Morgunblaðið - 28.12.2000, Blaðsíða 58

*:58 FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
-4
V

ír'
t
Kveðjuathöfn um eiginmann minn, föður
okkar, tengdaföður og afa,
SVEIN BJÖRNSSON
bónda
frá Víkingavatni,
verður í Fossvogskirkju föstudaginn 29. des-
ember og hefst kl. 15.00
Útför hans fer fram frá Garðskirkju í Keldu-
hverfi laugardaginn 6. janúar kl. 14.00.
Jarðsett verður i heimagrafreit á Víkingavatni.
Guðrún Jakobsdóttir,
Ragna Sigrún Sveinsdóttir,
Sólveig A. Sveinsdóttir, Ágúst H. Bjarnason,
Benedikt Ó. Sveinsson, Gerður Ebbadóttir,
Jakob Lárus Sveinsson
og barnabörn.
Útför móður okkar og tengdamóður,
SIGURLAUGAR STEFÁNSDÓTTUR
frá Smyrlabergi,
Vogatungu 31 a,
fer fram frá Fossvogskirkju í dag, fimmtu-
daginn 28. desember, kl. 15.00.
Hrafn Ragnarsson, Lilja Kristinsdóttir,
Úlfur Ragnarsson, Unnur Karlsdóttir,
Hreinn Ragnarsson, Guðrún Einarsdóttir,
Edda Ragnarsdóttir,
Guðrún Ragnarsdóttir, Vilhelm Guðbjartsson,
Örn Ragnarsson,
Þorsteinn Ragnarsson, Þorbjörg Jóhannsdóttir,
Gísli Ragnarsson, Áslaug Eva Guðmundsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
' JÚLÍANA VIGGÓSDÓTTIR,
Þangbakka 8,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 14. desember síðast-
liðinn, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju í
dag, fimmtudaginn 28. desember, kl. 13.30.
Kristín Andrésdóttir,
Árelía Þ. Andrésdóttir,
Andrés Jón Andrésson,
Lára Halla Andrésdóttir,
Viggó Andrésson,
Finnur Andrésson,
barnabörn og
Valdimar Haraldsson,
Leifur Rósinbergsson,
Sigríður ísaksdóttir,
Sæmundur I. Þórðarson,
Sigríður Björk Þórisdóttir,
barnabarnabörn.
+
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐBJÖRN GUÐMUNDSSON
matsveinn,
Áshamri 75,
Vestmannaeyjum
sem lést af slysförum föstudaginn 15. desember, verður jarðsunginn frá
Landakirkju föstudaginn 29. desember kl. 14.00.
Kristín Sigurðardóttir,
Halldór Guðbjörnsson, Helga Símonardóttir,
Guðmundur Guðbjörnsson, Friðbjörg Blöndal,
Erlingur Guðbjörnsson,
Gunnar Þór Guðbjörnsson, Lára Valsdóttir,
Hlíf Helga Káradóttir, Kjartan Sigurðsson
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
EINAR GÍSLASON,
Silfurbraut 29,
Hornafirði,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 21. des-
ember síðastliðinn, verður jarðsunginn frá
Flafnarkirkju, Flornafirði, föstudaginn 29. des-
ember kl. 13.30.
Guðbjörg Vilhjálmsdóttir,
Gísli Einarsson, Hanna Antonsdóttir,
Jóna Einarsdóttir,
Erna Einarsdóttir
og barnabörn.
JOFRIÐUR
BJÖRNSDÓTTIR
+ Jófríður Björns-
döttir fæddist að
Bæ á Höfðaströnd
27. september 1927.
Hún lést á heimili
sínu að kvöldi 20.
desember síðastlið-
inn. Hún var döttir
hjönanna Kristínar
Ingibjargar Kristins-
döttur, f. 8.1.1902, d.
9.10.1991, húsfreyju
í Bæ, og Björns Jöns-
sonar, f. 20.12. 1902,
d. 24.4. 1989, hrepp-
stjóra frá Bæ á Höfð-
aströnd. Jófriður var
elst sjö barna þeirra hjóna og eins
fósturbróður. Hún ólst upp á fjöl-
mennu athafnaheimili þar sem
landbúnaður og veiðar skipuðu
jafnan sess. Systkin hennar: Jón
Kristinu, f. 22. desember 1928, d.
