólki Blönduósskirkju.
Guð blessi ykkur öll.
Árnína Guðrún Fossdal,
Guðbjörg Kristmundsdóttir, Vignir Arason,
Birkir Kristmundsson,
Elísabet Kristmundsdóttir,
Elfar Árni Rúnarsson,
Viktor Hrafn Vignisson.
t
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar ást-
kæru móður, tengdamóður og ömmu,
PÁLÍNAR S. MAGNÚSDÓTTUR,
Vallarbraut 1,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Land-
spítalans Vífilsstöðum og deildar 13G á Land-
spítalanum.
Guðmundur S. Halldórsson, Brynhildur R. Jónsdóttir,
Magnús Halldórsson,
Erlendur Þ. Halldórsson,
Gunnsteinn Halldórsson,
Sólveig A. Halldórsdóttir,
Halldór Halldórsson,
Hildur Árnadóttir,
Sesselja M. Blomsterberg,
Magnús H. Magnússon,
Sigríður Níni Hjaltested
og barnabörn.
t
Þökkum öllum þeim er sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
HRANNAR AÐALSTEINSDÓTTUR,
Huldubraut 9,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til heimahlynningar Krabba-
meinsfélagsins og til starfsfólks deildar 11 E á
Landspítala Hringbraut.
Gunnar Rósinkrans Bjarnason,
Sigurjón Páll Högnason, Halla Sólveig Halldórsdóttir,
Jórunn Gunnarsdóttir, Skapti Valsson,
Gunnar Snorri Gunnarsson, Nanna Herdís Eiríksdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
dóttur okkar, eiginkonu, móður, tengdamóður og ömmu,
HJÖRDÍSAR AÐALSTEINSDÓTTUR,
Norðurgötu 11,
Siglufirði.
Hans Þorvaldsson, Aðalsteinn Kr. Sveinbjörnsson,
Þóra Jónsdóttir,
Bergþóra Arnarsdóttir,
Aðalsteinn Þór Arnarsson,
Arna Arnarsdóttir, Bjarni Bjarkan Haraldsson,
Heimir Gunnar Hansson,
Valur Freyr Hansson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
ástkærrar móður minnar, tengdamóður og
ömmu,
SESSELJU DAVÍÐSDÓTTUR,
Álfalandi 5.
m
Inga Karlsdóttir, Gunnar Jónasson,
Jónas Þór Gunnarsson, Sesselja Dagbjört Gunnarsdóttir.