Skírnir - 01.01.1867, Qupperneq 173

Ainer/ka.
PRJETTIR.
173
arlendur Bandaríkjanna, er eigi eru telínar í ríkjatölu (Terriíories),
unz svo hefir skipazt um, aS allur mótþrói er horfinn og fceim
þykir eigi {mrfa aS ugga nýjar tilraunir aS brjótast úr bandalög-
unum. í annan staS halda í(lýSvaldsmenn” því fram, a8 bandalög
meS jafnbornum ríkjum geti eigi staSizt á þjóSstjórnar undirstöSu,
utan frelsi hvers þeirra og forræbi til landslagasetninga sje þyrrat,
og því verSi bandaþingiÖ aS varast allar oftekjur eSa nauSung,
utan brýna nauSsyn beri aS böndum. SuSurríkin hafi gefizt á
vald og beSiS friSar, en þaÖ sje ósamkvæmt eSli bandalaganna,
a8 fara me8 þau sem sökudólga á eptir, og synja þeim ígöngu í
sambandiS aptur me8 öllum rjetti sínum, ,er þau vilja a8 eins taka
lögleg rá8 og taka þátt í þcim lagasetningum ríkisins, er öllum samt
megi bezt gegna. Johnson hefir og þráfaldlega sagt, a8 þa8
myndi draga til verstu óheilla fyrir ríki8, a8 beita hjer har8ræ8i
e8a kúgan, þa3 yr8i a8 eins til a8 ala úlfú8 og hatur, e3a bein-
ara sagt: gera sundrung ríkisins langgæ8ari, í sta8 þess a8 koma
því sem fyrst í samt lag og sættir. því er og þa8 vi3kvæ3i
Johnsons jafnan, a8 fjandmenn ríkisins sje nú ekki lengur su8ur-
frá, en þeir sje í fiokki ((þjó8va!dsmanna” í Nor8urríkjunum, e8a
hvar þeir ella sje, því þa8 sje nú þeir er vilji a8skilja, en eigi
tengja saman. þó Johnson kunni a3 ganga gott til, a8 vera svo
fastur fyrir, ætlum vjer hitt sýnustu ofkröfur af hálfu ((lý8valds-
manna”, a8 heimta svo fari8 me3 Su8urríkin, sem ekkert hef8i
í gerzt — ekki a8 tala um þrá og dramb, er á fæstum stö3um
liggur þar ni8ri, og þegar skulu fær8 dæmi til —, því þau gæti
þá líka sagt vi8 NorSurríkin: ((öll þau laganýmæli, er enn standa
fyrir allt ríkiS frá þeim tíma, er vi8 áttumst illt vi8, og vorir
fulltrúar áttu engan þátt í, verSum vi8 nú a8 endurskoSa í sam-
einingu, a3 allt megi fara a8 heimildum og rjetti.” J>eir mætti
þá og kalla lántekjur og skuldir Su8urmanna eins lögskylda byr3i
fyrir ríkiS og skuldir hinna, er leiddi af uppreistinni, e8a me3
ö8rum or8um, a3 hún væri lögleg í e81i sínu, þó hún nú hef8i
farizt fyrir sökum ofríkis. (1þjó8valdsmenn” vita og, a8 margir
hugsa svo í hinna flokki, og þeir vita, a8 Su3urríkjafulltrúum muni
takast a8 svo stöddu a8 vikja mörgu í gamla horfi3, ef þeir kom-
ast í þingsæti á8ur en þau ríki me8 fullri einur8 hafa samþykkt