12. desember 2000, maki Þórunn
Ólafsdóttir; Valgarð Þorsteinn, f.
1931, d.1997, maki Hólmfríður
Runólfsdóttir, d. 1987; Gunnar
Sigurbjörn, f. 1932,
maki Brynhildur
Jónsdóttir; Sigurlína,
f. 1934, maki Adam S.
Jóhannsson, d. 1995;
Geir Konráð, f. 1935,
maki Hanna Carla
Proppé; Haukur, f.
1940, maki Aróra H.
Sigursteinsdóttir, d.
1993, sambýliskona
Margrét Guðvinsdótt-
ir; fósturbóðir Reynir
Gíslason, f. 1937, maki
Svanhvít Gísladóttir.
Jófriður giftist hinn
31. ágúst 1950 Gunn-
ari Þórðarsyni bifreiðastjóra, síð-
ar yfirlögregluþjóni og bifreiða-
eftirlitsmanni, frá Lóni,
Viðvíkursveit. Dætur þeirra eru:
1) Anna Kristín, framkvæmda-
s^jóri, f. 6.1. 1952, gift Sigurði
Jónssyni, kennara. Þeirra börn:
Fríður Finna, f. 1980, Gunnar, f.
1983, Kristín Una, f. 1987, og Si-
gyn Björk, f. 1990. 2) Birna Þóra,
hjúkrunarfræðingur og ljósmóðir,
f. 21.6. 1957, gift Sölva Karlssyni.
Þeirra börn: Gunnar Karl, f. 1986,
Þórður, f. 1988, og Ingibjörn, f.
1991.
Jófríður stundaði nám við Hús-
mæðraskólann að Laugalandi í
Eyjafirði veturinn 1945-1946. Áð-
ur en hún stofnaði heimili starfaði
hún sem hótelstýra á Hofsósi,
ráðskona á hótelinu Blönduósi og í
Fornahvammi en sem ráðskona
fyrir vegavinnuflokk og á Hólum í
Hjaltadal fyrstu sumur eftir gift-
ingu. Síðari hluta vetrar 1964
dvaldist hún í Reykjavík og lærði
sniðagerð og saumaskap. Eftir það
stundaði hún saumaskap á heimili
sfnu allt til þess er hún gerist verk-
stjóri í verksmiðjunni Ylrúnu á
Sauðárkróki um miðjan áttunda
áratuginn þar sem hún starfaði
allt til ársins 1992 er hún lét af
störfum vegna heilsubrests.
Jófríður tók virkan þátt í félags-
málum, var m.a. formaður Kven-
félags Sauðárkróks, söng með
Kirkjukór Sauðárkróks um árabil
og í kór eldri borgara í Skagafirði
síðustu árin.
títför Jófríðar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku amma! Það var reiðarslag
þegar okkur var sagt að þú værir dá-
in. Það sem hafði verið venjulegt mið-
vikudagskvöld, við undirbúning kom-
andi hátíðar, breyttist í tíma sorgar
og söknuðar.
Nú ertu lögð af stað í síðasta hluta
þessa langa ferðalags sem við öll er-
um þátttakendur í, og þó að við vitum
ekki nákvæmlega hvað bíður okkar
við hinn endann þá vitum við að þegar
að okkur kemur að fara þessa ferð þá
bíður þú á áfangastað, tilbúin að taka
á móti okkur eins og þú varst alltaf
tilbúin að gera á Hólaveginum. Og við
vitum einnig að langafi og langamma
og bræður þínir, Bússi og Valgarð,
eru þar núna, öll tilbúin að taka á móti
þér.
Við sem eftir sitjum söknum þín
sárt, en ornum okkur við hlýju minn-
inganna því við erum svo heppin að
hafa fengið að taka þátt í hluta ferð-
arinnar með þér. Okkur langar að
þakka þér fyrir svo fjölmargt, minn-
ingamar eru margar. Heimsóknir til
þín í verksmiðjuna eru okkur minn-
isstæðar þar sem við fengum að
skoða stóru saumavélarnar og þú
gaukaðir að okkur kandísi og öðru
góðgæti. Handprjónaðar lopapeysur,
ullarsokkar og vettlingar, fyrir nú ut-
an dúnsængumar og koddana sem
við öll fengum! Og þá lifir „tann-
kremskakan" sem við fengum fyrir
hver jól sterk í minningunni.
