Skírnir - 01.01.1905, Qupperneq 72

72
Willard Fiske.
sína — þar á rneðal forna dyrindis-steina, hálsbönd,
brjóstnálar o. s. frv.
Þeir Sigfús Blöndal og Halldór Hermannsson skulu
annast um að gefa út ófullger rit, er arfleiðandi lét
eftir sig. Að öðru leyti fellur mestallur auðurinn til
Cornell-háskóla.
Það má því með sanni segja, að próf. Fiske gerði
ekki endaslept með velgerðir sinar til Islands.
Allar ráðstafanirnar undir töluliðunum 1, 2a, b. og
c. hér að framan eru Islandi engu síður til hagsmuna,
heldur en gjafir þær sem beint eru gefnar Islandi. Cornell-
-háskóli með bezta íslenzka bókasafni í heimi, sem sífelt
verður aukið að öllu, sem út kemur á islenzku, hlýtur að
verða miðstöð alls norrænu-náms, Mecca allra norrænu-
nema og norrænufræðinga, um alla Vesturálfu.
Arsritið um Island hlýtur að auka mjög þekking á
íslenzkum bókmentum og fræðimönnum og draga athygli
að þeim.
Og þá er það ekki þýðingarminst, að hafa um aldur
og ævi íslenzkan bókavörð í Ithaca. Sá maður heflr færi
á að vinna bókmentum vorum ómetanlegt gagn, og er
vonandi að það sæti verði jafnan skipað manni, sem er
því vaxinn.
Próf. Willard Fiske var tæplega meðalmaður á hæð,
að minsta kosti eftir vexti Ameríkumanna; hann var
þrekvaxinn og fallega vaxinn, dökkur á hár og skegg
(áður en hann tók að hærast) og einkar-góðmannlegur á
svip og gáfulegur. Augun minnir mig væru grá. Hann
var inn ljúfmannlegasti maður í allri framgöngu, stiltur
og kurteis; góður maður og vandaður í hvívetna, eins og
flestallir Swedenborgstrúar-menn, er ég hefi þekt. Sú var
trú hans og eins móður lians. Hann var ákaflega fjöl-
fróður, og sérhver fræðigrein og sérhvert almeiit mál gat
hugðnumið hann. Hann var maður glaðlyndur og skemti-
legur, vinfastur og tryggur.