En allt bliknar þetta í samanburði
við þá hlýju og kærleik sem þú ávallt
sýndir okkur. Þú varst ætíð tilbúin að
taka þátt í og styðja við hin fjöl-
breyttu áhugamál okkar allra. Þú
þreyttist aldrei á að segja elsta
barnabaminu til á orgelið, leyfa okk-
ur að „hjálpa“ til við baksturinn,
veiðigarparnir fengu aðstoð við að
slægja og hreinsa afla og hvenær sem
við komum til þín að safna fyrir þessu
eða hinu, þá varstu alltaf tilbúin að
styrkja málefnið, ekki síst krónu-
sundið hjá yngri dótturdætmnum.
Og aldrei brást að einhveiju góðgæti,
eða aurum, væri lætt í lófa manns
þegar kvattvar.
Minningin um þig mun ylja okkur
um ókomna framtíð.
Við biðjum Guð að styrkja afa okk-
ar og geyma ömmu.
Ferðþínerhafm.
Fjarlægjastheimatún.
Núfylgirþúvötnum
sem falla tíl nýrra staða
ogsjónhringarnýir
sindraþérfyriraugum.
Enalnýjumdegi
færþúaldreikynnzt.
I lind reynslunnar
fellur ljós hverrar stundar
og birtist þar
slungið blikandi speglun
allsþesssemáðurvar.
(HannesPétursson.)
Bamabömin.
Hinn slyngi sláttumaður hefur far-
ið geyst um Bæjarslétturnar nú í
skammdeginu. Fyrir honum er ný-
fallinn, nær fyrirvaralaust, Jón Krist-
inn á Hellulandi, elsti sonur Kristínar
og Bjöms í Bæ, og rétt viku síðar, án
fyrirvara, elsta bam þeirra hjóna, Jó-
fríður, tengdamóðir mín, sem ég vil
hér minnast í nokkmm orðum.
í hugann koma, eftir tveggja ára-
tuga kynni, myndir af mikilhæfri
konu sem gegndi ábyrgðarstörfum í
atvinnulífi, auk húsmóðurstarfa á
heimili þar sem löngum var gest-
kvæmt og erill mikill vegna starfa
eiginmannsins. Því var nefnilega
þannig háttað að inni á heimilinu var
um margra ára skeið opinber skrif-
stofa Bifreiðaeftirlits ríkisins í Skaga-
firði og má nærri geta að því fylgdi
ýmist amstur fyrir húsmóðurina.
Er við hjónin fluttum til Sauðár-
króks kom það eins og af sjálfu sér að
ég varð eins konar heimagangur á
Hólavegi 17. Kom þar margt til en þó
fyrst og fremst viðmót og hlýja þeirra
hjóna, sem síðar er bömin komu til
sögunnar laðaði þau einnig að. Já,
bömin fóra ekki varhluta af persónu-
töfrarn ömmu sinnar og vart gat ham-
ingja beggja orðið meiri en við þær
samvistir. Þeirra huggun nú er að
eiga afa sinn á Hólaveginum að, en
þau hjón vora hvort sem annað varð-
andi viðmót og umhyggju fyrir
bamabömum sínum.
Reyndar fannst mér Jófríður sjald-
an njóta sín betur en meðal barnanna
og í hópi ættingja og vina. í því samb-
andi era mér minnisstæð öll niðja- og
fjölskyldumótin þar sem hún var
hrókur alls fagnaðar og þau Bæjar-
systkin heilluðu með söng sínum og
glaðværð.
- Þau leyfðu sér nefnilega að vera
böm eins og sr. Hjálmar sagði í útfar-
arræðunni yfir Jóni Kristni, bróður
hennar, 22. des. sl.
Það var oft mannmargt á heimili
hennar þegar stórfjölskyldan sam-
einaðist við hin ýmsu tækifæri hér
norðan heiða. Það var eins og hún lað-
aði fólk ójálfrátt til sín; menn fundu
að þeir vora velkomnir, eða eins og
ein frænka hennar orðaði það í mín
eyru er hún frétti andlát hennar: hún
var eins og mamma okkar allra, sönn
ættmóðir.
Jófríður ræktaði garðinn sinn í víð-
um skilningi og bar heimili hennar
vott um þann hagleik sem hún bjó yf-
ir. Hannyrðir sífellt í takinu, jafnt
skrautmunir sem nytjahlutir, og slík-
ur var frágangurinn að flíkmTiar hafa
þjónað tveimur kynslóðum. Nærtækt
er dæmið því að dóttir mín á ferming-
araldri gengur daglega, að eigin
frumkvæði, í kápu af móður sinni er
Jófríður saumaði á dóttur sína fyrir
þijátíu áram! Og margur listagripur-
inn hefur komið upp úr jólapökkun-
um frá henni eftir að um hægðist í lífi
hennar.
Er ég hugleiði ræktunarþáttinn
verður skýr fyrir mér unaðsreitur
þeirra hjóna að Litla-Lóni þar sem
upp úr grjótskriðu hefur vaxið trjá-
lundur með blómabrekku umhverfis
sumarhús þeirra, allt fyrir elju og
dugnað samhentra hjóna. Þar hafa
grænir fingur Jófríðar notið sín til
fulls og margar eru ferðirnar orðnar
þangað, en því miður hafði þeim
fækkað nú síðari sumrin vegna
heilsubrests hennar. En umhverfið
þar mun lengi halda á lofti minning-
unni um ræktunarmanneskjuna Jó-
fríði Bjömsdóttur.
Já, það var ánægjulegt að fá að
fylgjast með og læra af verkum henn-
ar, svo sem allt lék í höndum hennar.
Vil ég enn í þessu sambandi nefna
kunnáttu hennar í matargerð og
verkun villibráðar, sem var mér áður
framandi. Það er mörg björgin sem
dregin hefur verið í bú á Hólavegi 17,
enda húsbóndinn kunnur veiðimaður,
og því leitt af sjálfu sér að húsfreyjan
tæki virkan þátt í verkun og úr-
vinnslu. Störf þessi vora henni töm
frá uppvaxtaráranum, enda alin upp
á stóra heimili þar sem stundaður var
fjölbreyttur veiðiskapur, auk hefð-
bundins búskapar. Hún var góður
leiðbeinandi og þess hef ég notið í rík-
um mæli við hin ýmsu verkefni er við
unnum saman að í dagsins önn. Þá er
ótalið hve mai’gir fengu að njóta af-
urðanna; það er margur matai’bitinn
sem þau hjón hafa gaukað að sam-
ferðamönnum sínum.
Jófríður var sjálfstæð í skoðunum
og hispurslaus í framkomu. Hún átti
auðvelt með að tjá skoðanir sínar og
var ekki þeirrar gerðar að forðast
rökræður og skoðanaskipti með því
að samsinna síðasta ræðumanni. Nei,
hún hélt sínu ótrauð fram og fékk
menn gjaman til að sjá hlutina í nýju
Ijósi, þá oftar en ekki frá sjónarhóli
þeirra sem minna mega sín og stund-
um vilja gleymast í umræðunni.
Eins og áður sagði hafði Jófríður
yndi af söng og var hún félagi í
Kirkjukór Sauðárkrókskirkju um
árabO og nú hin síðari árin söng hún í
kór eldri borgara í Skagafirði. Naut
hún sín vel þar, enda félagslynd og
þar í hópi margra góðra vina. Einnig
var hún félagi í spilaklúbbum um
margra ára bil, enda þau hjón miklir
spilamenn, eiginmaðurinn reyndar
annálaður. Þessi félagsskapur, og hin
trygga vinátta sem í honum ríkti, var
Jófríði mikilvægur og var auðvelt að
skynja eftirvæntinguna sem ríkti
þegar þeir mannfundir stóðu fyrir
dyram.
Alkunna er að ei tjáir að deila við
dómarann, en nú þegar þau systkin
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubii og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.